Ik had hem ook al bij Gezondheid gezet maar heb het idee dat daar niet zoveel wordt gelezen. Is er iemand hier die ook klachten hebben van PMS? Vlgns mij heb ik hier behoorlijke last van. Sinds 1 week zit in al enorm slecht in mijn vel.Moe,rugpijn,spierpijn,piekeren,humeurig en bozig.Gisteren enorm uitgevallen tegen mijn oudste 2 kinderen.Niet fysiek maar wel verbaal.Ze waren enorm irritant maar ik ging helemaal door het lint en ik had daarna natuurlijk enorme spijt.Ik herken mezelf dan echt niet terug,Ik ben doorgaans geduldig en meegaand en een introvert karakter.Nu ontdekte ik gisteravond dus dat mijn menstruatie eraan zit te komen.Alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats.De hele zwangerschap van mijn jongste nergens last van gehad.Ook de periode na de bevalling voelde ik me goed en vrolijk.5 maanden na de geboorte kreeg ik mijn 1ste menstruatie en toen is het begonnen.Nu komt mijn derde menstruatie en als ik ga terug rekenen en denken had ik deze klachten ook voor mijn tweede menstruatie.Ik ben gewoon onmogelijk en gedraag me als een opstandige en dwarse puber.Als ik ga graven zie ik dus een patroon terug.Dit voert terug tot 7 jaar geleden.De periode na de geboorte van mijn middelste toen had ik ook al regelmatig van die buien. Ik vind het niet normaal.Ik kan zo boos worden en ook helemaal uit het niets en irriteer me aan alles en iedereen. Op internet heb ik gelezen over PMS en ik herken er enorm veel in.Het overmatige zweten,het opgeblazen gevoel maar vooral de stemmingswisselingen vallen op. Herkent iemand dit?? Is er iets voor? Iets homeopatische oid? Ik voel me er echt rot onder. Gr Ingrid.
Niet gediagnosticeerd, maar ik heb het waarschijnlijk wel Ik heb vorig jaar getwijfeld om naar de ha te gaan, maar heb het uiteindelijk niet gedaan en gekeken wat ik eerst zelf kon doen om de boel "rustig" te houden. Bij mij zijn de klachten na mijn tweede zwangerschap ontstaan. Ik herkende mezelf op bepaalde momenten niet terug en kon soms echt woedend zijn om helemaal niks.. Daarna gaan kijken op internet en een dagboek gaan bijhouden. (en dat is nu een app geworden ) Hierdoor weet ik wanneer ik in een `slechte` periode zit en wanneer ik mij goed en soms zelfs euforisch voel (zo net voor mijn eisprong). Laatst concludeerde ik samen met een vriendin dat ik ongeveer max. twee weken per maand normaal ben Wat mij helpt is de wetenschap dat mijn lichaam sterk reageert op mijn hormonen en dat ik daar dan rekening mee kan houden. Ik heb mijn voedingspatroon aangepast (minder koffie, weinig of geen alcohol, biologisch eten, maar dat doen we zo ie zo al, dus dat is niet echt anders) en probeer zo min mogelijk prikkels binnen te krijgen op de dagen die dan zo moeilijk zijn. Dus geen overvolle agenda´s of heel veel kinderen over de vloer. Veel rusten, veel ontspanning opzoeken. Veel en vaak tot 10 tellen help ook, met de gedachte dat hormonaal bepaald is dat je je zo voelt. Manlief waarschuwen is ook niet geheel onbelangrijk . En zo kan ik het redelijk hanteren. Blijft soms wel kantje boord. Dan gaat het een hele dag goed en dan ineens kan iets of iemand me raken en dan kan ik uit de bocht vliegen ( daar bedoel ik mee kattig reageren, niet mee objectief zijn, emotioneel worden, boos zijn of mij heel erg irriteren) Maar weet je wat ik het ergste vind, is dat ik rationeel weet dat ik dit niet ben en dat ik een week later totaal anders zou omgaan met die situatie. Als er een beker met melk zou omvallen als ik mij slecht voel, dan kan ik wel huilen of nog erger, boos worden. Als ik mij goed voel ( na mijn menstruatie en tijdens mijn eisprong) dan relativeer ik het en is er niks aan de hand..Dat hormonen zo´n invloed hebben en ik echt mijn best moet doen om dat te sturen. Goed, gezien mijn lange verhaal kan je concluderen dat het mij ook best hoog zit af en toe!
Hoi Angel, Fijn om ieder geval toch wat herkenning te vinden. Ik vind het ook vreselijk om me zo te voelen.Hier is het ook begonnen na de tweede zwangerschap.Ik heb echt weleens bij mezelf gedacht dat ik gewoon niet meer helemaal fris was van boven.Ik herkende mezelf niet meer.Ik ben altijd beleefd en netjes en dan ineens verander ik in een onhandelbaar takkenwijf.Gisterochtend was ik zo geschrokken van mezelf tov de kinderen hoe ik tegen ze tekeer ging.Ik heb het later ook met ze uitgesproken.Ze zijn 7 en 9 jaar en ik heb geprobeerd om het zo goed als mogelijk uit te leggen.Ze waren echt verdrietig.Ik heb er gisteren ook een echt kutdag van gehad maar ik krijg op zo'n moment gewoon een soort waas voor mijn ogen en voel me agressief. Abnormaal gewoon!! Jij ook sterkte ermee, Gr Ingrid.
Herkenning is voor ook heel belangrijk. En wat vreselijk dat het dan zo heftig wordt Wel goed dat je het aan je kinderen uitlegt... ik ken het agressieve gevoel en ook ik herken mezelf er niet in. En toch gebeurd het.. Misschien toch goed om eens naar de huisarts te gaan?
Dit had ik ook kunnen schrijven..heel herkenbaar. Heb denk ik ook PMS ondanks mirena spiraal. En idd de hele dag tot 10 kunnen tellen..en dan aan het eind van de dag toch die uitbrander geven..Voel mij daarna nog slechter omdat ik dan heb gefaald Ik twijvel of ik ook naar de HA zal stappen. Of is er iets homeopatisch voor? Ik heb ook nog eens add..
Je zou eens kunnen googlen op de Hormoonfactor. Daar wordt uitgelegd hoe voeding en supplementen invloed kunnen hebben op je hormoonhuishouding. Erg interessant en kan goed helpen!
Ik heb er ook last van maar onderdruk het en hier thuis zijn ze op de hoogte,dat scheelt. Heb een keer docu gezien over vrouwen die meer zuivel namen en zalm gingen eten en dat verminderde de klachten iets.
Ik had het ook heel extreem. Twee weken van de maand euforisch, 2 weken zwaar depressief. Ik ben nu nog niet ongesteld geworden dus heb er nu nog geen last van. Ik zie er zooooo tegenop dat het straks weer komt. Ze zeggen dat het slokken van teunisbloem kan helpen.
Ooo handig!! Met een km allergie. Ik ga volgendr week alternatief een mesoloog opzoeken. Ben hier ook wel er klaar mee.
Ik herken het ook. Inderdaad 2 weken voel ik me goed, en dan 2 weken prut. Ik neem ook meer zuivel, ontbijten met een halve liter yoghurt, en als tussendoortje een glas vla. Het lijkt wel iets te helpen. Maar het blijft lastig. Met de pil oid ben ik gewoon 4 weken chagrijnig dus dat doe ik niet meer..
Ik heb mijzelf nooit laten testen maar wel sterk het vermoeden dat ik het heb ondanks de Mirena. Gelukkig heb ik het dan niet 2 weken maar "slechts" een paar dagen. Op het werk eigenlijk nergens last van maar thuis ben ik echt een heks. De kinderen weet het en als ik merk dat ik in zo'n periode zit dan meld ik dat ook en vraag ik of de kinderen wat meer rekening met mij willen houden. Gelukkig proberen ze dat ook. Moet zeggen dat het echt een wereld van verschil maakt.
Ik heb er heel erg veel last van. Ik ben er mee naar de huisarts geweest maar een wondermiddel is er niet. Ik moet dit weekend ongesteld worden en zit in de belangrijkste tentamenweek van het jaar. Ik presteer echt helemaal niets, ben een schaduw van mezelf. Alles is te veel. Hoofdpijn, rugpijn, koud, oververmoeid en kort lontje om vreselijk angstig van te worden.. Heel erg vervelend!