Ik hoop hier wat steun te krijgen. Misschien zijn er meer meiden die dit hebben meegemaakt. Op 10 november is ons 1e kindje, een dochtertje: Katja geboren. Ze heeft 10 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat ze prematuur was (35 weken). Op 20 november is ze thuisgekomen. Op 29 november is mijn moeder, geheel onverwachts in haar slaap overleden. Ze is maar 59 jaar geworden. Ik weet niet zo goed waar ik met mijn gevoel heen moet. Mijn moeder heeft op de avond voor haar overlijden nog op onze Katja gepast en kwam mijn fotoboeken en kleertjes, die ik als baby aan heb gehad, brengen.... En dan dit.... Zo onwerkelijk allemaal..... Ik heb Katja van donderdag 29 november tot dinsdag 4 december (dag van de begrafenis) ondergebracht bij 2 vriendinnen... Hier voel ik me heel schuldig over, maar ik kon haar niet naast mijn moeder zien (mijn moeder was thuis opgebaard). Na de begrafenis heb ik haar weer opgehaald bij mijn vriendin. Het voelt gelukkig nu allemaal weer goed met Katja. Dat is iets wat ik vorige week niet had gedacht... Het deed me vrijwel niks dat ze er niet was. Achteraf denk ik dat het goed is dat ik haar niet mee heb genomen. Ik voel me hier schuldig over.... Ik heb een paar dagen gehad dat ik nauwelijks aan haar heb gedacht en me dan 's avonds erop betrapte dat ik niet eens even gebeld had hoe het met haar ging...... Mijn moeder was alles voor mij, deed alles voor ons. We hadden een hele hechte band... Het gemis begint te komen nu...... Gelukkig heeft ze haar kleindochter nog kunnen zien, voor hetzelfde geld was ik nu nog zwanger geweest (ik zou nu 39 weken zijn geweest). Een schrale troost maar toch.... Sorry voor mijn verhaal, maar ik moet het even kwijt.
Wat een verhaal meid..... Heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd... Hoe is het gebeurd als ik vragen mag...?
Jeetje meid wat erg zeg Voel je niet schuldig dat je Katja even een paar dagen hebt weggebracht voor jou is dit ook iets afschuwelijks en onwerkelijks. Jij hebt ook tijd nodig om deze klap op te vangen. Meid heel veel sterkte met dit verlies. Zijn ze niet achtergekomen wat de reden is van haar overlijden?
heel veel sterkte met dit grote verlies. dat het onverwachts kwam maakt het zoveel erger omdat je niet eens rustig afscheid hebt kunnen nemen. nog maals veel sterkte
Jeetje, wat erg, gecondoleerd! Krijg er kippenvel van, jouw moeder is net zo oud als mijn moeder, nog veel te jong toch! Maar je moet je niet schuldig voelen hoor, ik denk dat je gewoon in een roes/op de automatische piloot hebt geleefd na het overlijden en dat is toch niet vreemd. Heel veel sterkte!
Voel je zeker niet schuldig! Ik vind het niet meer dan logisch dat je die twee dingen even wilde scheiden. Heel veel sterke!
ach meid toch... wat moet jij je rot voelen zeg! Ik weet wel een beetje wat je meemaakt helaas, ik ben allebei mijn ouders verloren alleen een stuk langer geleden (20 en 10 jaar geleden). Dat je je dochter tijdelijk bij vriendinnen ondergebracht hebt moet je je echt niet schuldig over voelen.. jij deed wat je op dat moment het beste leek, en dat was het ook waarschijnlijk. Het was ook niet goed voor je kleine meissie geweest als ze het allemaal meegemaakt had, want hoe klein ze ook zijn, ze voelen dat wel degelijk. Tuurlijk voelt ze je verdriet nu ook, maar de hectische periode is voorbij en nu denk ik dat je een hoop troost uit je meissie kunt halen. Wat fijn dat je moeder je dochter nog heeft mogen ontmoeten, daarentegen wat oneerlijk dat dat maar zo kort heeft mogen zijn! Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven, hoe moeilijk dat nu ook moet lijken!
Wat erg.Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.Het is wel fijn dat je moeder jullie dochter nog heeft mogen meemaken!Gecondoleerd!
Jeetje...wat een zware periode moet dit voor jou zijn. Dat je Katja bij je vriendin hebt moeten onderbrengen is op dat moment het beste geweest, voe je daar niet schuldig om! Je hebt je moeder verloren en er komt zo veel op je af, dat trek je gewoonweg niet als je ook voor je kleintje moet zorgen, hoe graag je het ook gewild zou hebben. Ik wens je heel veel sterkte toe met dit grote verlies en hoop dat Katja jouw 'lichtpuntje' op dit moment kan en zal zijn...... Liefs Angeltje
Dank jullie wel allemaal @chantilly en bibiche: Mijn moeder is waarschijnlijk overleden door een hartstilstand, maar het zou ook een hersenbloeding kunnen zijn. We hebben geen sectie laten verrichten omdat dit niks verandert, het hoeft voor ons niet. Mijn moeder was thuis en anders had ze 1 of 2 dagen voor onderzoek naar het ziekenhuis gemoeten en nu hadden we haar lekker thuis.
Gecondoleerd Wat moeilijk...! En je moet je niet schuldig voelen over je dochtertje! Dit was misschien het beste geweest wat je in die situatie had kunnen doen. Heel veel sterkte de komende tijd!
Verschrikkelijk zeg! Zo moeilijk om iemand zo plotseling kwijt te raken . Ik wens je alle kracht van de wereld om dit te verwerken. En niet schuldig voelen hoor! Denk aan jezelf, en gun jezelf te tijd om dit te verwerken. Het is zeker niet niks, en dan ook geheel logisch dat je tijd voor jezelf nodig had!