Al een tijdje ben ik vreselijk aan het twijfelen wat ik met mijn werk wil, ik heb nu een leuke baan in de organisatie, maar geen diploma's en een werkgever die veel neemt en weinig geeft om het zo maar te zeggen. Al maanden is het wikken en wegen, wat wil ik, wat ga ik doen, ga ik alsnog studeren of laat ik het zo? 2 maanden geleden zat ik te denken om de kraamzorg in te gaan, moet eerlijk zeggen dat alle studies en beroepen de revue gepasseerd zijn in mijn gedachten en dat ik nergens duidelijk de vinger op kon leggen: DIT ga ik doen. Maar goed, aan de kraamzorg zitten denken, een sollicitatie gestuurd en nooit wat gehoord. Ondertussen verder denken, zou ik de kraamzorg écht leuk vinden, zou dit écht wat voor mij zijn? Reacties van mensen om mij heen deden mij nog meer doen twijfelen, de ene helft zag mij dat echt doen en de andere helft vond het niks voor mij. Ook al hebben andere mensen er niks mee te maken, dat soort reacties maakten mij toch een beetje onzeker. Had toch niks meer gehoord over de opleiding tot kraamverzorgster bij dit bedrijf en ging weer verder denken: toch een andere baan in dezelfde sector/functie als ik nu doe of een andere studie in een andere richting. Pfff werd gek van mezelf en het piekeren. Vandaag dacht ik dit, morgen dacht ik dat. En vandaag, vandaag krijg ik een uitnodiging om op gesprek te komen voor leerling kraamverzorgster! Ze willen diploma's (zijn er niet veel haha), recente loonstrook en andere gegevens van mij hebben, zoals huisarts, verzekering, bankrekening nummer etc. Nu wordt het toch een beetje warm onder mijn voeten zeg. Wat als ik het niks vind? Is toch een jaar bikkelen en keihard werken icm een gezin, kan niet zomaar stoppen. Moeilijk en spannend zeg!! Ik ga gewoon op gesprek hoor, maar wilde dit even kwijt aan jullie!
gewoon DOEN!!!!!, als je nu de kans niet pakt kan je spijt krijgen, gewoon doen, en dan pas kan je zeggen nee het is niks voor mij of juist dat het wel echt voor je is.
Bedankt voor de reacties! Dat het een jaar studeren is, vind ik niet erg, integendeel, heb nooit een beroep geleerd dus dat vind ik super. Waar ik alleen bang voor ben, is dat ik het straks niks vind. Maar ik weet ook, er is maar 1 manier om daar achter te komen en dat is doen. Vind het gewoon zo spannend, het is niet alleen een nieuw baan: het is een nieuwe baan, studeren en niet 100% zeker weten of ik dit tot mijn 65e ga doen zeg maar. Maar ik ga positief dat gesprek in en dan kunnen we altijd nog kijken! Duimen jullie mee dat alle puzzelstukjes nu in elkaar vallen?!
Ik zou het ook gewoon doen. En wie zegt dat je het tot je 65e (misschien 67e) moet doen? Misschien rol je later weer in andere functies. Succes
Even een update! Afgelopen donderdag de sollicitatie gehad. Het gesprek liep best lekker moet ik zeggen. Ze starten in september met de opleiding. Die zal ongeveer een jaar duren. Ze hebben alleen meer dan 300 (!!!) sollicitaties ontvangen en ze hebben "maar" 25 plekken. Ze willen een maand ervoor uittrekken en na die maand laten ze weten of je op 2e gesprek mag komen of niet. Dus dat wordt even afwachten. Tijdens dat gesprek dacht ik: ja, dit zou wel eens wat kunnen worden (omdat ik zo twijfel) en nu blijf ik toch een beetje twijfelen, het salaris na het behalen van je diploma, viel mij een klein beetje tegen eigenlijk: 1.350,- netto op fulltime basis, exclusief je onregelmatigheidstoeslag. Ik zou dan de helft van fulltime gaan werken, dan zit je op 675,- per maand + je toeslag. Ligt het aan mij of is dat niet zo heel veel? Voor de kraamverzorgsters onder ons: groei je een beetje door in je schaal of zijn deze bedragen gangbaar, ook als je meer ervaring hebt opgedaan?
Dat is inderdaad niet veel, maar de zorg is nu eenmaal geen vetpot Daar weet ik als verpleegkundige alles van.
als je fultime werkt, hou je meestal netto minder over, dan wanneer je partime werkt, dus voor 20 uur hou je dan wel iets meer als exact de helft over. ik zelf heb met 20 uur ook op ong 700 euro, wel niet de zorg maar dat maakt even niets uit. ik vind het tegenwoordig een prima loon om te beginnen, doorgroeien kan altijd nog. ik zou het doen, een diploma is al heel prettig, want zonder diploma is het moeilijk ander werk te vinden, stel je wordt werkeloos. en dan is het loon het minimum, en dat is dan nog minder als wat je hier krijgt. tevens is de onregelmatigheidstoeslag ook lekker, succes alvast.
Voor het salaris hoef je inderdaad niet de zorg in te gaan, dat wist ik eigenlijk ook wel, maar toch vond ik het een beetje tegenvallen. Aan de ene kant heb ik zoiets, ik ga ervoor (eerst nog aangenomen zien te worden natuurlijk, maar heb er een goed gevoel bij), maar dan heb ik in ieder geval een papiertje en ik denk een zekere baan, ik bedoel maar, er blijven altijd baby's geboren worden. Aan de andere kant is het een investering in mijn toekomst en ik hoef echt geen bakken met geld te verdienen, maar wil er in de toekomst wel een beetje op vooruit gaan. Daarom vraag ik mij ook af hoe de doorgroei is qua salaris in de zorg.
Je begint inderdaad wel laag, maar ja, je hebt dan ook nog helemaal geen ervaring. Normaliter krijg je in ieder geval de komende paar jaar, jaarlijks een periodiek/ervaringsjaar erbij. Heb geen ervaring in/met de zorg, dus hoeveel dat gaat zijn durf ik je niet te zeggen. Maar wat al is gezegd halveren van het aantal uren is niet direct halvering van het netto-salaris. Dit heeft oa te maken met de belastingschaal waarin je terecht komt. Hoe minder je verdient hoe lager het percentage aan belasting wat je moet betalen.