Onze zoon maakt alles stuk. Bewust en onbewust. Gi heeft hij een cadeau gehad van Sint, een doos met 9 verschillende puzzels in een handige opbergdoos/koffer. Omdat het gi al te laat was toen we thuiskwamen verheugde hij zich er erg op dat hij er vandaag mee mocht spelen. Ik gaf hem de doos en ging voor 30sec naar de keuken om koffie te halen en achter me hoor ik "Krak!" en de puzzeldoos is doormidden gescheurd. Ik boos, vraag waarom hij dat deed. Krijg het gebruikelijke antwoord: weet ik niet mama. Gisteren was het een kartonnen zoekboek dat hij 's nachts mag pakken als hij niet kan slapen. He-le-maal in snippers gescheurd. Terwijl het op zich goed werkte: omdat hij veel huilde 's nachts mag hij even in een boekje kijken als hij niet kan slapen. En zo gaat het met alles. Zelfs zijn toettoetauto's heeft hij stukgekregen door ze maar hard genoeg op de grond te smijten toen hij boos was. Duplo vindt hij het leukst om om te kiepen, paar keer doorheen te rennen en dan niks meer mee doen. Omdat hij weigerde de duplo op te ruimen en vond dat wij dat maar moesten doen hebben we die afgepakt en tijdelijk op zolder gezet. Hij zegt ook vaak: ik doe dat want ik ben een baby en baby's kunnen niet opruimen/baby's maken alles kapot. Bij de gastouder zijn vooral baby's, hij ziet dat die niet opruimen. Hoe kan ik die sloopdrang aanpakken? Hij is heel actief, druk, vrij luidruchtig en ondernemend. Dat er een keer wat stukgaat door ontdekken wat het kan hebben, okay, maar toch niet alles en altijd? Hij zegt sorry maar ik zie aan alles dat hij er niks van meent als iets stukgaat. Als ik het dan apart zet haalt hij zijn schouders op en gaat met iets anders spelen, afpakken doet hem niks lijkt wel. Ik voel me vaak een agent en ben geneigd voortdurend te corrigeren als hij met speelgoed speelt, niet echt gezellig.
Heel apart en gelukkig niet herkenbaar. Uk probeert wel van alles uit maar maakt niet bewust kapot. Ik zou het nieuwe speelgoed van sinterklaas niet eens durven geven. De nieuwe dingen die hij krijgt alleen samen spelen. Moet hij bij de opvang wel opruimen of doet ze dat zelf omdat ze toch al moet opruimen voor de baby's. Hij zou een eigen taak moeten krijgen want hij is al groter. Maakt hij bij de opvang ook alles kapot? Misschien het speelgoed weghalen als hij geen verbetering laat zien. Laat hem maar spelen met kosteloos materiaal dat is niet erg als het kapot gaat. Gaat hij verder genoeg naar buiten om zijn energie kwijt te kunnen?
Op de psz doet hij het niet. Bij de gastouder is het wisselend. Heb er van de psz in ieder geval nooit wat over gehoord. Daar hoor ik dat hij juist goed opruimt en niet sloopt. De gastouder ruimt veel zelf op aan het eind van de dag als alle kindjes naar huis zijn en de hare naar bed. Haar zoontje is de beste vriend van mijn zoon. Dat jongetje gaat sinds 2wk naar de basisschool en sindsdien merken we sowieso een grote "duik" bij onze zoon. Veel driftiger, tegendraadser en uitdagender. Op zich logisch, hij gaat mee zijn vriendje naar school brengen en ophalen en zelf moet hij bij de baby's blijven. Toeval dat er op het moment alleen baby's zijn bij de go. Onze zoon mag pas vlg schooljaar starten omdat hij vlak voor de vakantie 4jr wordt. Komt bij dat hij bezig is met zindelijk worden. Maar het slopen is al een tijd langer bezig en zindelijk/vriendje naar school is pas recent. Zojuist zijn we op kraamvisite geweest en daar maakt hij geen spullen stuk. Hij lijkt het dus wel op te merken wat hij doet. Als we er bij zitten doet hij het ook niet. Of alleen in een driftbui. Zou het een vorm van aandacht trekken zijn? Hij komt elke dag buiten. Hij kan los fietsen zonder zijwieltjes en daar is hij berentrots op. Dagelijks maken we een rondje, ik hardlopen en hij op de fiets zo'n 3km.
Ook niet herkenbaar, maar denk dat hij aan school toe is. Verder zou ik veel samen spelen maar als hij iets kapot maakt het speelgoed wegzetten. En er goed over praten. Onze middelste is ook vrij onbehouwen maar zij doet het niet bewust. Als er voor de zoveelste keer een beker drinken om gaat omdat ze gewoon niet uitkijkt zet ik haar neer en heb ik een gesprek met haar dat ze vanaf nu eerst haar drinken opdrinkt en dan pas gaat spelen. Dat heeft goed gewerkt.
Sorry, ik moet heel even frustratie kwijt. Hoe kan een kind van mij zo ondankbaar en laks zijn? Voor Sint van mijn moeder een mooie puzzel gekregen zatedag. Zondag en maandag hebben we die 2x samen gemaakt. Vandaag kom ik thuis: helft van de stukjes weg. Kapot, kwijt, puzzel kan zo de vuilnisbak in. En wat zegt meneer: doe maar in de kliko mama, is goed hoor. Ik vraag hem of hij dat niet erg vind. Nee hoor, ik vind dat niet erg. Het is nou stuk mama, gooi maar weg. Zo simpel, zo onverschillig. Terwijl, dat kan mijn zoon natuurlijk niet weten en zeg ik natuurlijk ook niet, mijn moeder leeft al jaren net onder het bestaansminimum en moet letterlijk 3mnd statiegeld sparen voor een puzzel van 9 euro. Waar dus zo mee wordt omgegaan. Ik moet hier bijna van janken. Ben in staat al zijn speelgoed weg te geven. Gewoon nul komma nul reactie van hem als ik zeg dat Sint dit best heel erg vindt. Ik spui het liever hier dan dat ik iets gemeens zeg tegen mijn zoon, maar ik weet dus echt niet hoe ik dit in goede banen moet leiden. De vanzelfsprekendheid van spullen hebben en slopen, bah, wat een roteigenschap. En dat hij totaal niet reageert vind ik nog moeilijker. Werd hij maar boos als ik de puzzel vervolgens weggooi. Maar nee, hij verwacht doodleuk een nieuwe... Mijn vriend zegt dat hij even niet oplette toen zoon met de puzzel bezig was. Hij zegt ook "weggooien, dan leert hij het wel", maar ik heb er weinig hoop in.
Ow wat erg als het kan zou ik het niet tegen oma zeggen. Maar ik zou hier helemaal klaar mee zijn en gewoon al het speelgoed een tijd de zolder op doen. Dat hij dan maar speelt met een rammelaar zoals een baby, hoeft ie ook niet op te ruimen zoals hij zegt. En dat gewoon minimaal een week, dat hij echt niks heeft. Daarna 2 dingen teruggeven en kijken hoe het gaat. Maakt hij nog 1 keer iets bewust kapot? Dan een maand weg en gedeelte verkopen. Wil hij spelen bij een vriendje? Nee sorry jongen dat gaat niet, mama is bang dat je daar speelgoed gaat kapotmaken. Ik ben niet streng maar zulke dingen kunnen echt niet. Hier heeft ons zoontje nog nooit iets kapot gemaakt. En toettoet auto's kapot krijgen? Die dingen zijn juist nokia's 3310. Kan je volgens mij vanop het 3e verdiep naar beneden gooien en die dingen doen het nog.
Ik zou ook streng optreden. Speelgoed weg en inderdaad maar heel beperkt iets geven. Dan langzaamaan weer wat speelgoed introduceren en heel goed benoemen dat wat hij kapot maakt, weggaat en hij niks krijgt tot hij leert speelgoed niet kapot te maken. Ik zou hier ook heel verdrietig om worden, zeker richting je moeder. Ze zijn nog te klein natuurlijk om dat te snappen maar ze snappen heel goed dat kapot maken niet mag hoor en hier kun je gerust streng in optreden. Nieuw speelgoed zou hier sowieso een tijdje uit den boze zijn, heeft ie mooi pech. Gelukkig wordt hier nooit iets bewust kapot gemaakt maar als ze hier een driftbui heeft vliegt het speelgoed ook weleens door de lucht. Ik pak het ala minuut weg en ze krijgt het de eerste tijd niet terug. Weet ze heel goed en ze vind het vreselijk maar benoemd daarna wel waarom ze iets niet krijgt, besef is er zeker. Succes!
Oh zo erg. Ik denk toch ook dat ik hem nogmaals zou waarschuwen dat hij zorg moet dragen voor zijn spullen, of dat je hem anders écht gaat behandelen als een baby. Met dus alleen zachte knuffels en rammelaars. En dan ook echt doorzetten als er iets gebeurt, en alles weghalen. Gelukkig is het hier nooit zo erg. Ik zou hier ook zo verdrietig van worden.
ehm strenger zijn bij zulk gedrag dan zouden ze hier nergens meer mee mogen spelen tot ze doorhebben dat er niet gegooid en gesloopt word. en eerst er bij zitten zodra ze gooien de boel opruimen en zeggen dat het niet mag en dat het nu klaar is
Ik zou ook alles wat kapot kan even buiten bereik zetten en er alleen samen mee spelen. Ik zou het niet helemaal weg doen, want dan leert hij het niet. Als je geen tijd hebt om met hem te spelen, dan maar spullen die niet kapot kunnen. Wel zonde dat de duplo op zolder staat want dat kan geloof ik echt niet kapot. Misschien beginnen met 10 a 20 blokjes te geven, dan is er doorheen lopen ook niet leuk meer. Mijn zoon is wel een jaartje jonger maar hier gaat bij gooien of niet netjes omgaan met speelgoed het gelijk weg (op de kast). Ik leg het vaak terug als hij slaapt. Ik leg wel uit dat ik het wegpak omdat ik vind dat hij er niet netjes mee speelt/ het kapot kan en dat ik moet werken zodat dat betaald kan worden. Ik snap het trouwens helemaal dat je mannetje leuke cadeautjes krijgt van de Sint, daar is het sinterklaas voor. Maar die "vervangbaarheid" leer je hem daardoor zelf. 10 dagen geleden opende je een topic dat hij zijn puzzeldoos kapot heeft gemaakt en een week later krijgt hij alweer nieuw. Ik zou nu echt even helemaal niets (breekbaar) geven. Al snap ik ook dat je sinterklaas niet echt kan overslaan.
Dit. Ik zou serieus al het speelgoed afpakken en opbergen. Kan je niet leuk spelen, dan speel je maar niet.
O en ik zou je vriend even aanspreken. Dit had hij naar mijn mening kunnen verwachten en voorkomen. Uiteraard als je zoon niet in de buurt is.
Wat wij zeggen is echt geen aanval naar jouw toe hè. Zo goed als al het speelgoed wegdoen doet ook pijn bij een mama. Het is niet leuk als je zo moet optreden. Maar in dit geval zou ik het zo aanpakken. Je hebt al heel veel geprobeerd. En als hij graag gooit hem aanleren dat hij dat alleen met ballonnen mag doen. Hier lagen soms 5 ballonnen rond te slingeren in de woonkamer.
Dank voor jullie reacties. Ik zie jullie reacties zeker niet als aanval, integendeel. Mijn ouders zeggen dat ik niet zo streng moet zijn en dat dit gedrag er nou eenmaal bij hoort. Fijn om te horen dat jullie net als ik ook vinden dat dit niet "normaal" is. Die kapotte puzzel, tja, mijn moeder had die puzzel al gekocht en de Sintzak was al compleet. Ik heb gisteren mijn ouders laten weten dat er voorlopig NIETS bijkomt qua cadeautjes. Mijn vader heeft een soort abonnement afgesloten waarbij hij maandelijks een doosje speelgoed-dino's via de post krijgt voor mijn zoon. Ik heb hem gezegd dat hij die leveringen maar even moet opsparen. Reactie van mijn ouders: ooo wat zielig, je moet niet zo streng zijn, het is een kindje, blablabla. Maar ik zie het WEL als mijn taak om hem dit op termijn bij te brengen. Jammer vind ik dat hij nog net te jong lijkt om te beseffen dat het niet vanzelfsprekend is dat er altijd maar spullen tot zijn beschikking staan. Ik zou wel eens willen zeggen: als jij toch alleen maar spulletjes kapot maakt dan geven we het aan kindjes die er wel blij mee zijn. Maar dat zegt hem nog helemaal niets. Hij kijkt me dan glazig aan. De duplo is inmiddels terug. Hij was wel heel blij dat hij zijn duplo weer terug had en zowaar heeft hij het maandag zelf opgeruimd. Hij is nu het hele huis aan het afzoeken naar de kwijtgeraakte puzzelstukjes, want als het vandaag niet terecht is dan gaan alle puzzels voorlopig weg.
Ik weet het ook niet hoor, maar kna het zijn dat je zoon gewoon teveel speelgoed heeft? Als hij zo onverschillig over cadeautjes doet, lijkt het haast alsof hij er niet heel erg op zit te wachten. Misschien kun je eens een deel van zn speelgoed op zolder of in de kelder zetten en kijken hoe hij dna met zn overige speelgoed omgaat? Verder zou ik niets repareren of vervangen als hij er zo achteloos mee omgaat en misschien -lekker praktisch- vooral speelgoed kopen dat niet zo makkelijk stuk gaat? Verder komt het op me oever alsof hij niet zo heel goed weet hoe met speelgoed te spelen. Als hij niet vaak kinderen van zijn leeftijd (of ouder) ziet spelen, is dit misschien ook wat moeilijk. Misschien kun jij hem af en toe even een voorzetje geven in een fantasiespel ofzo, zodat hij leert om anders met het speelgoed om te gaan? Je moet dan denk ik wel uitkijken dat jouw rol niet te groot wordt en hij ook nog wel leuk zonder jou kan spelen.
Wat ik een keer heb gedaan toen m’n oudste echt een ondankbaar kreng was, was haar speelgoed waar ze mee gooide weg laten geven aan een meisje uit de buurt. En gewoon definitief weggegeven, niet in bruikleen ofzo. Dat heeft wel indruk gemaakt want sindsdien is ze een stuk voorzichtiger. Misschien dat je zo de boodschap duidelijk kan maken? En speelgoed dat niet opgeruimd word pleur ik weg. De duurdere dingen in de kelder, maar die krijgt ze dan echt minstens twee maanden niwt terug.
Speelgoed waar hij niks meer mee doet gaat naar zijn kleine neefje. Wat ik bij vriendinnen met kinderen zie is dat hij niet meer speelgoed dan die kindjes. Bij de gastouder heeft hij een vriendje dat net 4 is, maar thuis is hij enig kind. Puzzels maken we eigenlijk altijd de eerste keer samen. Maar nu hij de laatste tijd zo "erg" aan het slopen en kwijtraken is geven we de puzzeldoos of spel, zitten we erbij as hij ermee speelt of we doen mee en als hij klaar is moet het eerst opgeruimd voor er wat anders tevoorschijn komt. Dit passen we nu consequent toe. Eerder waren we daar minder streng in, maar dat kan blijkbaar niet. Overigens zijn de puzzelstukjes van mijn moeder uiteindelijk gevonden....na 2 uur met z'n drieeen zoeken zaten ze in de duplobak en een paar had meneer in de PMD-zak gegooid.
Begrijp ik het goed dat je vermoedt dat hij het niet begrijpt als je zegt dat hij niet met speelgoed mag gooien en/of kapot maken?
Ik blijf bij maar eerder antwoord, niet kunnen spelen leg de boel weg en geef hem kosteloos materiaal. Is hij misschien het overzicht kwijt? Heeft hij teveel speelgoed?