Sinds een tijdje is mijn dochter aan het veranderen van een meisje die op alles afstapt en waar ik goed op moet letten naar een meisje die dicht bij ons blijft en heel erg schrikachtig reageert bij bepaalde geluiden. Eerst waren het alleen vliegen na een hommel die flink bij haar oren zoemde (kan ik goed inkomen ook)maar nu heeft ze het ook met motoren,scooters,scootmobielen,boren etc. Als ze iets hoort komt ze meteen naar me toe en zegt ze: "mama optillen" ik wil haar het liefste optillen en het gevoel geven dat ze lekker "veilig" is maar heb ook het idee dat ik dat juist niet moet doen en haar moet afleiden. Ik til haar dus meestal niet op maar zeg gewoon heel rustig, nee dat is gewoon een motor niets aan de hand. Of ja dat is een vliegje lief heVaak helpt het ook maar soms klimt ze bijna in me Vanmiddag ook in de supermarkt, ze wil altijd naar het tvtje waar ze kan kleuren maar nu stond er een man op een krat die was de schappen aan het bijvullen,nou ze ging wel nadat ik meeging maar toen stond ik bij de kassa en even later schoof hij het krat opzij en ja hoor daar was ze weer veilig bij mama Ik denk zelf dat het gewoon een fase is maar ik ben benieuwd of sommige dit herkennen en hoe jullie er mee om gegaan zijn?
't kan best een fase zijn. Hier is het soms periodes goed, soms slechter. En dat inderdaad ook met harde geluiden. Wat ik meestal probeer in zo'n extremere fase, is hem niet op te tillen, maar naast hem te hurken en rustig te vertellen wat er gebeurd. Hij mag best tegen we aan kruipen, maar ik ga niet tillen. En vooral zelf rustig blijven, en even de tijd er voor nemen om hem rustig te krijgen met woorden en een arm om hem heen. Bij vliegtuigen bijv, wijs ik naar de sporen, en dat de motoren helpen om het vliegtuig in de lucht te houden. Of bij brommers, dat de kleuren zo mooi zijn, en dat ze lekker hard gaan (vind mijn jochie leuk). Hommels/bijen/wespen blijft ook lastig. Maar uitgelegd dat als hij rustig blijft staan en niet wappert, ze liever terugvliegen naar hun bloemetjes. Dat duurde wel iets langer, want die beestjes komen ook wel dichtbij..
Thx voor je antwoord! Ik herken veel in wat je doet. Het uitleggen doe ik ook net zoals naast haar zitten maar dus niet optillen. (althans niet meer nu ze het bij veel dingen heeft) Doe ik het op zich dus niet verkeerd En wat betreft vliegjes dat hoor ik gelukkig heel vaak. En soms denk ik ook weleens dat ik ook dubbel bezig ben geweest want vliegjes doen niets maar mama maakt wel muggen dood omdat ze dochterlief prikken Dat laatste doe ik dus maar niet meer waar ze bij is want het liefste moeten alle vliegen dood bij haar
Mugjes is ook lastig. Ik heb verteld dat ze overdag niemand kwaad doen. Maar op de slaapkamer zo hard zoemen dat ze je wakker houden. Dat is niet lief. En ook gewoon eens rustig kijken naar zo'n beestje, als je er bijv een glas overheen hebt gezet.. Honden en katten blijft hier wel lastig. katten heeft mijn moeder opgelost. Helaas loopt hij nu schoppend achter elke kat aan. tnx mama Honden vind ik zelf ook niet fijn, onberekenbaar na wat slechte ervaringen. Dus ik probeer dan zelf rustig te blijven en hem net zo te kalmeren als anders. Hij heeft in ieder geval het wapperen bij de honden ook al afgeleerd..
Hier ook het "probleem" van de vliegen die dood moeten en sinds kort is zo ook erg onder de indruk, najah noem het maar gewoon angstig, van regen en onweer. Ik merk dat ze er dan heel graag over praat en dat doe ik dan ook, maar waar het zo ineens vandaan komt????
onze dochter heeft het ook niet meer op geluiden, sinds een tijdje- duurt eigenlijk al weer best lang... gisteren maakte ik nog de domme fout op de wc: Ik had doorgetrokken nadat zij geplast had (op het zwembad, zo'n keihard 'flush' ding) en ze schrok zich wezenloos. Dus ik beloofde : mama gaat nu plassen, maar mama trekt pas door, als jij uit de wc bent -terwijl ik me stond aan te kleden weer, was ze al BIJNA buiten... (nee wáchten fae!) dus ik beloofde nogmaals: Mama wacht wel met doortrekken... Dus zij stond tegen de deur geplakt... En nadat m'n badpak weer goed zat, draai ik vól -automatisch om en trek door en draai gelijk door naar het slot van de wc-deur... waar m'n dochter dus weer flink geschrokken tegenaan hing- oeps... Maar oke: Met geluiden: Hier zeggen we wel dat ze haar handjes op de oren mag doen. Dat doet ze dus en dan gaat ze vaak staan kijken naar dingen. Maar laatst kwamen er mensen een raam vervangen en toen deed ze de deur voor ze open en toen was het bij binnenkomst ook al: Ga jij niet herrie maken? En dat eerst tegen de ene glaszetter en 2 tellen later tegen de ander.. en binnen nog eens 5x Tja...
Zo is ze hier wel eens keihard de wc uitgerend in blinde paniek omdat iemand ze handen ging blowen. Ik denk een fase. Gewoon onverwachte dingen die ze opeens tegenkomen. Ze roept ook wel eens in de auto, niet zo hard papa. en dan bedoelt ze de radio die aan staat. Lijkt wel alsof haar oren opeens het beter doen denk ik wel eens. Al is het soms alleen selectief, hahahaaaa
Het kan trouwens ook te maken hebben met oorproblemen. Ik weet dat mijn zusje er ook langere tijd slecht tegen kon, maar dat kwam door oorontstekingen en buisjes. Dat duurde ook maanden, en kalmeren was geen optie. Het deed echt pijn bij haar. Maar zolang ze wel (een beetje) gerust te stellen is, zoals bij mijn zoontje, dan is er meestal niet zoveel aan de hand.
Julia heeft het ook af en toe. De laatste dagen opeens met de deurbel, maar ook wel eens van iets wat plotseling opduikt. Ik probeer te doen wat deepfreeze ook zegt --> haar interesse wekken! Het is leuk, groot, spannend, mooi, maar het zijn 9 van de 10 keer dingen die haar zelf niet echt iets kunnen doen. Zo heb ik een keer een tienermeisje van haar onweer angst afgeholpen, door samen, stapje voor stapje, voorzichtig naar het raam te gaan en voorzichtig te kijken naar het onweer. De mooie flitsen, uitleggen over waarom je eerste de flits ziet en later pas de donder, etc. Na een half uurtje was ze vol geïnteresseerd aan het kijken naar het onweer en vond ze het jammer toen het voorbij was! Dat probeer ik dus bij Julia ook!