Ik ben momenteel 34 weken zwanger en kan eigenlijk helemaal niet genieten van mijn zwangerschap. Natuurlijk lees ik ook alle heftige verhalen hier op het forum en besef ik me dat ik eigenlijk niks te klagen heb. Misschien komt het daarom wel een beetje ego over maar ik zit er wel mee.. Al vanaf dat ik de kleine voel bewegen ben ik zwaar gefixeerd op het voelen van de bewegingen. Mijn placenta ligt aan de voorkant en ik heb nooit echt hele harde trappen gehad. Ergens zit in een angst in mij dat ik te laat zal voelen dat mijn kindje het evt. minder doet.. Ik voel soms uren niks en zeker niet als ik bezig ben en er toch op let. Het is zelfs zo erg dat ik liever de hele dag thuis blijf om me te concentreren op mijn kindje. Ik heb dit natuurlijk ook aangekaart bij de vk en die zegt dat ik altijd mag bellen als ik twijfel en dan zal ze me doorsturen voor een CTG. Tot nu toe heb ik dus nog niet gebeld omdat ik uiteindelijk altijd wel aan het eind van de dag voordat ik naar bed ga op 10 bewegingen zit (ook al zijn ze soms klein). Ik weet niet waar ik rust moet vinden om nog te genieten van de laatste paar weken en niet continue bezig en gefixeerd te zijn op de bewegingen van mijn kindje.. Ik ben gewoon als de dood dat er iets mis zal gaan in de laatste weken. Het enige wat mij rustig zou houden is een dagelijkse controle ben ik bang maar dat kan ik natuurlijk niet verwachten. Zijn er meerdere meiden hier die hier zo'n last van hebben?
Ik had daar ook heel erg veel last van. Kon op een gegeven moment niet meer genieten! Achteraf doodzonde want het is goed gegaan, maar ja achteraf is makkelijk praten. Het is niet makkelijk, en door de hormonen is het nog moeilijker! Maar bedenk dat de kans dat het nu nog fout gaat echt heel klein is..... Je wordt goed in de gaten gehouden! Kijk wel uit dat het niet door schiet.... Ik was ook zo gefixeerd op bewegingen etc dat ik nu een angststoornis heb ontwikkeld 😢 en vertrouw me.... Dat wil je echt niet!
Dankjewel voor je reactie! Jeetje, wat heftig zeg dat je er een angststoornis aan over hebt gehouden.. Ik geloof meteen dat ik dat niet wil. Ik ben er wel bang voor. Ik kan op dit moment ook echt niet genieten van mijn zwangerschap en dat is zo jammer! Soms hoor ik meiden over bont en blauw geschopt worden en ik snap dat dit heel vervelend is maar ik zou er op dit moment een moord voor doen.. Voel me zo onzeker!
Ik ben daar ook steeds heel bang voor, maar bij mij komt het omdat ik soms juist niet zo goed let op die bewegingen en dan achteraf denk, heeft ze wel bewogen? Als ik dan wakker wordt en ze beweegt al een tijdje niet, gaan er al gedachten door mijn hoofd dat ze niet meer leeft en weet ik veel wat allemaal. Je weet trouwens dat niet alle kindjes even hard schoppen hè? Ik wordt ook niet in elkaar geschopt hier hoor, zeker niet, maar haar bewegingen kunnen soms best heftig zijn. Maar er zijn genoeg mensen die de hele zwangerschap nauwelijks iets voelen en daar gaat het dan ook wel goed. Ik voel haar trouwens ook alleen maar als ik niet ergens mee bezig ben en bijvoorbeeld gewoon op de bank zit of in bed lig hoor. Ze worden in slaap gewiegd als jij bv aan het schoonmaken bent. Zou je misschien iets hebben aan zo'n angelsound? Dat je die kan pakken om te luisteren of het nog goed gaat daarbinnen?
Mijn eerste zwangerschap heb ik mijn dochter ook bijna niet gevoeld. De hele zwangerschap enkel kleine bewegingen en inderdaad maar net voldoende per dag. Mijn man heeft haar nooit kunnen voelen. Ik had ook de placenta aan de voorkant en mijn dochter lag in stuit. Gelukkig helemaal gezond geboren. Nu zwanger van de tweede, placenta aan de voorkant. Maar dit is en drukte maker en idd ik ben blij met elke trap die ik voel nu. Mijn man en dochter voelen het nu ook Het zegt dus niet altijd wat (gelukkig! ) maar ik snap je ongerustheid! Heb alleen helaas geen tips. .
Goed dat je het bij je vk hebt aangekaart. Het is herkenbaar, gelukkig steeds minder last van doordat de kleine flink beweegt, maar de komende weken als ie minder ruimte krijgt zal ik vast ook wel weer af en toe in de stress schieten. Doordat we ons eerste zoontje zijn verloren, zijn we sowieso al angstiger. We hebben nu net zoveel kans als ieder ander dat het goed gaat (99%) en daar proberen we aan vast te houden, maar af en toe bekruipt de angst me even dat er toch opeens iets mis is. Ook idd op de momenten dat ie even minder actief is. Een angelsound, wat wordt geopperd, is alleen zinvol om het hartje te beluisteren, maar zegt niet direct iets over het welzijn van je kleintje. En kan daardoor een schijnveiligheid geven (wij hebben het daarom bewust niet gekocht). Als je het gevoel hebt dat je kindje duidelijk minder actief is, of gewoon als het anders dan anders voelt, kun je denk ik beter zoals je vk voorstelt gewoon bellen voor een ctg (desnoods meerdere keren, of om de paar dagen) en evt een echo, dan weet je zeker dat je kindje in orde is. Maar wat al is gezegd, sommige kindjes zijn minder bewegelijk en zeker nu je verder komt in je zwangerschap is het ook heel normaal. Maar begrijp volkomen dat je het spannend vind hoor!! Hopelijk kun je toch ook wat genieten en proberen te vertrouwen op je kindje en die 99%.
Deze topic sluit aan bij mijn angst. Ik ben nu 35 weken+. Mijn eerste zoontje is op 21 weken geboren en had geen overlevingskansen. De hele zwangerschap angst gehad voor een vroeggeboorte. Heb de spoed afdeling platgelopen. Nu heb ik een redelijke termijn behaald. Nu bezorgen de bewegingen me. Ik denk telkens moet ze nu niet bewegen. Beweegt ze wel genoeg... Waarom voel ik ze niet. Ik heb wel een angelsound af en toe luister ik wel eens. Maar zoals bee hierboven zegt. Kunnen wij zonder medische achtergond niet inschatten wat een goede hartslag is en wat niet. Ik word er ook helemaal tierelier van! Ik denk dat ik wel rustig aan de 10 bewegingen per dag kom. De gyne zei me ook dat het vanaf deze termijn minder wordt qua bewegen omdat het vruchtwater afneemt. Maar pff ik wens ook soms dat ze me blond en blauw zou stampen. Soms schop ze echt pijnlijk dan zeg ik heerlijk meisje doe me maar de hele dag pijn! Hehe... Ik ben als de dood dat er nu nog iets zou misgaan. Ik heb deze super zware onzekere zwangerschap achter d rug. Met vroegtijdige weeen op 27 weken op 32 weken en blaasontsteking. Een opname van 2 weken. Dus nu ik zo ver gekomen ben zit de volgende angst er weer in. Wat zou ik geld geven om een onbezorgde zwangere te zijn die zich om geen enkel dingetje zorgen maakt. Maar ik vrees dat het tot de laatste dag wel zorgelijk zak blijven ook al zijn mijn zorgen onnodig. Romimama ik wens je veel stampjes en een blond en blauwe binnenkant toe! Groetjes
Dankjewel voor jullie lieve reacties! Doet me erg goed. Ik ben "gelukkig" (natuurlijk niet voor jullie) niet de enige die hier last van heeft.. Soms lijk ik er echt een beetje gek van te worden. Lizz ik heb inderdaad een Angelsound maar omdat ik weet dat ik daar geen waarde aan mag hechten neemt dat mijn onzekerheid ook niet echt weg. En inderdaad ik voel haar ook alleen maar als ik rustig zit/lig op de bank of in bed lig. Als ik even iets in huis aan het doen ben of even ben winkelen dan voel ik haar echt rustig een paar uur niet. Misschien slaapt ze dan inderdaad? Jeetje Bee en mijn Xander wat hebben jullie al veel meegemaakt zeg! Dat bedoelde ik dus ook in mijn eerste post. Ik wil niet egoïstisch overkomen omdat ik tot nu toe totaal geen reden heb om me extra ongerust te maken. Ik geloof meteen dat dit nog vele malen zwaarder is voor jullie! Ik hoop oprecht dat nu alles goed mag gaan voor jullie! Daar gaan we voor toch! Vanmorgen heb ik haar een aantal keren gevoeld en toen weer uren niet. Toen was ik echt van plan om de vk te bellen als er niks zou veranderen maar ik ben daarna rustig gaan zitten en nu heeft ze weer een paar keer bewogen. Gelukkig maar! Ga tot nu toe ook niet bellen maar als ik me echt zorgen maak ga ik dat maar gewoon doen. Al is het maar voor mijn eigen gemoedsrust.