Moet even van mij af schijven mijn man is op zijn 10 de uit huis geplaatst vader zat na poging tot doodslag vast en moeder deed een poging tot zelfmoord hier voor heeft hij al veel narigheid mee gemaakt vader drank verslaafd moeder drank gok en drugs. Vaak zat hij als jongetje van 5 alleen thuis zonder eete en drinken. Nu is hij toen van crisis opvang naar crisis opvang gegaan wat hem niet goed deed. Tot hij bij zijn pleegouders kwam op zijn 12de verjaardag deze mensen hebben hem opgevoed of het hun eigen kind was echter toen hij ouder werd zijn vader vrij kwam en contact ging zoeken is hij toen der tijd het slechte pad op gegaan. Hij is op zijn 15de naar een internaat gegaan op zijn 18de viel hij niet meer onder jeugdzorg en is kamertraining gaan doen. Dit is mis gelopen en hij heeft tot zijn 20ste rond gehangen en padje af geweest. Nu zijn we al weer 2en half jaar samen hebben samen op de basisschool gezeten zijn begin dit jaar ge trouwt en we hebben alles goed voor elkaar man werkt fulltime hebben een koop huis etc. Maar wat jammer is aan jeugdzorg dat hij op zijn 18de hun verantwoordelijkheid niet meer was en ze hem letterlijk in de kou lieten staan Voor pleeg ouders heb ik echt veel respect ook de pleegouders van mijn man hebben hem opgevoed en regels geleerd geduld gehad en behandeld als een eigen kind we komen er nu nog ze waren zijn getuigen bij het trouwen. De vader van mijn man leeft nog zijn moeder is op zijn 16de overleden. Met zijn vader hebben we bijna geen contact met zijn broer wel. We proberen nu zwanger te raken wat best moeilijk voor hem is. Pas zij hij ik ben zo bang geen goede vader te zijn. Nu is hij super goed met kindjes dus heb hem gerust gesteld. Maar het zal hem altijd achtervolgen. Van zijn jeugd voor zijn 10 de weet hij niks meer dit heeft hij geblokkeerd in zijn hoofd. Weet niet of dit goed staat maar moest het van mij af schijven
Juist door alles wat hij mee heeft gemaakt en omdat hij bang is geen goede vader te zijn wordt hij dat wel. Iemand die geen goede vader is denkt daar niet eens over na volgens mij Wat een ellende heeft je man achter de rug zeg! Respect dat hij zijn leven in orde heeft gekregen! Wij (mijn man en ik) denken erover om pleegouders te worden, mede door mijn moeilijke jeugd en doordat we zien hoe belangrijk het is voor die kinderen om te zien hoe het ook anders kan. We staan nog in de kinderschoenen wat dat betreft en ik heb net een informatiepakketje aangevraagd, vandaar dat ik in dit topic aan het rondneuzen was.
Heel veel succes met het traject, het lijkt mij heel dankbaar. mochten wij zelf geen kinderen kunnen krijgen willen wij ook pleegzorg gaan doen als we wat ouder zijn.