sinds een aantal jaar heb ik last van paniekaanvallen ( oa angst om dood te gaan, flauw te vallen ) ik heb er tijdens de zw.schap geen last van gehad maar momenteel wisseld het heel erg van 4 weken geen last tot dagelijks meerdere keren last op dit moment zit ik weer in een periode dat ik er dagelijks last van heb en ben nu aan het overwegen mijn HA om medicatie te vragen doodmoe wordt ik er namelijk van afgelopen week kreeg ik in de auto een paniekaanval en heb de auto op de vluchtstrook gezet nu had ik dan maar bedacht dat ik maar niet meer de snelweg op ga....maar ik wil niet dat ik dingen ga vermijden wie slikt er medicatie voor paniekaanvallen? welke en hoe snel gaf dit resultaat? en heb je tips om een paniekaanval te verminderen/voorkomen
Venlafaxine, psych en ademhalingsoefeningen bij een speciale fysio. Echt DOEN. Het werkt, laat je er niet door beperken want je kunt het echt aanpakken. Kreeg de medicatie wel pas in mn kraamweek toen het compleet mis ging hoor. Was niet alleen om de paniekaanvallen maar wel om me even een zetje in de goede richting te geven.
ik heb een tijdje bij een psych gelopen en daarna is het heel lang ( iets meer dan een jaar ) goed gegaan sinds de geboorte van ons zoontje heb ik er weer veel last van - loop ik achter de kinderwagen en denk ik "wat als ik nu dood neerval? wat gebeurd er dan met mijn zoontje - als ik naar bed ga "als ik nou morgen dood in bed lig, dan huilt hij helemaal alleen in zn bedje tot papa thuis is" -tijdens een feestje "als ik maar niet dood van de kruk af val" er zijn ook dagen dat ik nog geen seconde van deze gedachten heb, maar ook dagen dat ik het denk van wakker worden tot slapen ik denk wel dat ik er in periodes dat ik vermoeider bem dan normaal er meer last van heb net 2 weken van 40 uur p/w gewerkt ( ipv 24 p/w ) en nu zit ik tijdens mn vrije dagen met PA te kijken
Dat soort gedachten komen doordat je zo gelukkig bent met je gezin. Hou jezelf voor dat je het niet in de hand hebt, en dat het leven loopt zoals het gaat. Accepteer datje deze gedachten hebt, laat ze er zijn. Je gedachten zijn niet reëel. Google even op cognitieve therapie, en je ziet de stappen weer staan, over hoe je je patroon kunt veranderen. Ga er even mee aan de slag. En bespreek het toch met je huisarts of psycholoog. Je hebt even een zetje in de rug nodig.
Wat prinses zegt! Ik krijg ook vn die nare gedachtens..ik schud elke keer me hoofd vn nee! Weg met dat gedachten probeer ik echt te vechten en afleiding te zoeken! Ik denk dat iedereen dat weleens heeft! Echt duivels gedachtens zeg ik dan! Heb het laatste tijden veeel .. Ikzou we'll zeggen nr de dokter gaan voor therapy ofzo! Veel suc6
ik zou ook naar de HA gaan en voor therapie vragen. misschien iemand om mee te praten en een fysio of zo die je ademhalingstechnieken leert. medicijnen helpen de oorzaak van de paniek aanvallen niet weg te nemen. alleen de symtomen/gevolgen daarvan. dus eigenlijk schiet je er dan nog niet veel mee op. je moet een oplossing zoeken om die paniekaanvallen te voorkomen. heb ook paniekaanvallen gehad en op den duur ook medicatie. de rare gedachten blijven, je raakt alleen niet zo in paniek. van die medicatie wordt je ook niet bepaald vrolijk hoor. het is natuurlijk gewoon rotzooi. ik probeerde na te denken (piekeren) over dingen maar het lukte niet je kan er afgevlakt door raken. emotieloos. mocht er ook eigenlijk liever niet mee autorijden. toch gedaan ivm werk maar dacht 's avonds nog":"goh, wat is het donker in de straat. en waarom seinen tegenliggers op de weg"?? totdat ik er na een half uur rijden achter kwam dat ik al die tijd in het pikkendonker zonder licht had gereden. op de snelweg en zo. op een gegevven moment kon ik ook niet meer zonder die zooi en raakte ik al in paniek bij de gedachten dat ik geen pilletje bij me had. dus nee, niet aan beginnen.
Mijn eerste paniekaanval was 2 jaar geleden, ik ben toen een paar keer bij een psychiater geweest en heb dus toen 2 jaar lang nergens last van gehad tot zo een maand geleden. Heftigste periode uit mijn leven...ik had werkelijk heel de dag door paniekaanvallen, hyperventilatie enz. Ik had opeens angst om te gaan slapen, heb letterlijk 2 weken lang niet langer dan 2 uur per nacht geslapen Ik heb weer hulp gezocht, ben al een paar keer bij de psychiater geweest. Ik ben zwanger en wil geen medicijnen gebruiken dus start binnenkort met cognitieve gedragstherapie...heb het gegoogled en dat hielp me eigenlijk al. Elk mens heeft een natuurlijke alarmsignaal de afgaat bij levensbedreigende situaties, het is goed dat we dat hebben want zo herkennen we gevaar maar.....bij mensen die paniekaanallen hebben zoals jij en ik is dat alarm 'verkeerd afgestemd' bij het minste of geringste gaat dat alarm in alle hevigheid af. Wij mieten onszelf aanleren dat onze reactie niet overeenkomt met de gebeurtenis....er is geen sprake van een levensbedreigende situatie, zit allemaal in ons hoofd. Wij moeten dat alarm weer onder controle krijge Tijdens een aanval, of juist als ik het voel opkomen, zeg ik tegen mijzelf dat er geen sprake is van een levensedreigrnde situatie en dat ik Kalm moet blijven, het slaat nergens op dat mijn alarmbellen zo afgaan. Ik adem rustig in en uit probeer mezelf te kalmeren....klinkt makkelijket gezegd dat gedaan ik weet het....maar probeer alles te relativeren...succes ik weet als geen ander wat e meemaakt
Herkenbaar. Heb er zelf ook al jaren last van, ene periode meer dan de andere. Gebruik zelf geen medicatie, maar heb wel ademhalingstechnieken geleerd en ben (uitgezonderd nu tijdens de zwangerschap) gaan sporten, dat geeft je vertrouwen in je lichaam + met een betere conditie beter in je vel enz. Sterkte hoor en ga alsjeblieft geen dingen laten voor en door je paniekaanvallen, je wereld zal daar heel klein door worden.
Ik heb er nu pfoe 8m6 jaar lastvan roen alle.problemen zijn begonnen toen ik heb geen psyg oid Ik heb een vent die me er vaak.doorheen sleept