Pff gister liep een geintje uit op een rotgevoel en wat ik ook doe ik kom er niet vanaf. Mijn man heeft al tig keer zijn excuses voor aangeboden en ik weet dat hij het niet zo bedoelde maar het rotgevoel blijft gewoon hangen op de eenofandere manier... We zaten in de auto en keken naar een moeder die haar tweeling rustig probeerde te krijgen en hij gaf de opmerking: "wees maar blij dat onze jongste geen 2 ling is geworden anders was ik er mooi vandoor gegaan" ik: Nou als dat voor jou een reden is om bij me weg te gaan heb ik voor jou 10 anderen. hij: Ja haha ik zie je contactadvertentie al staan "Moeder met 4 kinderen zoekt man, nou nee hoor schat je zit aan me vast, niemand wilt jou met 4 kinderen" Nou zijn we meestal wel van de grove grapjes dus die 1e opmerking van hem ging glad langs me heen maar die 2e blijft me zo bij... Ookal meent hij er niets van... En ik stond er eigenlijk nooit bij stil want ik ben heel gelukkig getrouwd maar mocht het toch ooit mis gaan zal ik dan voor altijd alleen blijven omdat ik 3 kinderen heb? En eigenlijk hoef ik daar geen antwoord op want ik ga er niet vanuit dat ik er ooit alleen voor ga staan maar toch blijft het allemaal hangen en voel me er na een nacht slapen eigenlijk alleen maar rotter onder... Ik ben van een maatje 34 naar 38 gegaan mijn ooit zo strakke lichaam is natuurlijk helemaal uitgelubberd mijn navelpiercing bedekt een verminkte navel die met piercing en al 3 keer uitgerekt is en dan heb ik het nog niet eens over de striae... Nu ben ik nog steeds vrij slank en word er regelmatig met me geflirt met of zonder kids en dat geeft me een goed gevoel maar nu lijkt dat allemaal ineens zo nep... Pfff sorry hoor... ben niet zwanger en ook niet ongesteld dus t zullen wel ver achtergebleven hormonen zijn ofzo... Moest het gewoon even kwijt denk ik misschien helpt dat om me wat minder rot te voelen.
Ik snap je gevoel wel hoor. Ik heb nooit die opmerking naar mijn hoofd gekregen maar ook ik met 1 kind denk wel eens, zal ik ooit nog wel een nieuwe vriend krijgen nu ik een kind heb..
Tsja, het is geen aardige opmerking van je man. Maar heb je wel eens bedacht hoe het andersom zou zijn? Tegenwoordig is co-ouderschap namelijk de gewenste vorm, dusse... "Vader van 3 of 4 zoekt nieuwe vrouw" Denk je dat daar de dames voor in de rij staan?
Oh jeeh, mijn man en ik zeggen zulke dingen ook wel tegen elkaar. En mijn man is gesteriliseerd, haha. Mijn antwoord is dan ' Nee, een gecastreerde vader met 2 kids... DAAR zitten ze zeker op te wachten ' Probeer het echt te zien als een grapje. Ik heb vrijgezelle vriendinnen met meerdere kids en ook die zijn nog steeds super gewild Niet druk maken om zoiets, want dat is het echt niet waard. Maar misschien wel een teken om iets aan je zelfvertrouwen te doen.
Ja mijn opmerking was ook wel "wie zegt dat ik die 4 kinderen ga opvoeden?! jij bent degene van ons die parttime werkt hoor, ik haal het inkomen binnen" Maar ook met opmerking terug blijft het rotgevoel. En nogmaals hij meende er geen zak van en normaal kunnen we beide wel lachen om zulke opmerkingen of elkaar flink te zeik zetten maar het blijft gewoon hangen ofzo...
Meid, trek het je niet aan! en nee, ik ken een weduwe met 6 kleine kinderen (jongste een baby oudste jaar of 12) die ook een hele leuke man leerde kennen. Hij heeft haar ten huwelijk gevraagd, waar ze nee op heeft gezegd. Ze hield nog teveel van haar overleden man. Ook mijn moeder had 3 kinderen en is opnieuw getrouwd. Ik zelf ben ook gescheiden geweest, maar had "maar" 1 kind. Ondanks dat heb ik heel wat mannen achter me aangehad (en zo heel bijzonder ben ik nu ook weer niet ) Zegt echt niks. Voorlopig ben je nog lekker samen met je man, en hopelijk mag dat ook zo blijven. Zou me er geen zorgen over maken.
En zijn lichaam lijd niet onder 3 of 4 kinderen helaas... Hij heeft nog steeds hetzelfde lichaam als voor alle kids...
Wel nee joh! Er zijn zoveel gescheiden mensen die opnieuw partners vinden met kinderen uit het vorige huwelijk. Maar ik kan me goed voorstellen dat het een opmerking is wat blijft hangen!
Gut, dan hebben vriend en ik vast vreemde humor, want zo gaat het er bij ons geregeld aan toe... Ik vind dit dan ook niet vreemd en zou er geen seconde meer bij stil staan. Erop terugkomen als het daar beter van wordt? Daarnaast, mocht het ooit misgaan, hoeft het zeker niet zo te zijn dat je alleen blijft hoor. Er zijn vast mannen die je graag als vrouw hebben, al had je acht kinderen.
Mijn man plaatste jaren geleden ook zo'n soort opmerking, iets van: ik ben toch de enige die ooit van jou zou kunnen houden. Blijft me dus ook altijd bij.
Ik dacht in eerste instantie ook aan een zwangerschap of menstruatie maar je zegt zelf al dat het dat niet is. Kan me voorstellen dat je soms even blijft hangen in een bepaalde opmerking maar ik denk dat hij het echt als grapje heeft bedoeld. Misschien kun je het hem wel nog even zeggen dat je er wel nog een tijdje aan hebt moeten denken, misschien dat hij je dan gerust kan stellen.
Volgens mij is het feit dat je man die opmerking maakte helemaal niet het probleem. Het probleem is dat jij over die mogelijkheid bent gaan nadenken en je er erg onzeker van wordt omdat je jezelf minder aantrekkelijk vindt. Nu kunnen wij met z'n allen gaan roepen dat het anderen ook lukt en dat maat 38 nog steeds heel slank is, maar ik denk dat het veel belangrijker is dat jijzelf je nieuwe lijf gaat accepteren en je gevoel over jezelf en je eigenwaarde eens goed onder de loep neemt.
Wij zijn ook van de grovere grappen maar kan me voorstellen dat die laatste toch net ff pijn doet. Ik denk dat je niet zo aan jezelf moet twijfelen hoor! Ik ken in mijn omgeving redelijk wat mensen die mét 3 of meer kinderen gescheiden zijn maar ook weer heel gelukkig geworden zijn!
Als deze opmerking zo aankomt, is dat omdat er een ingang is. Dus een plek in jou waar je je al niet zo prettig over voelt. Zo te lezen is die " plek" je veranderde uiterlijk, waar je zelf niet blij meer mee bent. Misschien een goed moment om dat onderzoeken? En eventueel aan te pakken
Je slaat de spijker op zn kop. En accepteren had ik het al wel gedaan eigenlijk. Ik heb een leuke man, 3 geweldige kinderen en krijg nog voldoende aandacht daarbuiten dus heb er nooit een moment bij stil gestaan tot die opmerking... heel stom eigenlijk... Wat zit een vrouw toch raar in elkaar...:x
Nooit bekennen waar een man bij is, maar eigenlijk is het helemaal niet vreemd dat ze ons zo vaak niet begrijpen, we begrijpen onszelf geregeld al niet eens...
Hier hetzelfde. Laatst nog op stap geweest en de mededeling dat ik getrouwd was en 3 kinderen had schrok vaak niet eens af hoor.
Die opmerking van je man was vast en zeker als mopje bedoeld, maar het kwam wel flink bij je binnen (zou het bij mij ook doen). Wat ik eraan kan koppelen en je later zelf ook beschrijft is dat je je niet goed in je velt voelt. Je kan jezelf nu ook moeilijk gaan vergelijken met een zoveel jaar jongere jij die nog geen kids heeft gehad. Jij bent nu en vaak ben je nu mooier dan je zelf denkt. Hoeveel keer heb je niet zoveel jaar later een foto van jezelf teruggezien waarin je vandaag besefte dat je toen eigenlijk wel heel slank was en fris voor de dag kwam? Terwijl je op dat eigenste moment, toen je echt zo jong was, misschien nog veel meer complexen had... Je bent dus mooier dan je denkt. En je kan jezelf onmogelijk vergelijken met iemand die niet meer bestaat. Betreft je toekomstperspectief: gesteld dat het toch gebeurt dat je alleen valt, kom je sowieso in een poel leeftijds of fasegenoten terecht. Je gaat dus niet in een poel vallen van toen je je huidige man leerde kennen, maar komt in nieuwe kringen terecht met andere opties. En ja: ook daar zijn opties op maar gemaakt voor jou! Kortom: het komt helemaal goed. (en even aan je man zeggen dat hij misschien iets gevoeliger mag zijn voor zulke opmerkingen )
Klopt, dat heb ik ook! Ik bedoel: ik draag een trouwring, zeg dat ik getrouwd ben, zeg dat ik 3 kinderen heb en dan kijken sommige mannen me nog aan van: "ja, dus????" om vervolgens nog om me heen te blijven dralen