Het gaat een pittige tijd worden, maar heb vandaag eindelijk de erkenning gekregen dat ik nog steeds bekkeninstabiliteit heb. Uit de scan en alles kwam niets, maar bleef maar heel veel klachten houden uiteindelijk volgehouden en nu in een bekkenrevalidatiecentrum terect gekomen en ik ben toegelaten!!!! en ben zo blij heb eindelijk bevestiging, ik weet het klinkt stom maar als je al een jaar zwaar aan het tobben bent wil je graag dat het een naampje heeft en dat er iemand is die zegt we gaan en kunnen het aanpakken. en ja sinds vandaag heeft het een naam zware bekkeninstabiliteit na een inspannende dag vol onderzoeken echo's en videometingen en ja al mijn spieren in en om mijn bekkenstreek maken geen verbinding meer met mijn benen. er zijn andere spieren die weer teveel doen waardoor ik weer andere klachten krijg. en eigenlijk werkt het allemaal niet meer zoals het moet. Maar we gaan er wat aan doen. vanaf eind oktober ga ik revalideren voor een periode van 8 weken 2 dagdelen in de week in het centrum, en daarna nog een periode van 3 maanden met begeleiding van daaruit maar meer op eigen kracht. ze gaan me opnieuw leren lopen en proberen mijn spieren weer aan de gang te krijgen. bewustwording van de pijn en spiergroepen. Nou zoals jullie merken ik ben door het dolle heen het gaat heel pittig worden maar eindelijk weer een beetje meer hoop.!!! liefs marilouise
Wow zeg, heftig! Ik heb een instabiel linker si-gewricht, nog steeds erge last van mijn symfyse en mijn spieren, banden en pezen op heupen en billen doen niet wat ze moeten doen. Toch mag ik dat officieel geen bekkeninstabiliteit noemen, maar heet het tegenwoordig bekkenpijn. BI is als je er echt doorheen zakt, zeg maar, heb jij dat ook? Ik ben bekend met revalideren en pijn-de-baas-programma's (niet voor de huidige klachten hoor). Ik hoop dat het je brengt wat je ervan verwacht!
ik herken het heel goed, het is stom, maar je bent blij met een ziekte/afwijking het heeft nu een naam, nu kan je verder ik hoorde ook na bijna 1,5 jaar wat ik had, en dan ben je zo blij, in mijn geval levenslang ziek (en een piep verzekering die niet mee werkt) maar je kan wel verder met verwerken, en je weet nu wat het is
Ik ben nu bijna een jaar bezig vanaf tijdens de zwangerschap tot nu dat onze kanjer 7 maanden oud is. Tijdens de zwangerschap is het begonnen met pijn en wat moeite dit werd steeds erger en na de bevalling ook nog een keizersnee heb ik ongeveer 2 maanden niet kunnen lopen nu kan ik met steun van de kinderwagen weer lopen maar het komt erop neer dat mijn bekken alle kanten uitgaat ik heb mezelf inmiddels aangeleerd dat ik mijn bilspieren en bekkenbodemspieren teveel aanspan die staan vreselijk strak hierdoor val ik niet om als ik dit niet doe dan val ik direct op de grond, en kan ik niet overeind blijven staan. Mijn dwarse buikspier en de rechte doen helemaal niets en mijn spieren rondom mijn lendenen en mijn bekken zijn ook helemaal gestopt met werken. Dit geeft heel veel ongemakken en ook kan ik dus niet stilstaan hierdoor en met lopen is ht net of ik dronken ben, ze moeten me niet aanhouden en over de middelste streep laten lopen op de weg nu zeg maar want ik wordt bij voorbaat al meegnomen dat lukt echt niet. Maar doordat ik andere spieren ben gaan gebruiken zoals de bekkenbodemspieren en bilspieren en mijn schuine buikspieren zijn deze te strak en aangespannen geworden en krijg ik nu andere problemen zoals mijn blaas die in de verdrukking komt maar ook dat mijn buik de ontlasting tegenhoudt enz. het gevoel in mijn been wat nu weg is gaat mogelijkerwijs ook weer terug komen, echt ben vandaag helemaal kapot en gesloopt maar ben vanacht meerdere malen wakker geworden en kon alleen maar lachen het heeft een naam en ik wordt geholpen. Yoepie
Ik heb getraind met een een jonge vrouw die dat ook had, die liep alsof ze spastisch was, zeg maar (ik weet even niet met wat ik het anders kan vergelijken). Die had een heel lange weg te gaan nog en heeft ook jaren geknokt voor erkenning, want haar baas en bedrijfsarts namen haar dus niet serieus. Ben het contact met haar helaas verloren, maar de laatste keer dat ik haar zag, liep ze met een rollator in de stad, ze had ook een invalidenauto. Haar problemen zijn pas erkend toen haar kinderen 4 en 6 waren, jij bent er gelukkig op tijd bij!