"Weinig vriendjes goed voor kind"

Goh, ik vind er van alles van eigenlijk
Maar bovenal vind ik dat dit nogal per kind verschilt. Net als een volwassene...de ene gedijt het beste bij een mega vriendengroep, terwijl de ander het heerlijk vind om zo weinig mogelijk sociale verplichtingen te hebben.

Dat stukje vergelijk over dat men vroeger beter gemanierd was en dat er toen geen kdv's bestonden vind ik veel te ver gezocht. Vroeger hadden we nl ook veel minder toegang tot de rest van de wereld. Nu met internet en sociale media ligt de wereld voor ons open. En nee peuters zitten daar over het algemeen nog niet achter, maar pikken wel van alles op van de volwassenen in hun omgeving. Dit is mi niet te wijten aan de kinderopvang. Want psz bestonden vroeger wel.

Ik denk wel dat sommige kinderen overgesocialiseerd worden. Waar die soms allemaal opzitten en heen moeten. En vooral dat het 9/10 keer niet kinds eigen keuze is.
Van sommige kinderen zit de week van uur tot uur vol, school, bso, zwemles etc. Nu zijn al die dingen op zich staand niet slecht, maar overal wordt bepaald gedrag van een kind verwacht en "moet" dus overal sociaal zijn.
En op 1 of 2 vrije middagen moeten dan de speelafspraakjes ingepland worden en zo wordt het mi allemaal wel veel.

Ik merk aan mijn schoolgaand kind dat zij het zo fijn vindt om s middags eens niks te hoeven uit school. Zij is heel gevoelig voor stemmingen en wat vinden anderen. Dus ondanks dat zij het qua opzet en activiteiten prima naar haar zin zou hebben op een bso zou dit toch een soort extra druk op haar zijn. En ik denk dat dit voor veel meer kinderen geldt. Ook degenen die het er ogenschijnlijk prima naar hun zin lijken te hebben.

 

Ik vind het een beetje een 'kip of ei'-artikel... Ik mis de wetenschappelijke onderbouwing.

Los daarvan geloof ik dat 'rustmomenten' goed zijn voor een kind. Het is zoeken naar de juiste verhouding.

 

Hier ben ik het mee eens. Ik denk ook dat de instelling van ouders verschil kan maken. Mijn vriend en ik werken allebei 4 dagen in de week en onze jongens gaan twee dagen naar KDV en BSO. In mijn omgeving krijg ik regelmatig de opmerking dat dit wel een hoop geregel en gedoe zal zijn.

Mijn vriend en ik ervaren dit helemaal niet zo. We zitten vrijwel altijd om 18.00 met z'n vieren aan tafel. Daarna hoeft er voor de kinderen niets meer. In bad, knuffelen, stoeien, boekje lezen etc. Er is iedere dag tijd en ruimte voor hetgeen de kinderen nodig hebben.

De oudste speelt wel eens met vriendjes, maar vaak is hij 's middags lekker thuis. Hij is nog zo jong, dat komt nog wel.

 

Ik vind het in een slecht artikel want het zit vol aannames, nergens een onderbouwing en de schrijver spreekt zichzelf telkens tegen.
Het is zelfs totaal onduidelijk wat haar punt is..

 

Dit dus. Ik had het niet beter kunnen verwoorden.
Ik hou er zelf van om veel te ondernemen en bij mensen langs te gaan. Of bezoek te ontvangen. En mijn zoontje lijkt het overal naar zijn zin te hebben.
Toch moet ik mezelf soms remmen en even een dagje/middag met hem thuis blijven om tot rust te komen.

 

Ik denk ook dat het heel erg per kind verschilt, maar in die zin vind ik dit wel een goed 'tegengeluid'. Ik vind nl ook dat er de laatste jaren wel erg veel belang wordt opgehangen aan zo vaak en zo veel mogelijk in groepen en met leeftijdsgenoten ondernemen. Als ik terug denk aan mijn eigen jeugd of kijk naar mijn oudste zoontje dan denk ik dat een BSO omgeving voor ons ook echt niets zou zijn. Ik had als kind naast zaken als school, sport en spelen met vriendinnetjes ook ontzettend behoefte aan tijd alleen. Alleen op mijn kamertje spelen, alleen door het park rennen, gewoon met mijn eigen fantasie mijn eigen spel spelen. Ik herken dat bij mijn zoontje. Die wil uit school vaak gewoon even zelf gaan zitten puzzelen, waterverven, LEGO'en, noem maar op. Niet ieder kind zal even veel behoefte aan een rustpuntje hebben, maar genoeg zeker wel, en dat moet ook gewoon oké zijn.

 

Het is gewoon per kind verschillend, er wordt in het artikel heel erg algemeen gesproken. Ik denk dat er ook maar weinig gezinnen zijn waarin het kind altijd maar van alles moet. Ken wel een kindje die wel in zo'n situatie zit (veel bso) en dat is inderdaad niet goed, maar de thuissituatie is sowieso al ingewikkeld. Ken nog een kindje die weinig aandacht krijgt thuis van de ouders en dat merk je ook.
Hier wel veel aandacht voor de kinderen ook al werken we allebei 4 dagen. Ze gaan 1 dag naar de bso, vinden ze niet altijd leuk maar de oudste heeft daar een paar vaste vriendinnetjes en de jongste is daar vaak op zichzelf aan het puzzelen. En 1 dag zijn opa en oma er. De rest doen wij. Dan heeft de oudste dansles, turnen en judo en de jongste zwemles en dansles. Maar dat willen ze ook allemaal graag en dan is het prima naar mijn mening. En dan is er nog heel veel vrije tijd over. Een groot gedeelte van de woensdag en vrijdagmiddag, de zaterdagmiddag en de hele zondag. Als wij uit ons werk komen gaat ook alle aandacht naar hun, waar ze overigens niet altijd op zitten te wachten
Onze kinderen trekken dit prima, onze oudste vooral kan veel hebben, die geniet er echt van, maar zit in het weekend ook af en toe even lekker op bed te lezen. Als je kinderen het niet aankunnen moet je daar inderdaad rekening mee houden. Auto rijden is voor onze kinderen trouwens ook rustgevend. De oudste doet wat ze vaak op haar kamer ook doet (lezen, schrijven) en de jongste komt vaak helemaal tot rust door lekker naar buiten te kijken.