Wie heeft/had dit ook? Maandenlang wisten we het! In maart is ons kindje 1 geworden en was het de bedoeling dat we vanaf mei voor een 2de gingen. We willen er niet zo veel leeftijdsverschil en we vinden het waanzinnig leuk om ouders te zijn van onze kleine spruit! Nu is het bijna mei en nu begin ik te twijfelen..... Kan ik twee kindjes wel aan? Wordt het niet te zwaar.... Ik ben pas gaan twijfelen nadat vriendinnen vertelden dat het heel zwaar zal worden naast het werk en twijfel omdat de nachten de laatste weken wat zwaarder zijn. Had iemand dit ook? Stel ik me aan? Luister ik teveel naar anderen? Ben even benieuwd....
Haha...heel herkenbaar hoor die twijfels als het moment daar is. Ineens allemaal beren op de weg zien. Ik had ook de twijfels kan ik het wel aan en houd ik van een tweede dan net zoveel? Ik kan alleen maar zeggen dat het mijn leven heeft verrijkt en dat het heerlijk is om te zien hoe broer en zus samen optrekken. En nu de wens voor een derde.....en ook weer veel twijfels, maar dat komt vast allemaal goed. Luister naar je hart en niet teveel naar anderen (of alleen de positieve verhalen, haha ). Zoveel mensen, zoveel meningen en ervaringen.. Veel succes!
Herkenbaar! Ik had het denk ik ook wel, onze kindjes schelen 20 maanden. De nachten zijn zwaarder geweest ja, als je zieke kinderen had, duurde het 2x zo lang omdat ze na elkaar ziek werden. Als ze groter zijn, heb je er 2 die tijdens het winkelen ineens moeten plassen enz... Maar de liefde, knuffels, die overtreffen alles hoor! Het is drukker, het is meer werk, het kost meer... Maar hier is het allemaal dubbel en dwars waard. Ik zou mn tweede kind, net als mn eerste kind, voor geen goud willen missen!
Hoi, Snap je twijfels heel goed. T komt nu opeens dichtbij natuurlijk. Wij zouden ervoor gaan toen de oudste 2 jaar werd. Toen ze 2 was dus gestopt met de pil. Die eerste maand zonder pil was ik zó benauwd dat ik misschien zwanger zou zijn, t vloog me gewoon aan. Toen ik dus weer ongesteld werd meteen weer aan de pil gegaan. 2 maanden later weer gestopt en toen was het verlangen om zwanger te worden er wél echt. Toen duurde t alsnog best lang voordat ik zwanger was. Toen ik eenmaal zwanger was moest ik toch enorm wennen aan t idee. Er zit nu bijna 3.5 jaar tussen dus geen tropentijd dachten we.... Helaas een hele zware babytijd met reflux, KMA. Een half jaar lang er zo'n 6-8 keer uit per nacht, krampjes, huil- en gilbuien ivm maagzuur. En de oudste ook nog bijna elke nacht wakker. Ik vond van geen kind naar 1 een stuk makkelijker dan van 1 naar 2! Maargoed, wat ik dus zeggen wil: met een groter leeftijdsverschil kan t alsnog zwaar zijn en twijfelen kan zelfs weer áls je zwanger bent. Denk er nog even over of kijk hoe je je voelt als je gestopt bent met anticonceptie... Als het je dan aanvliegt en je bang bent om zwanger te worden/zijn dan kun je t nog uitstellen... Persoonlijk vind ik met een jaar voor de tweede gaan wel snel maar ik ken jouw situatie/leeftijd niet. Wij willen graag nog een derde als dat mag lukken maar dan nog meer leeftijdsverschil: 5 jaar ongeveer...
Dank je! Ja nummer 3 op komst Ook weer helemaal geweldig maar weer heel anders want de kinderen zijn alweer zoveel ouder. En dan ook weer de vraag diep van binnen "hoe ga ik dat combineren" "krijgen ze geen aandacht tekort" etc, maar alles zal vanzelf op zn plekje vallen denk ik.
Ik was dus aan het zoeken op dit onderwerp. Blij te lezen dat er meerdere mensen zijn met een lichte twijfel/angst ... Ik heb ondertussen de testen thuis liggen sinds gisteren en ineens besefte ik me dat 2 kinderen toch echt zwaarder gaat worden. Weer terug naar al dat kleine, gebroken nachten, ploeteren vond ik het en ik heb nog wel een man die toen thuis bij me was. Dat zal bij de tweede niet zijn. Dan ben ik dus alleen met een (dan) 3 jarige, baby en een hond die ook uitgelaten moet worden. Kan ik dit wel aan?? Maar dan denk ik aan het genot en de liefde die ik krijg als ik naar mijn zoontje kijk, mijn hart loopt over van liefde. Tsja wat doe je dan?? Het liefst de Babytijd overslaan hahaha. Ik denk dat bijna iedereen dit heeft met een tweede. Je weet wat er gaat komen. Je bent niet meer onwetend en de gebroken nachten staan nog helder in het geheugen.
Oeh, dit bedoel je hopelijk niet echt, zo naast elkaar? Dat iedereen met een tweede de babytijd over zou willen slaan? Natuurlijk is de babytijd pittig, maar veel moeders zoals ik vinden dat toch echt echt echt helemaal geweldig!
Misschien moet je het meer met een knipoog lezen. Uiteraard geniet ik ook van de babytijd, maar de peutertijd vind ik persoonlijk veel leuker ja. De interactie met je kindje, prachtig!!
Gelukkig maar! Ja dat is het nadeel van geschreven reacties he? Natuurlijk heeft elke leeftijd zijn eigen charme, maar ik zou er toch geen enkele fase van willen missen!
Als je een hele moeilijke babytijd hebt meegemaakt kun je dat echt wel denken hoor. Wij dachten bij de 2e een leuke babytijd te hebben maar t eerste halfjaar was zo mogelijk nog erger dan bij de eerste, wat een getob. 5x ha, 3x KA 1xKNO, 2x HAP en nooit langer dan 3u achter elkaar slapen dat eerste halfjaar... T gaat nu sinds 2 weken beter en ik begin alweer aan óóit een derde te denken, over 5 jaar, haha. En dan eindelijk een leukere babytijd (duimen maar) want dat heb ik nu 2x gemist, genieten zonder zorgen van zo'n klein hummeltje..
Het is heel herkenbaar. Hier was de wens voor een tweede heel groot, en we dachten dat het wel even kon duren dus wilden vast stoppen met de pil en dan maar zien. Verder niet actief er mee bezig zijn zeg maar. En die eerste periode na het stoppen sloegen toch de twijfels toe, 'hoe moet dat straks?', 'hoe gaan we dat doen met twee kleine kinderen?', 'kunnen we dat wel?'. Onze oudste was toen ongeveer 13 maanden. Ik werd niet ongesteld maar had een negatieve test. Echter, een week later nog niet ongesteld en toen wel een positieve test! Dat was toch echt even een shock hoor, zo snel hadden we echt niet verwacht. We zijn er echt super blij mee, maar die spanningen en angsten blijven ook (helemaal omdat ik straks geen baan meer heb), dus we hopen gewoon op het beste . Als ik niet zwanger was geweest was de kans groot geweest dat we gedacht hadden, we stellen het toch nog even uit. Ik snap je dus heel erg goed!
Heel herkenbaar! Toen zoontje 1 was gingen we ook voor een 2de gaan. En ik kreeg ineens twijfels. Maar omdat het bij onze zoon 9 maanden geduurd had eer het raak was dacht ik dat het wel los zou lopen, dat ik nog tijd had.,... Nou, van de eerste keer raak. Heb er tijdens mijn zwangerschap aan moeten wennen. Maar nooit geen seconde spijt van gehad! Onze dochter is echt een rakker en het is heel erg druk als ik thuis kom van het werk maar anderzijds spelen ze nog met hetzelfde speelgoed, ik moet nog niet de ene naar de voetbal, pianoles of karateles brengen terwijl ik een baby meesleur (voorbeeld van een collega van me die zegt dat ze het liever anders had gehad). Ze spelen lekker samen, zus kijkt op naar grote broer en grote broer zorgt vrij goed voor zusje gezien zijn leeftijd. Ze verschillen uiteindelijk maar 22 maanden dus net geen 2 jaar.
Heel herkenbaar die twijfels die jij hebt ben ik op het moment ook mee aan het worstelen. Mijn hart roept zeker een tweede en mijn verstand roept soms iets anders, zo frustrerend.
Ik herken de twijfels, vooral het weer terug moeten naar een intensieve periode met een baby. Nu ga ik er bij mezelf vanuit dat het ook te maken heeft met een grote verandering, daar ben ik namelijk zo goed in (niet dus). En dat ik denk, ik moet er gewoon doorheen. Voor mn eigen rust zal ik dan langer vrij nemen na het verlof, zodat ik wat meer ruimte heb om te wennen. Ook heb ik geleerd bij de eerste, om hulp te vragen van vrienden en familie. Dat doen ze graag hoor! Ik heb gisteren totaal onverwacht een positieve test gehad (oke, laat ik niet naief doen haha, ik wist dat het kon gebeuren) - de eerste heeft lang geduurd en deden we erg ons best voor. Nu was het letterlijk in 1x raak! Ik zal dus gauw moeten accepteren dat er een tweede komt, ookal wil ik het supergraag hoor! Ik hoop dit keer op een goede babytijd Ik denk dat het altijd spannend is, weer eentje erbij. Succes met de twijfels!
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Nu voelt het weer zo dat ik ècht een tweede kindje wil! (Niet te geloven toch? Twijfel-geen twijfel-twijfel....) dus er gewoon voor gaan is het beste denk ik!!!
Heel herkenbaar. Bewust voor de 2e gegaan maar zelfs nu denk ik Hoe ga ik dat doen met 2 kleintjes (22 maanden verschil), daarnaast 2 grote honden en ook nog werken. Merk dat ik zulke momenten vooral hen nadat iemand anders opmerkt dat het zwaar wordt hihi. Het loopt vast allemaal wel los. Bij 1 kind dacht ik dat ook en met mij anderen. En kijk ons nu lekker gaan ☺ Moet ook zeggen een goede babytijd te hebben gehad bij M. Hopelijk mogen we nu dat weer mee maken. Al ben ik vooral benieuwd wat M. doet als ik de baby aan het voeden ben. Ze is geobsedeerd door mijn borsten. Fantastisch om in te prikken en te knuffelen. (Drinken eruit komt niet meer bij haar op) Benieuwt of ze die wil delen haha