ik probeer het kort en duidelijk te houden maar ben bang dat het niet gaat lukken ik zal jullie een klein btje voor geschiedenis geven mijn grootouders wonen ruim 2 uur bij mij vandaan ik zie ze en spreek ze niet vaak maar ben wel gek op ze. altijd als we bij hun waren kregen mij broer en ik altijd geld ( we zijn hun enige kleinkinderen) dat wisten we maar daardoor waren we niet minder dankbaar toen ik ouder werd heb ik het ook altijd gezegd tegen ze. nu is mijn oma ruim een jaar geleden overleden en ik voelde me zo schuldig dat ik in het verleden niet zo veel contact me ze heb gezocht, dat ik dat eigenlijk goed probeer te maken met me opa, maar het lukt gewoon niet mijn opa is niet zo van het kletsen, maximaal 3 minuten aan de telefoon is echt al teveel hihi. maar goed hij vind het contact prima wat we hebben en ik ook. probeer ook vaker naar hem toe te gaan , maar lukt gewoon niet altijd. (btw mijn vader is hun enige zoon) maar nu mijn frustratie mijn moeder heeft mijn maanden geleden uitgemaakt voor geldwolf dat ik mijn opa alleen maar bel en er heen ga als ik geld of spullen nodig heb. nou me bek viel open. hier ben ik zo kwaad over geweest dat ik een tijdje me moeder links heb laten liggen ik was zo gekwets hierdoor. maar als mijn opa naar ons toekomt (we halen hem op brengen hem weg) verblijft hij bij mijn ouders nu heb ik er absoluut geen problemen mee dat hij mijn ouders wat geeft voor de moeite of gewoon zomaar boeit me echt niet. maar nu het stomme van de week hadden we een verjaardag en me vader komt naast me zitten en hij wilde iets kopen van apple prima dus ik zeg tegen hem dan koop je toch lkkr (hij loopt er langer over te zeuren) zegt ie tegen mij nou maar daar heb ik je opa voor om voor dat soort dingen te betalen nou schiet mij maar lek, ik stond op het punt om over te koken zo kwaad. hij weet de hele situatie tussen mij en me moeder wat ze tegen mij heeft gezegd en dan zegt ie zoiets tegen mij nou moet ik nog zeggen dat ie wat drank op had. maar das geen excuus ik bedoel kleine kinderen en dronken mensen spreken de waarheid toch??? ik ben nu best wel geiiriteerd hierover. ik misgun mijn ouders niks hoor, maar het doet mij gewoon pijn dat ze mij voor iets maken wat ik gewoon niet ben, en het eigenlijk zelf doen en als ik het zeg ontkennen ze het keihard en krijgt me pa op zijn kop van me moeder van hoe durf je dat te zeggen. krijg ik op me kop van me vader van waarom zeg je dat tegen je moeder het is jouw schuld dat we nu ruzie hebben. nou ik begrijp het niet meer. soms wil ik het liefst afstand van ze nemen, maar diep in me hart ook weer niet het is en blijven me ouders. dit verhaal is nog maar het topje van de ijsberg hoor. ik kan nog wel ff doorgaan maar dan heb ik geen vingers meer over
Meid, als jij het van jezelf maar weet hoe het zit, en je opa ook, laat de rest lekker in hun sop gaar koken, totdat ze bijdraaien!
het belangerijkste is dat je zelf weet wat er waar is, en misschien is het wel goed even iets minder kontakt met je ouders, maar het blijft moeilijk om z,n keuze te maken.