Hoi! over een paar weken wordt ons zoontje 2.. Zijn zwangerschap was pittig.. 41 weken lang overgeven, forse trombose gehad waardoor ik letterlijk weken bijna geen stap meer kon zetten. Last van mn suiker gehad, die was regelmatig te laat waardoor ik een paar keer bijna in een hypo zat. Verder erg moe geweest, wellicht ook door het overgeven. Bevalling opzich ging goed. Snel, in 20 minuten ging ik van 4 naar 10cm, dus heftig. Daarna viel zl zn hartslag weg, en moest hij eruit.. Paar persweeen en knip later was hij er. Wat een klein iel mannetje was hij! We mochten met een par uur naar huis. Binnen 24u stonden we weer in het zh omdat zl nog naar 35.6 graden was. Uiteindelijk kwam de kinderarts: jamaar, hij is ook echt te licht (2800gr/417wk) voor de termijn, hij kan zn temp niet houden. 24u in de couveuse.. Rest van de kraamweek thuis geweest, zl heeft zo ongeveer de hele week in de wieg gelegen tussen drie kruiken en onder 4dekentjes om hem warm te houden, bijna te zwak om te drinken.. Knuffelen zat er niet in, heel snel eruit voor verschonen of voeding, dat was het wel. Zoo sneu, ik zie het kleine mannetje nog voor me, hij sliep ook bijna alleen maar, we moesten hem wakker maken om te voeden.. Kortom, het is me niet in de koude kleren gaan zitten. Het eerste jaar hadden we beiden de gedachte: dit niet weer. Manlief wil nu wel een tweede, maar ik zie er zo tegenop.. Aan de bloedverdunners, met een beetje pech weer zo moe en overgeven, en misschien een kindje wat niet goed groeit (al weet ik nu hoe te handelen). Ik zie daar tegenop. Hadden jullie dat ook? Voor nu heb ik ml gelukkig zover om voorlopig niet voor een tweede te gaan. Miss eind 2018.
Heftig! Ik snap je twijfels, vooral omdat je er ny al een hebt rondlopen.. Hier geen dysmatuur kindje maar wel een nare zwangerschap bij de oudste. Niks ernstigs maar overall niet prettig (bekkeninstabiliteit, overgeven, gekneusde ribben, hormonaal als de pest, uitgeput, laag vit d, nierstenen en bloedverlies). Geboren met een pracht gewicht van bijna 4 kilo. Maar toch kon ze zich niet op temperatuur houden en viel ruim 600g af.. bv kwam niet op gang..dus idd 3kruiken en wakker maken voor iedere voeding. Al met al een slecht gevoel aan over gehouden. Toch besloten voor een 2e te gaan en man wat een wereld van verschil. Oke ik heb de eerste 20wk overgegeven maar alleen s ochtends. Had meer energie, geen bi. Voelde me mezelf met baby in de buik. Besloten kunstvoeding te geven vanaf het begin en mevrouw deed het perfect. Hoe cliché ook.. geen enkele zwangerschap is hetzelfde! Succes met jullie keuze!
Mijn dochter is geboren met 40+2: 2440 gram en 47 cm. Gevolg was een ziekenhuisopname van 10 dagen, ze bleek het achteraf namelijk heel slecht te hebben gehad in mijn buik. De zwangerschap was ook erg zwaar. Veel misselijk, overgeven, moe, ijzerpillen, zulk soort dingen. Ik was bang voor wat een tweede zwangerschap zou brengen. Maar wat blijkt: dit is zo anders en het valt me zo mee! Ik voel me over het algemeen prima (nu 38 wk). Ik krijg geregeld groeiecho's en baby blijkt zelfs groter te zijn dan gemiddeld. Binnenkort weet ik of het echt zo is zo'n kleintje zal ik in ieder geval deze keer niet krijgen. Het kan dus ook totaal anders gaan, hou dat in je achterhoofd
Ik vond beide zwangerschappen heel verschillend! Bij de tweede voelde ik mij veel beter. Maar ook de 2de is hier dysmatuur geboren. Maar bij ons spelen ook genen mee want mijn man is Hindoestaan. Hindoestaanse babies zijn al nooit groot en hebben een andere groeicurve.
Ik snap je dilemma heel goed. Ik heb ook een pittige zwangerschap gehad (misselijk, last van mn rug, harde buiken vanaf 20 weken...) maar toch wisten we al snel dat we een tweede kindje wilde, maar niet te vlot op elkaar. Helaas duurt het nu langer dan we hadden gehoopt... houdt dat ook in je hoofd he... Wij zijn vorig jaar mei begonnen en helaas nog geen positieve test in handen gehad....Dus soms denk ik... waren we maar eerder begonnen, maar aan die gedachtes heb je niets dus we zien wel wanneer het komt.
Oh is dat zo? Nooit geweten. @ TS: Wat heftig. Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten nee. Bedenk dat het nu ook compleet anders kan gaan. Hoe is jouw wens? Zou je wel een tweede willen als je niet zo'n nare ervaring achter de rug hebt?
Bedankt voor jullie reacties! Ik zit echt een beetje in de twijfelfase, heel vervelend. We mogen helaas alleen maar condooms gebruiken als anticonceptie, mag geen hormonale meer.. Hier zijn we laatste tijd iets 'relaxter' mee geworden. Met name vlak voor en na menstruatie . De eerste anderhalf jaar na de bevalling waren we er heel strikt mee, helemaal niks zonder gedaan. Sinds een paar maand dus wel af en toe, tot nu toe gaat dat goed.. Als het wel fout gaat, is het zo en is het zeker welkom. Dus niet helemaal nee, maar we gaan er ook niet bewust voor nu. Misschien eind van het jaar..
Bij een kennis was ook de eerste zwangerschap zwaar. De tweede een stuk minder. Zij heeft ook lang getwijfeld. Zij is toen in gesprek gegaan met de gynaecoloog een paar keer. Alle scenario’s besproken, alle vragen gesteld, afspraken over hoe en wat tijdens de zwangerschap gemaakt, etc. Misschien is dat een idee/optie?
Hier ook een hele zware zwangerschap, bevalling en erna zware depressie! Zal de details even besparen. Wij besloten voor een 2de te gaan en die eerste poging was ook direct raak. Helaas was ik vergeten hoe zwaar het was en viel de zwangerschap in herhaling plus nog extra zorgen om het kindje. Nu gaan we maar voor een positieve after ervaring! Succes met je keuze... Ik vind het voor mij uiteindelijk het wel waard. Althans... zie dat nu natuurlijk nog niet maar hopelijk over een half jaar wel.