Pf had gehoopt dat mijn mannetje het zou overslaan maar helaas, als mama nu weggaat bij het kdv, thuis of waar dan ook, is het brullen geblazen...Eerst kruipt hij zowat in me, dan is het huilen geblazen... Ik weet dat het zo over is als ik eenmaal weg ben, maar ik kan er echt zeer slecht tegen en loop vaak ook met tranen in m'n ogen weg... Zo lastig!! Het is nu pas 2 weekjes maar ik hoop toch echt dat het niet lang mag duren! Waarschijnlijk heeft niemand DE tip voor me, maar wilde het toch even kwijt.
Vrees dat het idd een periode is waar je even doorheen moet, en zo ineens als het op komt zo spontaan kan het ook weer over gaan. Heb het zelf alleen meegemaakt met een oppaskindje die ging huilen als ik wegging bij de peuterspeelzaal en dat vond ik al moeilijk kan je nagaan was niet eens mijn eigen kind. Het is vaak zo over na 5 minuten huilen maar jij hebt alleen maar dat beeld op je netvlies van je kindje die huilt omdat je weggaat
doorbijten dat is de enige tip die ik je kan geven tis helemaal niet leuk om je kindje zo te zien en het liefst zou je hem pakken en weer meenenem maar ik neem aan dat ie niet voor niks naar het kdv gaat toch daar schiet dan niemand wat mee op zodra je mannetje door krijgt dat mama wel weer trug komt is het zo over hoor voor jou is het moeilijker als voor hem aangezien het bij hem al snel weer over is en het bij jou waarschijnlijk blijft knagen de hele dag blijf gewoon niet te lang hanen maak er geen lang afscheid van gewoon kusje luf joe en weg wezen dat klinkt cru maar dat is het niet maakt het voor jou gemakkelijker huilt ie dan huilt ie toch even kan geen kwaad hoor je belt gewoon even op na een uurtje om te horen hoe het gaat om jezelf gerust te stellen je kind zal er echt geen trauma aan over houden hoor
mijn zoontje heeft dit niet zo lang geleden ook gehad, eerst was het altijd prima als ik wegging en toen ineens huilen. Het werkte het beste om het afscheid kort te houden en te vragen aan de leidsters om hem een beetje af te leiden. Maar ja leuk wordt het niet om bij een huilend kind weg te lopen. Bij hem was het ineens weer over, ik ging een keer weg bij het KDV en zei gedag: ging ie zwaaien terwijl ik nog gewoon naast hem stond, gek kind
Hier is het eidelijk al vrij lang. Je raakt er bijna aan gewend dat hij het doet. Ik geef hem nu ook aan een van de leidsters zodat hij direct getroost kan worden. Maar heb nu al een paar keer gezien, dat als ik de deur heb dicht gedaan en zijn spullen heb opgehangen dat het al over is, met die gedachte troost ik me dan
Hoi, de gouden tip is eigenlijk om het zo kort mogelijk te houden en het zelf niet al te vreselijk te vinden: je kindje vioelt jouw emoties aan, dus als jij al denkt: Ojee, gaan we weer, dan gaat het dus ook weer gebeuren! Is een lastige, omdat je kind huilend achter laten, vreselijk is, maar hier heeft het goed gewerkt bij mijn stiefkids en nu ook als Thirza in een sprongetje zit en dus huilt als ik haar wegbreng... Ik heb dus de gewoonte om, als ze gaat huilen, juist meteen weg te gaan, zodat ze zo snel mogelijk lekker rustig bij de gastouder is en daar gewoon tot rust kan komen. Wat kan helpen om je eigen gevoel erin wat rustiger te krijgen, is een keertje blijven kijken wat je kind doet als jij weg bent, (als daar dus de gelegenheid voor is). Wij hebben destijds bij mijn stiefkids eens stiekem om het hoekje door het raam zitten kijken en eigenlijk zodra we weg waren en de leidsters vn de creche speelgoed tevoorschijn haalden, werd er alweer vrolijk gespeeld. Dat hielp wel om de keer erna gewoon minder moeilijk te doen en toen was het met een keer of 2 over, dat vastklampen bij het afscheid. Het komt echt vooral vanuit je eigen gevoel van: Shit, dit wil ik helemaal niet, of: Dit vind ik moeilijk.
Mijn dochter huilt al maanden. Ik vind het vreselijk en heb zelfs overwogen haar er niet meer naartoe te brengen, maar laatst kwam mijn moeder haar brengen (gebeurt nooit) en toen ging ze in mijn armen huilen omdat mijn moeder wegging! Dat probeer ik maar te onthouden, ze huilt omdat er iemand weggaat, het maakt niet uit of ik dat ben. Ik heb echt een mega eenkennig kind, want zelfs papa moet elke dag weer voor zijn plaatsje vechten, ze duwt hem rustig weg als hij haar wil oppakken. (15 maanden is ze overigens)
Vera heeft het nog niet gehad, maar er is op het KDV altijd wel een kindje (zo ook haar nichtje) die er nu last van heeft. Mijn pogingen zouden zijn: Zo min mogelijk aandacht aan schenken. Vrolijk weggaan en zwaaien. De volgende dag doen alsof je alles bent vergeten. Sterkte!
hier is het al maanden raak, niet leuk maar je doet er denk ik weinig aan. wij leggen zijn spullen in zijn bakje, zoeken snel een speeltje uit. dus echt gewoon iets pakken waarvan je denkt dat hij het leuk vind, geen 10 minuten over doen dus. dan neerzetten in zijn stoeltje, dikke kus, en weg ben ik. ben vaak binnen 5 a 10 minuten weer buiten. als ik dan vanuit buiten naar binnen kijk is het huilen alweer voorbij, soms zelfs al als ik nog op de gang ben. het is gelukkig echt iedere keer zo weer over, wel krijgt hij altijd een knuf van de leidsters! ik merk dat als we er een lang afscheid van maken dat het dan een drama wordt, dus mijn tip is echt houdt het kort, en echt waar zodra de deur dicht is is het over!! joyce
Hier hebben we de "fase" gelukkig gehad.. Heeft toch wel een maand of 3 geduurd.. I.d. maak het kort en duidelijk. Mama gaat werken ... gaat spelen bij ...! Niet zielig vinden, knuffelen, proberen te troosten want dan wordt het nogmaals bevestigd dat het wel heeeeeeeeeel erg is dat je weg gaat.. Hopelijk is het bij jullie ook snel over!
Hier ook in die fase. Al twijfel ik of die ooit nog over gaat. Het duurt al best een tijdje. DE tip kan ik je ook niet geven. Ik ga zelf elke keer met een brok in mijn keel weg. Gelukkig gaat ze maar 1 dag in de week. Ook hier hou ik het zo kort mogelijk. De leidsters zijn altijd al voorbereid als ik binnenkom. Ik kom met Tessa op de arm binnen. Geef haar een kus en geef haar aan de leidster. Dan gaat de leidster ze afleiden en verdwijn ik uit beeld. Meestal is het even huilen, maar zodra ze dan wat te drinken krijgt of te spelen is het over. Ik ruim dan de spullen op en ga ook ongezien weer de deur uit. Is best lastig hoor, en het blijft niet leuk, maar goed. Een paar weken geleden bleef ze namelijk overstuur. Dan was ze niet stil te krijgen. De afgelopen paar weken gaat dat gelukkig beter en is ze goed af te leiden. Dus maak er geen afscheid van. Geef hem aan de leidster of zet hem te spelen en ga ongezien weg. Ik hoop met je mee dat dit idd snel weer overgaat. Succes.
Bedankt voor jullie reacties!! Ik probeer ook inderdaad zo snel mogelijk weg te gaan na een laatste knuffel en ik weet ook wel dat het zo over is( heb een paar keer gebeld en toen was het altijd goed haha). Maar het blijft heel vervelend. Nu ook thuis, als hij bij papa blijft en ik ga weg, is het precies hetzelfde. Lastig wel om mijn eigen emoties even uit te schakelen zodat hij het niet aanvoelt maar ik probeer het zeker wel. Ik geef hem idd nu ook aan een van de leidsters en ga dan weg na een laatste knuffel, dat werkt wel ok. Op de grond neerzetten is drama!
Hier is het ook elke keer huilen . Echt heel vervelend ... ga zelf ook haast met tranen in mijn ogen weg ... Op het KDV vertellen ze me wel elke middag, wanneer ik haar weer ga halen, dat het echt maar ongeveer 10 minuten is en dan LOL!