Een topic om lekker te kunnen lachen, plaats hier al je blunders Ik trap wel af. Gisteren was ik vrij en liep richting fietsenhok. Ik hield met mijn rechterhand mijn jas vast, met mijn andere hand hield ik een tas vast. Hierin zat een bakje, een beker en een broodtrommel. Op een gegeven moment dacht ik: 'Oh ik moet mijn pasje even halen uit mijn jaszak.' En dat deed ik dus ook, met mijn linkerhand met als gevolg dat de tas met inhoud op de grond viel, het bakje viel er uit en ik ging er vervolgens lekker lomp opstaan. Ik draaide me om en zag iedereen naar me kijken die buiten stonden te roken. Gelukkig had ik nog een zonnebril op, want zo was ik nog een beetje incognito
Zondag was mijn man samen met mijn zoon op mijn fiets weg gegaan (zit een zitje op voor jay) Ik moest even naar de AH dus pakte zijn fiets... Heerlijk zon stang tussen je benen... Aangekomen in de stad was het en in de staat van mijn lichaam plus die stang een hele klus om mijn been over de welbekende stang te krijgen... Op mijn meest charmantste manier kwam ik van de fiets af. Ik hoor gegniffel achter mij.. stond daar toch even een ontzettend lekker ding... Ik voelde mezelf toch wel enigszins rood worden... Heb maar heel nonchalant gezegd zo hey dat zag er wel ff heel soepeltjes uit op de zondagmorgen met mijn liefste glimlach...
Heel mijn leven bestaat uit blunders Probeer ik indruk te maken op een leuke jongen (jaaaaren geleden; toen jongens nog leuk genoeg leken om indruk op te maken) door al zwiepend met mijn haar, best oufit-make up-keuze voor dat moment, voorbij te komen lopen en een stuk fruit uit te fruitschaal te grijpen en door te lopen terwijl ik nog iets casuals roep zoals: ik ben naar jiu jitsu, veel plezier heren! Terwijl ik vervolgens niet zie dat er één of andere KRRRKKGGGKKRHHH de prullenbak vijftien centimeter opzij heeft gezet en ik dus zo over de prullenbak heen struikel en ik op de grond lig in het vuilnis. Seriously; het heeft echt een jaar of vijf geduurd voordat ik er weer aan terug kon denken zonder mij een complete totale mislukking te voelen. 1 van de heren was mijn broer en hij heeft mij er serieus diep mee weten te pesten voor ongeveer 2 jaar lang. Pffffffff.
Ooh blunders genoeg! Een tijdje geleden zat ik met een vriendin en haar moeder in de auto. En we waren namen aan het opsommen die we echt afschuwelijk vinden. Dus ik zei op een gegeven moment een naam die ik heel lelijk vind (ik noem die hier maar niet voor het geval ik een nieuw blunder maak). Blijkbaar vonden zij het wel meevallen, want er werd niet instemmend gereageerd... totdat we op de bestemming aankwamen en een dame naar de moeder van mijn vriendin riep: hoi (en dan de naam die ik daarvoor in de auto als afschuwelijk had bestempeld). Tja sindsdien doe ik niet meer mee aan dat soort spelletjes.
Ik kan even niet op een blunder van mezelf komen, misschien straks nog. Maar laatst wel enorm gelachen om iemand anders z;n blunder. In een winkel liep ik twee meter achter een mevrouw. Ze liet ineens een behoorlijke scheet. Ik schrok er echt van en moest daardoor ineens zo lachen, ik probeerde het in te houden maar ging daardoor hoorbaar proesten. Zij keek toen echt geschokt om met enorm grote ogen en een knalrood hoofd. En ging sneller lopen. Ze dacht blijkbaar dat ze op dat stuk alleen liep.
Ik zat op de middelbare school en was zoals de meeste pubers nogal onzeker en wilde zo min mogelijk opvallen. Op een dag hadden we een proefwerk en moesten we allemaal muisstil zijn. Ik moest niezen en op hetzelfde moment liet ik een harde scheet die nog wat harder klonk door die heerlijke plastic schoolstoeltjes
Toen ik een zaterdagbaantje in een luxe cosmeticawinkel had en het superdruk was: Goedemorgen meneer, eh mevrouw? Meneer? Mevrouw. Eh... is het een kadootje? Het was echt niet te zien of het een man of en vrouw was, ik kon wel door de grond zakken.
Bij de kassa van de Jumbo: Zeg ik tegen de cassiere ( die met een piep stemmetje mij te woord stond) , vervelend is dat altijd he als je je stem kwijt ben. Antwoord ze terug: Zo praat ik altijd hoor mevrouw. Oh oh durf nooit meer die kassa te pakken
Ik heb ooit eens in de bibliotheek mijn man van achteren beslopen en keihard tegen zijn kont gepetst. Bleek dat die om de hoek stond en haast zichzelf bepieste toen hij het verontwaardigde gezicht zag van die totaal vreemde man en mijn vuurrode kop. (Sorry, ik dacht dat u iemand anders was. Kon ik er nog net met een klein stemmetje uitbrengen) Jaren geleden, en hij pest me er nu nog mee.
Een tijd terug ging ik met de trein naar mijn ouders toe (heb geen auto) en ik had het briljante idee om een trein eerder te nemen. Er kwam een dubbeldekker en ik dacht nog 'hmmm de trein naar Rotterdam is toch nooit een dubbeldekker', maar toch gewoon ingestapt. Het was erg druk in de trein en ik zei tegen de persoon naast mij: 'Ik denk dat in Utrecht veel mensen zullen uitstappen'. Die persoon in kwestie keek mij verbaasd aan en zei 'Maar dit is toch de trein naar Den Haag CS?' Ik bleek dus in de verkeerde trein te zitten... Ook wel eens terug naar t werk moeten fietsen omdat mijn huissleutels nog thuis lagen. Hier kwam ik dan pas achter toen ik thuis was natuurlijk... Ik ben zo'n verstrooid typetje.
Heb ook wel eens gehad, in een café waar ik was met mn toemalige vriendje. Een of andere viespeuk had achter mijn rug mijn handen gepakt en was daarmee een beetje aan het spelen en strelen, maar ik dacht dat mijn vriendje achter mij stond. Dus ik speelde en streelde terug, tot ik hem ergens verderop voor mij zag staan, hij keek zo vreselijk boos! Dat moment dat ik hem zag tot het moment dat ik de handen van die persoon achter mij los liet duurde voor mijn gevoel echt superlang, ik heb echt naar mn vriendje staan staren met het idee dat er iets niet klopte maar wat?? Echt erg als ik er aan terug denk, we hebben echt dike ruzie gehad daarover, want hij kon zich niet voorstellen dat ik niet in de gaten had dat het zijn handen niet waren, zoiets VOEL je toch!! pfff schaamde me echt kapot, en die viezerik maar knipogen naar me die weken daarna....
Niet van mij, maar van het kraambezoek: er kwam een collega van m'n man langs, een wat oudere man. Ik was net aan het voeden op de bank. Kind tegen me aan, deken erover omdat ik nog niet zo netjes bedekt kon voeden. Komt die man: 'o, en daar heb je de kleine!' Hij komt steeds dichtbij en ik klem dat kind steeds dichter tegen me aan. 'Jaha, en ik geef hem even eten!' Hij deinsde terug en werd knalrood. Oeps!
mijn man en oudste hebben een andere huisarts dan ik en mijn jongste, omdat mijn man en ik allebei onze eigen huisarts wilde houden, nu heb ik een keer gehad dat ik een afspraak had gemaakt voor mijn oudste, dus ik naar de dokter en moest me melden en zijn geboortedatum doorgeven. zij kijken in de computer en zegt nee sorry, maar er staat geen afspraak in de computer, ik vond het maar raar en zei dat ik die ochtend had gebeld en om 10 uur kon komen met hem. en nog ging er geen lampje branden. nogmaals zei ze dat er echt geen afspraak stond. pas later bedacht ik me dat ik bij de verkeerde huisarts stond. ik moest met mijn oudste naar de arts van mijn man en niet naar mijn eigen huisarts. de wachtkamer zat ook nog eens vol.kon wel door de grond zakken daar. later wel om gelachen,vooralmijn man haha.
Hahaha OMG! Dan moet ik direct aan mijn moeder denken We liepen samen door de Gamma en mijn moeder heeft altijd heel erg veel last van haar darmen. Die beginnen op de allervervelendste momenten te pruttelen en heeft dus ook vaak last van scheten laten. Ik vind het verschrikkelijk maar oke ze kan er niks aan doen. Lopen we daar en ineens laat ze me toch een scheet Ik kwam niet meer bij en mijn moeder ook niet. Nou daar ging het orkest heen hoor. Sjonge jonge (en we moesten nog door de poortjes om naar binnen te gaan ) ik ben echt snel weggelopen en mijn moeder probeert stil te staan maar het helpt niks. Ze schaamde zich dood. En ik ook Heb pas na 5 minuten weer mijn moeder opgezocht... haha...
Ik was zo verliefd op een jongen, hadden een leuke avond gehad. Ik wil op mijn fiets stappen en laat me daar toch een scheet . Hij heeft nooit iets laten merken dat het me ontsnapte, wat ik wel lief vond. Maar je snapt dat het heel lang heeft geduurd voordat ik niet meer tig keer om me heen keek bij het opstappen.
jaaaren geleden liep ik stage in een bejaardenhuis. ik was eten aan het brengen bij de bewoners op de kamer, er was een hele lieve oude vrouw bij wie ik altijd moest vertellen wat er allemaal bij zat want die vrouw was blind. ik dus alles opsommen. er waren aardappelen, bloemkool en een kom met wit spul. dus ik dacht dat het een sausje was voor de bloemkool. ze zei nog oh lekker en ik ging naar de volgende bewoner. daar aangekomen zegt die bewoner oh lekker die pap hadden we al een tijdje niet gehad, was het dus geen sausje maar 1 of andere ouderwetse rijstepap ofzo de blinde vrouw had het volgens mij zelf best in de gaten, maar moest wel lachen toen ik het weer kwam ophalen