...gaan m'n radertjes overuren draaien. Die eerste twee weken van de cyclus, geen probleem. Dan kan ik me prima distantieren van alles wat met zwanger worden en baby's te maken heeft. Maar zodra cd14 dan in beeld komt... Ga ik overal op letten. En jawel hoor, vandaag cd14 en keurig netjes op tijd is daar de plop. Eitje springt. Nu, as we speak zullen we maar zeggen. Maar vriendlief is zondagochtend weer vertrokken voor zaken (erg veel van huis) en is er niet eerder dan donderdag weer. En nu hebben we het zaterdagavond nog wel gezellig gemaakt........ Drie keer zelfs ha ha... Maar geef het na vijftien rondes weinig kans meer zonder verse zaadjes. En toch weet ik gewoon dat ik nu twee weken lang weer op álles ga letten. Waarom doen wij vrouwen dat toch? Waarom is het nou zo'n onmogelijke opgave om dat los te laten...? Ik wil gewoon dat die tweede twee weken hetzelfde zijn als die eerste twee weken. Gewoon m'n leven leiden en op 14dpo denken "verhip, had ik niet ongesteld moeten worden nu". En dan een testje doen en een gat in de lucht springen. Of als ik ongesteld word op die dag, dat ik gewoon kan denken "he gatver daar gaan we weer met die kliederboel". Zonder de teleurstelling. Zonder de vermoeidheid van het denken en malen. Soms haat ik het om vrouw te zijn ha ha...
Ik heb precies hetzelfde. Op t moment dat ik mn eisprong heb gevoeld ga ik ook overal op letten. Alleen ben ik degene die wel heel graag wil, maar vriendlief is niet echt mee bezig. Misschien spelen onze hormonen daar wel een hele grote rol in, zodra we in onze vruchtbare dagen zitten, dat ons gevoel ook anders wordt. Nu moeten we overal om denken, zoals het foliumzuur slikken. Vroeger had je dat volgens mij niet eens en toen dacht men inderdaad; verhip, had ik niet ongesteld moeten worden. Het zou toch indd veel makkelijker zijn als je nergens meer om hoefde te denken? Leuke topic trouwens, blijf meelezen!!!
Ja ik ben voor een tweede bezig en had bedacht, deze keer ga ik het anders doen. Niet te veel mee bezig zijn en wel zien wanneer het gebeurd. NOT!!!! Ook nu weer verslijt ik mega veel testen, ben ik steeds bezig met kwaaltjes en reken ik me suf om mijn ei te ontdekken. Echt vreselijk. Het enige waar ik me nu (nog) in kan bedwingen is het te delen met mijn man. Die werd de vorige keer gek van mij en nu hou ik veel vaker mijn mond. Hij is nu juist steeds bezig met, deze kon wel eens raak zijn schat hahahaha Ik vrees dat dit ons lot is als vrouw. En het is heerlijk om te weten dat ik niet de enige ben......
Ook hier precies hetzelfde!! Elke maand weer (en ook in ronde 15) en iedere keer na de eisprong voel ik weer vanalles en tel ik de dagen af. Testen heb ik met mezelf afgesproken doe ik alleen als ik niet ongesteld wordt op de geplande datum. Maar wordt inderdaad ook wel "gedwongen" er mee bezig te zijn, door slikken van foliumzuur en in het begin hield ik ook nog rekening met eten en drinken (daar ben ik wel mee gestopt, scheelt wel Een hoop stress) en al die hormonen, voor onze kinderwens voelde ik m'n menstruatie niet eens aankomen... Nu sta ik 2 weken stijf van de hormonen, misselijk, pijn in m'n borsten en buik.. Zo vermoeiend soms. Maar nog een paar dagen en dan heb ik weer 2 weken rust!
Ik heb precies hetzelfde hoor! Had mezelf ook plechtig beloofd om niet meer mee te lezen op zp. En nu 5 dagen voor NOD?? Ja hoor, dagelijks ff zp bezoeken. Ook alle 'symptomen' die ik heb, ben ik aan het googlen in de hoop dat het een vroege zwangerschapssymptoom is. Frustrerend! Hopelijk kan ik het ooit los laten en bij twee weken overtijd eens denken: goh moest allang ongi worden. Maar ff testje doen? Ben wel zover dat ik nu alleen op of na NOD test en niet meer daarvoor. Dat vind ik al een hele stap
Zoooo herkenbaar meiden!! Elke ronde neem ik me voor: NIET voor NOD testen, heb er toch niks aan!! En vanaf 8dpo word ik gek en ga ik toch testen :x Om daarna weer te balen van de witte test of t vage lijntje... Vrouwen sporen echt niet...
Ha ha inderdaad meiske, wij vrouwen sporen gewoon echt niet. Jeetje ik ben echt blij om te lezen dat ik niet de enige ben...! Het is ook gewoon bloedirritant. In die eerste twee weken denk je bij een vlaag misselijkheid gewoon "ik heb te weinig gegeten laat ik een boterham smeren". In die tweede twee weken ga je het meteen linken aan "misschien ben ik dan toch wel zwanger"... Ieder krampje ieder pijntje ieder gekkigheidje wordt op de weegschaal gelegd, tot in den treure geanalyseerd en de conclusie die volgt is 99 van de 100 keer een stuk valse hoop. En dan tel je af naar die magische nod. En je verslijt op voorhand een x aantal testjes waar je urenlang naar zit te staren of je misschien niet toch wat ziet. En vervolgens zet je op 13dpo 's avonds je bekertje klaar voor 's ochtends want jaaaaaa dat moet 'm worden he. Maar dan is het al niet meer nodig want dan is er bloed. Gék word ik van mezelf. Het is iedere keer hetzelfde liedje en hoe graag ik dat mezelf ook wil besparen het lukt gewoon niet... In die eerste twee weken kan ik me er steeds bijna bij neerleggen dat het ons waarschijnlijk gewoon helemaal niet meer gegeven zal zijn. Maar in die tweede twee weken......... Zucht.
Ik ben nog wel niet zo lang bezig als jij maar wij denken echt precies hetzelfde!!! Gedeelde smart is halve smart moeten we dan maar denken he.... Ik heb wel sinds een paar maanden dat eerst dingen altijd hetzelfde waren, en nu sinds een paar maanden veranderen... ineens schouderpijn, ineens buikpijn, ineens langere cyclus :x En ik vraag me af of als we níet zwanger hadden willen worden ook allemaal was veranderd.. maarja dat zullen we nooit weten he..
Ja dat heb ik dus ook, sinds we bezig zijn met zwanger worden heb ik veel meer klachtjes... Die ik ook dood analyseer en inderdaad Google of het zou kunnen dat , wat elke maand neerkomt op ja dat kan maar het kunnen ook aankondigingen van menstruatie zijn.. Je zou denken dat ik het na anderhalf jaar wel geleerd had, maar helaas rondom de 8ste maand had ik het zwaarste wel en deze maand (maar dat ivm spanningen rondom onderzoeken vermoed ik) Wat mij wel iets geholpen heeft is acupunctuur daardoor lijken mijn hormonen toch net iets rustiger Maar ja vreselijk irritant zo een vrouwenlichaam! Ook als je dingen niet onder controle hebt zoals sommige emoties , zucht
Ik heb precies hetzelfde! Ik kan wel zeggen dat ik stapelgek wordt van mezelf! Zit nog maar in ronde 3, dus ik weet ook donders goed dat het nog heel lang kan duren! Maar ik wordt helemaal gek.. Ik heb het gevoel dat iedereen om me heen zwanger is (en volgens mij is dat ook zo ) Net weer iemand op facebook met een mooie echo foto! Klinkt of ben ik jaloers he ... zucht! Ik gun het iedereen zo! Echt waar begrijp me niet verkeerd! Maar wil het zelf zoooooo graag! Heb net de eisprong achter de rug (al geeft de banner iets anders aan)...En nu nog 2 weken wachten! En wat als ik dan ongi ga worden.. dan gaan we weer een hele maand in! Pff, ik moet er niet aan denken! Ik denk er continu aan! Ik ben al overal mee bezig! Ik wou wel dat ik het gevoel uit kon schakelen, en zoals hier ook al werd gezegd: gewoon mijn leven kan leiden, en op de dag dat je ongesteld moet worden denkt van HeeeeY ik ben nog niet ongi ! Maar dat gaat er bij mij nooooit in zitten! Ik heb me deze maand weer voorgenomen om pas de 21e te gaan testen! Maar ik weet ook al dat ik dit niet vol ga houden! Wat moeten we daar nou aan doen? Afleiding zoeken! Ben al veel aan het werk, zit op school...En moet leren voor een toets, maar kan mijn gedachten er niet bij houden! pfff.... Was ik maar een man!!!!
Hihi, lijkt alsof ik mezelf hoor praten hierboven Heb mezelf ook voorgenomen ml niet teveel te belasten ermee.. Zit nu pas in ronde 2 maar bij dl ben ik er 2 jaar mee bezig geweest met ook nog een missed abortion met 12 wk... Hoop nu zooooo dat aaaaal die mnd van wachten, mezelf gek maken ed bespaard gebleven blijven! Succes meiden!
Ja, die mannen hebben het maar wat makkelijk he! Leveren even hun bijdrage en dan is het gedaan. Herald deelt de teleurstelling wel als ik weer ongesteld word... En hij deelt het verdriet om die vier vroege miskramen. Maar hij kan er veel nuchterder in staan dan ik. Niet raak? Tja dan de volgende keer misschien... Hij is lief, bestelde zelfs testjes online voor me als verrassing. Is in de eerste paar rondes weleens thuisgekomen met kleine babydingetjes, zeker de keren dat ik eventjes zwanger bleek. Maar feit is en blijft dat het allemaal in mijn lichaam gebeurt. Feit is dat hij erg veel van huis is en hij driekwart niet meekrijgt. En feit is, dat hij zichzelf ook een beetje in bescherming begint te nemen zo langzamerhand... Want het gaat erop lijken dat zijn nieuwe liefde hem misschien...waarschijnlijk...toch geen kindje meer kan geven.
@mireille74, je mag de hoop nog niet opgeven hoor meid. Ik zie dat je al zoveel hebt meegemaakt, maar er is nog zoveel mogelijk. Ik sprak van de week mijn buurvrouw, die is 4 jaar bezig geweest en nu heeft ze 2 gezonde zonen met nog geen jaar leeftijdsverschil. Probeer de moed erin te houden. Het gaat vast lukken.....
Heeeeel herkenbaar dit! En het rare is dat ik me er eigenlijk ook weer helemaal niet in herken in hoe ik mezelf aan het gek maken ben. Ik dacht echt, echt, echt dat ik er gewoon relaxed in zou staan. Heb zelfs gezegd dat ik in het begin ook echt geen ovulatie testen zou gaan doen. Neeeee we zouden gewoon zonder anticonceptie aan de slag gaan maar dan verder wel kijken wanneer het dan raak zou zijn. En als het dan lang zou duren dan zouden we wel gerichter gaan proberen. Maar niets van dat alles, want ik ben gewoon gelijk ovulatie testjes gaan doen en hou alles al een gek in de gaten, wordt echt gillend gek van mezelf!
Hahahaha belachelijk he. Ik snap ook helemaal niets van mezelf. Maar des te eerder we het accepteren, hoe beter
Mireille74 heb je weleens ovulatietesten gebruikt? Ik wist namelijk altijd zeker te weten wanneer mijn eisprong was, maar dit bleek niet het geval. Ik voel, zie en hoorde altijd van alles, maar mijn eisprong bleek later dan gedacht. Nu hebben we op "tijd" geklust en het resultaat is er: een test met MET 2 strepen! Ik geloof daarbij niet in homeophatie maar na mijn bbz heb ik elke maand zoveel gerotzooi in mijn buik dat ik Efamol ben gaan slikken. Ik heb geen idee of het heeft bijgedragen, maar tis deze ronde dus wel gelukt. De eerste keer ovu-testen en Efamol. Ik ben tevreden Nu maar hopen dat alles goed gaat dit keer! En oja de stress na cd 14 slaat bij mij ook altijd aan. Neem mij vanaf cd 1 tot en met 14 altijd voor mij niet druk te maken...Totdat de eerste verschijnselen van mijn eisprong er aan komen! Oooh wat erg! Maar deze ronde voelde ik dat het raak was en heb ook zeker de innesteling gevoeld. Succes! Ik hoop dat het je snel lukt!
hihi ook hier hetzelfde verhaal. Nog maar in ronde 2 maar nu al redelijk obsessief bezig. Er werd mij verteld dat als je voor de tweede gaat, je er minder mee bezig bent omdat je er al eentje hebt lopen... nou die gaat voor mij niet op
Begin aan een grote verbouwing dan heb je wel wat anders aan je hoofd, testte bij zoonlief voor het eerst toen ik al een week overtijd was. Vriendlief vroeg of ik niet al een keer ongesteld had moeten zijn. Dit is natuurlijk als geintje bedoeld al werkt het wel.
Ow ik heb hier ook last van. Maak mezelf 2 weken gek en dan als de duivels komen kan ik wel huilen.( soms doe ik dat ook echt). Heb elke maand wel symptonen waardoor ik denk JA het is raak! En het lijkt ook wel of het elke ronde erger word...... Lopen nu in het emc en dacht dat nu we daar onder behandeling zijn het wel wat meer "rust" zou geven in me hoofd. Nou niet dus..... Geduld raakt ook wel op dus misschien dat het deels daardoor komt. Maar we houden goede hoop! Binnen nu en 2 dagen springt me eitje en dan mag ik mezelf weer gek maken haha!
He Mireille74, niet de hoop opgeven hoor! Mijn moeder kwam als troost gisterenavond ook vertellen dat een vriendin van haar na 5 jaar ook natuurlijk zwanger raakte, en een maand na de bevalling in verwachting van de 2de.. het zijn vast uitzonderingen, maar houd wel de hoop op! en ja ik heb nu makkelijk praten, zit net voor mijn NOD (nog 3,5 dag) in ronde 15 en ik voel natuurlijk alweer 1001 dingen.. en maar op mezelf blijven in praten, in de hoop dat vrijdag de telleurstelling niet al te hard aankomt.