Denkwijze proberen om te draaien... Misschien is t dan wel zielig voor de rest... Maar als hij van arm naar arm naar arm gaat... Dan is je kleintje zielig... Kies dus lekker voor je kindje en laat die `ouwetjes` maar voor zichzelf zorgen...
Ik beleef dat anders. Zeker naaste familie! Ik vind het vaak leuk als ze uit zichzelf hem oppakken uit de box. Nou gebeurt dat met mate, anders zou ik er misschien ook anders over denken. Naast wijzelf heeft iedereen erg naar ons kindje uitgezien toen ik zwanger was. Ik vind het heel bijzonder om te merken hoeveel mensen, naast wijzelf, om ons kind geven. Ze hebben hem allemaal liefde te geven op hun eigen manier en ik hoop ook dat mijn zoontje dat voelt. Natuurlijk pas ik wel op dat hij niet overprikkeld raakt, anders zeg ik het wel. Als iemand zich dan gepikeerd zou voelen, jammer dan! Het zegt dan meer over de ander, dan over mij. Mijn ervaring is dat vrijwel iedereen die geen familie is, even aan mij vraagt of ze hem mogen vasthouden. Ik heb daar eigenlijk nooit problemen mee. Wij hebben echter nooit veel man tegelijk op bezoek, dus dat scheelt. Maar 20 man op een middag, dat zou ik zeker niet toestaan. Dat vraagt toch nauwelijks om onderbouwing? "Ik houd hem nu zelf even vast, hij heeft al zoveel schoten gezien." Ik kan me bijna niet voorstellen dat mensen daar geen begrip voor hebben....
Herkenbaar hoor! Ben blij dat ze inmiddels al zou oud is dat ze zelf aan kan geven of ze bij iemand op schoot wil zitten. Prima als ze het wil, zo niet dan gebeurd het ook niet! (anders laat ze het wel even horen ) Nóg een reden dat het fijn was om BV te geven: als het te druk werd voor haar, of als ik tijdens de kraamvisites vond dat ze wel erg lang bleven zitten 's avonds dan zei ik gewoon dat ik boven ging voeden en meteen boven bleef. Dan lekker even saampjes de rust opzoeken en daarna lekker slapen!
Ja ik weet ook niet zo goed wat het is, dat ik het toch echt niet leuk vind als mensen hem ongevraagd uit de box pakken en al helemaal niet als ze hem ongevraagd van mijn schoot trekken, ook niet als het directe familie is. Ik vind het een beetje eigengereid en heb snel zoiets van, hallo dat is niet jouw kind. Alsof het niet uitmaakt wat de ouders er van vinden. Ik kan er niet echt aan wennen. Maar ik begrijp ook goed dat sommige mensen (zoals mijn man ) dat inderdaad heel anders zien.
Ja het is jammer dat de borstvoeding bij mij niet wilde lukte en er na lang worstelen mee heb moeten stoppen, want ik vond het toen ook fijn dat ik me op die manier even kon terugtrekken als het druk was ofzo. Flesvoeding is helaas juist iets wat nog een reden is voor andere mensen om de kleine steeds op schoot te willen hebben (en dan dus het flesje te geven).
En dat heb ik dus nooit gedaan. Ik vind borst of fles geen verschil maken. Met fles geven is rust ook het beste. Op een verjaardag ging ik altijd even apart zitten met hem op een rutig plekje anders dronk hij zijn fles echt niet op omdat hij steeds afgeleid was. Hij dronk zijn flessen trouwens nooit leeg bij anderen. Opa en oma mochten af en toe een keer de fles geven maar daar bleef het ook wel bij.
Ik doe het ook inderdaad echt het liefste zelf. Maar het is moeilijk dat mijn man en ik hier niet helemaal dezelfde mening over hebben. Die zou bij wijze van spreken aan iedereen die hier komt vragen of ze het misschien leuk vinden om de fles te geven. Maar ik ga toch proberen het hier nog eens over te hebben, zeker met het oog op die verjaardag. Ik heb geen zin om op dat moment die discussie nog eens te moeten gaan voeren.
Een verjaardag is al druk genoeg voor een baby'tje. Gewoon aangeven bij je man dat je de hoeveelheid prikkels zoveel mogelijk wilt beperken, omdat je baby anders onrustig kan worden. En dat jij het gewoon niet prettig vindt. Zelfs als je man het zelf niet vervelend vindt, maar juist leuk, mag hij jouw gevoel toch wel respecteren? Onze baby gaat echt niet van hand tot hand! Vind dat helemaal niks...
En mocht het niet lukken die dag en laat je man jullie kindje van hand tot hand gaan...dan mag hij er 's nachts lekker uit om de kleine rustig te krijgen...misschien dat dat hem wakker schud en het de volgende keer wel uit zijn hoofd laat.
Wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik vind het zelf heerlijk om mijn kleine vast te houden en als ikzelf beslis dat iemand anders haar mag vast houden vind ik het ook niet erg maar anderen moeten niet die beslissing nemen! Wat ook zo erg is al die ongevraagde goede bedoelingen! Ik kan dat niet altijd goed hebben van bepaalde mensen! Laatst weekje vakantie gehad en mijn dochter heeft geen moment rust gehad! Als ik haar in de box legde haalde schoonmoeder haar eruit : ' laat je moeder jou helemaal alleen dat is ook niet leuk he?!' grapje of geen grapje ik vond dat niet leuk om te horen. Of: 'misschien moet je de voeding niet aanmaken met gekookt water maar koud water want dan klontert het niet zoveel'. (friso comfort moet met gekookt water anders lost het niet goed op..........!!!!!!!). En zo kan ik nog veel meer opnoemen.... Ze bedoelen het goed maar wil niet zeggen dat het altijd leuk is.... Ff frustraties weg schrijven! lucht op! Ik wou alleen dat ik het lef had om het ook te zeggen en uit te leggen! Owja ongesteldheid kwam er ook bijna aan dus had ook flink last van mn hormonen dat wordt nog lastig voor me als ik moet gaan werken. Eerste fase van loslaten erg moeilijk......
@maggie100 Dat is ook echt precies wat ik bedoel, dat had echt mijn verhaal kunnen zijn om niet goed van te worden toch?
Ik vind het echt moeilijk en hoe meer anderen haar vast willen houden hoe meer ik haar dichter bij me wil houden! Het stomme is dan wel lol dat ik vaak advies vraag MAAR dan vraag ik er zelf om! En inderdaad mn man begrijpt het ook niet echt en zegt steeds je moet wat meer relaxen en haar wat meer loslaten.... Is ook hier nogal eens een punt voor discussie! Maar ik moet wel zeggen dat hij mij steeds meer begint te begrijpen want ik ben diegene die haar kan troosten als ze helemaal overstuur is en dan wordt ze ook alleen rustig bij mij ( dit heeft manlief nu paar keer gezien en snapt nu meer dat rust belangrijk is)..... Tijdens zwangerschap had ik niet gedacht dat ik me zo zou voelen maar voel me een leeuwin die haar kleintje wil beschermen alleen heb ik niet zo grote mond alleen tegen manlief lol hmmm begrijp je de vergelijking haha
Ik herken het helemaal. Bij de kraamvisite heb ik gewoon mijn dochter helemaal niet afgestaan en inmiddels gebeurd het ook alleen maar op mijn voorwaarde (en uiteraard die van mijn man). Hier is zelfs een soort ruzie over want toen mijn dochter 3 weken was zijn we op de verjaardag van mijn vader geweest. Hier lag mijn meisje heerlijk te slapen in de kinderwagen bak. Ik weiger ook om haar wakker te maken om vast te laten houden. Mijn oma was er ook even en wilde haar vast houden. Ik heb dus nee gezegd want ze sliep. Mijn oma is uiteindelijk beledigd weg gegaan (terwijl ik duidelijk heb gezegd, wacht nog een 3 kwartier en dan moet ze weer eten) en verteld inmiddels de hele familie hoe vervelend dat was en dat ze dat kind niet eens vast mag houden. Uiteraard verteld ze dit niet aan mij, maar maakt wel iedere keer onaardige opmerkingen. Ik laat het nu maar het ene oor in en het andere weer uit gaan. Pech, ons kind en wij beslissen. Ik zou inderdaad lekker samen afspraken maken en vooral kiezen voor je eigen gevoel en vooral dat van je kind! groetjes
Wat goed van je! Weetje wat het is, je kindje kan het gewoon zelf nog niet vertellen dus je zal eigenlijk wel moeten om hem te beschermen. Ik denk ook echt dat je het zo mag zien hoor.. Zolang hij het zelf nog niet aan kan geven moet jij je gevoel volgen. En als manlief dat niet leuk vind dan niet hoor.. Die van mij is ook heel makkelijk maar hij heeft dikke vette pech als het op dit soort dingen aankomt, ik sta het gewoon niet toe. Ik verwacht trouwens ook niet dat hij dan met R rondsjouwt(al doet hij dat wel hihi want stiekem is hij geloof ik ook wel blij met deze leeuwin) hoor, ik wil het echt zo hebben dus ik doe het zo.. Maar het is gewoon beschermen, jij bewaakt zijn grenzen en dat mag ook. Flesje is trouwens net zo intiem als de borst, ook heel goed voor de hechting om dit zo veel mogelijk door jou en manlief te laten doen!
Waar ben jij dan, als iemand hem zomaar ineens oppakt? Dat hoefde hier echt niet te gebeuren hoor, dan kwam mama in actie. Ik kon dan heel verontwaardigd vragen "Wat ga jij doen??" met een gezicht waar duidelijk op te lezen was dat het niet de bedoeling is om met mijn kind te gaan slepen. Toen mijn zoontje drie weken oud was presteerde mijn moeder het om hem zo door te geven aan mijn zus: "Hier, wil jij nou even?". Toen heb ik meteen duidelijk gemaakt dat ik niet wil dat hij doorgegeven wordt tenzij ze even aan mijn vragen of het mag. Het is mijn kínd, niet mijn nieuwe jurk die iedereen even mag bekijken! Mijn moeder vond het ineens ook nodig om, elke keer als wij op bezoek kwamen, de héle familie uit te nodigen. Dus overgrootouders, mijn zus en aanhang, ooms, tantes.. Want de kleine kwam! En al die mensen waren dan kwaad op mij want toevallig hebben wij de regel dat als het in onze ogen te druk is niemand de kleine vasthoudt. Dikke pech. Ik heb er nu nog ruzie om met mijn zus, sinds de geboorte van die kleine jongen is ze kwaad om elke stap die ik zet, nou pech dan. Ik geef hem niet genoeg aan haar, ik geef hem niet genoeg aan mijn oma, ik geef hem nooit aan mijn vader.. Ik zie haar alleen op drukke gelegenheden en zoals je hierboven kunt lezen krijgt niemand hem dan. Ze is zelfs kwaad op me geweest omdat ik mijn fles afgekolfde melk niet door haar wilde laten geven, stomme tr*t, ze wist dat ik er hartstikke veel moeite mee had dat de borstvoeding voor geen meter liep en ik alles moest kolven, laat me dan minstens in mijn waarde met mijn gehate fles en laat me het zelf geven. Ik zou zelf ook niet kwaad worden als zij op een heel andere manier met haar kind om gaat dan dat ik zelf zou doen. Dus ik vind niet dat ik aan haar iets verloren heb.. Nu is de kleine jongen anderhalf en pakt een oma hem weleens en ach, dat vindt hij zelf vaak prachtig. Nu hij zelf aan kan geven dat hij het leuk vindt mag het gewoon van mij hoor. Het is een supersociaal mannetje en wie ben ik om hem zijn plezier te ontnemen, ik vind het nu juist prachtig om te zien dat hij het leuk heeft. Dus ja, het gaat over. En ik ben zwanger van de tweede en die wordt precies hetzelfde behandeld. Lekker bij mama in de draagdoek en vasthouden daar doen we zelden aan. Mijn man is net zoals jouw man TS, hartstikke meegaand en vindt het allemaal wel best. Gelukkig heb ik hem goed onder de duim . Haha nee hoor maar het is wel een schat die heel veel rekening houdt met mijn met hormonen doorspekte gevoelens. Ik kreeg hem gewoon niet terug! En als ik dan zat te schuifelen op mijn stoel (ja zelfs ik had mijn onzekere momenten de eerste weken en het ging om mijn moeder die hem vasthad..) dan kreeg ik toegebeten "Oh, ze wil hem weer zelf hoor". Vreselijk. Dat doet mijn eigen oma ook! "Mag jij dit of dat niet van mama? Stomme mama!" "Krijgt DAT KIND niks te eten??" (wanneer we amper aan tafel zitten, en dan nog, 'dat kind'??). Nou op zo'n moment heb ik een grote mond tegen mijn eigen oma hoor, ze geeft me gewoon het gevoel dat ik niet voor mijn eigen kind kan zorgen en een soort melaatse ben! Ga fietsen zeg. Niks meer aan toe te voegen.
Van mij hoeft dat vasthouden ook niet! Met mijn dochter hadden we het 'geluk' dat ze, vanaf een week of 3, ging huilen als iemand (buiten ons) al naar haar keek en dat heeft ze tot zeker een jaar gedaan... De jongste is een keer door mijn moeder en een keer door mijn mans vader vastgehouden en verder niet. Als er veel visite is zit hij in de draagdoek en voor de rest altijd bij een van ons. Als mensen vragen of ze hem vast mogen houden , dan zeg ik of man gewoon "nee". Worden ze boos, pech, het is geen pop! Als hij groter is en zelf kan aangeven dat hij bij iemand wil zitten, dan heb ik daar geen probleem mee....