Dames, zou graag jullie advies willen over de volgende situatie. Mijn man en ik hebben een klein clubje vrienden om ons heen, maar wel een heel hecht clubje. Één van de jongens, R. is zo goed als de beste kameraad van m'n man. Het is dat ik weet dat ze verschillende ouders hebben, anders dacht ik dat het een tweeling was... R. is onderwerp van dit verhaal en de drama.... Toen we R. leerden kennen had hij een vriendin. Wij (en de ouders van R. en het zusje en zwager van R. denken er net zo over) hadden eigenlijk best een hekel aan t wicht. Maarja, ze hoort bij R., dus je accepteerd haar. Dat hebben we ook altijd gedaan. Ze was altijd welkom en we hebben haar nooit anders behandeld. Na een relatie van ongeveer 5 jaar zijn ze uit elkaar gegaan. Zij bleek met jan en alleman vreemd te gaan, en hem echt te gebruiken. Toen het uit was zijn de pesterijen van haar familie ook begonnen. Dat heeft ongeveer een jaar geduurd. Toen was het rustig. Nu zijn we 4 jaar verder. En wat schetst mijn verbazing, R. is weer terug bij z'n ex!!! Ze heeft toendertijd voor zoveel ellende gezorgd. In de tussentijd heeft ze 2 huwelijken kapot gemaakt, is diverse malen vreemd gegaan, is getrouwd en heeft een kindje gekregen. En R. heeft haar weer vrolijk terug genomen. Zijn ouders zijn er kapot van, z'n zusje is volledig van slag en mijn man is woedend. R. dreigt alles en iedereen kwijt te raken. Ik ben nog zo dat R. altijd welkom is, maar zij zet bij mij geen voet over de drempel! Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt. Ik voel me redelijk genaaid. Heb afgelopen maandag een uur gespendeerd om een meisje te troosten. R. had namelijk sinds een maand of 2 weer een vriendinnetje. Die heeft hij dus afgelopen zaterdag aan de kant gezet. Zij vertelde me dat dat voor z'n ex was. Ik weigerde dat te geloven, en heb echt m'n best gedaan om haar te overtuigen dat R. echt niet zo in elkaar zit. Dat hij dat nooit zou doen. En een dag later kom je er achter dat ze gelijk had... Dat was best lullig. Heb nog m'n excuses aan haar aangeboden. Vond het zo erg voor dr! Maar wat moet ik (en de rest natuurlijk ook) nu... Moeten we zijn keuze accepteren? Haar nog een familie en vriendengroep kapot laten maken? Of gaan we er tegenin... Hoe dan ook, we lopen een groot risico om een van onze allerbeste vrienden kwijt te raken door zo'n hemelpaard!!! Sorry voor het ietwat warrige verhaal, maar ben echt kwaad en teleurgesteld. En bedankt voor het lezen....
Pff even laten bezinken... mensen kunnen uiteraard veranderen en liefde maakt blind.. 2 lastige dingen. Ik zou het even op zijn beloop laten... en er misschien eens rustig over praten... Tis wel een lastige situatie, dat geloof ik, ik kan alleen maar zeggen trek niet te snel conclusies... kijk het aan, maar wees allert. *heb de neiging te denken dat iedereen kan veranderen, vandaar toch wat positief sta in dit bericht* Sterkte in ieder geval
De keuze is volgens mij simpel. Wil je hem als vriend houden, dan zul je haar moeten accepteren. Wil je hem kwijt, dan niet. Liefde is inderdaad blind en als deze "dame" zijn ware liefde is zal zij het van jullie allemaal winnen. Ik zou hem gewoon steunen en achter hem staan. En afwachten en er voor hem zijn als het weer mis gaat. Dat doen echte vrienden.
Helaas moet je dat accepteren ja. En zoals hierboven al gezegd is, probeer er voor hem te zijn als het weer fout gaat. Zelf zou ik hem wel vragen waar hij nou mee bezig is, wat hem beweegt om die tr*t terug te nemen. Ik weet niet of ik dat anders zou kunnen formuleren .
Beetje zelfde verhaal als bij een vriend van mn vader.. alleen gaat dat mens steeds naar een andere vent, komt weer terug, vertrekt weer en komt weer terug en hij accepteert dat! Het enigste wat je kan doen is je mening erover geven en zeggen hoe jullie er tegenover staan... Verder kan je niet veel denk ik.. Liefde maakt blind!
Ik zou het ook proberen te accepteren. En zonodig toch een gesprek aangaan met R. waar hij mee bezig denkt te zijn en hoe jullie en velen met jullie er over denken.
Dat moet je idd accepteren. Wij hebben dit met s-zusje. Die heeft een verkeerde vriend waar we geen goed woord over kunnen zeggen. Maarja wat moet je, we geven om haar dus 'accepteren' hem. (al mag hij bij mij geen stap in mn huis zetten, ik walg echt van hem en wil niet dat mijn zoontje met dit soort in contact komt)
mooier en beter als dit kan ik het niet uitleggen het is niet aan jullie de keus met wie hij een relatie zou moeten hebben maar aan hem, alles wat zij gedaan heeft, heeft hij tenslotte vergeven.
Dat heeft manlief al gedaan. Het is hem ook niet gelukt om het anders te formuleren.... Ik wil best accepteren dat hij met haar verkering heeft. Maar ze komt er bij mij gewoon niet in. Zijn ouders en zusje denken er net zo over. Dus in feite ligt de beslissing bij hem. De vraag is dus wie vind hij belangrijker, zijn familie (zou het fijn vinden als hij ons ook onder dat kopje zet, maar familie is belangrijker) of dat hemelpaard!
Dit dus.. vind wel dat je best mag zeggen dat je je zorgen maakt en je twijfels hebt. Maar daarna is het nog steeds zijn keuze...
Ik zou wel het gesprek aan gaan met R en je mening er over geven maar meer als dat kan je ook echt niet doen.. Als hij dan toch z'n keus voor haar maakt zou je dat moeten accepteren en anders raak je hem kwijt.. Liefde maakt nu eenmaal blind..
Tuurlijk is het niet aan ons. En we zullen hem ook nooit dwingen. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Het "probleem" is alleen dat hij niet vergeeft... Hij is het gewoon vergeten. Hij onthoud ruzies niet (hij is geestelijk niet helemaal 100%, maar daar merk je in het dagelijks leven niets van, alleen op dit soort momenten). Je kunt het ene moment knallende ruzie met hem hebben, hem in feite een slag op de snufferd geven, en 10 minuten later bied hij je een biertje aan, want dan is hij het al vergeten....
Je moet er ook naar haar niet te moeilijk over doen, want daarmee kun je hem ook weer kwijtraken. Haar compleet negeren gaat niet. Liefde maakt blind, echt blind. Wij hebben dit met schoonzusje. Zij weet van ons dat wij hem niet binnen willen hebben en ons zoontje mag hem echt niet kennen. Maar echt totaal niks met hem dat gaat niet want dan zijn we haar kwijt. Dus kijk wel uit
we willen hem echt niet dwingen. We vertellen hem wel dat we het er absoluut niet mee eens zijn. En dat hij altijd welkom blijft, maar dat zij bij ons niet binnen komt. Konden we hem maar dwingen... Zou het zoveel makkelijker maken... Ik wil jullie wel bedanken voor jullie mening. We wachten af....
Ik kan je uit ervaring vertellen dat dergelijke keuzes eisen totaal avenrechts gaat werken. Ik vind het ook niet kunnen, liefde maakt blind en ik kan je nu vertellen dat hij voor haar zal kiezen. Mijn man kwam er vroeger ook bij mijn ouders en zus niet in (hij had een drankprobleem), en daar had ik respect voor, ik ging dus meestal naar verjaardagen alleen en als ik jarig was hadden ze maar te respecteren dat hij erbij was. Een maal heeft mijn moeder mij die keuze gesteld en ben zonder antwoord de deur uitgelopen. Daarna heeft ze mij gebeld en haar excuses aangeboden, je kunt dit soort dingen gewoon niet stellen. Hij zal daar zelf achter moeten komen, hij zal zijn eigen fouten moeten maken, en tot die tijd zul je je er als vriend gewoon moeten zijn. (overigens gaat het nu perfect hoor met mijn familie en mijn man, accepteren hem helemaal zoals hij is (drankvrij trouwens) en geen problemen meer)
Accepteren maar wel duidelijk zeggen dat ze bij jullie niet welkom is voorlopig. Ze zal zich eerst maar eens moeten bewijzen.
Tja, is lastig. We hopen nog dat hij in gaat zien hoeveel pijn ze hem heeft gedaan, en dat de kans groot is dat ze dit weer gaat doen. Wij zijn het namelijk nog niet vergeten... Wel fijn dat je het snapt...
Als mijn vrienden dit zouden zeggen over mijn liefde...sorry maar dan kwam ik ook niet meer. Hij/zij niet welkom, ik niet welkom. Ben je niet bang dat je hem juist daardoor verder weg duwt?