Geen idee wat ik hiermee wil, maar moet mn gedachten even van me afschrijven en ben benieuwd of er dames zijn die dit herkennen of tips hebben. Ons zoontje is 2,5. Voor hem twee miskramen gehad, en laatst ook weer 1 (sinds april bezig voor nr2). Nu zitten we in de medische molen, ivm miskramen en recidiverende trombose. Ik denk dat de kans best groot is dat het verhaal zich herhaald. Zwanger, miskraam en met een beetje pech trombose. Het ene moment denk ik: ja, ik zou het zo gezellig vinden een tweede dat heb ik ervoor over! Het andere moment twijfel ik weer : moeten we het niet hierbij laten? Doordat zoonlief wat ouder wordt, geeft dat wat meer vrijheid. Heerlijk vindt ik dat! Ik besef me goed dat die vrijheid weer even weg is, als er een baby komt. Doordat het al niet te makkelijk gaat merk ik dat ik steeds meer mn focus ga verleggen van: leuk, ik wil zo graag een tweede erbij naar: misschien moet ik het accepteren zoals het is, en hier de voordelen van gaan zien. Het heeft best een tijd geduurd voor ik überhaupt over een tweede durfde te denken, ivm pittige zwangerschap en kraamtijd. Toch de knoop doorgehakt en dus nu dit.. eeuwige twijfelkont ben ik
Ik herken de angst voor weer een miskraam en wat dat met zich teweeg brengt ook en jij hebt dan ook die trombose erbij dus dat maakt het extra lastig. Anders zou je het wat meer op zn beloop kunnen laten en kijken wat de natuur brengt als je er verder niet meer mee bezig zou zijn. Bij mij is de wens voor een 2e groter dan de angst voor weer een miskraam, maar waar het kantelpunt ligt.. Sterkte en succes