ik ben op zoek naar tips. mijn zoontje is 2,5 en een wijs ventje. ik word woensdag geopereerd aan mijn galblaas, wat moet ik hem vertellen? ik moet misschien een paar dagen blijven en mag 2 weken niks doen. Nu is het zo dat mijn vader een tijdje terug geopereerd is en mijn zoon is daar erg mee bezig geweest, opa ziek, opa ziekenhuis en benoemd dat nu nog steeds. ook heeft hij mij een paar keer flink pijn zien hebben door gal aanvallen en was dan erg bezorgd en elke keer als ik weg ga zegt hij mama dokter toe. mama ziek. dus hoe pak ik dit aan, en wat moet/kan ik hem vertellen.
Een jaar geleden is mijn man geopereerd aan zijn galblaas. We hebben gewoon uitgelegd dat papa veel pijn heeft aan zijn buik en dat de dokter hem beter ging maken in het ziekenhuis.
Ik zou hem denk ik gewoon vragen of hij nog weet van die aanvallen... Dat weet hij vast nog wel. En dan uitleggen dat je dus naar de dokter gaat in het ziekenhuis en dat hij gaat proberen het op te lossen. Want dat doen dokters tenslotte.. Mensen genezen. Dat je misschien wel een paar dagen moet blijven en dat je ook een tijdje heel veel moet uitrusten en niks kunt doen zodat alles zo snel mogelijk weer genezen is. Onderschat het denkvermogen van een peuter niet. En als hij dan zelf dingen gaat verzinnen zijn de ideeën die hij heeft veel gekker en enger dan wanneer jij gewoon vertelt in normale bewoordingen wat hij er van gaat zien. Dan denkt hij tegen die tijd "ohja.. Mama zei al.. Ze moet veel uitrusten en mag een tijdje niet zo veel doen." En dan is de kans groot dat het gewoon goed is.. Want het voldoet aan de verwachtingen die je zoontje van de hele situatie heeft.
Mijn jochie was ook 2,5 toen mijn galblaas eruit moest. Dat was een heftige periode. Van mijn aanvallen eerder heeft hij weinig gemerkt. 2weken voor die operatie was ik al met spoed opgenomen(steen echt klem, dus via slokdarm eruit), dus dat was voor hem ook heel raar. Hij wilde ook alleen bij me op de gang, en de infuusstandaard ver weg. Maar eenmaal thuis was het weer prima. (Toen mijn oma begraven die week erna, dus nog meer uit zijn ritme) Voor de operatie verteld dat mama weer een nachtje in het ziekenhuis ging logeren. Gewoon verteld dat de dokter gaat zorgen dat mama niet weer zo'n pijn ging hebben en aan het slangetje(infuus) moet.. En verder met veel afleiding en 100%aandacht van oma heeft hij er weinig last van gehad. Na zo'n 5 dagen ook weer alleen met hem thuis. Hij gedroeg zich gewoon, of zelfs iets rustiger. Maar kan niet echt zeggen dat hij er veel van meegekregen heeft. Hij is niet mee geweest op bezoek bij mij, omdat het infuus toch wel eng was voor hem. En het maar 1 nachtje was.
Gewoon eerlijk zijn! en in kindertaal vertellen dat je naar het ZH moet omdat je heel veel pijn hebt en dat de doktoren jou gaan helpen/beter maken. En dan uitleggen dat je dan niet direct beter bent maar veel moet rusten etc. Onze oudste van toen 3 is er bij geweest toen mijn partner een hartinfarct kreeg, vond het dolkomisch dat ik haar papa in zn gezicht sloeg (hij was "weg") Ze snapt het nu wel wanneer papa of mama naar het ZH moet etc. ze vond het al "normaal" dat die mannen in oranje jassen papa weer kwamen ophalen. Partner is in totaal vijf keer opgehaald en opgenomen geweest. Helaas hebben we nu nog heftiger nieuws moeten vertellen ivm zeer plotseling overlijden van neefje En dat moet wel gedoseerd natuurlijk zodat ze niet in paniek raakt zodra één van ons weer in het ZH zou raken.
Vertel vooral wat hij straks ziet. Dat jij in bed ligt als ie op bezoek komt ( dat vond mijn dochterje heel gek, toen oma geopeerd was). En dat je dan misschien een slangetje in je neus hebt, of in je hand. En dat je hem niet op kan tillen, of dat ie niet op schoot kan ofzo. Maar dat ie wel bij papa op schoot kan. Heel veel succes met je operatie!
Deze zocht ik dus. Ik weet pas sinds afgelopen dinsdag dat ik morgen geopereerd ga worden. Ook galblaas. Ik ben bloednerveus en zocht dus een manier om onze dochter van 3,5 uit te leggen hoe en wat.