Weet niet zo goed of dit iets is om hier te plaatsen, maar ja... Hier kent niemand mij en ik heb echt even wat advies nodig. Wij (vriend en ik) weten het niet meer.... Ik heb een zusje nu 21 jaar. Zij had verkering met een jongen die bij haar woonde en zo redden zij het prima samen. Zij is gaan studeren net begonnen aan een opleiding die 3 jaar duurt. Maar... nu is de verkering uit. Zij heeft geen werk is wel aan het solliciteren, maar ja geen diploma dus hopelijk wordt ze ergens in een winkel aangenomen ofzo. Het probleem nu: Zij kan niet meer rondkomen zonder vriend. Ze krijgt wel studiefinanciering, maar dat is ook niet veel. Vader en moeder zijn niet meer in beeld helaas. Dus die kunnen niet helpen. Dan blijf ik over. Nu wil ik haar met alle liefde helpen en stelde voor dat zij vandaag bij mij komt en e.e.a op papier te zetten zodat ik overzicht heb ik haar inkomsten en uitgaven. Ik wil inzicht hebben omdat ik geen geld in een bodemloze put ga stoppen. En zo weet ik waar het heen gaat. En kan ik in de gaten houden dat zij er bijvoorbeeld niet van gaat stappen ofzo. Nou oké allemaal goed. Maar ja dit lijkt mij een tijdelijke oplossing. ik bedoel ik wil haar met alle liefde helpen, maar dat zou dan sowieso nog 3 jaar zijn. En wij kunnen dan minder sparen natuurlijk. Daarbij betwijfel ik of dit 3 jaar lang goed kan blijven gaan... ik bedoel ik heb dan wel 3 jaar lang sowieso de zicht op alles wat ze doet. Ze zegt dat ze er geen problemen mee heeft, maar ze kan ook zomaar omslaan. Ze is nogal... laten we houden op; van het ene naar het andere uiterste. Wat kunnen wij doen om haar te helpen? Heeft er iemand nog ideeen? Ervaring met deze omstandigheden? Alle tips zijn welkom!
Is ze wel heel serieus met leren, oftewel heb je er vertrouwen in dat ze alles op alles zet om die opleiding in 3 (a 4) jaar af te ronden..? Dan zou ik het overwegen om haar financieel te helpen dat mogelijk te maken. Als ze een beetje een fladderaar is en veel uitgaat, niet serieus leert, over een jaar misschien weer een andere opleiding wil ... etc... Dan zou ik er niet zo structureel geld in steken. Dan is het beter dat ze eerst fulltime gaat werken zodat ze voor zichzelf kan zorgen... en dan evt. later weer een opleiding ernaast doen, als ze wel goed haar verantwoordelijkheden weet, en de waarde van geld. Anderzijds... toen ik zo jong was had ik gewoon nog mijn ouders die mijn studie betaalden en ik heb daarnaast ook van het uitgaansleven genoten... dus... als je het geld makkelijk kunt missen en gewoon de rol van jullie ouders een beetje wilt overnemen... zou je ook gewoon haar studie kunenn betalen... alleen dan zou ik van tevoren eenmaal gezamenlijk uitrekenen hoe veel ze per maand nodig heeft, maar haar daarna ook een beetje los laten (niet dat ze elke week haar kasboekje moet komen laten zien).
Wij zouden hetzelfde doen voor mijn zusje en het broertje van mijn vriend. Toevallig pas geleden nog over gehad omdat de situatie hier wel eens hetzelfde kan gaan worden met mijn schoonbroertje. Misschien kan je afspreken welke rekening(en) je betaalt en dat ook rechtstreeks aan het betreffende bedrijf overmaken ipv naar haar. Dan weet je zeker dat je geld goed terecht komt. Ook een soort contract opstellen. Je gaat een zakelijk relatie aan met elkaar en dat moet je goed regelen. Duidelijke verwachtingen uitspreken en zeer goede afspraken maken. Vriendin van mij heeft geld geleend bij haar zus en betaald iedere maand een x bedrag. Dit was vastgelegd en doet ze ook iedere maand netjes. Nu had mijn vriendin een auto gekocht en was haar zus boos. Ondanks dat mijn vriendin haar betalingsregeling heel netjes nakomt, vond haar zus dat ze al het extra geld ook aan haar had moeten geven. Hier kan je natuurlijk heel lang over discussieren, maar in dit soort situaties kun je dus terecht komen en moet je op voorbereid zijn. Je moet koste wat kost ruzie voorkomen over geld. En afspreken dat als zij zich niet aan de afspraken houdt, de geldkraan ook gelijk dicht gaat. En dit dan ook doen!! Als jij denkt dat dat kan, zou ik zeker helpen! Daar ben je familie voor.
Ja of ze serieus is... dit is haar 3e studie. Maar deze vind ze nu écht leuk! Jeetje ik weet wat het is om met veel schulden te zitten (gezien bij onze ouders) en wil dus echt niet dat zij in deze situatie terecht komt. Maar wat mij een beetje tegenstaat is om dus geld te betalen wat misschien neer gaat komen op 300/400 per maand? zonder dat wij daar ooit wat van terug gaan zien. Over 3 jaar gezien loopt dit wel enorm op! Of zouden jullie het geld later dus wel weer terug willen zien? Ik twijfel, want zij gaat het nooit breed hebben... dit gaat dan een 20 jaren plan worden. Maar ja ik heb ook een koophuis een vriend en een kind en een 2e kind onderweg... Maar ik wil dus ook niet dat ik haar niet help. Want zonder mijn hulp komt ze sowieso in de problemen.... Wat een toestand!
Nee maar ja, dan hoor je vaak dat de ouders wel bijschieten. Of dat ze gewoon maar gaan lenen. Maar mijn zusje is echt niet slim met geld zeg maar. Dus ik heb dan liever dat ik haar zelf help dan dat ze ergens een lening gaat afsluiten en zoveel rente moet betalen.
Wat saskia zegt.. bijbaantjes in een callcenter oid zijn er toch wel te vinden? Lijkt mij een stuk beter voor de onderlinge band.
Na, dat lijkt mij ook. Studiefinanciering plus elke zaterdag werken is in principe genoeg om een kleine kamer, boodschappen bij de Lidl en de opleidingskosten in termijnen te betalen. Je kunt samen kijken naar opties om goedkoper te wonen, in een andere wijk, of een kleinere kamer. Dan heb je het niet breed maar dat hoort bij die fase van je leven. Als jij wilt kun je de extra's financieren maar dan betaal je haar stappen en kleding. Evt kan ze in de zomervakantie vaker werken voor een extra spaarpotje. Ik zou eerst echt de kosten inzichtelijk maken, de inkomsten en dan berekenen hoeveel ze nog moet werken om rond te komen. Je kunt haar altijd nog in identeel een extraatje toestoppen om iets leuks van te doen.
Als ze niet serieus genoeg met haar studie bezig is om hiervoor bij de ibg te lenen, zou ik ook zeker haar het geld zelf niet lenen. Een lening bij de ib groep is geen ramp. Mijn man heeft ook alles zelf moeten betalen en daar dus een gedeelte voor geleend, hij heeft daardoor nu een goede baan en betalen we het dus weer terug, dat is geen probleem.
En als je nu afspreekt dat je haar helpt voor 6?? Maanden? Dan heeft ze wel de motivatie om werk te gaan zoeken en kan ze zich misschien daarna zelf redden. Dan wel heel duidelijk maken dat het echt maar voor 6 maanden is, zodat ze wel weet dat het daarna afgelopen is. Mocht ze dan na veel proberen nog hulp nodig hebben kun je haar die misschien wel geven ( wat je zelf wilt), maar dat hoeft ze nu nog niet te weten. Dan doet ze wel haar best om werk te zoeken Je helpt haar zo even op weg. Even een zetje in de goede richting
Tja ik ben wel heel benieuwd naar haar uitgaven en inkomsten... Zo weet ik bijvoorbeeld dat ze een extra tv abonnement heeft in plaats van alles gewoon standaard En ik weet ook nu al dat ze er moeilijk over gaat doen om dat eraf te halen. Maar ja... het valt ook best wel zwaar tegen hoor allemaal. Maar ik weet ook wel dat ze het niet slim aanpakt. Zo betaald ze nu in termijnen haar nieuwe schoolboeken i.p.v. dat ze ergens tweedehands koopt. Nou ja dit soort dingen dus....
Weet je ook waarom ze nog geen baantje heeft? Omdat haar vriend alles betaalde? Heeft ze serieus werk gezocht? Of vond ze het wel prima dat alles werd betaald? Als je samenwoont vindt ik dat je beide moet bijdragen aan de huur, naar draagkracht. Wat leer je haar als je haar 300 euro per maand gaat geven? Vriendlief betaalt niet meer dus nu klop ik bij mijn zus aan? Zo leert ze nooit op eigen benen staan en blijft ze altijd afhankelijk. Je leert haar meer als je haar helpt financieel zelfstandig te zijn dan als je haar geld geeft. Voor de toekomst is ze dan echt beter af.
Oh, maar dan verander ik mijn mening even! Nee, wel de luxe maar niet de lasten? Dat zou ik dus niet sponseren. Misschien kan je haar dan beter helpen door praktische tips te geven over hoe zij haar uitgaven kan verminderen. Als zij daar niet voor open staat, dan weet je meteen genoeg.
Ja, maar weet je wat het is. Ik heb zelf ook zo'n zusje, 3e studie, niet slim met geld omgaan en mijn ouders hebben haar altijd financieel geholpen. Dan weer paar duizend euro hiervoor, dan weer daarvoor, maar dat helpt niet, want ze leren er niets van. Ik zou haar helpen alles op papier te zetten, maar toch vooral haar stimuleren om alles zelf te gaan betalen. Tuurlijk kun jij als achtervang dienen, maar ik zou niet klakkeloos haar elke maand een bedrag gaan betalen. Ze moet namelijk zelf ervaren/leren dat niet alles zomaar kan. Misschien is het bij jouw zusje anders natuurlijk, maar mijn zusje is er echt niet bij gebaat als iemand haar elke keer financieel helpt.
Ja waarom heeft ze geen baan... omdat haar contract niet werd verlengd en daarna ging ze dus de opleiding starten en nu is ze dus wel aan het solliciteren en heeft ze woensdag eindelijk een gesprek. Maar de hele zomervakantie heeft ze gewoon thuis gezeten inderdaad...
Ik vind het al geweldig dat jij bereid bent om haar niet alleen financieel te helpen, maar ook met het overzicht van inkomsten en uitgaven. Zo help je haar toch het beste! Ik zou aangeven dat je haar tijdelijk steun biedt, met als voorwaarde dat zij zelf haar situatie dusdanig aanpast (op korte termijn), dat ze voor zichzelf kan zorgen. Daar zijn genoeg mogelijkheden voor. Hulp moet geen plicht zijn.
Hier ben ik dus erg bang voor en dat het dan dus bergafwaarts gaat als ik haar niet help. Maar ja moet ik haar dan maar ''hard op d'r plaat laten gaan''? Ik ben benieuwd tot hoe ver ik kan gaan bij d'r. Hopelijk accepteerd ze het gewoon dat ze bepaalde dingen moet veranderen.
Soms is de enige manier om iemand te helpen idd heel hard laten gaan. Misschien niet de eerste manier die je probeert, maar soms onvermijdelijk.
Kan je haar niet in huis nemen zodat zij bv 1 dag per week ook op de kinderen past en jij geen opvang meer nodig hebt? Dan verdient ze haar geld zo gezegd.
Soms is het wel liefdevol om iemand eens op zijn plaat te laten gaan als in: confronteren met de gevolgen van je keuzes. Dat kan in sommige gevallen de enige manier zijn om iets te leren. Beter nu dan dat ze straks kindern heeft en dan in de schuldsanering beland. Mijn vader is ook pas gestopt met roken nadat hij een beroerte had gehad. Als de omstandigheden maar rot genoeg zijn dan komt er wel wilskracht.