Familie of goede vrienden geen probleem, als ze wat groter is en we zijn in een speeltuin waar ze iets doet wat echt niet kan, zou ik het ook geen probleem vinden als een vreemde het op een nette manier zegt. Ik corrigeer het zoontje van mijn beste vriendin ook vaker, dit omdat hij mijn dochter vaker duwt of dingen afpakt of slaat en zij het niet ziet, ik laat mijn kind echt niet slaan maar dan zegt ik het in de trant van : dat doen we niet he schat, we spelen samen
Ik vind het niet erg als familie of vrienden mn kind corrigeren. Ik irriteer me wel heel erg als ik bijv in het centrum ben en mn dochter huilt omdat ze haar zin niet krijgt en vreemden gaan zich ermee bemoeien. Ik laat haar dan huilen van ja je kunt niet altijd je zin krijgen en dan heb je altijd van die mensen die zich ermee bemoeien dat het zo zielig is dat ze zo hard huilt. En ik irriteer me aan mn schoonouders dat als ze op visite zijn en de baby ligt in de wandelwagen omdat ze moet slapen dat ze er de hele tijd boven gaan hangen en tegen haar praten. Dan gaat ze niet slapen en op een gegeven moment huilen omdat ze over haar slaap heen is. En daarna tegen mij zeggen ze wil niet slapen en haar eruit halen. En zit ik later met een baby die over de toeren is. Nu leg ik haar maar boven te slapen als ik weet dat ze komen. Als ze haar dan niet zien omdat ze te lang slaapt hebben ze maar mooi pech.is hun eigen schuld.
Ligt heel erg aan de situatie en aan de persoon of ik het oké vind of niet. Laatst een mevrouw in het winkelcentrum die het nodig vond om zich te bemoeien met mijn kinderen.. De kinderen mochten van mij vast een stukje vooruit lopen, naar de wipkippen om te gaan spelen, wij liepen er een stuk achter. Gaat ze bij mijn kinderen staan en zegt 'ga es terug naar papa en mama!' En tegen ons riep ze: 'Je moet je kinderen bij je houden hoor!' Dus ik heb toen gezegd dat als wij het nodig vonden om ze bij ons te houden, we dat wel zouden doen en dat we dat prima zelf kunnen regelen. Hele vreemde situatie, ik denk dat ze niet 100% was Ben dan ook wel gewoon vriendelijk gebleven, maar wel duidelijk.
Waar gebeurt: Vervelend jongetje plaagt in de speeltuin ons zoontje.. We zeggen niets, totdat het kind ons kind in de struiken gooit. Mijn man zei tegen het jongetje: "ik denk dat je even sorry moet zeggen". Waarop de moeder van het kind HELEMAAL door het lint gaat. Hoe wij idioten het in ons hoofd halen om dat tegen haar kind te zeggen! Want hij is pas 3 GVD!!!!!! ....dus.... Weet je meteen waar het kind het van heeft denk ik dan... :') Wat betreft TS vraag. Wat vind je 'corrigeren'.. Ik vind het heel normaal als wij een kindje zo aanspreken.
Hm ja vind ik ook hoor Vosje, helemaal gelijk dat je daar wat van zegt. Ik denk overigens niet dat je dan kan verwachten dat een kind sorry zegt, maar aanspreken op gedrag kan zeker wel. Zo doe ik dat ook wel eens op het schoolplein, als de peuters tijdens het wachten op de broers en zussen op de glijbaan spelen. Er is altijd 1 jongetje wat de boel stoort. Kindjes van de glijbaan duwen etc. Ik heb ook wel eens tegen het jongetje gezegd 'niet duwen, dat mag niet!' En ik ben een keer hels geworden toen een kleuter mijn zoontje in zijn gezicht wou spugen Ik zag dat hij dat van plan was en riep 'Heeeee! Dat doen we niet!! Als jij gaat spugen haal ik je persoonlijk van die glijbaan af!' Niet heel pedagogisch verantwoord maar het was echt een pure reactie en ik was zo pissig, hij zat de hele tijd al te klieren en te duwen.. grr.. En geen ouder te bekennen he
Dit is nou precies wat ik me ook weleens afvraag: in hoeverre mag ik het kind van een ander corrigeren? Natuurlijk, als er vriendjes van mijn kinderen hier spelen dan ben ik degene die voor alle kinderen verantwoordelijk is, en dan gelden voor alle kinderen dezelfde regels. Maar wat nou als een van de andere moeders er ook bij is? Voorbeeld: mijn oudste speelt regelmatig met een leeftijdgenootje van een paar huizen verderop, en ik kan het ook leuk met die andere moeder vinden. Maar dat jongetje speelt wat 'wilder' (pakt dingen af, duwt anderen enz) en de moeder reageert daar vaak niet op. Of ze reageert op zo'n manier dat het geen consequenties heeft voor het kind (bij mij is het bijvoorbeeld bij de derde waarschuwing even op de gang staan omdat je anders wel kunt blijven waarschuwen). Voor mijn zoontje is het dan heel moeilijk om te zien dat dat andere kind veel meer dingen mag waarvoor hij allang straf zou hebben gekregen. Ik probeer daarom heel voorzichtig dat andere kindje wat te corrigeren (op de eerder genoemde manier van 'je mag wel even sorry zeggen') maar voel me daar heel ongemakkelijk bij tegenover die andere moeder. Volgens mijn man zou ik het daar een keer met haar over moeten hebben, maar dat wil ik eigenlijk niet omdat ik het zelf ook heel vervelend zou vinden als ik op mijn manier van opvoeden zou worden aangesproken.