Pff, wat een herkenning. Ik wilde net zelf een onderwerp posten. Mijn dochter van 2,5 maakt er ook een potje van. Staat ook soms meerdere keren per dag op de gang. Heeft ook losse handjes, en ik word dan echt knalboos op haar! Ik voel me dan ook weleens schuldig en moet zelf een traantje wegpinken, maar als ik niet streng ben (wel rechtvaardig!), dan veegt ze straks de vloer met me aan. En ze kunnen zich straks toch niks herinneren van toen ze jonger dan 4 jaar waren, ze hebben er alleen maar baat bij hoor! Sterkt, ik leef met je mee (hoop jij ook met mij, hahaha)
Is echt heel normaal volgens mij dat je iedere dag wel boos bent(doet). Ik vergelijk het wel een beetje met mijn stage (als juf op een basisschool) De kinderen zijn continu aan het zoeken naar de grens en jij moet die aangeven. De eerste stagedagen had ik het idee dat ik een soort politieagent was: nee, niet doen, laat dat etc. Nu gaat het een soort van vanzelf en is dat gevoel van politieagent wel minder. Wat erg goed helpt is de positieve dingen belonen. Na een stagedag doe ik dat ook veel meer bij mijn zoontje en dat werkt gewoon goed. Zo, wat kan jij al goed eten, wil je mama even helpen, etc. Of een andere optie is bijvoorbeeld zorgen dat je een soort compromis vind. Als hij bijvoorbeeld gewoon door wil spelen in zijn poepluier, zeg ik heel duidelijk dat we wel zijn luier gaan verschonen (grens aangeven)maar dat hij 1 dingetje mee mag nemen om te spelen (zijn eigen wil respecteren), en met een beetje mazzel kiest hij dan een boekje ofzo en dan gaat die mee naar het verschoonkussen en anders gaat het meer op de hard way... Ik probeer in ieder geval niet echt van binnen boos te worden maar alleen van buiten, ik speel boos. Het hoort bij de ontwikkeling dat ze steeds tegen de grenzen aanzitten en deze opzoeken. Mijn schoonvader (is professioneel opvoeder) zei het heel mooi: je hebt als ouder de taak om je kind net tot de grens te laten komen, niet teveel er overheen maar ook niet te ver er vanaf. Uiteindelijk is het doel dat het kind opgroeit tot een zelfstandige volwassene en dat kan alleen als het zijn eigen wil leert kennen en daarmee ook de grenzen (zijn eigen, de mijne en die van de maatschappij) leert kennen. Dus een evenwicht van grenzen en eigen wil vinden. Maar af en toe...dan halen ze inderdaad echt het bloed onder je nagels vandaan... Groetjes Eendje