Iemand ervaring met iemand zien sterven?

Wat naar dat dit zo gegaan is, ik heb heel veel laatste momenten meegemaakt bij mensen en ook met copd of longkanker als verpleegkundige maar ik probeer altijd uit te leggen dat het reutelen meestal niet betekend dat mensen hier nog last van hebben maar slijm niet meer kunnen ophoesten en je dat hoort bewegen. En als mensen wel benauwd zijn de zorg dit echt merkt en extra mag geven (in overleg) omdat iemand onrustig is.
Ik hoop echt dat dit ook het geval was bij jullie, hele dikke knuffel <3

 

Misschien kan ik je nare gevoel een klein beetje weg nemen... Mensen in de allerlaatste fase van hun leven reutelen vaak. Dit is iets wat bij het stervensproces hoort. De mensen die er naast zitten vinden dit vaak heel naar om te zien en te horen, maar de patiënten merken hier vaak niets van. Ik hoop dat het je helpt om dit te lezen ♡

 

Ik probeerde haar idd ook al wat geruster te stellen

 

Zie het net, lief ik merk dat ook in de zorg iedereen dat anders doet. Ik ben zelf van het veel uitleggen aan mensen, je ziet vaak die behoefte wel. Vorig jaar is mijn schoonvader overleden en zat ik zelf aan de patiënt zijn kant en zag ik dat die verpleegkundigen het weer heel anders aan pakten. Vandaar dat ik ook hierbij hoop dat het haar wel uitgelegd is.

 

Hier een beetje hetzelfde, mijn schoonmoeder is in september overleden, 10 maanden na de diagnose longkanker. Ze kreeg morfine en een slaapmiddel en lag dus inderdaad erg diep en rustig te slapen, maar de laatste 5 minuten werd ze nog wakker, erg onrustig en ze snakte naar adem. Mijn man zegt dat ze iedereen (haar man en haar 3 kinderen waren erbij) nog angstig heeft aangekeken. Alsof ze probeerde te zeggen dat ze nog niet wilde gaan. Ik denk dat dit niet bewust was, omdat ze zo onder de verdoving zat... maar desalniettemin een heftige ervaring.

Nu denk ik wel dat dit met euthanasie helemaal anders verloopt. En uiteindelijk zegt mijn man nu ook wel dat hij het niet had willen missen, omdat het toch ergens ook mooi was dat hij erbij was. Het had ook nog enkele dagen kunnen duren, maar op dat moment was iedereen toevallig in het ziekenhuis (ze kwamen elkaar eigenlijk afwisselen om te waken), dus het was ook wel alsof het zo had moeten zijn.

 

Euthanasie gaat meestal rustiger dan palliatieve sedatie in mijn ogen, als verpleegkundige beide meegemaakt. Zeker als iemand mentaal sterk is kan palliatieve sedatie langer duren. Er is nergens bewijs voor maar ik heb zo vaak meegemaakt dat terminale mensen wachten tot bepaald familie lid juist even de kamer uit is. Ik heb altijd het gevoel dat mensen zoveel meer nog kunnen kiezen op het laatst.
Palliatieve sedatie kan wat meer onrust geven maar over het algemeen zijn er goede afspraken met de arts wat je dan kan en mag doen met de zorg. Bij euthanasie vond ik het zelf altijd bijzonder dat iemand echt de kamer rond kan kijken en echt waardig afscheid kon nemen. Niet dat palliatieve sedatie niet waardig is maar het echte laatste moment kan soms niet duidelijk zijn en daardoor toch anders aanvoelen. Maar er zijn juist ook mensen die daardoor euthanasie toch te snel vinden omdat iemand dan nog best goed aanspreekbaar zal zijn dus dat ligt ook echt aan hoe je zelf tegen de dood aankijkt.

Goed lang verhaal maar ik heb weinig meegemaakt dat het echt naar ging of vervelend. Meestal is het rustig en mooi. Zorg dat er goede fijne afspraken zijn met de arts zodat er ingegrepen kan worden bij onrust en verder te doen wat voor jou goed voelt. Hierin is alles goed!

 

Ik merk inderdaad ook vaak dat familie zich zorgen maakt bij bijvoorbeeld reutelen en dan probeer ik altijd duidelijk uit te leggen hoe dit komt en dat het er bij kan horen. Vaak weet familie dit inderdaad niet en vinden ze het fijn om het te weten. Als iemand heel erg reutelt wordt er heel soms nog medicatie gegeven wat het reutelen wat tegen kan gaan, maar dit gebeurt eigenlijk bijna nooit.

 

Mooi gezegd! Het valt mij op dat het vaak niet benoemd word dit soort dingen. Als je direct uitleg geeft dan zijn mensen er wat meer op voorbereid. Maar het blijft ondanks dat naar om te zien.

 

Ik ben bij het overlijden geweest van mijn moeder. Ik heb niet het hele topic gelezen dus ik weet niet of dit al is verteld, maar als een persoon is overleden geeft het lichaam vaak nog een soort na schok. Een onwillekeurige beweging. Dat kan even schrikken zijn.

Mijn moeder is in slaap gebracht. Het ademen ging steeds langzamer, maar wel luider gek genoeg. En uiteindelijk stopte het.

 

Veel sterkte ts! Dit zijn nare dingen om mee te maken.

Ik ben vpk en hen veel overlijdens begeleid of meegemaakt. Ook mijn eigen vader en oma zien sterven.

Mooi is een groot woord maar zoals ik het lees zijn jullie heel betrokken en dat vind ik "mooi". Ik heb een aantal mensen zien sterven die amper familie om hun heen hebben. Dat is het minste wat je voor iemand kan doen. En ja wat je meer leest is dat sommige mensen wachten tot iemand uit de kamer is, misschien om een ander leed te besparen of dan de rust kunnen vinden wie weet?

Belangrijk is voor je zelf te bepalen wat je het belangrijkst vind. Met de aanloop er naartoe en het proces zelf. En ja het is spannend, en niet leuk maar het is ook een proces van het leven.

Onze dochter was onverwachts bij het overlijden van overgroot oma, wij kwamen afscheid nemen maar ze overleed opeens 3 kwartier later in ons bijzijn. Dochter uitgelegd wat het is en wat er gebeurd is maar er geen groot iets van gemaakt. Ze kon het heel goed aan, vond het ook niet eng.

 

Bij mijn moeder is palliatieve sedatie ingezet de dag voor mijn verjaardag. Ze zei van tevoren dat ze ervoor zou zorgen dat ze echt niet op mijn verjaardag zou gaan. Ze is idd een dag later gegaan

 

Mijn vader is in november 2021 overleden na een kort ziekbed, ik was toen 34 weken zwanger.
De ochtend dat hij overleed is hij in slaap gebracht en kreeg een hoge dosis morfine.
Dat ging heel rustig en vredig.
Ik heb de hele dag bij zijn bed gezeten samen met mijn man, zodat mijn broer en moeder die de hele nacht aan zijn bed hadden gezeten naar huis konden om te slapen.
Rond 3 uur in de middag, stokte zijn ademhaling, waarna er nog een grote hap naar zuurstof kwam. Vervolgens stopte zijn ademhaling weer en is hij vredig ingeslapen, zowel mijn man als ik hielden op dat moment zijn hand vast.

Het was niet eng, of raar en ik was heel blij dat ik er op dat moment bij was <3

 

Ik heb het twee keer meegemaakt. 1e keer was dmv euthanasie en 2e keer natuurlijk overlijden. Beiden waren mooi, blij dat ik erbij was. Bij de 2e keer had ik het gevoel dat ze gewacht had. Ik was amper binnen, mijn moeder zei dat ik er was. Ik zei nog iets tegen mijn oma en daar kwam zeg maar nog een soort van reactie op, in hoeverre je in zo'n ver terminaal stadium dat nog kan, en toen was ze weg. Mijn oma en ik hadden een hele speciale band en ik had toen ik de nacht ervoor weg ging en ze nog best redelijk was gezegd dat ik de volgende dag weer zou komen. Ben heel dankbaar dat ik er bij heb kunnen zijn.

 

Bedankt voor je lieve reactie.
We waren idd gewaarschuwd hiervoor, echter leek ze door de Midazolam heen te komen toen het reutelen al behoorlijk heftig was, haar ogen waren open en ze leek in paniek.. Dat was zo heftig om te zien. De wijkverpleegkundige heeft toen heel snel in het ziekenhuis (was s'nachts) een ander middel gehaald waar ze wel weer diep van in slaap raakte. Het blijkt dat als je al medicatie als temazepam/oxazepam hebt gebruikt de Midazolam minder goed kan werken, heel jammer dat daar van te voren niet aan gedacht is..
Het reutelen was wsl ook heftiger vanwege haar longproblematiek..
Ik hoop gewoon heel erg dat ze hier zelf niks van mee heeft gekregen.. Dat zou ik echt vreselijk vinden..
Maar heel erg bedankt voor je lieve reactie! <3

 

Dank je wel voor je lieve reactie. Ik heb al even gereageerd op een reactie van @LizMe. Het was niet alleen het heftige reutelen (wat echt klonk alsof ze in haar eigen slijm aan het stikken was) wat ik echt heel naar vond maar ook de combinatie met het openen van haar ogen en de paniek die op dat moment ontstond..
Ik hoop gewoon dat ze dit zelf niet meer meegekregen heeft, mijn lieve moedertje.. Ik had haar zo een rustig einde gegund zoals in eerdere reacties omschreven is..

Maar goed, ik wil ts uiteraard zeker niet bang maken met mijn ervaring en ook dit topic niet overnemen!

Ik waardeer jullie lieve woorden en medeleven wel heel erg, dank daarvoor <3

 

Ik heb mijn moeder zien overlijden. Ze was wel al palliatief gesedeerd, dus ze sliep als het ware. Ze heeft alleen de laatste minuten nog wel een enorme strijd gestreden. Het was geen rustig einde. Dat was heftig om te zien. Net zoals @Typicalme had mijn moeder ondanks de sedatie ook wagenwijd haar ogen open. Ze ging zelfs een beetje rechtop zitten. Ik weet niet wat ze er zelf van mee heeft gekregen. Toch ben ik heel blij dat ik erbij ben geweest. Voor ons, maar ook voor haar. Oudere mensen schijnen vaak vredig in te slapen. Voor de meeste mensen zal dat echt niet eng zijn, het ademen stopt dan gewoon ineens, maar dat kun je het beste voor jezelf inschatten. Met euthanasie heb ik geen ervaring, maar ik geloof dat het meestal rustig verloopt.

Ik vond het zelf niet eng. Het was mijn moeder en die was niet eng. Eerlijk gezegd vond ik het een heel mooi moment toen haar strijd eindigde en ze echt overleed. Ineens zagen we haar hele gezicht ontspannen. Alle pijn weg. Ze leek ineens wel tien jaar jonger! Dat raakte me enorm. Als ik het had gemist, had ik mezelf dat nooit vergeven.

 

Dit denk ik ook. Bij mijn vader zijn sterfbed was een hoop gedoe (zacht uitgedrukt). Ruzies, beveiliging erbij de avond van te voren etc. Constant schoonfamilie van mijn middelste zus erbij. Ik heb op een gegeven moment gevraagd aan mijn vader of hij zijn oom nog wilde zien (mijn middelste zus wou niemand van de familie inlichten). Mijn vader was hier enorm blij mee en ik zal nooit het moment vergeten dat hij zijn oom zag. Met zijn laatste krachten deed hij zijn armen omhoog om hem te knuffelen en moest enorm huilen. Nog geen uur daarna is hij in coma geraakt. En hij stierf op het moment dat iedereen (vooral schoonfamilie van middelste zus) weg waren om eten te halen. Mijn moeder, ik, mijn zussen, zwager en een vriendin van oudste zus waren erbij. Ik denk dus ook echt dat hij daarop heeft gewacht.

 

Mijn oma overleed stilletjes in haar slaap met een diepe zucht, dat was mooi. Ze had daarna een glimlach, heel bijzonder.

Mijn schoonvader is pas geleden overleden. Hij liet euthanasie plegen en ik vond er niks vredigs aan. Zoiets hoop ik nooit meer mee te maken.

 

Ik heb meerdere mensen zien sterven. Mijn moeder, mijn schoonvader en een aantal cliënten. Daarnaast nog heel veel cliënten in de waakperiode meegemaakt, dus echt op t laatst, echter was ik er op het moment van sterven zelf niet bij. Ik heb eigenlijk alleen maar mensen rustig zien gaan, zover ik me kan herinneren, gelukkig geen onrust. Deze mensen waar ik bij was werden gelukkig ook geholpen met medicatie om rustig en pijnvrij te zijn.