Ik heb 4 makkelijke kinderen, nog nooit om advies van een CB gevraagd. Wel gekregen, en ja daarvan dacht ik ‘zal wel’. Overigens heb ik met 4 kinderen zoveel verschillende artsen en vpk gezien waar ook heel veel prima mensen tussen zaten. Het is mens eigen denk ik om de kritiek te onthouden. Zo vroeg mij er eentje eens naar de voeding. Antwoord: onbeperkt bv. Zij vroeg daarop hoe vaak, nou zie antwoord A, ook ‘s nachts, eh ja zie antwoord A. Houd je het vol? Eh ja. Nou hier een folder over afbouwen. In mn tas gestopt, thuis weggegooid, klaar. Na de eerste deed ik alleen nog vaccinaties, vonden ze helemaal prima.
Hier matchte ik ook niet helemaal met het cb. Maar antroposfie is weer iets heel anders hoor, daar zijn ze volgens mij ook niet voor vaccineren. Ik heb altijd gewoon onze visie gegeven en niet veel ruimte voor discussie gelaten. Toen ze bij de jongste met 4 maanden kwamen dat hij hapjes mocht heb ik in eerste instantie aangegeven dat we daar nog niet aan wilden beginnen. Ik had een vervangende vpk toen en toen ze door bleef zeuren dat dat "hoort" bij 4 maanden heb ik gezegd dat ik gepureerd eten sowieso geen eten vind, dan kan hij net zo goed melk blijven drinken. En dat ik het zelfverzonnen advies van de NLse cb's om met 4 maanden te beginnen helemaal geen goed idee vind aangezien dat haaks op het WHO advies staat. En wij dus pas met 6 maanden op de rapley manier met echt eten starten.
Wij begonnen met elk kind later met hapjes. Eigenlijk door gebrek aan tijd... dus met zes maanden bij de jongste op het cb ‘je mag uitbreiden naar brood en vlees/vis’ en ik dacht, ze krijgt net drie happen fruit weg. Niks gezegd natuurlijk. Wie schiet daar wat mee op. Hapjes bij vier, vijf, zes maanden, who cares? En wij moesten met drie kleine kinderen echt even onze weg vinden.
Ik heb wel ervaring met een antroposofisch CB bij een huisarts. Die waren sowieso van wetenschappelijk onderbouwd, maar wel met veel aandacht voor kind en gezin. Ik vond het ook leuk dat hij de ouders en brusjes al kende en dus ook advies kon geven wat bij het gezin paste. Hij was wel voor vaccinaties, maar ouders hadden wel veel inspraak op welk tempo en wanneer. Ik vond hun manier van werken erg respectvol zonder dat ze voorbij gingen aan de huidige stand van zaken binnen het medisch vakgebied.
Van dat vaccineren wist ik niet, wij volgen ook het standaard programma al vond ik het een erg lastige beslissing. Verder hier inderdaad wat velen al aangeven; niet laten huilen, borstvoeding op verzoek en dus te vaak later begonnen met hapjes.. Ik laat het idee maar varen en haal mn input wel van internet ik heb eigenlijk geen vriendinnen met baby's dus dat scheelt ook wel denk ik, heb af en toe gewoon behoefte aan een beetje tips en bevestiging, maar misschien is het cb dan gewoon niet the place to be Dankjulliewel voor de reacties!
Waar woon je? Er zijn best wel veel mamacafé's, daar kan je echt wel mama's leren kennen die ook behoefte hebben aan contact en tips! Ik vond het in ieder geval, ondanks dat wij de laatste zijn in de familie en vriendkring met kinderen, toch heel fijn om daar regelmatig heen te gaan!
Hier wel ervaring met zo'n antroposofische cb. Dat zat toevallig dicht in de buurt en ik dacht dat het wel aansloot ivm pro borstvoeding. Was maar goed dat ik dat gaf. Vrouwen die niet langdurig borstvoeding gaven werd duidelijk gemaakt dat ze niet goed bezig waren (hing ook vol pro bv posters, een fles met een kruis erdoor). Afbouwen voor de who norm van 2 jaar was niet ok. Inentingen deden ze vaag over (oa vragen dat ik wel mocht uitstellen, dat doormaken van ziektes zo goed was). Bij ziekte was hun oplossing voor alles vooral veel borstvoeding geven en een nat washandje tegen de koorts. Geen medicatie. Het lichaam moest het zelf doen. Kind moest hier echt doorheen (Kind was heel erg ziek en is opgenomen). Dat was volgens hun ook niet echt nodig maar had de arts vast gedaan om mij gerust te stellen. Bij een vriendin gingen ze diep in op haar persoonlijke problemen. De oorzaak van de onrust bij haar baby. Kon ook door straling komen of dat vriendin verkeerd at. Huilen mocht niet. Vriendin was kapot van het vele huilen maar moest het gewoon volhouden. Dat hoorde erbij. Baby wegleggen mocht niet. Hij moest in de draagstoek terwijl vriendin last had van haar rug. Kwestie van doorzetten. Pfff geef mij maar een regulier cb...
Ook werden er vragen gesteld als " hoe was je gevoel bij dit kind", hoe staat ze in de wereld. Bij een ontsteking moest ik kind in een badje met eieren en honing doen. Aan vriendin werd gevraagd naar welke psz kind ging. Toen ze een regulier pas noemde gingen ze uitvoerig in waarom ze niet naar de vrije school psz ging. Daar hingen ook posters van. Haar dochter had het duidelijk in zich ivm haar zeer ontwikkelde creativiteit (dochter zette een paar krassen op papier). Bleek later totaal niet creatief te zijn.
Wauw dat is wel echt een grove fout vind ik, om iemand die het zo moeilijk heeft als jonge moeder zo te benaderen.Dat helpt echt niet... Ik lag de geboorte van de jongste pyschisch ook wat in de kreukels, en bent juist heel te spreken over de aanpak van het (reguliere) consultatiebureau. Ze waren heel doortastend, planden extra afspraken in om mij een beetje in de gaten te houden (op een positieve manier) en vragen nu 2 jaar later nog (gaat allang weer goed) bij elke afspraak van beide kinderen naar hoe het met mij gaat.