Ik ben er inmiddels aardig over uit; ik ben verliefd op baby's. Op die van mezelf hoor, andere baby's vind ik ook wel schattig. Maar ik ben gewoon weer zo vreselijk verliefd op mijn baby, nou ja dat herkennen jullie vast wel. Nu is mijn zorg, of mijn vraag, houdt het ooit op? Ik heb altijd gedacht dat ik 3 kinderen zou willen, maar ik ben ook wel een beetje klaar met dat zwanger gedoe. Want daar vond ik dus weinig aan hoor. Stel nou dat we voor nog een kindje gaan, stopt dat verlangen naar nog meer baby's (van mezelf!) dan, of moet ik er maar gewoon mee om leren gaan? Ik blijf er voor open staan hoor, ben ook nog behoorlijk jong, kan met gemak nog 5 jaar wachten. Maar toch ben ik benieuwd, zijn er vrouwen die altijd naar baby's blijven verlangen? Ik ken eigenlijk maar 1 iemand die heel stellig wist dat ze geen kinderen meer wilde, en de rest hangt er een beetje tussenin... Ben echt heel benieuwd!
Hoi, ik heb er zelf nog maar een, maar vroeger woonden we bij iemand die dus inderdaad ook dol op baby's was en die kreeg dus 11 kinderen. Ik kan me voorstellen dat je als moeder last blijft houden van de babywillende hormonen. Ik denk echt dat je dat gevoel los moet leren laten. Maar wie weet heb ik het fout en raak je op den duur verzadigd van het baby willen. Persoonlijk denk ik eerlijk gezegd van niets, het is zo'n oergevoel...
tja ik weet het eigenlijk niet! wij hebben altijd gezegd dat we graag 2 kinderen zouden willen.. nu hebben wij 2 kinderen en we zijn er ook helemaal klaar mee! ik kan natuurlijk nooit nooit zeggen,maar voor nu zou ik het echt niet meer willen als ik baby'tjes vind ik het super mooi en schattig, maar echt niet voor mezelf ik heb ook absoluut geen verlangen meer naar zwanger zijn ( ik vond het wel heel mooi om mee te maken hoor) ( even voorop gesteld, mocht ik zwanger zijn,is het meer dan welkom..maar we kiezen er niet zelf voor))
Dat vraag ik me ook weleens af. Ik zou dolgraag nog een keer zwanger willen zijn en nog een kindje erbij krijgen, maar ik denk dat ik na elke bevalling nog een keer zou willen . Dus het is goed zo, 2 gezonde kindjes, niet zo belachelijk druk als met 3 of 4. Maar ik durf het ook niet meer eigenlijk, bang dat een volgend kindje niet gezond is. Die angst is groter dan de wens voor nog een kindje. En daarbij wil mijn vriend ook niet meer. Maar het gevoel blijft... alleen ga ik er niets meer mee doen.
Ik zou het gevoel na zes kinderen nog hebben! Hier net als Snoopy: twee gezonde en blije kinderen en een superleuke stiefzoon van 10. Alle kamertjes bezet en een goede sfeer in huis. Papa dolblij en rent hard weg als ik er nog eentje zou willen proberen te krijgen. Daarbij eet ik 's avonds vaak alleen met de kinderen en twee zijn dan nog goed te bemannen in mijn eentje. Dus hier waarschijnlijk geen kleine meer en ik begin aardig te wennen aan het idee. Sterker nog: Ik vind het nu ook wel steeds makkelijker en praktischer worden en denk dat een volgend kindje vooral het leven van de kinderen die ik al heb op zijn kop zou zetten. Dus het gevoel slijt hier wel een beetje. Maar dat gaat heel langzaam en als ik mezelf toesta om over een volgende te fantaseren ben ik soms weer helemaal terug bij af
Wij willen hierna nog een kindje. En zijn hier al volop eigenlijk mee bezig. Mja wil nu opeens maar niet lukken. Maar andere dingen aan het hoofd waardoor het niet echt lukt. Vorige keer ging het opeens toen we pas verhuisd waren. Maar zoals me vader die heeft me toch veel kinderen. Zoveel zou ik er niet willen. Als ik al zie hoe druk hij het er mee heeft met de laatste 4
Uhm.. belachelijk druk.. dat valt wel mee hoor. Ik heb 4 kinderen maar ik vind het eigenlijk niet veel drukker dan 2. Maar goed dat is persoonlijk natuurlijk. Dan de vraag van ts, nee hier houdt het iig nooit op. Mijn wens was 4 kinderen en nu ik ze heb, verbaas ik mij eigenlijk over de babykriebels die ik nog steeds voel. Mijn gezin is compleet, mijn huis is vol en financieel gezien redden we het net. En toch...ja toch voel ik toch echt af en toe de twijfel en het verlangen naar nog een kindje. Ik geef mijn biologische klok maar de schuld.(ik ben bijna 30.) Ik denk dat niet helemaal door heeft dat er al een gezinnetje is. Hier iig geen baby's meer en ik hoop dat in de toekomst het gevoel wel wat slijt. En anders stort ik me wel op de baby's die mijn zusje of mijn eigen kinderen later nog gaan krijgen.
Hier zwanger van de tweede, maar daarna is het denk ik wel klaar. Maar de ex van mijn man, die heeft er nu 4, (plus 3 van haar man), en ik denk dat daar nog wel kids bij gaan komen. Maar bij haar heb ik ook altijd het gevoel dat ze baby's helemaal idealiseert. Ja, dan wil je altijd wel weer nog een baby krijgen....
Mijn nichtje heeft er 4 en dat is echt wel wat drukker dan de 2 die wij hebben. Daarbij heb je steeds minder tijd voor jezelf, iets wat ik wel nodig heb. En ik kan me voorstellen dat je het verschil tussen 2 of 4 kinderen niet echt meer ziet, je groeit er toch ook in mee. Persoonlijk vind ik het echt toch wel een heel verschil. Maar goed, dit is voor mij zeker niet de belangrijkste reden, ik durf het gewoon echt niet meer aan. Ook door wat me nu met Lisa meemaken, dat is van tijdelijke aard, ze is gezond, maar het is toch best heftig. Zeker nu we al 2 kinderen hebben durf ik niet het risico te nemen dat we nog een kindje krijgen dat misschien niet gezond is.
denk dat t nooit ophoud , ik zou er wel 10 willen als ik heel veel geld had hihihi mijn schoonmoeder zei laats ik zou ook nog wel willen dat gevoel blijft altijd denk ik jammer dat je ouder word en dat t dan niet meer kan he
Daarom zei ik ook, dat is persoonlijk natuurlijk. Misschien zie ik idd het verschil niet meer omdat ik er in meegegroeit ben. Kijk had ik ze tegelijkertijd gekregen.. dan was het een ander verhaal geweest natuurlijk. Maar mijn kindjes zijn ook al wat ouder en dus ook zelfstandiger. Behalve de jongste natuurlijk. Ik volg altijd jouw verhalen over Lisa en het lijkt me heeel heftig. Dus ik snap je heel goed. Je weet nu wat je hebt en 2 meiden is natuurlijk al super!!
Ik denk dat het wel ophoudt. Voor mij dan Ben ook superdepupermega verliefd op m'n poepige baby maar weet wel dat dit de laatste is. Ook al word ik daar aan de ene kant een beetje sneutjes van. Het is nu compleet, dat gevoel heb ik. Mijn schoonzus heeft dat gevoel pas na haar 3e kind. Ook dol op haar baby's maar na 2 was het nog niet compleet. Nu dus wel. De ene heeft dat na 1 kindje, de andere pas na 10 ofzo
op het moment zou ik wel heel graag zwanger willen zijn. Maar weet dat ik het dan zelf veel te druk zou vinden met 2 kleine kindjes. Ik wil ook pas weer voor een ander kindje gaan wanneer de kleine meid 3 jaar is geweest. Maar als ik dus bv 2 jaar zwanger zou kunnen zijn, zou ik het vandaag nog doen. verder lijken mij 2 kindjes genoeg, maar ik zou nooit nooit zeggen. Ik zou dus idd dat niet stellig kunnen zeggen. Wel als ik een bepaalde leeftijd bereikt heb. Maar goed, ben nu 26, dus...
Ik heb zelf altijd het gevoel gehad, en nog steeds, een groot gezin te willen. Maar manlief wil er maar 2 ennnnn ik moet realistisch zijn dat het financieel niet haalbaar zou zijn voor ons. Onze kleine man is nu bijna 11 maanden en ikkuh ben er eigenlijk al aan toe om voor een 2de te gaan. Heb een super fijne zwangerschap en bevalling gehad. Ook de tijd tot nu toe verloopt soepeltjes. Niet dat er geen strubbelingen zijn maar ben realistisch genoeg dat ik dat al wel van te voren wist. Dus valt het nu niet zo tegen misschien. Manlief wil nu nog niet aan 2de beginnen. Liever pas als Kenji 1,5 is er voor te gaan. Maar voor Kenji zijn we ook bijna 3 jaar bezig geweest. Dus mijn angst is dat alllllssss het nu weer zolang gaat duren dat er een "te" groot leeftijdsverschil is. Niet dat dat niet goed zou zijn maar dat is niet mijn ideaalbeeld zeg maar. En ja misschien komt het ook wel omdat er veel zwangeren en net geboren baby's in mijn omgeving zijn. Maar des ondanks, manlief wil het nu nog niet en ik vind wel dat je er met zijn 2en voor moet gaan. Dus ik moet nog ff geduld hebben denk ik hihihihi.