Onze zoon van dik 3 die is heel erg druk en energiek. Hij zit geen moment van de dag stil en houdt ook geen moment van de dag zijn mond, heel vermoeiend. Als hij heel erg druk is dan blijft hij maar doorgaan en dan kom je er niet doorheen. Hij is altijd erg pittig geweest maar mijn man en ik zijn heel consequent en stellen duidelijke grenzen. We zijn best streng voor hem, we hebben het gevoel dat hij dat nodig heeft en daar ook houvast aan heeft. Sinds een week of 4 luistert hij veel minder goed dan voorheen. Als hij wat moet doen of moet laten dan vraag ik hem dat altijd een aantal malen op normale toon, en pak hem ook vast of kijk hem aan en herhaal het dan nog een aantal keren. Maar de laatste tijd maakt dat geen indruk meer. Hij weigert gewoon. Ik kan pas tot hem doordringen als ik echt heel erg kwaad op hem word, extreem kwaad. Dus echt hem aan zijn arm de gang op slepen bijvoorbeeld, met uit volle borst tegen hem schelden. Ik word echt witheet en woedend en daar baal ik van. Maar hij lijkt dus ook nergens anders meer van onder de indruk dan van deze erg harde aanpak. Daarna praat ik ook altijd met hem erover. Dat hij dus niet alleen maar moet luisteren als mama heel erg boos wordt etc. We praten het altijd uit zeg maar. Nog meer mensen die hier last van hebben? Tips?
Herkenbaar. Zucht..... Sorry geen tips, ik ben bang dat het een fase is. Wij gaan er nu ook doorheen. Isabella mag bijoorbeeld niet aan de tv komen. En dat doet ze dan natuurlijk stiekem. En als ik vraag hoe dat komt dan heeft zij het niet gedaan maar haar knuffel. Nou ja, nog wel duizend voorbeelden. Het is omdat ze zo geweldig leuk meisje is anders.....
Whaha sorry, moest even gniffelen dat Isabella zei dat haar knuffel de tv had uitgezet! Sure Ik hoop voor je dat t een fase is, klinkt ig erg vermoeiend. Heb met mijn dochter een paar weken geleden ook een fase gehad dat ze extreem slecht luisterde, vooral buitenshuis zat ik af en toe met mijn handen in t haar. Zullen nog wel meer (en ergere) van dat soort fases komen, vrees ik Meer dan (super)consequent en streng zijn, kun je denk ik niet doen.. Sterkte!
In ieder geval stoppen met extreem kwaad worden, hoe moeilijk dat ook is. Zelfs al weet je even niks anders te doen. Je kind went aan jouw boosheid. Op een gegeven moment luistert hij echt niet meer naar je als je 'gewoon' waarschuwt, want: als mama nog niet heeft staan schreeuwen, telt het toch nog niet echt? (Echt: ik heb een neefje gehad die het ooit tegen zijn moeder zei: "Maar je had toch nog niet geschreeuwd?") Gaat hij naar de psz? Misschien kun je daar eens tips vragen. Of misschien is hij wel toe aan psz of school? Het is waarschijnlijk gewoon een fase. Maar ja: hoe kom je die zo goed mogelijk door?
Tup, daar heb je echt een punt. Ik begon ook steeds kwader te worden. Tot iemand zei dat dit dusjuist helemaal niet werkt. Nu met veel rustiger reageren is ze meer onder de indruk. Dus toch een tip: proberen erg rustig te blijven ( en dat is soms moeilijk) Ja Isabella haar knuffel doet heel veel stoute dingen. Als ze geen zin meer in haar brood heeft zegt ze: ik had het brood eigenlijk voor Knuffel gesmeerd. Dus dan moet die het maar opeten.
Hahaha geweldig! Hier ook zoiets, alleen heeft haar knuffel het niet gedaan maar de kat. Het is dat het arme beestje af en toe van de bank af gaat om te eten of naar zijn bak maar anders zou je je nog echt afvragen of ie wel leeft. Maar nee, volgens mevrouw is hij echt degene die bv alle kastjes heeft opengetrokken Maar ook ik heb geen tips, zal blij zijn wanneer die fase voorbij is.
Hahaha, hilarisch!! Het wordt ook wel steeds leuker he, hoe ouder ze worden En ik moet nu al af en toe zo om dr lachen, als ze weer eens de wijsneus uithangt! Ze moet van ons vaak kleine hapjes eten, omdat anders de helft er vanaf valt. Ziet ze papa vandaag een volle hap naar binnen werken. 'Ohhh papa, kleine hapjes!!' Ik heb idd ook wel gemerkt dat t vaak alleen maar averechts werkt als je heel boos wordt om dat gedrag. Maar ja, soms ook wel heel moeilijk om rustig te blijven he
hahaha herkenbaar. Hier had ze gewoon een hand noodles op de grond gesmeten en toen ik binnen kwam en dat zag was het opeens 'Noouuu, E. (broertje) nou gedaan?' Terwijl haar broertje toch echt een paar meter verder in de box zat te spelen haha.
Het is echt een fase! Ik heb hier ook zo'n pittig mannetje. Al vanaf dat hij een eigen wil toontje was die altijd heel sterk. Ook hier houden we consequent aan de regels vast, geven niet toe etc. Maar toch blijft het vaak een strijd. Toevallig van de week bij het cb een gesprek over gehad. Hij kan onderzocht worden, maar dat willen we niet. Heb het idee dat het echt bij hem hoort. Hij heeft echt fases dat het niet lekker loopt en heel frustrerend is. En het word echt beter, echt! Probeer toch om jezelf in te houden, blijf rustig praten, zet hem rustig in de hoek, zeg wat hij fout heeft gedaan en blijf volhouden. Joris hield het soms wel eens 20 keer vol om uit de hoek te komen alvorens hij door had dat het serieus was... Nu met 4 jaar is het al stukken beter, van de 7 dagen in de week gaat het zeker nu 6 dagen goed met een momentje na dan, maar dat heeft elk kind wel eens. Even volhouden en heel vaak tot 10 tellen! Ik heb ook heel vaak met mijn handen in het haar gezeten!
Ik werk als pedagoog en krijg deze situatie regelmatig .. wat te doen? inderdaad zoals als gezegd; kinderen wennen aan je kwaadheid en dan heeft het geen effect meer. wat alternatieven: - blijf rustig of ga zelfs heel zacht praten / fluisteren zodat ze rustig moeten doen om je te horen (leid ook gelijk af) - als je bang bent je geduld te verliezen... zeg even wat te drinken en loop even naar de keuken. wordt rustig en ga daarna rustig verder. - als kinderen bijvoorbeeld knuffels de schuld geven kun je op jongere leeftijd best zeggen; o dat is ook jammer dat die knuffel / kat dat doet. wil je even opletten of ze dat niet meer doen (verantwoordelijk maken voor dat gedrag wat ze eigenlijk zelf doen) - wees duidelijk in je grenzen en benoem bij bijvoorveeld een 2e keer waarschuwen ook echt; als ik nu weer moet zeggen moet je op de gang / stoel om even rustig te worden. rustig worden is hierin belangrijk - benoem niet dat een kind vervelend vind maar zeg dat je IETS niet leuk vind en waarom. - straf een kind niet door het naar zijn slaapkamer te sturen... dit moet een veilige plek blijven en leuk - je kan je kind benoemen dat je ziet dat hij boos is of zich verveelt en vragen of je kan helpen. Geef woorden aan dat wat je ziet - beloon goed gedrag; kind mag bijvoorbeeld een sticker plakken als het goed heeft gegeten / heeft geholpen met opruimen. maar ook het zeggen van dank je wel is vaak al voldoende er zijn zo nog veel meer dingen te verzinnen echter voornaamste is het volgende; als je de strijd (extreem kwaad hoort daar ook bij) met je kind aangaat verlaag je jezelf tot kind niveau. En dan wint er niemand tenzij je jezelf kunt herpakken. kost allebei energie, veroorzaakt machetloosheid en geeft je kind het gevoel even sterk te staan als jij. Strijd moet je dus proberen te komen hoe moeilijk ook. Zelf een zoontje van 2 met ook een aardig temperament zo nu en dan haha. Wat mij vaak helpt is bovenstaande gedachten en het feit dat een kind dit alles niet bewust inzet om gemeen tegen ons te doen maar omdat het zichzelf meest belangrijk vind en nog niet in staat is zich echt in te leven in een ander. Ze moeten leren door ons. Dus ik zie het als ik moet hem nu helpen te leren dat dit niet gepast is. En ik geef dus vooral woorden aan wat ik zie of negeer gedrag juist bewust even. Als hij erg boos is benoem ik: " goh wat doe je boos, moet ik helpen' vaak gevolgd door een boos nee of weglopen etc. Dan zeg ik vaak zoiets als oke je mag boos zijn en laat het even (als hij gaat gooien of zo dan zeg ik wel dat hij daarmee moet stoppen en zeg bij 2e keer dat hij anders even rustig moet worden bij de gang) ik doe dan gewoon mijn ding en na eventjes neemt de boosheid af en kan ik hem afleiden. Echt boos word ik bijna nooit. Dat kan zijn als hij buiten ineens van me wegrent en ik direct roep " l. NU STOP !" en dan met direct boze stem.. bij gevaar. Hij doet dit dan ook direct omdat het indruk blijft maken gelukkig. Maar ach ik heb ook mijn zwakke punten hoor, we zijn allemaal mens en gelukkig maar !! hoop dat je hier wat aan hebt.
Iedereen bedankt voor de tips! Ik waarschuw hem altijd dat het de zoveelste of laatste keer is dat ik het lief vraag, ik benoem het echt. Maar ook dat werkt niet. Ik weet zelf ook dat uiteindelijk erg boos worden geen lange termijn oplossing is. Daar had ik het gisteren nog met mijn man over. Wat doen we als hij daar niet meer van onder de indruk is??? Maar helaas kan ik me soms niet beheersen en voel ik me dan zo machteloos als hij gewoon niet luistert als ik het op een beheerste manier aanpak. Ik moet daar echt aan gaan werken. Wat ik dan wel nog gelukkig goed doe is dat ik hem heel vaak beloon als hij iets goeds doet of lief speelt e.d. Daar zijn we wel bewust mee bezig, positief gedrag belonen.
bij mijn zoontje was het op een gegeven moment zo dat ik echt moest schreeuwen wilde hij ophouden. dat is natuurlijk absurd dus nu zet ik hem zonder pardon op de gang. geen ellelange uitleg over wat hij verkeerd deed (want dat weet hij donders goed) en daarna ook geen uitleg over hoe ik het wel wil. ik maak er geen woorden meer aan vuil,meneer gaat op de gang en hij mag terugkomen als hij weer lief kan doen. dat werkt prima. hij staat amper meer op de gang. werkt niet bij kinderen die een stuk jonger zijn denk ik.
Ik denk dat de post van Koetjekuuk wel hout snijdt. Als dit te lang duurt zou ik de hulp van een opvoedondersteuner inschakelen. Eventueel met hulp van videointeractietraining.
@koetjekuuk Bedankt voor de praktische tips. De meeste pas ik toe, maar er valt altijd te leren. Hier ook herkenbaar hoor. Onze oudste dochter is pittig, kan zich verbaal prima uiten en luistert regelmatig slecht. Een jaar geleden zat ik regelmatig met de handen in mijn haar door nog rondgierende hormonen. Muren op alle slaapkamers zijn onder getekend, wegrennen tijdens het winkelen, alles aangrijpen voor aandacht na de geboorte van haar zusje. Ze was toen bijna 2,5 jaar. Ze heeft duidelijke grenzen nodig, anders vliegt ze overal heen en heb ik geen vat op haar. Nu merk ik dat ik steeds meer de rust kan bewaren. En dat maakt haar rustiger. Ik weet niet of jullie wel eens the Dog Whisperer op National Geographic kijken? Die man met dat glanzend witte gebit ? Hij heeft het over calm and assertive (kalm en assertief) zijn. Dat houd ik altijd in mijn achterhoofd. Ik geef duidelijk aan welk gedrag ik niet prettig vind en geef aan dat het genoeg is op een kalme, rustige duidelijke toon. Nog iets om te gebruiken: humor! Maak er een grapje of een spelletje van als je iets van je kind gedaan wil krijgen. Bijvoorbeeld de jas pakken, schoenen aan etc.
tellen gaan 1 2 en bij 3 op time out helaas dan te laat hebben ze dat door dan bij 2 dan vliegen ze (meestal) wel. nooit met 2 1/2 beginnen zoals m,n man wel deed grr