Er zijn gelukkig meer mensen die met medicatie die op punt staat maar weinig problemen hebben. Ikzelf heb hashimoto gehad, de 1ne ontsteking na de andere, schildklierlobben die dubbel zo groot waren dan de bedoeling is, cysten, nodussen en uiteindelijk schildklierkanker. Ik heb altijd wel last gehad van iets of wat van symptomen maar niet altijd dat ik niet kon functioneren hoor. Mijn arts heeft mijn dossier altijd als uitzonderlijk beschreven dus ik vermoed dar het voor velen war wat vlotter verloopt. Mijn klachten waren voornamelijk: vermoeidheid, wat ziek voelen algemeen, tintelingen in mijn lippen, verdikken, haar uitval. Ondertussen is al gebleken dat mijn vermoeidheid van apneu komt en een hersenletsel op de plek die de slaap regelt. Dus mss dat de vermoeidheid enkel van mijn schildklierproblemen wel van een ander kaliber was geweest?
Ik was op dat moment al gestopt met werken en tbm toen ik de diagnose kreeg. Daar waren meerdere redenen voor hoor, zeker niet alleen de schildklierproblemen, maar achteraf denk ik wel dat die een rol hebben gespeeld. Maar ik merkte 10 dagen na de start van de medicatie al wel verbetering hoor. Ik ga niet zeggen dat ik weer als voorheen was, dat is niet zo, maar ik had wel kunnen werken. Mijn moeder heeft al jaren Hashimoto en heeft altijd gewerkt.
Ik ben al 25 jaar schildklier “patiënt”. Ik had de ziekte van Graves en heb een heel traject moeten doorlopen voordat ik in een meer stabielere fase kwam. Het heeft ook ontzettend lang geduurd voordat ik weer enigszins op een persoon zonder schildklieraandoening begon te lijken qua vermoeidheid. Het lastige is, dat de buitenwereld altijd een mening heeft over vermoeidheid. Maar moe zijn omdat je schildklierhormoon niet goed is ingesteld, is echt pittig. Geef jezelf de tijd: en net bevallen en ook nog deze waardes. Het zal uiteindelijk echt beter gaan, maar het kost gewoon tijd.
Nou precies! Dat merk ik hier ook en zeker ook van mensen waarvan ik juist steun had gewild. “Je moet gewoon lekker gaan wandelen daar krijg je energie van” “waarom ga je niet sporten?” “Stop met de borstvoeding dan voel je je beter”. Ik word daar zo verdrietig van.
Ik studeerde nog. Sliep 20 uur per dag. Kwam alleen mijn bed uit voor colleges (dat waren er gelukkig niet veel) en om te eten en naar het toilet te gaan. Bij mij viel de diagnose samen met de diagnose Lyme, dat zal elkaar niet geholpen hebben. Nadat ik medicijnen kreeg, werd het na verloop van tijd wel beter en kon ik steeds wat meer.
Mensen (her)kennen het niet en begrijpen het dus niet. Ik ben daar inmiddels aan gewend, leg dus ook niets meer uit. Enige waar ik het soms lastig bij vindt, is mijn man, maar die doet wel z’n best gelukkig. En mbt andere mensen denk ik vaak ‘gelukkig maar’, want het betekent dat zij zich goed of in ieder geval beter voelen.
Ja hier scheelt het heel erg dat mijn moeder ook al 20 jaar een trage schildklier heeft en de omgeving al min of meer heeft "voorbereid".
Bij mij is 5 jaar geleden mijn schildklier verwijderd. (Na heel wat jaren tobben) en daarna ben ik levothryroxine gaan slikken. Ik heb de eerste 2 weken na de operatie niet gewerkt maar daarna ben ik langzaam weer gaan opbouwen. Ik werk nu 30 uur. Er zijn periodes dat ik me met moeite mijn bed uitsleep en bijvoorbeeld ook na een griepje lijkt het wel alsof ik nog een maand moet herstellen ineens. Maar ik heb sindsdien altijd gewerkt in ieder geval. Natuurlijk is iedereen anders he, en ik wil je je niet slecht laten voelen omdat het bij jou nu niet lukt! Ik wil alleen maar een voorbeeld geven dat er ook verhalen zijn van mensen bij wie het best goed gaat !
Eerlijk gezegd heb ik m’n waardes nog niet laten controleren. Maar ik voel mezelf gewoon goed. Laat het binnenkort wel controleren. Ik las pas iets van een arts, dat mensen (waaronder eerst ik) denken dat je levenslang moet blijven slikken, maar dat je vaak met aanpassing van levensstijl het vaak ook beter kan gaan. Ik bewoog amper, at ongezond… Dat heb ik veranderd, en toen de enge stap genomen. Want wat voelde ik me rot vroeger, en was toch wel bang dat het terug zou komen. Maar het is niet terug gekomen, voel me gewoon goed! De 1 heeft natuurlijk een slechtere schildklier dan de ander… maar ik denk echt wel dat een goede leefstijl veel verschil maakt waardoor je minder of zelfs geen medicijnen meer hoeft te slikken.
Lijkt me persoonlijk handiger dat je eerst eens een tijdje (lees meer dan een jaar) de waardes afwacht voor je zulke gedurfde uitspraken gaat doen. Bovendien zijn er meer dan genoeg mensen die gezond leven en toch schildklierproblemen hebben. 95% van trage schildklier gevallen wordt veroorzaakt door een auto-immuunziekte, niet door een ongezonde levensstijl.
Ik zeg niet dat de problemen worden veroorzaakt door ongezonde leefstijl. Maar door een gezonde leefstijl is er wel verbetering te verkrijgen. Maar goed, Ik ben iig blij om na 20 jaar er van af te zijn. Daarom wilde ik naast mijn ervaring met het medicijn ook dit delen, ook al wist ik dat deze reactie zou komen. Goede leefstijl is belangrijk!
Maar je weet toch helemaal niet of je ervan af bent? Je hebt je waardes helemaal niet laten controleren immers, dat bedoelde ik ook met een jaar en met controleren van waardes. Zou fantastisch zijn als je zonder kunt, maar nu speel je best een gevaarlijk spelletje vind ik.
Ik ga af op hoe ik mij voel. Als nu de waardes aangeven dat het niet helemaal goed is, dan ga ik het nog niet slikken. Ik was 20 jaar geleden super blij met de medicijnen hoor. Veranderde m’n leven ten goede. Dus snap iedereen zeker wel. Maar nu 4 maanden zonder, voelt als een bevrijding… Ik denk ook dat iedereen wel veel gezondere keuzes kan maken in z’n leven, waardoor je een beter leven krijgt. Ook degene met schildklierproblemen.
Als je een trage schildklier hebt en geen medicijnen neemt, kun je uiteindelijk in een coma belanden en zelfs overlijden. Dus ja, ik vind dit soort berichten zonder ook maar enig bewijs heel gevaarlijk.
Ik dacht eerst ik reageer niet, maar dit kan echt heel slecht voor je gezondheid zijn hè. Daarom is het juist ook zo bedacht dat er medicatie voor is, voorheen kwamen mensen ook nog weleens te overlijden aan schildklier problemen. Ik vind dit wel heel erg je kop in het zand steken. Tuurlijk hoop ik voor je dat het goed blijft gaan en de waardes normaal blijven. Maar zeggen ook al zijn straks m’n waardes niet goed en dan geen medicatie nemen vind ik nogal wat. En dat hoort ook niet helemaal in dit topic thuis eerlijk gezegd. Een schildklier wordt namelijk niet beter door leefstijlaanpassingen, diabetes, cholesterol en hoge bloeddruk wel maar schildklier niet.
De vraag is natuurlijk hoe groot was het probleem, waarvoor destijds medicatie begonnen is ? En wat waren toen de redenen voor opstart. Als iemand echt totaal geen klachten heeft, is er mss weinig aan de hand? In geval van de topicstarter is er wel degelijk iets aan de hand en dat maakt dit advies totaal niet van toepassing voor de topicstarter en ook niet zo interessant.
Ja, maar dat is hier natuurlijk het punt niet. Ze kan het best wel niet nodig hebben, omdat ze misschien fout is gediagnosticeerd of omdat het toch wat anders bleek oid, maar zoals zij dat hier stelt vind ik gewoon gevaarlijk. En dan ook nog zonder waardes te hebben gecontroleerd. En klopt, met een tsh van 64 is er zeker wat aan de hand, dus is het advies ook niet van toepassing op ts.
Een advies om te stoppen/niet te beginnen met medicijnen is het zeker niet. Wel een advies om gezond te gaan leven. En ja, ik vermoed dat de meeste mensen dat niet doen. En ja, ik geloof dat dat ook voor je schildklier uitmaakt. Ik reageerde allereerst gewoon met mijn ervaring met het medicijn. Maar goed, blijkbaar geheel ongepast en gevaarlijk om mijn ervaring te delen, excuses.