Ik voelde me de laatse 3 maanden al niet goed. Beetje kortademig en in grote winkels zoals v&d of hema. Werd ik altijd duizelig enz kreeg hartkloppingen en zweetbuien me gezicht trok weg opeens super wit! En van hoge trappen af lopen hooo!maar het lijkt net of ik bijna neerklap word spontaan duizelig heel erg. Nu vandaag ff met de kleine na de ah opeens bij de kassa werd ik weer duizelig wist niet waar ik het zoeken moest het leek wel of al die mensen me heel raar aankeken in de rij.. voelde me zo een sukkel! greep meteen na de kinderwagen zo kan ik me nog staand houden enzo draaide ik ook weer bij. Had er genoeg vn..dus vandaag na me buurman(die is doktor) en zei dat ik misschien wel hyperventilatie heb.. iemand hier misschien ervaring mee? morgen ff na me eigen doktor bellen..
tja, dat kan..heb dr ook last van gehad (incl met agorafobie) en is erg lastig vanaf te komen. Doordat je het in winkels bv steeds krijgt durf je daar niet meer naar toe (was bij mij iig zo) en dan word t alleen nog maar erger. Mij hebben ze verschillende keren met ambulance naar t ziekenhuis kunnen brengen omdat ik t zo erg had dat mn spieren gingen verkrampen. Maar hier heb je weinig aan, eerst maar eens zien wat je eigen huisarts daar over zegt. Waarschijnlijk krijg je n hartfilmpje etc, was bij mij in elk geval wel zo. Succes, vervelend is t wel!
Ik heb daar zelf ook last van, vooral als ik ergens moet wachten. Vandaag moest ik bij de kruidvat een tijd bij de kassa wachten gaat er ook nog een vrouw een heel verhaal tegen mij lullen, ik kreeg het warm! ik dacht ik val hier straks neer!
Hier ook heel erg last van gehad. Ben toen via de huisarts bij de fisio gekomen en daar heb ik ademhalingstherapie gehad. Dat heeft heel goed gebaad. Als ik het dan op voelde komen ging ik de oefeningen doen en dan trok het weer weg. Ik zong toen bij een koor en daar had ik het ook heel vaak en een paar keer op school gehad. Na de therapie nog maar 2 aanvallen gehad en beiden extreme situaties voor mij.
ik heb het ook. gewoon als ik thuis ben, de hele dag door. vooral in tijden van stress. nu alweer een dag of vier hartkloppingen, slagen overslaan en licht in m'n hoofd...
jaa idd ik heb hetzelfde als ik loop gaat het wel...maar zodra ik stil sta en iemand praat of ik moet iets vragen dan lijkt het net of de grond wegzakt heel raar
Ik heb er ook last van (ook in comb met agorafobie) Heel vervelend idd! Ik ben er voor in therapie geweest (cognitieve gedragstherapie) dat heeft wel goed geholpen. Zal er altijd last van blijven houden, maar weet er nu wel mee om te gaan. Ik heb op therapie geleerd: inademen door je neus, naar je buik toe. In het begin legde ik ook altijd m'n hand op m'n buik omdat ik het moeilijk vond zo "laag" adem te halen. Dit helpt wel goed. En afleiding zoeken, bijv. in de rij bij de kassa produkten tellen enzo. Heb trouwens nooit een hartfilmpje gehad. Veel sterkte ermee!
Ja dat klinkt als hyperventilatie, maar eigenlijk ook als een angststoornis. Misschien wel een lichte en tijdelijke stoornis veroorzaakt door kleine of grote gebeurtenissen in je omgeving of negatieve berichten in de media. Ik zou er iets mee doen. Voor jezelf alleen maar fijn. Ik heb zelf last van hyperventilatie gehad toen ik jonger was. Dit ontstond vaak voordat er iets spannends op stapel stond. Niet zo zeer als ik moest presteren op school o.i.d. maar meer als ik ging stappen of het gevoel had 'leuk te moeten zijn' in een gezelschap. Aangezien ik nu weet waar het aan ligt vermijd ik dit soort gelegenheden wat meer. Niet dat ik als een kasplantje thuis zit, maar je kunt er wel rekening mee houden.
Ik herken het heel erg. In de supermarkt bij de kassa, in een restaurant, bij anderen thuis. Ik heb er eigenlijk overal wel last van, behalve thuis. Ik denk dat ik ook maar eens hulp ga zoeken...
Ik herken dit ook. Je word dan erg duizelig en voelt je goed beroerd! Ben er nooit mee naar de huisarts geweest eigenlijk. Maar als ik er ben ga k er toch ns over beginnen. Het is vooral als je ergens op visite bent of ergens zit te wachten. dan ga ik ook altijd dingen tellen. Vloertegels schilderijtjes lampjes..... Dan voel je het gelijk weg trekken heel vreemd...
eigenlijk ook als een angststoornis. Misschien wel een lichte en tijdelijke stoornis veroorzaakt door kleine of grote gebeurtenissen in je omgeving of negatieve berichten in de media. Dit kan dus best wel.. heb veel dingen meegemaakt in me jeugd (ouders enz) misschien dat het nu pas lichamelijk eruit komt?? snap er niks vn heb de laatse tijd ook echt stress en gedoe gehad(i.v.m eigenzaak) nou ja morgen ff bellen bedankt voor jullie reacties
@Celia82, aangezien je kindje ook pas 8 maanden is wordt je als vrouw ook kwetsbaarder en worden bepaalde zwakheden misschien tijdelijk versterkt. Goed dat je er iets mee doet! Ik denk dat legio's vrouwen die er last van hebben hun kop in het zand steken. Ben benieuwd hoe het afloopt en hoop dat je er iets aan hebt. Als je Googled op "test angststoornis" kun je een aantal vragen beantwoorden. Het is natuurlijk maar een globaal testje, maar je komt er dan wel achter of er wellicht iets tussen zit dat je herkent.
ben altijd een sterke vrouw geweest(nou ja sterk) net wat je zegt me kop in de zand stoppen,ben ik altijd heel goed in geweest. nu ik een kind heb ben ik echt een mietje geworden8) huil om stront om het maar zo te zeggen
ik heb er ook wat jaren last van gehad. Een paar keer therapie voor gehad, wat goed hielp. Toen het na een tijdje weer heftiger werd (met nét wat andere symptomen) weer 2 of 3 keer bij therapeut geweest om de ademhalingsoefeningen etc, weer te herhalen en toen had ik het weer onder 'controle' . Dat is namelijk hier het 'codewoord' --> de angst om de controle te verliezen. Maar oke, ik heb gemerkt, op het moment dat je geleerd hebt, hoe je het 'in bedwang' kunt houden of op kunt lossen als je er last van krijgt, op dat moment worden de 'aanvallen' ook gelijk een stuk minder. Zo heb ik ook een tijdje de 'hyperfree' standaard in m'n handtas gehad. Een simpel dingetje waarin je kon ademen als je last kreeg (verkrijgbaar bij de apotheek). Gewoon doordat ik wist dat ik dat ding bij had, voorkwam ik eigenlijk al, dat ik aanvallen kreeg. En na een tijdje merk je dat je hem ook kunt vergeten en dat je het dan ook wel redt, met de gewone 'regels' hoe te ademen .
ik heb dit al vanaf me 16e. De eerst 2 jaar heb ik het heel zwaar gehad, durfde ook niet eens meer de straat op. Na 2 jaar heb ik er leren mee om te gaan. En ging het meer naar de achtergrond. Maar ik heb er nu nog last van. Ik kan zo ineens in paniek raken en dan begin ik echt te hyperventileren. Als ik niet aan iets anders ga denken of me even ergens anders op richt dan gaat het helemaal mis. Gelukkig weet ik er mee om te gaan, maar eng is het wel. Tenminste vind ik zelf dan. Een tip dus als je het voelt aankomen probeer aan iets anders te denken, of richt je ergens anders op. Werkt zeker, en altijd door de neus inademen en de mond uitademen! Succes meis, hoop dat je je weg erin zal vinden, dan is het een stuk makkelijker om er mee te leven!
kan het ook niet zijn dat je bloeddruk laag is? ik heb ook hyperventilatie maar ook een te lage bloeddruk( vooral in mijn zwangerschappen) mijn ha heeft toen uitgelegd dat je bloeddruk door bepaalde omstandigheden in 1 x kan zakken,en dat je daarom duizelig en naar word! ik heb in mijn zwangerschap ik denk wel 100x ergens in een winkel ofzo op de grond gezeten omdat ik anders zou flauwvallen.. nu heb ik er minder last van ik heb nu alleen nog dat als ik bv huil ofzo ik ga hyperventileren omdat ik me adem niet meer onder controle krijg!
Had er vroeger ook last van . Een plastic zakje nemen (bedoelde je dit Athina?) en voor je mond houden en dan rustig in- en uitademen. Zorgt ervoor dat je niet teveel zuurtstof inademt en kalmeert...
De hyperfree zal vast volgens het zelfde principe werken, maar ziet er wat anders uit . Ik vond/vind zelf een plastic of papieren zakje niet fijn. Google maar eens op hyperfree, dan is het gelijk duidelijk. of wacht, hier is al een link: https://www.nationale-apotheek.nl/zoeken/medicijn.html?id=38023
Ook gehad , maar nu alles weer ok, hoor! Bij mij speelde onzekerheid ook een hele grote rol. Ik ben 'gepest' (beter gezegd: genegeerd door een 'vriendin') op de middelbare school en ook mijn relatie met mijn vader was nogal moeilijk, zeg maar. Die twee dingen hebben een flinke deuk in mijn zelfvertrouwen geslagen, waardoor ik uiteindelijk in álles onzeker werd. Ook in winkels bijv. Kreeg het dus eigenlijk gewoon letterlijk benauwd omdat ik met iemand moest praten. Nu ik erop terugkijk vind ik het zo suf, maar het was toen een heel reële angst voor me. Ik was gewoon dag in dag uit constant bang dat mensen me niet leuk zouden vinden. Zelfs de mening van iemand achter de kassa vond ik blijkbaar errug belangrijk. Ik heb ademhalingstherapie gehad, wat goed hielp om zelf te kunnen ingrijpen als ik het aan voelde komen. Ook heb ik een paar gesprekken gehad met een maatschappelijk werkster, wat me heel goed hielp. Door haar ben ik gaan inzien dat al die meningen van vreemden me gewoon helemaal niets zouden moeten kunnen schelen En dat doen ze dus ook niet meer. Heerlijk gevoel!