Precies ja. "ik moet iets vertellen! Ik moet iets vertellen!!! IK MOET ECHT IETS VERTELLEEEEENNNN!!!!"
was echt van plan zelf een toppic te openen.... heb haar vanavond echt bij haar arm gepakt en de gang ingeduwd en ze gilde of ik haar aan het vermoorden was. we hebben ongeveer 1 uur aan tafel gezeten en ze MOEST van mij echt 1 boontje opeten(heel de dag van alles wat lekker is eten en avondeten weigeren ik was het strontzat!!) morgen heeft ze een feestje van haar nichtje en ik zei proef jij geen 1 boontje dan ga ik echt niet met jou naar dat feestje toe nou een dramaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa uiteindelijk heeft ze 1 boontje gegeten...ze wou niet maar als ik het boontje weg wou halen ging ze nog harder te keer(OMG heb zelfs de achterdeur dichtgedaan zo ging ze te keer en ik zelf werd ook heeeeeeeeeeeeel boos (heel dom wand heeft totaal geen zin maar ik ben ook maar een mens.....) pffffffffff ben aan vakantie toe!!!! gelukkig gaan we zaterdag pffffffffff heerlijk even mijn hart gelucht...
@Mirell ben zo ook al eens uit m'n slof geschoten hoor, bijna zelfde situatie! Helpt idd niet, maar GEK wordt je der soms van!!
maar als ze dan in haar bedje ligt en ik haar over haar wang heen aai eenkus op dr hoofdje geef dan rollen de tranen over mijn wangen omdat ik dan wel vind dat ik minder te keer had moeten gaan.... ik moet soms leren om rustig te blijven....
nee het helpt voor geen meter.... dat is het nou juist maar soms......zou ik dr wel een pak op dr billen willen geven...... dat doe ik niet maar vind het al erg dat ik dat op dat moment denk
maar morgen weer een schone lei ze mag naar het feestje wand uiteindelijk heeft ze het boontje opgegeten en zei ze nog mmmm hij is lekker mammaaaa...... maar dat daar 70 minuten voor moesten kosten...........pffffffff
@mirell: ik herken ELK woord van wat je typt! Van het zelf boos worden tot de jeukende handen! Gewoon de onmacht en de frustratie die je op dat moment voelt, heel herkenbaar! Ik breng haar dan het liefst zelf ook naar bed, zodat we even de dag positief kunnen afsluiten, want het zijn gewoon niet leuk zulke dagen. Hier is papa heel boos geworden, want het zinde mevrouw niet en ze gaf haar papa zo een mep. Dus dat was weer op de gang zitten. Papa heeft haar dan ook naar bed gebracht...ook hij moet dan de dag alsnog positief afsluiten. Ze zei nog wel toen we samen onder de douche stonden dat ze het niet leuk vindt op de gang, omdat dat saai is en dan is ze helemaal alleen. Tja, dan moet je papa niet slaan. Haha, is ook de bedoeling dat het saai is op de gang
Pfff.. ik wilde ook al zelf een topic openen! Sjonge.. en hier valt ze ook ineens niet meer om 19.00 uur in slaap, maar hoor je haar nog tot 19.45 kletsen of als ze een slechte bui heeft zeuren en klagen. Maar toch steevast om 06.30 wakker worden (gelukkig is ze dan heel stil, maar ik weet dat ze ongeduldig staat te wachten totdat haar slaapwekker op 'spelen' gaat en steevast gaat dan meteen om 07.20 haar gordijn open (kan ik zien, glazen raam in deur)). Ik vraag me af, is dit ook herkenbaar bij jullie? Mijn dochter is van sept 2008. En is dit een teken dat ze later naar bed moet? Bijvoorbeeld 20.00 uur ipv 19.00 uur? Vandaag - en eigenlijk iedere dag tegenwoordig - drama's dus. Vandaag dan tegen mij schreeuwen als ik zeg dat ze de brilverkleiner moet gebruiken (piest anders onder de rand door, haha) 'JA DAT WEET IK WEL!!!!!'. Dus ik schreeuw (ja, heel triest, ik weet het) 'IK HERINNER JE ER ALLEEN AAN!!!' op dezelfde toon terug. Vervolgens zij huilen en heel verdrietig, balt haar vuisten en gilt heel hoog en boos, en wat doe ik, doe ik haar weer na En daarna heel rustig (en gemeen vond ik eht van mezelf): vervelend hè, als er tegen je geschreeuwd wordt? Zo voel ik me dus als jij naar mij schreeuwt. Sjonge, hoe laag kan je zakken op zo'n kleuterleeftijd. Ik hoop echt dat ik ook nog een keer een leuke mama kan worden, zucht.... Maar goed, weet iemand dus iets over langer wakker blijven/eerder opstaan en bedtijd verschuiven? Ze zeurt overigens niet om haar uit haar bed te halen hoor, het is meer klaaglijk praten tot 19.45 (steevast ook die tijd, hoe vroeg je haar er ook in legt): mama mama mama het is zo donker, ik mis papa, papa ik wil een kusje, waar is mijn papa nou, en dat dan heel zachtjes...
mama van juul en Jessmin owwww wat herkenbaar zeg! zijn we toch niet de enigste....pfff nou weltrusten en morgen weer fris en fruitig
Ook herkenbaar Jessmin.. Hier is ze van oktober 2008, dus echt dezelfde leeftijd. Hier ligt te trouwens rond half 8 en is dan tussen 7 uur en 7.30 wakker. Maar ook wel moe-ig gedurende de dag. Maar hier soms ook wel: "Papaaaa, ik moet nog even met je praten". Of "ik wil niet alleen zijn" Oh en mijn standaard antwoord is: Als je piept versta ik je niet hoor! Peuters die bijna kleuters zijn...pffff
Op zulke dagen ben ik echt blij dat ik de volgende dag weer aan het werk kan om even die negatieve cirkel te doorbreken. Want bij ons is het vervelende dat het elke keer erg is als ik alleen met ze ben. Waarschijnlijk omdat ze dan in haar vertrouwde omgeving is, want bij opa en oma & op de psz is ze lang niet zo. Bij mijn ouders wel meer, maar mijn schoonouders herkennen mijn verhalen helemaal niet, terwijl ze daar toch echt 1.5 dag in de week is. De juf van de psz herkende haar ook niet in mijn verhaal, maar beaamde wel dat het typisch gedrag is voor een kind van 3,5 jaar. Opnieuw op zoek naar grenzen, en uitdagingen. Ben afgelopen dinsdag het gesprek maar aangegaan op de psz, want begon echt aan mezelf te twijfelen. Maar ja...ook deze "fase" komen we wel weer door
'pak ijs!' Hoe komt ze daar nou weer op! Je hebt iig wel een slim kind! Sorry hoor, maar het klinkt super grappig Er staat ons dus nog wat te wachten hier...
bij ons op het kdv krijgen ze ook ijs als ze gevallen zijn als ze op hun mond gevallen zijn krijgen ze een waterijsje in een zakje dus mijn meisje weet ook als ze pijn aan dr mond heeft ijs......
Oh zo herkenbaar! Drama om niets. Eergisteren had ze de deur over haar teentje gehaald, ja dat doet flink zeer, dus pleister erop en lekker knuffelen. Gisteren zit ze haar teen te bekijken,zit een heel klein korstje op en ze kan weer gewoon lopen en rennen, zegt ze ineens: 'mama mijn teen is gebroken'. En dan echt op een toon waarvan mijn man en ik helemaal dubbel lagen, dat vond mevrouw toch niet zo leuk ja, sorry, schat. Avondeten... drama. Broertje begroet haar enthousiast... drama. (kan ik me wel iets bij voorstellen, hij leer net om te aaien ipv slaan ) Ach ja, adem in, adem uit, komt goed.
Dit topic blijft errug herkenbaar! Danique ligt rond 20.00 op bed maar ligt nog weet-ik-hoe-lang te spelen, zingen, praten, boekjes lezen, whatever. Dat het pas om 22.00 stil is is geen uitzondering, gisteren was het zelfs al bijna 22.30. Naar haar toe gaan, nu gaan slapen, licht weer uit doen, uitleggen dat ze morgenochtend anders weer zo moe is, enzovoort, heeft allemaal geen enkele zin. Vanmorgen heb ik haar om 08.00 wakker moeten maken en ze heeft uit vermoeidheid 20 minuten gehuild. Zielig! Ik maak me ook zorgen hoe dat straks met school moet, dat gaat ze echt niet trekken. Als ik op het KDV vertel hoe ze hier kan zijn dan staan ze met hun ogen te knipperen. Ze zien er soms wat van als ik haar op kom halen (wat vaak eindigt in kleine drama's omdat ze dan niet mee wil), maar bij de juffen is ze hartstikke lief. Thuis is er nauwelijks onderscheid tussen papa + mama en mijn zus die 1x per twee weken oppast of met mijn moeder die elke week hier een dag is.