Onze meisjes worden over 5 dagen 21 maanden en het zijn pittige dames. Ik moet (net als alle andere ouders) héél vaak 'nee', 'niet doen', 'dat mag niet',... zeggen. Ik heb opgemerkt dat ik nogal vaak mijn stem verhef (niet echt roepen hé, voor alle duidelijkheid) en mijn geduld verlies. De meisjes zeggen nu sinds kort ook al 'stout' en 'hoek' en dit op een luidere, boze toon en dat maakt me een beetje onzeker omdat ik niet zo een moeder wil zijn die roept en (te) vlug boos is. Hoe doen jullie dit? En is het normaal dat ze wel stout en hoek nazeggen maar ik ze nooit bijvoorbeeld 'flink' ofzo hoor zeggen terwijl ik dat toch ook vaak zeg tegen hen? Ik wil ze zo graag een positieve opvoeding geven en ervoor zorgen dat ze voldoende zelfvertrouwen krijgen!
In welke situatie die veel voorkomt zeg je vaak 'nee' en 'mag niet'? Als dat thuis is, is het mss een tip om je huis wat anders in te richten zodat ze niet zo vaak bij de 'verboden' dingen kunnen komen.
Even denken hoor. Dingen die vaak terugkomen: in de (keuken)kasten rommelen, elkaar duwen, met speelgoed gooien, met drinken of eten knoeien, niet toelaten dat ik een andere pamper aandoe,... Gewoon normale dingen dus.
Probeer het eens om te draaien naar postief stimuleren, dingen wat negatieve aandacht vragen is negeren. En afleiden afleiden afleiden. Wat hier heel erg goed helpt is. Als mijn dochter bvb de afstandbediening pakt ik dan zeg.. Ooo dankje wat lief dat je hem komt brengen en haar vervolgens weer afleiden met iets anders. Luier verschonen haar iets in de handen geven, liedje zingen bla bla Speelgoed gooien mag natuurlijk niet! Ik zeg dan vaak als ze met poppen gooit ofzo aaaa wat zielig voor de pop zullen we haar maar snel een kusje geven en terug zetten. Je draait als het waren negatief om in postief. Nou is het natuurlijk zo dat je er de ene dag beter tegen kan als de andere dag.. Ik heb ook van die dagen dat ik me een politie agent voel. En weet dan ook eigenlijk dat het aan mezelf ligt. Soms hoef je net op alles te reageren.. Succes
Even voor jezelf: jij krijgt nu een dubbele peuterpubertijd voor je kiezen, en dat is zelfs dubbel in het kwadraat omdat ze elkaar ook uitdagen en elkaars grenzen verleggen. Dat is echt niet te vergelijken met 1 kind, en je wordt gewoon flexibel en je geduld wordt veel meer op proef gesteld. Dus gun jezelf ook wat krediet. Ze onthouden ook zeker als jij ze positief benadert, maar de geirriteerde mama is nou eenmaal interessanter. Wat ik hier doe als ik het even niet meer trek is zelf op de gang gaan zitten. Even tot 100 tellen en dan terug Daarnaast alles goed uitleggen, en zo min mogelijk 'nee' roepen. Bedenk een andere zin die je consequent gebruikt, incl uitleg. Bijv 'dit is niet voor jou, want ...' Na 10x valt het kwartje. Ik merk wel dat ze veel beter luisteren als ik op de ooghoogte ga zitten, ze goed aankijk en met een vaste stem praat. Voor de rest veel lachen en lol maken, dat wordt nu steeds leuker
Bedankt voor de tips! Ik zie het alweer wat positiever. Was gisteren erg moe en dan pieker ik nogal makkelijk over zo'n dingen. Ik probeer om ze vaak te prijzen of er een spelletje van te maken ofzo. Dat werkt soms wel, gelukkig , maar vaak ook niet. Als ik bijvoorbeeld tijdens de pamperwissel iets geef om vast te houden, vlieg dit meestal op de grond. Adi, ja ik merk inderdaad soms dat ze elkaar aanzetten tot nog wat extra uitdagen precies. Ik ga inderdaad proberen om die 'nee' te vervangen door iets anders. Dat is zo negatief en eigenlijk ook gewoon onduidelijk voor hen. En zeggen andere kindjes soms ook hoek of stout ofzo achterna?
Kan me niet voorstellen hoe het is met 2 van die boefjes, maar ik moet zelf soms bedenken: choose your battles. Oftewel, stel sommige regels strikt, en laat ook veel andere dingen maar gewoon gaan, of geef uitleg erbij. Ik zeg bijvoorbeeld "pas op je vingers he, als je de deur dicht wilt doen", in plaats van "nee, dat mag niet". Of bijvoorbeeld lekker veel troep laten maken - vooral niet op ze letten of reageren - en dan samen opruimen. Wel ook heerlijk trouwens om dit te lezen, na je ontzettend spannende zwangerschap
Mijn dochter (jonger) kent die woorden echt nog niet. Maar ze weet wel als iets niet mag, steekt een handje uit, kijkt me aan en zeg dan "neeeeeeeejjjj". Haha, vergelijkbaar dus wel. Nu ik het opschrijf besef ik dat ze dat eigenlijk haast niet meer doet, was een fase van bevestiging zoeken van wat niet mag, denk ik.
Ik meld ons ook aan, haha... wat een 'lastige' periode is dit? Probeer het ook zoveel mogelijk positief te draaien, maar gisteren bijvoorbeeld kwam hij op cm's na BIJNA aan de gloeiend hete oven... en ik schrok en gilde : "NEEEH, WARM!!" Met als resultaat dat hij nu bang is voor de oven. Ben toch ook soms zo'n onnozele kip. Het IS moeilijk... maar we komen er wel door. Ja toch?
Dat is toch helemaal niet zo erg, laat hem daar maar ontzag voor hebben hoor. Beter dan onvoorzichtig.
Dat na zeggen doet ze hier ook al een tijdje, ook naar andere kinderen toe "mag niet, stout" en dan met het vingertje erbij... (dat doe ik zelf bijna nooit, maar na navragen doen ze dat bij t kdv wel eens). Laatst was ze aan t spelen met het zoontje van vrienden die 4 maanden ouder is als haar, ging ze hem in de hoek zetten en zeggen dat hij moest blijven staan. Iets later ging ze naar hem toe, hoe stond sip te kijken, hand op zijn rug en vragen "wat is er T" en daarna "kom maar hoor" Dus ja, kopieergedrag is hier ook wel degelijk maar ook met zelf er van alles bij verzinnen...
Ja hoor, mijn dochtertje roept ook weleens 'niet doen!' of 'nee!' of wat ze ook van ons hoort. Ze papagaaien alles na, dus ook dat... En ik leg ook zeker dingen uit maar ik vind tegelijkertijd dat het ook wel duidelijk moet zijn dat sommige dingen echt niet mogen en als je het dan al 10 keer hebt uitgelegd en ze het weer doen uit pure eigenwijzigheid, tsja, dan houdt mijn uitleg ook een keer op .
Lijkt me knap lastig twee van die handenbindertjes! Probeer je correcties positief te draaien, dus benoem niet wat niet mag, maar juist het gewenste gedrag. Dus niet: je mag niet in dat kastje, maar: laat het kastje maar dicht. En niet: niet schreeuwen! maar: je kan wel rustig praten. Succes!
ik leg ook vaak dingen uit op de momenten dat het juist niet gebeurd...of maak er een raad spelletje van.. bijv tijdens het verschonen ( om hem rustig te laten liggen en af te leiden ) dan zeg ik, maar *naam* je mag niet klimmen op de bank heh....want weet je wat er dan kan gebeuren?...en dan zegt ie bijv "boem" of "auw" ...en dan zeg ik dus, ja idd dan kan je vallen en dat doet heel zeer, mag niet van mama heh, is heeeeeeel gevaarlijk... nahja zoiets in elk geval, zo'n soort gesprekje... wat ik ook vaak doe en wat hier ehct goed effect heeft, is wanneer ik bijv 2x heb gewaarschuwd, er resoluut heen gaan, demonstratief even neerzetten op mijn hoogte ( bijv zitten dop de bank)..en echt heeel boos kijken ( hij moet mij altijd in de ogen aankijken, voordat ik hem waarschuw), ik zeg dan helemaal niks....vaak als ik dit doe is het echt menis...en dan weet ie het ook en krijg ik vaak snel een kus, daarna zeg ik...neee mama is nu ehct boos, dat mag je echt niet meer doen, wanneer ik een kus krijg of wanneer hij laat merken dat ie me begrijpt, zeg ik wel gelijk, oke schat mama is niet meer boos maar ik vind het echt blablabla... ik doe idd ook vaak, het omgekeerde zeggen, of vraag bijv kan jij het kastje dicht doen? en dan laat ie dat heel trots zien haha
Helemaal mee eens! Zelf gebruik ik bij ongevaarlijk 'stout' gedrag vaak ook nog een dosis humor. Door ze even in de houtgreep op de bank te pakken, kietelen en overal kusjes te geven 'tegen hun zin in' als ze iets doen wat niet mag. Na een paar keer is een vingertje van mama en waarschuwend hun naam zeggen meestal genoeg. En door beide een combinatie van pesten en knuffelen te bewaren, wordt je zelf ook minder gestrest. Bij drie keer bewust stout zijn, is het even de gang op. Soms vinden ze dat echt naar, soms helaas helemaal niet en werkt het minder als straf/nadenk moment. Bij echt gevaarlijke zaken (gloeiend hete oven, staan op hoge stoelen en dan gaan stoeien) reageer ik zeker ook wat feller. Gedeeltelijk door eigen schrik, gedeeltelijk omdat ik wil dat zij snappen dat mijn ernst betekent dat het menens is en tja, soms reageer ik ook wel eens te fel. Nu zijn mijn jongens niet snel onder de indruk, dus ik voel me dan ook niet zo schuldig. Als laatste: ik maak het mezelf daar waar het kan ook makkelijker. Hekje voor de keuken zorgt voor meer rust bij het koken. Slotjes op gevaarlijke/irritant als ze gaan rotzooien-kasten. Slotje op de beneden deur zorgt dat ik zonder twee donderstenen even een was in kan zetten of opruimen. Of dat ik voor mezelf een time-out kan creëren zonder dat ik de deur dicht moet blijven houden. Stoeltjes met een riempje zorgen dat ze niet (makkelijk) gaan staan bij het eten. En kies inderdaad waar je streng in wil zijn, en wat eigenlijk niet zo belangrijk is. Dat scheelt stress, en dan geniet je meer van deze tijd! ps. Als 1 van mijn beide dondersteentjes weer eens zegt dat hij of zijn broertje stout is en met zijn vingertje zwaait daarbij, vind ik dat juist leuk. Het is de start van (zelf)reflectie en gewetensvorming. Natuurlijk ook kopieergedrag, maar ik vind het juist leuk nu ze elkaar soms ook de les gaan lezen . Trappelend nee, nee, nee zeggen. Hij is stout en met vingertje zwaaien als er weer eens eentje in de kinderstoel gaat staan .
Nee dat is niet heel erg, maar (opende er onlangs een topic over) hij is de laatste tijd nogal snel bang en daardoor voelde ik me er niet heel goed bij.
Babel44, wat lief! Ik besef nog heel vaak hoeveel geluk we gehad hebben! Was toch een moeilijke periode. Dan verkies ik inderdaad wel het 1000x nee zeggen . Bajou, herkenning van een mama met een even oud kindje is wel geruststellend . En tuurlijk komen we erdoor! Alvast even oefenen voor de moeilijke periodes die nog gaan komen . Debbrunschot, haha wordt er nog bij verzonnen! Gek toch hoe ze alles kopiëren hé! Eylem, ik kan me wel vinden in je post! Inderdaad, op een gegeven moment houdt de uitleg wel op. Ikkie, goeie tip! Ga ik proberen om consequent te doen. En net zoals bij alles baart oefening ook hier kunst zeker hé. Miis, zo'n gesprekjes probeer ik hier ook al. Maar of ze het echt snappen weet ik niet. Het op ooghoogte zetten heb ik nog niet geprobeerd maar is dus wel een goeie tip! Troetelbeertjes, fijn om de tips van een ervaringsdeskundige te lezen! En ik vind het soms ook wel grappig/slim/... als ze zichzelf of elkaar berispen maar het dus een beetje schrik dat dit erop wees dat ik gewoon te negatief ben. Aangezien ik ze nooit flink hoor zeggen . Weer heel veel goeie tips gehad waar ik mee aan de slag kan! Bedankt .
Herkenbaar wat veel van jullie schrijven, dat ombuigen naar iets positiefs! Hier zeiden we voorheen altijd als ze in een kastje wilde rommelen 'doe het kastje maar dicht!' wat ze dan inderdaad vol trots deed. Wel als gevolg nu dat er geen enkel kastje meer open mag staan van haar, haha! In de keuken hebben wij klemmetjes op de deurtjes, omdat ik ook geen zin heb om iedere dag de keuken opnieuw in te richten of continue politieagent te spelen. Ook heb ik de vensterbanken leeg gehaald (al tijd geleden overigens, stonden vazen ed), om dezelfde reden als boven. Hier krijgt ze bij bepaalde dingen eerst een waarschuwing en daarna moet ze in de hoek als ze door gaat. Dat snapt ze zeker heel goed! Na een minuutje haal ik haar er weer uit en leg nog een keer op ooghoogte uit waarom ze er in stond. Dan krijg ik een knuffel en kus en is het weer over.... Maar probeer het gedrag altijd om te buigen als ik zie dat ze iets wil gaan doen wat niet mag. En tja, soms mag iets gewoon echt niet dan is het even huilen plat op de vloer ... maar al snel gaat ze dan weer wat anders doen! We zullen nog wel voor meer uitdagingen komen te staan!
Heel herkenbaar! Al hebben wij die leeftijd al achter de rug,de situaties komen weer terug.Vooral het "vechten" om (n)iets. Het napraten was echt erg.En dan niet 1 die het zei,maar 2.Pfff dat was een vermoeiende tijd zeg. Ik heb het gevoel nu minder dat ik er tussen moet springen.Dacht eerst zelfs dat ik de enige was die het zo voelde,maar sinds ik hier lid ben merk ik wel van andere meerlingouders dat zij hetzelfde hebben meegemaakt. Nu laat ik ze af en toe gewoon kibbelen.Ook zeg ik nu regelmatig dat ze er samen maar uit moeten komen.