Mijn ex is dus maandag vertrokken, hij zou tijdelijk bij een collega slapen tot hij een eigen huis gevonden heeft. Nu is er iets aan de hand (ik weet niet wat) waardoor dat problemen oplevert, en hij bij een andere collega slaapt ofzo. Afgelopen woensdag is hij hier geweest, ik had s'middags een afspraak, hij zou voor de kinderen zorgen, samen eten en weer weg. Nu is het zo dat ik pas maandag zelf een inkomen krijg. ik zou van hem boodschappengeld krijgen, zodat ik gewoon kon leven tot die tijd. Woensdag had hij maar een paar euro bij, dus zou hij donderdag boodschappengeld komen brengen. Uiteindelijk is hij nog de hele avond blijven hangen, heb hem er zelfs uit moeten gooien omdat ik naar bed wilde. Boodschappengeld heb ik nog steeds niet gehad, dus hij moet vandaag weer langskomen zodat ik kan eten vanavond. Ook dingen die hij moest doen (uitschrijven bij de gemeente!!) heeft hij nog steeds niet gedaan, want daar heeft hij het zgn te druk voor, vergeet hij etc. Terwijl mijn inkomen dus wel afhankelijk is van zijn uitschrijving!! Iedere dag krijg ik 20 telefoontjes, smsjes, mailtjes, dat hij zich zo rot voelt, hij voelt zich net een zwerver, slaapt op de bank etc.. Allemaal dingen om mij een schuldgevoel aan te praten, een hoop zelfmedelijden wat bij mij op dit moment echt pure irritatie opwekt. Ik was zo blij dat hij eindelijk weg was, maar staat nu al 3 dagen achter elkaar aan de deur. Ik heb nog steeds geen rust, ben nog steeds afhankelijk van hem en ik kan niet verder met mijn leven. Hij zegt dat het zwaar kl*te is dat hij niet welkom is in een huis waarvoor hij de huur heeft betaald, waar zijn kinderen wonen en zijn spullen staan, dat kan ik me ook best voorstellen. Maar hij heeft jaren de kans gehad om dingen te veranderen zodat we hier samen konden wonen, dat wilde hij niet. Maanden de kans gehad om een woning te zoeken, maar daar is hij te laks voor. Wat moet ik hier nou mee? Ik ben toch niet zijn moeder? Hij is halverwege de 30, hij zou volwassen genoeg moeten zijn zelf een huis te regelen. Maar aan de andere kant ben ik (tot maandag in ieder geval) wel afhankelijk van hem voor boodschappen, hij betaald wel voor een huis waar hij niet welkom is (in ieder geval niet iedere dag..) Ik ben echt bang dat hij straks weer aankomt zetten, weer zonder boodschappengeld, ja dat kom ik morgen wel weer brengen.. Ik wil onderhand rust, is dat zo veel gevraagd?
Zou lekker avondje wegplannen met de kids, en vertrekken nadat hij het boodschappengeld heeft gegeven, en als hij zonder aankomt kan hij meteen weer vertrekken.
Avondje weg met de kinderen is niet zo makkelijk, ik zou niet weten waar ik naar toe moet Ken niet zo veel mensen in de buurt, en als ik zelf al eens een avondje weg ben, zijn dat geen plekken waar ik mijn kinderen mee naar toe wil nemen Ik vind het ook zo lastig, wel zijn geld, en rot maar op..