Mijn 2 hamvragen: 1 mag een ziekenhuis zomaar een derde poging weigeren op te starten? 2 mag een arts nu ik na veel aandringen voor elkaar heb dat ik toch een derde poging mag, die derde poging slechts 1/3 van de stimulatie die ik bewijsbaar nodig heb voorschrijven? Nog niet helemaal aan de orde, want zit nu in de wachtweken met 2 bevruchte embryo's in mijn buik, een vervelend gesprek met de gynaecoloog gehad. (Dit had ik alvast gepland om ervoor te zorgen dat ik niet pas een evaluatiegesprek kreeg nadat ik weet dat ik niet zwanger ben, dan natuurlijk net weer ongesteld zou zijn en weer een maand zou moeten overslaan.) Het kwam erop neer dat hij vindt dat het medisch gezien en vanuit macroniveau bekeken geen zin heeft (en duur is voor de verzekering) om een derde poging te doen, dus zou OLVG/AMC willen besluiten geen 3e poging te doen (en geen 4e waarop ik wel recht heb vanwege onderzoek van AMC). Ik ben met 39 jaar te oud, eicelvoorraad is te laag en ik reageer nauwelijks op extreme stimulatie. Het bewijs is de eerste 2 pogingen met weinig voorraad eicellen, weinig groeiende follikels en resp. 3 en 2 eicellen geoogst. Het feit dat er wel steeds 100% bevruchting is en de embryo's er mooi uitzien zegt niks. Deze leeftijd betekent dat naast de hoeveelheid ook de kwaliteit van de eitjes per definitie slecht is, genetisch gezien (zelfs bij 35-jarigen is vaak de helft van het maandelijkse cohort van follikels dat klaar gaat liggen en waaruit een dominante follikel moet komen, al genetisch afwijkend, dus is zeker bij bijna 40-jarigen een beperkt aantal uit het cohort geschikt). Als ik toch zwanger word is de kans dat het in het eerste trimester fout gaat groot. Sowieso moet er prenatale diagnostiek gedaan worden i.v.m. afwijkingen. Opereren om de eileiders te herstellen heeft geen zin. Ik kan beter nu accepteren dat het niet lukt. Hij haalde echt alles uit de kast om me over te halen te stoppen: dat hij het risico te hoog vond: je kan doodgaan aan een infectie, was laatst 2x gebeurd. Ik zei dat die kans toch wel veel kleiner was dan dat ik zwanger zou worden! En ik heb meegedaan aan een onderzoek, 1 maand wachten want geen verse tp, maar direct cryo. Als je na derde poging niet zwanger was zou AMC een 4e betalen. Heb ik voor getekend. Arts zegt nu dat ik zelf de medicijnen moet betalen! Dat weet je toch niet als je start met IVF, dat het überhaupt zo werkt! Dat staat nergens! Ik zei dat als ik dat geweten had ik niet mee had gedaan. Vond een maand wachten namelijk vreselijk, maar nu gaf het me juist rust dat ik wist dat ik nog een 4e poging had! Ik denk dat hij met zijn verkeerde been uit bed was gestapt, want normaal was het een aardige man maar waar deze stelligheid opeens vandaan kwam???? Ik snap dat je na iedere poging de kans inschat op succes voor een volgende poging, maar dan zo extreem reageren en me uiteindelijk niet eens een echte kans te geven door maar 1/3 van de hormonen te willen voorschrijven, is erg kwetsend. Ik ben er erg boos over merk ik, nu het doordringt. Maar ik ga praten met andere ziekenhuizen voor wel eerlijke kansen! En wie weet word ik nu wel zwanger. Ik heb moeten lullen als Brugman om zijn toestemming te krijgen voor een 3e poging, maar dan wel met heel lage stimulatie: 150IE Menopur. Mijn argumenten: psychisch is het beter voor mij de overige 2 pogingen waar ik recht op heb nog te benutten. Stel dat ik uit de komende 2 pogingen maar 2 bevruchte eitjes heb, is toch weer 2 kansen! Zal wellicht statistisch gezien op macroniveau geen grote kans zijn maar voor ons op microniveau natuurlijk wel. En dan beter te accepteren, misschien nog na een eigen betaalde poging, wetende dat we er alles aan gedaan hebben. Wat vinden jullie hier nou van? Ik ben er nogal boos om eigenlijk! Veertje
Het klinkt allemaal behoorlijk lomp als het gegaan is zoals je schrijft. Jammer dat sommige artsen dingen zo kort door de bocht brengen. Of hij medisch gezien een punt heeft weet ik natuurlijk niet. Ik kan niet in je status kijken en weet slecht een heel klein stukje, door wat hij zelf schrijft. Ik denk dat een arts idd het recht heeft een behandeling te weigeren als hij/zij denkt dat het geen resultaat zal hebben of aan te passen als hij/zij denkt dat dat beter is. Dat is met andere medische aandoeningen ook zo. Wel heb je natuurlijk het recht op een second opinion bij een ander ziekenhuis om te kijken of zij er ook zo over denken. Wat betreft het zelf betalen van de medicatie van je vierde poging betreft, zou ik nog eens goed kijken hoe het precies omschreven staat in de papieren die je hebt getekend voor de deelname. Als het hier niet expliciet omschreven staat, dan zou ik toch kijken of je hier werk van kunt maken. Maar... Hopelijk blijven deze embryo's gewoon plakken en blijkt al je zorgen voor niets!
Goh wat een ontzettend vervelende situatie zeg! Kan me heel goed voorstellen dat je hier van ondersteboven bent. Het is nogal wat wat hij je dan ineens vertelt. Niet dat ik er voor doorgeleerd heb natuurlijk, maar ik zou het nog niet kansloos noemen. En ik kan me heel goed voorstellen, ook al weet je rationeel ook wel dat je niet degene bent met de hoogste kansen in de IVF wereld, dat je elke kans benutten wilt! En je gaat er vanuit dat je 3 kansen hebt, in jou geval zelfs 4, dan wil je niet vlak na de tweede poging horen dat ze je die 3e en 4e niet meer willen geven. Ik denk dat er best nog ziekenhuizen in NL zijn te vinden die je die kans wel willen geven. Ik vind 100% bevruchting op die 2-3 eitjes niet zo gek klinken eigenlijk. Misschien is het nog de moeite waard om ergens je AMH te laten meten? Bij mij ook nooit gedaan hoor, maar het wordt wel steeds meer gedaan om de kwaliteit van je eicellen te meten. Je hebt er misschien niet zo veel meer, maar misschien is de kwaliteit nog relatief goed? Dat zou wel iets zeggen over je kansen na terugplaatsing. Dus al heb je maar 1 eitje bij punctie, als deze goed is, zou ik het zeker nog een kans geven! En natuurlijk duim ik dat die arts gewoon ontzettend ongelijk heeft gehad en je nu zwanger blijkt te zijn en dat ook 9 maanden blijft !!
Ik zou me hier absoluut niet bij neerleggen en ook niet akkoord gaan met maar 1/3 van de hormonen! Woon je in A'dam? Dan zou ik zeker overwegen om over te stappen naar het VU. Zij staan erom bekend dat ze veel relaxter zijn in het aannemen van patiënten die rond de 40 zitten en ze hebben ook nog eens betere ivf uitslagen. Misschien klinkt dit nogal lomp, sorry daarvoor, maar ik denk dat je met een poging met maar 1/3 van de hormonen je kans gewoon vergooid. Je loopt misschien wel die 4e poging mis als je overstapt, maar een poging die je geen eerlijke kans geeft heeft uberhaupt geen zin. Als je twee goede emmies overhoudt aan een ivf dan vind ik het zeker de moeite van het proberen waard! En kom op je ben 39 en nog geen 42, dus om je vanwege je leeftijd nu al weg te sturen vind ik ook te voorbarig. Ik ben trouwens helemaal niet nieuwsgierig, maar was de arts in kwestie die relatief kleine, half-indonesische man?
Ik zeg: Second opinion! Maar hopelijk is het niet nodig en blijven deze twee vruchtjes lekker in je buik zitten
Second opinion, ander ziekenhuis etc. Helaas zijn er ziekenhuizen die vanwege beleid en risico's etc (lees; bang voor rechtszaken) op een gegeven moment niet verder willen. Ook zijn ze bang dat je niet kunt betalen als de verzekering het niet vergoed. De verzekering staat er zelfs vaak tussen; reageer je nauwelijks op stimulatie, wil de verzekering al snel niet meer vergoeden omdat ze het zinloos vinden. In dat geval kan een arts alleen doorgaan als jij zelf betaald..
Ahh het gebeurt dus is meer zhuizen... echt balen voor je! Ik heb gevraagd of het komt omdat ze zoveel % zwangerschap moeten halen, ze gaf het niet volmondig toe en sprak het ook niet tegen. Dat kan dus ook bij jou aan de orde zijn. Er zij kansen om wanger te raken, blijf er in geloven, wat ze ook mogen zeggen! Ik ben over gestapt naar Gent. En daar kijken ze toch heel anders tegen vrouwen zoals jij en ik aan. Ik heb echt gevraagd zien jullie nog kansen en het antwoord was: mevrouw waarom ou het niet kunnen? Blijven in een zhuis die zo tegen je aan kijkt lijkt mij geen goed idee....succes met uitzoeken van een ander zhuis!!!!
Hoewel ik eerst zou proberen om zéker die poging die het AMC voor je zou vergoeden toch nog te krijgen (daar kunnen ze mijn inziens gewoon níét onderuit), zou ik daarna, als ze echt weigeren, ook het buitenland overwegen.. Düsseldorf of Gent kunnen écht nog wel iets voor je betekenen!
Oh ja wat ook nog zo was, toen ik zei dat we als nodig na de vierde poging zelf een vijfde overwegen te betalen, zei hij dat hij dat oneerlijk vond want zo kreeg je onderscheid tussen rijke en arme mensen. Die man zat erg in zijn macro-wereldje in ieder geval. Alsof er ook maar 1 patiënt op dat soort argumenten zit te wachten. Arts van OLVG trouwens maar die werken samen met AMC. Was inderdaad die hele kleine man (lijkt alleen niet half Indonesisch??). Veertje 39
Over zijn medische opinie kunnen wij slecht oordelen, maar die laatste opmerking vind ik werkelijk nergens op slaan! Dat is toch met alles in het leven zo? De 1 rijdt in een starlet van 20 jaar oud en de ander in een spiksplinternieuwe Mercedes. Het is net waar je je geld aan wilt en kunt besteden...
Weet niet zeker of ie half indo is hoor, mn man zegt dit altijd. Maar er is maar één hele kleine man, dus we hebben het over dezelfde... Rare opmerking dat het niet eerlijk zou zijn. Verminderd vruchtbaar zijn is toch ook niet eerlijk? Bovendien maakt het helemaal niet uit of hij het eerlijk vind of niet, als je betaald dan moeten ze je gewoon helpen. Maar ik zou voor een 5e behandeling echt naar het VU gaan hoor. Kijk maar eens naar hun cijfers. Ze zijn juist heel goed met wat "oudere" vrouwen. Of idd naar Düsseldorf, want die zijn er ook in gespecialiseerd!