Ons middelste van net 4 heeft ontzettend moeite met afscheid nemen van mij (moeder) en af en toe met vader. Dit is met het brengen naar school, maar kan ook zijn als ik even weg moet voor boodschappen oid. Huilt en schreeuwt alles bij elkaar en is niet meer tot bedaren te brengen. Gaat rustig uur op de trap zitten wachten tot ik er weer ben thuis. hoe kunnen we dit makkelijker maken voor kindje als voor onszelf… Andere kinderen in gezin hebben hier helemaal geen last van.
Wat lastig hè? Mijn dochter had hier ook een tijd last van. Vooral naar school Brengen was een hel, we moesten haar echt overdragen aan de juf, en snel weggaan anders kwam ze helemaal niet meer tot bedaren. Vervolgens had ik een steen in mijn maag en voelde me rot. Ik vond het een pittige tijd en we hebben veel geprobeerd. Uiteindelijk was er niets dat echt hielp (sorry) en was het een fase die is overgegaan. Het heeft al met al een jaar geduurd voordat het helemaal over was. Inmiddels loopt ze huppelend de school in, dus houd moed.
De jongste had hier ook veel last van. Het heeft een paar jaar geduurd, maar het is uiteindelijk vanzelf minder geworden gelukkig.
Hmm goeie! Eigenlijk wel sinds basisschool begonnen is! Maar…. Zodra ik uit zicht ben bij school is hij 9/10x alweer vergeten en dan doet ie super gezellig mee. thuis blijft ie er makkelijker in hangen. Hij is sowieso enorm gevoelig al sinds geboorte… heavy karakter zeg maar
Op welke manier neem je afscheid? Grote veranderingen kunnen verlatingsangst aanwakkeren inderdaad! Zoals naar de basisschool. Zijn er nog meer veranderingen geweest afgelopen tijd binnen het gezin of alleen dit?
Kan hij allicht op een rustig moment vertellen waarom hij zo verdrietig wordt op dat moment en allicht een plannetje bedenken hoe hij minder verdrietig zou zijn? Dochter hier is er ook eentje met zo dr gebruiksaanwijzing, maar die probeerde ik zo veel mogelijk mee te laten denken voor een werkbare oplossing en dan was t goed want het was haar idee (zij was in control). Soms is dat zij van jou weglopen naar de klas bijv. ook beter dan dat jij wegloopt als zij dat nog zien. Feitelijk niks anders, maar gevoelsmatig kan t voor hun wel anders ervaren worden.
Het is namelijk nog al een verandering. Je hele wereld staat op zijn kop. Iedereen is druk en actief bezig en dat geeft veel prikkels, iedereen verwacht iets van je en je ziet je mama/papa in eens veel minder. Extra knuffelen benadrukken dat het goed gaat op school en dat hij zo zijn best doet. Onze zoon wou helemaal niet meer naar school. Als ik op school ben mis ik je teveel. Zijn wereld stond op zijn kop omdat hij vele male sneller ging dan de andere kinderen. Zo ging hij met net 5 jaar naar Gr 3. Grote verwachtingen en het was nog steeds te makkelijk. Heb hem over de drempel moeten duwen en over moeten dragen aan juf. Thuis knuffelde hij heel erg veel. Eenmaal op een andere school ging dat beter maar toen hij het lastig vond had hij ons veel meer nodig. Hij vroeg zelfs om een knuffel met lampjes voor in zijn bed (toen was hij bijna 8) we gaan daar dan in mee. Blijkbaar heeft hij het dan even nodig. Daarna gaat het weer maanden goed. Thuis is het makkelijker om er in te blijven hangen. Dat kun je dan beter kort houden. Stel je wil even eigen tijd en moet een boodschap doen. Aangeven dat je zelf even gaat en zo terug bent. Kus/knuffel , tot zo! Dat vond hij vroeger niet leuk maar soms heb je ook gewoon echt even tijd voor jezelf nodig al is het maar voor een boodschapje.