Hoihoi! Er zijn al wel topics over dit onderwerp, maar die zijn niet al te recent, vandaar dat ik een nieuwe plaats... Ik kom net van de gyneacoloog en ons kindje ligt nog steeds (al zo lang ik het kan voelen) in een stuit, met beide voetjes naar beneden. We zijn nu al een ruime week bezig met Moxa-therapie (soort accupunctuur), maar ik denk niet dat dit gaat werken. Mijn man en ik hadden eigenlijk besloten om niet te kiezen voor een draaipoging, omdat we er teveel risico's aan vinden zitten. Een keizersnee leek ons een veiligere optie. Maar nu hebben we ons toch over laten halen. De gyn vond het 'niet geschoten is altijd mis' en de omstandigheden zijn gunstig; voldoende vruchtwater en het kindje is nog niet ingedaald. Maar aan de andere kant; hij kon niet eens voelen hoe het kindje ligt, ik heb een hele stugge (lees: dikke) buikwand en de placenta ligt er ook nog tegenaan. Hoe moeten ze het in godsnaam draaien, denk ik dan... Maar ja, nu staat er dus een draaipoging voor a.s. maandag gepland, ik ben benieuwd. Graag hoor ik van jullie ervaringen met een draaipoging en dan het liefst natuurlijk de positieve (want die kom je hier op het forum nauwelijks tegen). Alvast bedankt! Groetjes Koetje
Sorry, je vraagt om positieve ervaringen maar die heb ik niet. Ik heb met Louise een draaipoging gehad (ze lag horizontaal) en dat was vond ik, verschrikkelijk. Misschien ook omdat ik al 39+4 was weken was maar de gyn dacht dat het nog wel kon vanwege mijn soepele buik. Ik dacht trouwens dat een draaipoging niet mocht met een placenta aan de voorkant? Nu heb ik een ks gehad en mag je volgens mij geen draaipoging meer maar ook al mocht het wel, dan zou ik het weigeren.
Ik heb wel een positieve ervaring, zal hier het verhaal even neertikken (wel wat lang). Mijn jongste (4e kind) lag al maanden dwars in de baarmoeder, zou dus nooit in kunnen dalen. Omdat wij op het eind steeds meer de zenuwen kregen (was een beetje laatste kans, deze zwangerschap, na 2 miskramen, en mijn leeftijd ging ook meetellen), hebben we dit met de gynaecoloog besproken en het plan was: we kijken of je al wat ontsluiting hebt, zo ja dan doen we een draaipoging, lukt die dan breken we meteen de vliezen en zetten de bevalling in gang. Lukt het niet, krijg je diezelfde dag nog een keizersnede. Daar konden we ons wel in vinden. Ik bleek inderdaad al met 2 cm ontsluiting rond te lopen bij 38 weken, dus alles werd gepland. Bij 38 weken + 4 dagen heb ik me gemeld in het ziekenhuis. Voor de draaipoging krijg je eerst een weeënremmer, ik had al behoorlijk wat harde buiken en dan valt er weinig te draaien. De versie zelf vond ik een behoorlijk gewelddadige onderneming, het deed flink pijn (al schijnt dat lang niet bij iedereen zo te zijn!) en het duurde 3 pogingen voordat ukje mee begon te geven. Normaalgesproken draaien ze met de klok mee volgens de gyn, maar omdat ukje met haar koppie aan mijn rechterkant lag, was tegen de klok in een stuk logischer. Gelukkig, anders had ze driekwart rond gemoeten en nu maar 1 kwart. De 3e poging slaagde dus, ze kregen haar netjes met het koppie in mijn bekken. De gyn heeft haar toen nog een tijdje vast staan houden, letterlijk met de hand onderaan mijn buik het koppie van de baby vasthouden, terwijl intussen het infuus met de weeënstimulatie aan werd gezet. Daardoor daalde het hoofdje nog wat meer in, wat precies de bedoeling was. Infuus werd elk kwartier opgehoogd, totdat ik goede weeën kreeg (al die tijd aan de CTG gelegen). Weer een uurtje later werden mijn vliezen gebroken en kwamen ze een druklijntje inbrengen om het hartje van de baby in de gaten te houden. Ze bleek in het vruchtwater gepoept te hebben, daar schrokken wij eerst onwijs van, maar dat is wel een redelijk normaal gevolg van de stress van de versie. De gyn en de verpleging schrokken er helemaal niet van. Het ging ook verder goed met haar, hartslag was goed. Even later kon dat infuus wel uit want ik had de pech dat ik na het breken van de vliezen een gigantische weeënstorm kreeg, echt vanuit het niets. Kon nog net tegen mijn man zeggen dat het nu menens werd! En dat werd het ook echt, de ene wee was niet van de volgende te onderscheiden. Dat zal er overigens ook mee te maken hebben gehad dat het mijn 7e zwangerschap en 4e kindje was, mijn lijf weet hoe het moet zal ik maar zeggen. Het is geen standaard gevolg van een versie of een weeënopwekkend infuus. Na ongeveer een uur kwam de gyn eens toucheren, constateerde 5-6 cm en toen zag ik het totaal niet meer zitten, nóg 4?! Dat houd ik niet vol! Maar ze was de kamer nog niet uit, toen ik persdrang kreeg. De gyn kon het amper geloven maar het was echt zo, die laatste centimeters waren in amper 2 weeën gebeurd. Ik mocht persen en dat viel niet mee, ik had behoorlijk last van mijn bekken de laatste weken, en kon mijn benen niet optillen. Mijn man en de verpleegkundige hebben ieder een been vastgehouden, voeten op het matras, en zo heb ik haar binnen een kwartier eruit kunnen persen. Een mooi gezond meisje van 2970 gram! De placenta kwam er een kwartiertje later bijna vanzelf achteraan. Ik was een beetje ingescheurd omdat ze op de laatste perswee zo'n beetje gelanceerd is, dat werd dus nog even hechten (niet leuk ) en ik heb nog uren nagebibberd van de razendsnelle bevalling. Mijn placenta lag overigens aan de achter/zijkant, ik heb een dunne buikwand (de gyn kon mijn kind ongeveer in d'r handen pakken bij de controles ) en ik heb bij mijn 2e bevalling een keizersnee gehad. Dus de situatie is een beetje anders, en of er voor die dingen (eerdere keizersnee) protocollen bestaan weet ik niet. Als je twijfels hebt zou ik gewoon om nog een gesprek vragen! Je moet er zelf ook een beetje vertrouwen in hebben, dat 'bevalt' toch letterlijk en figuurlijk het best. Sterkte en een goede bevalling + wolk van een baby gewenst!
hey, Quirine mijn 2de kindje lag ook in stuit, helemaal met haar kontje naar beneden, zij heeft vanaf week 28 met haar beentjes om haar oren gelegen... De verloskundige probeerde mij over te halen, als het draaien niet zou lukken, toch normaal te bevallen, vanwege de risico's van een keizersnede.. Dus ik naar de gyn, voor de draaipoging, die mislukte wat ze was al ingedaald met haar kontje, lag helmaal vast... ik kreeg dus een afspraak mee voor een geplande keizersnede.. Ze zei erbij dat ik NOOIT normaal had mogen bevallen van Quirne in stuit, aangezien mn oudste dochter met de vaccuum gehaald is, zij kon met haar hoofdje de bocht niet om... De gyn zei dat dat met stuit heel gevaarlijk is, als haar hoofdje blijft hangen overleeft ze het niet...(gebasseerd op de ervaring met sylvana) Liefs X C.
Ik zou persoonlijk ook nooit voor een stuitbevalling gaan, vanwege de risico's die daar aan kleven. Dat ik daar totaal geen vertrouwen in had heb ik tijdens de zwangerschap al diverse keren tegen de gyn gezegd, en die nam dat gelukkig ook serieus (al durfde die het zelf wel aan). Je moet met vertrouwen die bevalling tegemoet kunnen zien, het is jouw kind en jouw lijf. Als het draaien niet gelukt was zou er bij mij dan ook een geplande keizersnee gedaan zijn. Ook dáár zitten risico's aan (vergis je daar niet in en informeer jezelf goed), maar alles afwegend vond ik die toch van een heel andere orde dan de risico's bij een stuitbevalling. Bovendien heb ik een smal bekken, en mijn grote nachtmerrie was een kind krijgen en dat dan op het laatst blijkt dat het hoofdje er niet uit kan. De oudste is met de vacuüm gehaald (die lag wel goed) en dat ging maar net. Maar het is een verhaal dat voor iedereen anders ligt, ik ken ook wel mensen die gruwen bij het idee van een keizersnee en die alle vertrouwen hebben in een stuitbevalling. En dan moet je ervoor gaan, denk ik. Mits verantwoord, natuurlijk.
Bedankt voor jullie reacties! Toch hoor ik steeds meer negatieve ervaringen dan positieve... Ik twijfel of ik het wel moet laten doen. En stuitbevalling wil ik sowieso niet, dus dan wordt het een keizersnee. Alhoewel me dat ook geen pretje lijkt. Maar ja, Ukkie moet er toch uit! Ik ga maandag gewoon naar het ziekenhuis en vraag van te voren of ze eerst willen voelen of ze er uberhaupt grip op kunnen krijgen, voordat ze er een infuus in jassen! Ik ben benieuwd...
Hm, dat infuus krijg je eerst, vermoedelijk . Vanwege de weeënremmers die je eerst moet hebben. Overigens even een hart onder de riem: een geplande keizersnee valt echt mee, heb ik al van vele kanten gehoord. Het grote voordeel is dat je daar uitgerust aan begint en niet zoals bij een spoedkeizersnee nadat je eerst de 'marathon' hebt gelopen. Aan de andere kant blijft het een operatie, dus ik duim voor je dat het niet nodig is en dat ze je kind goed kunnen draaien maandag. Succes!
Hoi Tink, Helaas is de draaipoging niet gelukt. Ze hebben het 3 keer geprobeerd, maar ons eigenwijsje bleef lekker liggen zoals hij/zij lag. Het viel gelukkig allemaal mee, vond het alleen wel erg lang duren. We zijn bij elkaar zo'n 4 uur in het ziekhuis geweest. Het kindje werd goed in de gaten gehouden, ik lag constant aan het CTG. En volgens mij heeft hij/zij er niet veel van meegekregen, was lekker aan het bewegen. Het draaien op zich was geen lekker gevoel, maar wel te doen, gelukkig. Alleen jammer dat het allemaal voor niks was, maar we hebben het tenminste geprobeerd. We hebben besloten om een keizersnee te plannen, dit kon meteen. Op 7 januari worden wij papa en mama! Heel raar idee, maar wel fijn om duidelijkheid te hebben. Wel heel spannend hoor!
Wow, dat is inderdaad spannend. Jammer dat het draaien niet gelukt is! Gelukkig dat het voor zowel jou als de baby meeviel. Nu kun je je in alle rust voor gaan bereiden op de 7e. Gek idee he, dat je de geboortedatum van je kind nu al weet . Bij ons duurde het daarna nog maar 3 dagen, maar jullie weten het ruim 2 wéken eerder. Nou, sterkte met de laatste loodjes, en laat je nog even weten hoe het gegaan is en wat je gekregen hebt? Ik ben helemáál niet nieuwsgierig hoor
Zeker raar om nu al de geboortedatum van ons kindje te weten. We mochten zelfs kiezen, 2 of 7 januari! Het liefst had ik 2 januari gedaan (hoe eerder hoe beter, ben zo nieuwsgierig!), maar 7 januari is toch wat verder van de feestdagen af en dat leek ons prettiger voor later. Haha, dat je daar dan naar gaat kijken! Tuurlijk laat ik weten wat 'het is geworden' en hoe het is gegaan, ben dan natuurlijk supertrots! Zodra het kan, zit ik achter de laptop, haha!
mijn kindje ligt ook in een stuit, zelf wilde ik geen draaipoging, vond het erg eng vooral omdat ze intotaal een uur aan het hartfilmpje liggen. maar omdat mijn moederkoek boven aan ligt, kunnen ze niet goed voelen om te draaien, en mag het zelfs niet eens. ook omdat mijn placenta net op het randje ligt. ik heb nu moeten kiezen hoe te bevallen natuurlijk met stuit of keizersnee (ik ga voor natuurlijk keizersnee kan altijd nog, aangezien ik volledig aan monitoren lig durf ik het wel aan)
Bij mij willen ze dinsdag as een draaipoging doen, maar heb zelf zoiets van; ik weet niet of ik dat wel wil. Het blijft toch mijn lijf en dat draaien lijkt me uitermate pijnlijk. Maar aan de andere kant wil ik ook geen stuitbevallling en een keizersnede lijkt me ook rot. Vooral het langzame herstel en de bv daarna. Baal er echt van dat ze niet goed is gaan liggen zoals de eerste wel deed. Ineens al die moeilijke keuzes die je moet maken. Heel a-relaxed worden die laatste weken zo.
Ik vond het ook een moeilijke beslissing, had ook echt mijn twijfels bij de draaipoging. Ik vond het wel heel erg meevallen al zou ik nooit meer een draaipoging laten doen. Mijn buikwand is gewoon echt te stug. Dat had mijn eigen gyn eigenlijk al moeten zien (zie eerste bericht). De gyn die de draaipoging deed, zei al van te voren dat het waarschijnlijk niet ging lukken. De pijn van het draaien vond ik meevallen, ze hebben het 3 keer geprobeerd (al heb ik wel een 'blauwe plek-gevoel' binnenin). Ik vond het infuus niet prettig, van de weeenremmers heb ik niks gemerkt, ook niet dat mijn buik slapper werd. Ik zou zeggen, als de gyn er echt vertrouwen in heeft, zou ik het zeker proberen. Net wat je zegt, een stuitbevalling of een keizersnee is ook niet alles. Maar als hij twijfelt en jij ook, zou ik het lekker laten voor wat het is en hopen dat de kleine nog uit zichzelf gaat draaien. Ik wens je veel succes! P.S. gewoon je eigen gevoel volgen en niet teveel op internet lezen, daar ga je alleen maar van twijfelen.
Bedankt, dat is goed advies waar ik wat aan heb Hoop dat je laat weten na de ks 7 jan. hoe het is gegaan.
Heb weer iemand gesproken over keizersnede en begin daar toch meer voor te voelen hoor. Maar bij haar wilden ze ook een draaipoging doen, maar dat wilde ze absoluut niet, nou toen kreeg ze een enorme preek en het werd ook niet gewaardeerd dat ze niet meewerkte zeg maar en liever een keizersnede wilde. Uiteindelijk braken haar vliezen en kreeg ze een spoed keizersnee voordat ze een draaipoging konden doen. Denk dat ik dinsdag kijk wat m'n gevoel zegt.
Ik werd helemaal vrij gelaten, dat was echt heel fijn. Ik had de draaipoging niet hoeven doen. Alhoewel ze je natuurlijk wel proberen over te halen. Ik had precies hetzelfde als jij; ik heb al vanaf het begin gedacht 'dit eigenwijsje' gaat echt niet draaien'. We hebben nog moxa-therapie geprobeerd en dan de draaipoging, maar ik had altijd het gevoel dat ik me moest voorbereiden op een keizersnee. Zo zie je maar, dat je eigen gevoel meestal wel goed is. En bedenk wel het is jouw lijf, jouw kindje en jouw keuze! Heel veel succes!