Hoi, Ik heb een eigen paard, maar ben sinds mijn bevalling een stuk banger en minder roekeloos geworden dan daarvoor. Dit is best een belemmering, vooral als je een paard hebt dat regelmatig even moet voelen wie de baas is en anders een loopje met je neemt, met alle gevolgen van dien. Vandaag durfde ik mijn paard, wel na een hele hoop gedoe hieraan voorafgaand, niet meer te corrigeren toen ze voor een auto met paardentrailer die met flinke vaart aan kwam rijden, ging protesteren, bokken, steigeren en weglopen. Ik ben afgestapt en durfde niet meer verder. Iemand ervaring? Ik weet niet wat ik hier nu mee moet. Denk er zelfs aan om te stoppen.
Heb zelf ook paard gereden. Maar ik denk nu dat het belangrijkste is dat je er morgen weer op springt. Anders ga je nooit meer het fijne gevoel terug krijgen. Kijk morgen even hoe het gaat. Mocht het weer niet gaan dan moet jejezelf inderdaad afvragen hoe leuk je het vind en of je er nog mee wilt door gaan. Heel veel sucses.
Vooral er weer opgaan. Misschien je eerst in de bak gaan rijden, ik neem aan dat je 'buiten' was gezien de paardentrailer.
Kun je niet met iemand op buitenrit? Dat je samen bent? Kan soms ook een veiliger gevoel geven! En ja ook in ben angstiger geworden! Mijn zus had ook een paardje wat lekker kon spoken en dan langs de weg al helemaal Ze gaf er eerst niets om! Maar na dr bevalling durfde ze niet meer.. Bijna met paard de sloot in. Ze heeft daarna nog een tijdje in de bak gereden, maar dat was toch niet echt wat zij wilde. En uiteindelijk heeft ze de knoop doorgehakt en de kwpner verkocht en een brave Noriker er voor weer gekocht! Het heeft geen WAUW factor!! Maar wat is ze wijs met dat beest! Wil niet zeggen dat jij je eigen moet gaan verkopen, maar ik wil je laten zien dat je niet de enige bent die angstiger is geworden! Ik hoor het veel om mij heen! Jij voelt je niet meer vertrouwd, en dat voelt je paard ook aan! En daar kunnen langs de weg zeker rare ongelukken van komen! Misschien kun je iemand mee nemen op de rit? Of anders thuis lekker trainen tot je misschien weer wat vertrouwen hebt!
Ik zou als ik jouw was morgen eerst even longeren of losgooien (opjagen) kan hij/zij zijn ei even kwijt al is het maar 10 min.. Dan stap je erop en ga je rijden. Je weet dan dat hij/zij al gek heeft gedaan en het dus ook niet zomaar zal doen. Iedere keer als je onzeker bent doe je dit. Net zo lang tot je je zelf weer hebt her bevonden. Wat je ook kan doen is idd met een ander naar buiten gaan, maar dan loop je het risico dat je vervolgens nooit meer zonder een ander naar buiten durft te gaan. Ik zou als ik jouw was niet zomaar stoppen. Ik heb 3 jr geleden een ongeluk gehad met mijn paard en sindsdien er nooit meer opgezeten. Dat is ook niet verstandig meer, maar tot op de dag van vandaag mis ik het zo ontzettend zeker nu de zon weer gaat schijnen. En je iedereen weer lekker naar het bos of strand ziet gaan. Nee ga het eerst proberen met voordat je op je paard stapt losgooien/longeren. Echt als je paard eenmaal zijn/haar ei kwijt is doen ze het echt niet zomaar meer. SUCCES!!!!!!!!!!!!!!
misschien is het een oplossing om bv 1 keer per week een andere laten rijden die haar aan kan? en ja er zelf weer op gaan zitten natuurlijk. misschien weer les nemen? of als je naar buiten gaat dit samen met een ander doen. ik heb veel vriendinnen die bang zijn geworden voor hun paard en uiteindelijk een ander paard hebben gekocht hun zeggen allemaal stuk voor stuk dat ze het veel eerder hadden moeten doen. denk dat je zelf ook wel weet dat als je niets doet het alleen maar erger word, denk je zelf dat je je lef weer terug krijgt of niet? ik heb altijd veel probleem paarden gereden en wil nu weer zo graag gaan rijden maar ik mag niet omdat ik problemen met mijn bekken heb. ik was en ben voor de duivel niet bang deed de meest maffe dingen met paarden, denk dat voor mij ook wel gaat veranderen als ik ben bevallen. ik snap je trouwens volkomen helemaal omdat ik het zelf al vaak heb mee gemaakt. heel veel sterkte en succes.
Bedankt voor jullie antwoorden en het delen van jullie ervaringen, of die van anderen. Ik denk inderdaad dat het te maken heeft met de nieuwe verantwoordelijkheid die ik er in mijn leven bijgekregen heb. Nu kan ik niet meer alleen maar aan mezelf denken, of denken, ach, dan lig ik maar even in de kreukels. Ik ben al zo vaak gevallen en heb o.a. gebroken botten gehad en een aantal nieuwe en geplakte tanden + gebroken neus. Toch heb ik die angst nooit gekend. Daarom vind ik het ook zo irritant en was ik vooral heel boos op mezelf. Ik ga nu overwegen om de vorige eigenaar van het paard te bellen, dit omdat ze een aantal serieuze gedragsproblemen heeft. Of om haar nog een kans te geven en er eens iemand anders op te laten rijden.
Maar heel fijn dat jullie even de tijd nemen om te reageren want het helpt wel om wat andere ervaringen te lezen.
als je al een paard heb wat afentoe even op zijn plek gezet moet worden, en je bent nu onzeker, zal hij alsmaar meer gaan proberen. misschien(weet niet hoe je band is en hoelang je hem hebt) om te verkopen en een braver(hoeft echt geen sul te zijn) te kopen. succes, ik was vroeger eerst heel bang, daarna een hele tijd urfde ik alles, maakte niet uit wat voor paard en hoe het deed. tot ik een verz paard kreeg dat zo vanuit ontspanning (je voelde geen spanning en liep lekker) ontploffen en dan als een kip zonder kop 180 graden omdraaien. daardoor toch onzeker geworden
Als het zo is dat ze een aantal serieuse gedrachtsproblemen heeft vind ik het toch wel ernstig klinken. Ik heb geen idee wat je met haar doet en wat het probleem is, wel kan ik me heel goed voorstellen dat je voorzichtiger (verstandiger???) bent geworden. Het kon mij nooit gek genoeg en nu stap ik nog steeds makkelijk op elk paard maar als ik niet weet wat een paard gaat doen, gaat hij echt eerst aan de longe en ik heb tegenwoordig altijd mijn cap op (die staat ook te gek bij mijn nieuwe laarzen ) Ik heb zelf een pony die ik heel erg vertrouw en waarbij ik constant het gevoel heb dat ik de leiding heb, zou ik dat niet hebben weet ik niet of ik ermee door zou gaan
Freestyle, natural horsemanship. fijne oefeningen om met je paard te doen en weer vertrouwen te krijgen, en zonder dwang hem/haar dingen weer te laten doen, zonder stress van beide partijen. suc6
Nog bedankt voor de reactie. Misschien wel een beetje een late reactie van mij. Ik heb er nog eens goed over nagedacht en na nog enkele vervelende ervaring met haar, welliswaar niet op het zadel, maar in de wei en vooral daarbuiten, ze breekt namelijk te pas en te onpas ui de wei of de stal. Heb ik toch besloten de vorige eigenaar te bellen en haar terug te brengen. Ik overweeg nu een fell pony of een merens.
Jammer dat je het niet gaat proberen. Een ander paard/pony nemen zal niet veel helpen als jou angst blijft. Hoe lief het ras ook staat beschreven, een paard blijft een kudde dier en heeft duidelijke signalen nodig om zelf zeker te zijn en dus ook gehoorzaam te zijn!
@Thirza, je hebt gelijk hoor. En natural horsemanship vind ik een erg paardvriendelijke en bewonderenswaardige sport. Ik heb nu alleen niet de tijd om echt dagelijks met een paard bezig te zijn i.v.m. mijn zoontje die nu net een half jaar is. Ook staat het paard bij mijn ouders bij de andere paarden. Ook zij zijn er klaar mee om telkens het paard van de straat te halen als ze weer uitgebroken is of de andere paarden, die ze open wonden toebrengt, te moeten laten verzorgen. De vorige eigenaresse was op de hoogte en geeft ook toe dat het paard, i.v.m.te laat spenen en tot haar 7e bij de moeder te hebben gestaan, nog moeilijk te socialiseren is. Ik denk dat het paard zelf ook beter af is in haar oude omgeving.
Zolang het ook beter voor het paard is, en zo uit jou verhaal te lezen is dat ook zo, heb je helemaal gelijk. Succes, Blijft toch altijd moeilijk zo'n beslissing.
Ik kon, voordat ik bevallen was van mijn dochter, ook op elk paard wel rijden. Geen angst o.i.d. Na de zwangerschap van mijn dochter, toch (onbewust) meer angstig als ik rijdt. In de bak gaat het prima (heeft wel tijd gekost, maar met les en goed ehulp/steun ging het al snel veel beter), en ik heb vorig jaar met een aantal meiden op stal een serieuse buitenrit gemaakt, waar bij ik echt genoot! Nu heb ik al niet meer gereden vanaf november (ivm. slechte weer, en problemen met deze zwangerschap). En heb ik gelukkig een hele lieve bijrijdster (die hem al vanaf het begin doet), die hem nu dagelijks rijdt voor mij. Ka niet wachten tot ik weer het zadel in kan klimmen.. Al zal het nu weer voorzichtiger zijn, dan toen ik stopte (had toen de moed etc. weer terug). Mijn rij-instructeur noemt het: moeder'syndroom' . Omdat (bijna) alle moeders hier mee zitten. Heb zelf een onwijs lieve draver, die alleen een keer weg zal draaien uit (kleine) protest, maar verder geen vlieg kwaad zou doen. En hem vertrouw ik 100%. Alleen onbewust hou je je na je zwangerschap ook rekening mee met je kleine.