Ik vind het alleen erg als mensen opeens gaan vragen of het wel gepland of nog erger gewenst is! Daar kan ik echt pissig om worden. Ik snap ook echt niet hoe ze die vraag durven te vragen! Voor de rest stoor ik me er niet zoveel aan
Wel herkenbaar hier! Alleen kan me er niet druk om maken. Als mensen zeggen dat ze het nu toch wel goed gaan zien ,of dat ik een dikke buik heb voel ik me juist supertrots! En ik HEB ook een dikke buik, en yep daar zit een prachtig ukkie in, geweldig toch? Roep ook altijd dat dit de enige periode van mn leven is dat ik het leuk vind als mensen me dikker vinden worden Denk dat veel mensen gewoon nieuwsgierig of geinteresseerd zijn, alleen komt het soms wat beroerd over.
over het algemeen erger ik me niet echt aan dat soort opmerkingen, vind het ook ergens wel leuk, ben er trots op dat ik zwanger mag zijn, een kindje mag dragen en dat ik daardoor dik, lelijk en moe word, so be it. maar waar ik me dus wel aan erger is mijn schoonmoeder die werkelijkwaar 3x per week zegt dat ik toch wel erg 'zwaar' ben... , daarmee bedoelt ze dat ik een enorme buik heb... ja duh, ik weet het, ik heb veel vruchtwater (volgens de echo's), en dus heb je een grote buik... had ik bij de andere 2 net zo, maar nu blijft ze het maar zeggen. wat moet ik er mee! echt puur irritant gewoon!
ligt er ook een beetje aan wie het zegt...als vriendinnen of familie onder elkaar moet het kunnen....
Ik ben in mijn zwangerschap maar één iemand tegengekomen die daar echt lomp in was, in mijn beleving. Het ging om een collega van mij. Na een keer of tien heb ik haar maar gewoon op de vrouw af gezegd dat ik wel snapte dat ze het vast niet rot bedoelde, maar dat ik het niet leuk vond om Bolle of Dikke genoemd te worden. Ze keek even heel beteuterd, maar heeft het daarna nooit meer gezegd. Maar er zat ook een fijne kant aan die openhartigheid. Mijn nichtje dat zomaar uit het niets ineens: "Wat ben je mooi!" tegen me zei, toen ik zo'n 26 weken zwanger was en een heel flinke buik begon te krijgen. Dat voelde nou wel echt lekker. Verder heb ik sowieso de balen van mensen die: "Wat zie je er moe uit" tegen mij zeggen. Standaardreactie: "Fijn dat je dat opmerkt, daar voel ik me nou gelijk een stuk beter van."
Waar ik echt niet tegen kan is als de mensen weer de noodzaak voelen om aan mijn buik te zitten. De enigen die dat mogen zijn mijn man en zoontje, de rest heeft er af te blijven. Doe ik toch ook niet bij al die bierbuiken van die kerels (en ja, daar is er ook 1tje bij die graag aan zwangere buiken komt).... Hahaha, ach en de opmerkingen heb ik me nog nooit zo over verbaasd...
Tot nu toe kan ik het nog goed hebben. Ook nog maar weinig opmerkingen gehad, hoor. Ik vond het mooi toen een oud buurman van me (normaal een arrogante, betweterige bemoeial) op mijn broers trouwerij tegen me zei "ik heb je in al die jaren dat ik je heb zien opgroeien nog nooit zo zien stralen" ik wist niet waar ik het zoeken moest! maar wat voelde ik me plotseling mooi en op-top zwanger met 21wkn. waar ik me wel een klein beetje aan kan ergeren is als niemand er iets over zegt. ik hoef niet uren in de belangstelling te staan, maar even de vraag: "hoe is het en hoe is de kleine" vind ik toch wel prettig. meer hoeft van mij ook niet, maar dit is wel spannend voor ons met de eerste op komst. opa en oom van mijn schoonfamilie doen dus net of er niets aan de hand is... er is nog geen gefeliciteerd vanaf gekomen. oma van schoonfamilie is zo trots, dat ik werd gefeliciteerd door enkele flatbewoners die ik niet eens kende. ze wil ook alles weten wat er is gebeurd met echo's en controles, zo lief vind ik dat.
Opmerkingen over mijn buik vind ik niet zo erg! Al zijn ze nog zo lomp, mensen weten soms gewoon niet hoe ze ergens over moeten beginnen. Dat begrijp ik best. Wat ik het meest vervelend vind is dat sinds mensen weten dat ik zwanger ben ze met veel plezier tegen mij beginnen over doodgeboren kindjes, slechte 20 weken echo's, nare bevallingen, etc. Waarom vertellen ze mij dit? Als het nou hun eigen ervaringen waren, dan ok, ik snap dat ze die willen delen. Maar vaak gaat het om de buurvrouw van een vriendin die wel eens heeft meegemaakt dat... En dan vraag ik me echt af waarom ik dat soort nare verhalen in mijn maag gesplitst krijg terwijl ik het al allemaal spannend genoeg vind of alles goed zal blijven gaan. Hebben jullie dat ook? Dat mensen graag horrorscenario's met je delen?
Nou ik ben het helemaal zat ondertussen, al die opmerkingen. Mensen moeten gewoon eens bedenken dat dik zijn en zwanger zijn ieys heel anders is! Je kan niet tegen iemand zeggen:"Wat ben je toch dik!" dat is ontzettend kwetsend! Zeker wanneer je zoals ik onzeker bent over je gewicht. Mijn oma zei dit dus tegen mij. Of mijn tante tijdens de paasbrunch: "ga jij maar aan die kant zitten, dan zit je niet in de weg!" En deze week liep ik in een winkel met babykleding, vroeg de verkoopster wanneer ik uitgerekend ben. Dus ik zeg augustus. Kijkt ze naar m'n buik, zegt ze:" ooeeiiiiii! Ik dacht al veel eerder!" en ze trok me er toch een gezicht bij alsof ik er zelf wat aan kan doen. Nou ik was woedend!! Had net te horen gekregen bij de vk dat ik een prachtige buik heb voor deze termijn! Dus dat had ik dr gelijk maar ff gezegd.
Ja dat komt hier ook regelmatig voor inderdaad, dat is echt niet leuk om aan te moeten horen. Ik kan er op het moment zelf dan goed naar luisteren maar ga er 's nachts over piekeren.
Ja precies, dat heb ik ook. Op dat moment kan ik me wel rationeel bedenken dat de kans erg klein is dat het nu nog misgaat, maar 's nachts lig je toch te malen met al die verhalen in je hoofd...
Om sommige dingen heb ik moeten lachen, omdat ze zo herkenbaar zijn en ik me er ook aan irriteer! Idd mensen die zelf een kind hebben, denken alles te weten. Op mijn werk heb ik een collega en die heeft een zoon en een dochter (van in de 20). Toen ik na 6 weken ziekte terug kwam en vertelde dat ik zwanger was (slechts een paar mensen wisten ervan), zei ze: ja zie je wel (tegen al haar collega's), ik zei het al, die is zwanger. Vervolgens kwam ze constant met opmerkingen. Midden in de gang waar allemaal mensen lopen: oh ik zie het al, het wordt een meisje, ik zie aan de achterkant dat je zwanger bent. Ik zei dat ik niet geloof in die praatjes over de vorm van je buik en dat we al weten wat het wordt. Oh nou dan is het een jongetje! Want alleen bij een jongetje kun je het zeker weten! (keihard door de gang). Ik zei dat ze het van een meisje ook met veel meer zekerheid dan vroeger kunnen zeggen, maar dat we voor onszelf houden wat het wordt. 5 minuten later sta ik bij t kopieerapparaat, komt ze aan en fluisterend: had ik gelijk, wordt t een jongetje? aaargh! Ik zei toch dat we het voor onszelf willen houden! Ook zei ze regelmatig: je kan het nu echt wel zien hoor, zo opgeblazen in je gezicht! Zout eens op man! En ik ken haar alleen van de administratie waar je af en toe naar binnen loopt, niet dat t nou een kamergenoot is grrrr.
Ik krijg nu nog steeds de vraag: hoe is het met d emisselijkheid? Terwijl ik al 100 keer aan iedereen heb verteld dat dat met 3 maanden voorbij was! En idd die verschillende opmerkingen ove rje buik. De een vond hem prachtig (*straal* *straal*), de ander vond m toch ineens wel erg groot voor deze termijn, de ander weer heel bescheiden, de een een echte watermeloen etc. Hou eens op man, ik ben niet alleen nog maar buik! Heb ook een collega die is in de 40 en heeft zelf geen kinderen. Om de haverklap vroeg ze: en is de vroedvrouw tevreden over jou en de baby? En als ik dan wat vertelde dan was het steeds: ja hoort er allemaal bij, je bekken gaat helemaal vast zitten (of juist los, ben ff vergeten wat ze nou zei) enz. Terwijl ze zelf nooit zwanger is geweest!
Hahaha hoe herkenbaar! Ik heb er ook nog wel wat.. Voor deze zwangerschap heb ik een mk gehad. Dus toen we wisten dat deze zwangerschap goed zat en met 3 mnd de hele wereld het mocht weten kreeg ik opmerkingen:"Is het wel geplant? , gaat het nu wel goed?, is het niet wat vroeg om het nu al te vertellen (13 weken). " Man man zit je 3 maanden je mond te houden omdat je het zelf spannend genoeg vind komen dr van die betweters. echt @$#%#$% kon daar slecht tegen. in het begin tot de 20 weken was ik niet heel groot"heb je een kabouter ingeslikt ofzo?" Nu ben ik aardig gegroeid. Brutale vragen als"hoeveel ben je nu eigenlijk al aangekomen?". Uh genoeg maar ben er nog niet. (alsof ik dat hun ad neus ga hangen. Oja, "hahaha nu ben je eindelijk ook eens dik.... je hebt wel wallen onder je ogen hoor. En dat aan je buik zitten/ willen zitten. Vind ik voelen alsof iemand je in je billen knijpt. Vraag het gewoon even maar gelijk die handen echt niet leuk. groetjes!
Tot nu toe vind ik de opmerkingen niet erg, maar ben nog niet zo lang zwanger. Daarentegen wildvreemden die zomaar ineens aan je buik gaan zitten, daar kan ik echt niet tegen. Ik zit toch ook niet zomaar aan hun buik?
Nou heb ik ook al leuke opmerkingen gehad. Ik ben dus een spuger en werd niet echt serieus genomen door velen in mn omgeving. Krijg je opmerkingen als, nou dat beloofd nog wat. Of bij bandenpijn zo zelfde opmerking. Tot ik in t ziekenhuis lag met uitdroging, oh wist niet dat t zo erg was. Of vergelijking met hun zelf die zwanger zijn of geweest. Oh nou dat heb ik niet (gehad). Tja ik helaas wel :s. En over dat ik het vrijwel na 1e echo met 6 weken vertelde. oh wat vertel je dat al vroeg. Waarbij ik denk vind je t niet leuk voor me? En als t mis gaat gaat t mis en heb ik de mensen om me heen toch ook nodig.
Ik vind vooral deze irritant: "geniet nog maar even van je rust, want dat is straks zo afgelopen!" Of deze: op de enigste vrije dag die ik kon uitslapen zat ik al om 8 uur beneden. Beeb had een feestje in mijn buik. Zegt er iemand: goh.... 8 uur is nog best uitslapen, straks als de baby er is ben je nog vroeger wakker.... Neeeee echt?!? Goh! En ik maar altijd denken dat baby's meteen een perfect dag en nacht ritme hadden en toch zeker tot 10 uur 's ochtends zouden slapen! En mijn rust vooebij zodra ik bevallen ben? Hoezo? Zo'n baby slaapt toch nagenoeg de hele dag!? Wat denken ze nou? Dat ik achterlijk ben? Dat ik me niet besef dat alles straks anders is? Zien me echt als zo'n naief iemand?
Bedoel je van die kleine haarvaatjes? Heb ik ook, was wel weg na mijn vorige zwangerschap. Maar ontopic, grrrrrr ja, herkenbaar. Maar het grootste deel van de mensen is complimenteus gelukkig En ongevraagde adviezen als 'geniet nu maar van je rust' vind ik ook Wat een dooddoener. Wel waar natuurlijk, maar eh, op het eind van de zwangerschap lig je nergens lekker, zit je niet lekker, kan je je schoenen niet aan doen... eh. Dat is een soort afgedwongen rust door algehele logheid! Ook niet echt 'rust' in de zin van vakantie, maar ja! Komt in mijn geval ook vaak van mensen die niet doorhebben dat ik er al eentje heb rondrennen, bv. in een winkel of collega's van de afdeling die me niet kennen maar wel af en toe zien lopen. Dat zeg ik dan ook, 'denk je dat die peuter me rust gunt thuis?'. En dan is het natuurlijk 'oh, maar met twee is het pas ECHT druk' :x