ik weet dat er diverse topics zijn geopend.. maar ik zou het toch fijn vinden een topic te hebben over puur alleen icsi.. meiden die er ook ervaring mee hebben of er in zitten...dit voelt voor mij toch een beetje als het eindstation... ik ben zooo ontzettend bang.. en ik lees zulke verschillende verhalen... de 2e test van mijn mannetje was weer barslecht... ondanks allerlei vitaminen, selenium zink e.d. en hij drinkt niet, ,rookt niet.. niks van dat alles... zooo intens gemeen.... en ja, ik weet niet hoe jullie het voelen maar ik ben er behoorlijk verdrietig van dat ik daardoor al die hormonen troep moet gaan slikken en die behandelingen moet ondergaan, waarom kan er niet iets komen bij de man? hebben ze daar geen spul voor? mijn mannetje is ook zoo positief en telkens als ik er over begin dat ik het niet meer zie zitten wordt ie boos... en zegt dat ik me niet moet aanstellen en het postief moet inzien... tja ik kan dat niet... mijn gevoel is zooo wisselend.... t ene moment denk ik jaaa t lukt en t andere denk ik neee... ik weet niet goed waar ik met dat gevoel heen moet... wie herkent dit?
sorry ik herken het niet.... wij zijn wel met icsi bezig maar heb het zelf niet als last ondervonden ook al moet ik de hormoonen spuiten en de punctie ondergaan ik zie het als iets dat we samen heel graag willen en ook al moet ik vanalles ondergaan kan ik je vertellen dat het voor mijn man heel erg zwaar is juist omdat hij er 'maar bij zit' maar ik wil je wel even sterkte wensen omdat je het er zo moeilijk mee hebt liefs anna
ja dankje voor het antwoord... ja ach ik neem hem ook absoluut niks kwalijk horo.. tis zon lieverd! en hij zit er ook erg mee dat ik het moet ondergaan.. gelukkig snapt hij op zich wel mijn gevoel hierin.. hij voelt zelf wel een beetje hetzelfde. maar ja, hij is wel erg positief, ik ben erg bang dat de klap voor hem extra hard aankomt als het niet gaat lukken.
ik snap je wel, maar niet dat ik zoiets heb van waarom kan mijn man niet alle hormonen spuiten/slikken. het is nou eenmaal zo,en ik heb echt het gevoel van dit doen we samen. ook al is bij mij alles goed,ik zie het ook als mijn probleem zeg maar,want ja tenslotte willen we samen een kindje he. veel sterkte meid!
mijn man heeft zich lang schuldig gevoeld omdat het ZIJN probleem was maar zo heb ik er nooit naar gekeken vooral omdat hij er niets aan kan doen en hoevaak ik ook heb gezegd dit is ons probleem heeft hij er erg veel verdriet van maar ik kan dat niet voor hem wegnemen dat is iets wat hij zelf moet verwerken ik kan er alleen maar voor hem zijn en hij voor mij wij hebben nu een terug plaatsing gehad en ja als het niet lukt word het denk ik veel uithuilen bij elkaar en door naar de volgende poging misschien dat ik makkelijk praten heb hoor omdat ik van de hormoonen weinig last heb gehad en de punctie niet pijnlijk vond maar echt hoor je kan het er zijn al zoveel vrouwen ons voor gegaan...
haha ja wel lief vind ik dat ,mijn man is ook zo'n positief iemand,terwijl ik ook vaak bang ben dat het mischien helemaal nooit gaat lukken.
idd anna, mijn man had dat ook in het begin,ik vond het zo erg,want hij moet zich absoluut niet schuldig voelen. nu is hij erg positief ingesteld. wat ik al eerder zei ik zie het echt als ons probleem.
dag meiden... ja ik vind t ook heeeel erg voor hem hoor... maar ik bedoel meer van die hormonen.. .ik vind t zo apart dat wij als vrouw die hormonen moeten slikken terwijl er toch iets aan die zwemmers gedaan zou kunnen worden lijkt mij? ze kunnen tegenwoordig zoveel. snap je? mijn man doet niks verkeerd. en dat zeg ik hem ook altijd.. hij doet er alles aan om het nog beter te krijgen... hij gaat er erg in mee..
ja precies,ik had weleens gelezen dat in sommige gevallen de man injecties moet spuiten,maar dat was volgens mij als de testarongehalte(of hoe je ook schrijft) niet goed was.
ik bekijk het zo dat wij die hormonen spuiten is alleen maar om onze kans te vergroten omdat we via de verzekering maar 3 keer vergoed krijgen dus met meerdere eitjes vergroot je de kans nou moet ik zeggen dat ik gewoon al van het begin af aan heel positief ben ingesteld ik weet wel dat toen ik het hormoon dat ik oa gebruikte (de gonal f) aan het google was ik ook kreeg te lezen dat het bevoordelijk voor het sperma was als mannen het gebruikte maar het zal wel een reden hebben dat ze dat nog niet zo doen.....
ja idd ,we maken dan veel meer kans! ik heb ook zoiets van kom maar op met die spuiten haha,ik kan niet wachten. we hebben tenslotte allemaal dezelfde wens.
tja ik weet het ook niet.. helaas.. een tijdje geleden las ik dat het mannelijk zaad door gebruik van selenium zink ook beter wordt.. mannetje er aan gezet.. en nu opeens lees ik dat het NIET goed is.. dus ja ik weet onderhand niet zo goed wat wel en niet goed is. ik denk dat het het beste is dat je aanneemt wat de gyn zegt. die hebben de ervaring erin.. toch?
Hallo, Ik wil me graag aansluiten bij deze topic. Ook ik (en mijn man natuurlijk) zijn gestart met de eerste ICSI poging. Ik ben afgelopen vrijdag gestart met het spuiten van Lucrin en nu is het wachten op de menstruatie voordat ik Gonal F mag (moet) gaan spuiten. Bij ons ligt het aan mijn man (klinkt een beetje cru, maar zo is het nu eenmaal). Na 10 mnd proberen maar eens naar de dokter gegaan en na vele onderzoeken bleek zaad heel slecht te zijn (maar 300 000/ml). Dus spatader operatie gehad wat het verbeterde met 100% (maar 600 000/ml) is natuurlijk ook veels te weinig. Dus voor IVF kwamen we niet in aanmerking maar wel voor ICSI en dan moet er chromosoomonderzoek gedaan worden. 5% kans op een afwijking en ja hoor: wij treffen die. Mijn man heeft afwijking op chromosoom 14 wat de vruchtbaarheid beinvloed. Aan hem zie je niks en je merkt er niks van, behalve dan dat de zaad aanmaak niet zo goed gaat. Dus na vele gesprekken op de afdeling klinische genetica en regio ziekenhuis, alle opties en risico's besproken. Relatie bijna op de klippen, maar ik ben positief ingesteld en mijn man gelukkig ook. Dus samen er boven opgekrabbeld en 3 maanden icsi uitgesteld, maar dan vanaf afgelopen vrijdag toch gestart met spuiten. Ik ben super positief al houd ik ook rekening met het feit dat het wel eens kan mislukken. Maar dat hoort erbij. Mijn omgeving leeft erg met me mee. Mijn baan is super en thuis gaat alles naar wens. Ik heb (nog) geen last van de hormonen en zie niet erg op tegen de punctie. Al vind ik het natuurlijk enorm spannend. Ik denk dat het heftigste de wachtweken zijn en daarna de vlokkentest (als het gelukt is) want er is een kans van minder dan 1% dat het kindje een ernstige chromosoomafwijking kan hebben. Dus dat lijkt mij heftiger, maar het is gewoon afwachten en enorm veel geduld hebben. Dit was mijn verhaal tot nu toe. Ik wens alle mensen die met ICSI bezig zijn heel veel sterkte. Blijf positief, probeer leuke afleidende dingen te doen en vergeet elkaar niet in het hele gebeuren! Succes allemaal en dat er maar gauw een mooi wondertje zal komen! X Jille
heeej helaas welkom hier.... ook bij mij ligt t aan de zwemmers van mijn mannetje.. zeer vreemd ook want hij leeft supergezond.. hier waren maar 100.000 van de 20 miljoen. dus oko wij waren gelijk aangewezen op icsi.. erg snel gegaan al met al.. eind dec. eerste negatieve test en ik zit nu al aan de puregon sinds vanochtend... sterkte en succes voor julie 2en ook... liefs mij
Nou het feest is begonnen! Ik ben nu bezig met de Lucrin te spuiten en over een paar dagen komt daar Gonal F bij. De eerste 5 dagen gingen prima. Niks aan het handje, maar het spul heeft geloof ik een incubatie tijd. Ik begin nu echt duidelijk de hormonen te voelen. Heb enorme opgezwollen enkels (en zo warm is het buiten nog niet ), verder zweet ik met 's nachts kapot, zit ik onder de puistjes op mijn rug en moet ik of om niks janken of kan enorm fel uit de hoek komen. Gelukkig weet ik waar het vandaan komt en kan ik er dan (meestal achteraf) ook erg om lachen. Mijn omgeving neemt alles gelukkig voor lief...das prettig. Gelukkig duurt het maar even en het is allemaal voor het goede doel. Dus verder zul je me niet horen klagen....maar echt leuk is anders! Succes iedereen! X Jille
ik heb vanmorgen mijn 1e FM gehad... de gyn was geloof ik wel aardig tevreden.. hij zag links 3 kleinen en rechts 4 a 5.. allen ongeveer 10 mm maandag moet ik er weer naar toe... ben erg benieuwd! hoe gaat t verder met jullie?
Ik heb zelf 2 ICSI pogingen moeten ondergaan ook omdat het bij m'n man niet goed zat (kanker gehad in het verleden). Dit wist ik al kort nadat we verkering gekregen hadden en heb altijd gezegd we zien wel wat er van komt. Even in het kort: ben eind 2003 met de pil gestopt, na een half jaar via de huisarts doorverwezen naar streekziekenhuis. Daar vonden ze 1miljoen zaadjes de eerste keer....(jippieee) maar ja behandelen konden we daar niet en moesten we verder naar Radboud in Nijmegen. Eerst naar de uroloog, nee zaadjes waren te slecht volgens hem, nauwelijks wat aanwezig en we konden wel ISCI met PESA doen via Arnhem en een dokter in Duitsland. Maar ja hij ging uit van 1 montster. Afspraak gemaakt om 3mnd achter elkaar 1 montster in te leveren en de laatste was al zeker goed voor ICSI, ik ben ook getest op vanalles en was verder prima. Op de wachtlijst gezet (was inmiddels begin 2005) en zijn de eerste poging gestart in juni 2005. Deze eindigde helaas in zware overstimulatie, wel punctie maar geen terugplaatsing gehad (5dgn in het zkh gelegen). Wel 4 embryo's ingevroren en die later in november en december weer terug gehad maar helaas mislukt. Heb altijd gezegd dat het hormoonspuiten mij geen probleem was en ook de punctie zou ik weer doen ondanks dat het erg zwaar is ook emotioneel. Wegens omstandigheden pas in oktober weer kunnen beginnen met de 2e behandeling en die sloeg gelukkig aan, de overstimulatie dreigde weer maar werd goed opgevangen. Resultaat is dat wij een dochter hebben van 8 maanden nu en voor een 2e zouden we zeker weer ISCI moeten doen (tenzij er een wonder gebeurt). De ene ervaart het anders dan een ander maar probeer zo veel mogelijk alles over je heen te laten komen en je niet bang te laten maken door gruwel verhalen van een ander. Veel succes!
bah ik ben vanmorgen weer geweest.. en moet weeeeer terugkomen bah! tis nog net niet groot genoeg elke keer.. er zitten 14 a 15 eitjes die kunnne doorgroeien zeg maar.. gisteren had hij al gehoopt dat het goed genoeg was om een punctie te plannen maar niet dus en nu weer niet... nou ja, geduld is een schone zaak he?
hallo, ook wij zijn bezig met ICSI, de eerste. Bij ons ligt t ook aan mijn mannetje, aangezien hij op vrij jonge leeftijd kanker heeft gehad en er dus zwemmers opgeslagen moesten worden in de vriezer. Dit zou in eerste instantie de enige mogelijkheid worden, hij was nl onvruchtbaar 'verklaard'. Blijkt hij nu toch weer wat zwemmers te produceren. Niet te veel (eerste test 150.000, 2de x 16 stuks) Maar toch, ze gaan het eerst proberen met vers zaad en dan wel met een rietje uit de vriezer achter de hand. Ik begin 11 mei met decapeptyl. De punctie zal bij mij waarschijnlijk wel iets pijnlijker zijn aangezien ik een morfineallergie heb en ze de 'verdofing' dus doen op basis van paracetamol/ibuprofen en een slaappil. Ben benieuwd. Suc-6 iedereen. Liefs, Vietje