Ik kreeg van de week 2 maal te horen dat mensen in mijn omgeving het niet zo eens zijn over de keuzes die wij maken. En hoe ongelooflijk het is... ik ben er nog over aan het nadenken ook. de eerste kwam nav de hoeveelheid tijd ik doorbreng met mijn kind(eren). Ik ben een werkende moeder. Ik vind werken leuk, maar het is helaas ook vanuit noodzaak. We hebben zo onze financiele verplichtingen. Ik werk dus 4 dagen per week. Iemand zei dat ze niet begreep dat we dan voor kinderen kiezen als we toch bijna geen tijd voor ze hebben. Dat ik in verwachting ben van de 2e vond ze helemaal niet zo goed doordacht.... Zo als het hierboven staat zei ze het niet, maar dat was wel de boodschap. Ik begrijp haar stelling, maar vind hem wel erg kort door de bocht. Komt er dus op neer dat werkende ouders geen kinderen mogen krijgen... Pas als je alles op orde hebt, dan mag het. En waarom alleen over de moeder? Werkende vaders mogen dan in haar optiek wel? De 2e vond het belachelijk dat ik onze dochter had wakker gemaakt met oud en nieuw toen we bij hun op visite waren vorig jaar... ze was toen 1.5 jaar oud. Ik had haar iets voor 12en wakker gemaakt. "Dat doe je toch niet" werd er gezegd (?) We waren op visite en te voet... hoe dan ook had ik haar uit bed moeten halen. Of het dan ervoor of erna is... wat is het verschil? Maar goed, ik was dus eigenlijk in de veronderstelling dat ik/we het aardig goed deden als ouder. Nu ik van de week deze 2 meningen ineens hoorde ben ik toch gaan nadenken en twijfelen. Stom misschien, maar ik ben vast niet de enige die dit mee maakt. Wat vinden jullie en maken jullie dit soort dingen ook mee en wat doe je dan. Ik had namelijk de neiging om in verdediging te gaan.... Belachelijk eigenlijk!
In alle eerlijkheid? Ik heb nog nooit negatief commentaar op onze opvoeding gehad? Dat wil niet zeggen dat iedereen alles zo geweldig zal vinden maar ik geloof niet dat wij die ruimte echt geven. Mijn moeder en schoonouders zullen ongetwijfeld het zeggen wanneer ze het ergens echt niet mee eens zijn maar de opvoeding die wij geven is heel gelijk aan die van hen indertijd.. dus daar geen commentaar. Ik geloof niet dat iemand het in zijn hoofd zou halen om mij aan te spreken op de dingen zoals jij het zegt. En als ik jou was zou ik er ook niet naar luisteren. Wat gaat het mensen aan zeg. Jij bepaalt het toch lekker zelf? Jammer dat je er onzeker van wordt... maak je rug recht, verbreed je schouder en geloof in je zelf en in jullie samen! Wat een ander vindt, is niet interessant. En weet je... als iemand je echt wat mee wil geven dan zal hij of zij zijn best doen om dit op een zodanige manier te brengen dat je ook wilt luisteren!
Tja, er wonen rond de 16 miljoen mensen in nederland en ieder heeft zijn eigen manier van opvoeden. Je moet voor jezelf bepalen hoe jij je kinderen wilt opvoeden en daarbij ook alvast nadenken over welke gevolgen bepaalde keuzes die je nu maakt later kunnen hebben. Ik krijg ook wel eens van iemand te horen dat ze het anders doen dat dat ik het doe. Prima, en ik ben het ook wel eens niet eens met de opvoeding die een ander geeft. Maar daarom hoef je nog niet alles te veranderen. Jij/jullie bepalen wat voor jullie werkt en hoe jullie de toekomst voor ogen zien en maken daaruitvoort jullie keuzes. Ook ieder kind is verschillend en dan ook nog iedere ouder, dus moet je nagaan hoeveel verschillen je al kunt hebben. Gewoon lekker je eigen ding doen en als je je schuldig voelt over iets kun je misschien gaan nadenken of je het anders zou kunnen/willen doen. Zolang je je kinderen niet tekort doet of mishandeld is er geen goed of fout in de opvoeding.
pffff!!! wat n gezeur zeg???!!! sorry maar ik vind dit geen goedbedoelde adviezen maar gewoon bemoeien met jullie zonder dat het uberhaupt ergens op slaat! wij zijn erg makkelijk. wij wonen in Griekenland, mijn man is Griek en hier gaat het er veel losser aan toe. kinderen liggen veel later in bed (slapen dus ook tot langer) en dat is logisch vanwege het klimaat en het volk, de mentaliteit, manier van leven. ons zoontje, nu anderhalf, wordt vaak 'geconfronteerd' met drukte, bezoek van familie en vrienden en met oud en nieuw is hij met mij gaan slapen als 'middagdutje' tot half 7 en was vervolgens de hele avond op tot na 12uur...mijn ouders die hier zijn en schoonouders vonden het prima! wij krijgen geen opmerkingen, een ieder moet zelf de opvoeding bepalen. ook ik moet na de zomer fulltime gaan werken. dan zie ik ons zoontje veel minder maar uit noodzaak...je neemt toch je verantwoordelijkheden? na ja, ik kan nog wel even doorgaan. niks van aantrekken. als jullie er happy bij zijn en je kindje (straks kindjes) ook, dan prima toch? bovendien kan de opmerking over een 2e ook uit jaloezie voortkomen...
Ach, hier (paar mensen in mijn familie) hebben ook altijd commentaar. Ik zou te beschermend zijn naar Sven en nog veel meer... Hier ging het zover dat ik op een gegeven moment ging nadenken over hoe ik met Sven om zou gaan als die mensen er bij waren, want ik had geen zin in commentaar. Tot ik het na de zoveelste opmerking (Sven zou verwend zijn, hij was toen 1,5) helemaal zat was en even flink tekeer ben gegaan. Je raakt mij niet zo makkelijk hoor, behalve als het over mijn kind gaat. Vervolgens overstuur naar huis, alwaar mijn vriend de telefoon heeft gepakt en rustig heeft uitgelegd hoe het zit en dat ze niet moeten oordelen over die paar keer dat ze mij en Sven zien. Toen was het over, maar ik weet dat er nog wel steeds over gepraat wordt. Alleen niet meer waar ik bij ben. Jammer dan, ik maak me er nu niet meer druk om. Ze denken maar. Mensen hebben nu eenmaal altijd hun mening klaar, terwijl ze niet weten hoe de situatie nu daadwerkelijk in elkaar steekt. Kijk, ik vind vier dagen in de week werken ook veel. Maar als je moet, dan moet het. Want de mondjes moeten toch gevoed worden. Zou je dan geen recht op een gezin hebben? Onzin hoor. Wie weet kun je over drie jaar wel minder werken... En met oud en nieuw heb ik mijn zoon ook wakker gemaakt. Ik twijfelde enorm en hij was echt niet vrolijk toen ik hem wakker maakte. Maar het vuurwerk vond hij prachtig. Hij bleef maar klappen. Je moet doen wat goed is voor jou en je kind
Hier eigenlijk geen negatieve ervaringen... Wel discussies over hoe ik het doe en bijvoorbeeld mijn broer met zijn kinderen... Maar dan 'win' ik het in mijn ogen toch wel, want ik vind mijn argumenten veel beter En hij vindt zijn argumenten beter, dus iedereen weer blij Maar ik denk dat als je je ergens echt iets van aantrekt je er toch wel onzeker over bent... Net als sommigen hier op het forum die dan heel fel ergens tegen in gaan of zich aangevallen voelen, ik snap dat niet, want als je zelf beter weet dan maakt het toch niet uit wat een ander vindt?
tja ik heb redelijklang borstvoeding gegeven, iedereen had er opmerkingen en commentaar op. Ik heb me ook wel eens onzeker gevoeld, gelukkig had ik een paar vriendinnen die het zelfde waren. Maar iedereen doet het op zijn of haar manier. We doen volgens mij allemaal ons best. En ik vind sommige dingen ook raar in de opvoeding van een ander, maar dat zullen ze misschien ook van ons vinden. ik doe het op mijn manier en ik hoop dat de kinderen er blij mee zijn. gr brenda
Ik vind dat je zelf moet weten hoe veel je werkt, dat gaat geen ander wat aan. Misschien is je financiele situatie over een paar jaar wel beter en kan je altijd nog minder werken. En met oud en nieuw vind ik het niet raar dat je je kind wakker maakt, als je even later toch nog met hem over straat moet. Zou dan niet eens nog een keer oud en nieuw met die mensen willen vieren denk ik.
ik heb wel eens gehoord dat onze manier "niet hun manier" is van vrienden en waarom dat is vraag ik niet eens, ik hoef het niet te horen namelijk en ik antwoord dan ook met "dat kan" en verder niet. mijn ouders vinden ons te streng en schoonouders vinden ons niet streng genoeg, en wij? wij doen er helemaal niks mee en gaan compleet onze eigen weg
Ik denk dat iedereen zijn kind op zijn eigen manier opvoed ( en dat is in sommige opzichten misschien maar goed ook haha ) Gewoon doen waar jullie je goed bij voelen ! Ik heb ook wel eens mijn gedachtes over andermans opvoeding,wat ik zelf anders zou doen etc,maar zou daar zelf nooit wat van zeggen. Denk dat sommige mensen ons misschien te streng vinden voor Levi. Hier in huis zijn gewoon vaste regels en grenzen, en daar komt hij gewoon niet onderuit of overheen.Sommige zullen dat misschien zielige vinden,maar Levi is een kind dat regels en grenzen nodig heeft, en hij weet daardoor precies waar hij aan toe is.
Niks van aantrekken! Hier verwachten we 1 van de dagen ons 2e kindje en werk FT. So what? Is hier in BE heel gewoon, in NL zou je sneller de wind van voren krijgen... Personen / landen / culturen hebben nu eenmaal verschillende referentiekaders. Op zich heb ik ook nog geen opmerkingen gekregen van anderen over onze manier van opvoeden. Wat ik wél doe, is soms aftoetsen bij andere mama's of op het KDV hoe ik iets misschien het beste kan aanpakken, aangezien je toch steeds nieuwe situaties tegenkomt met je kinderen en niet meteen weet hoe aan te pakken. Of ik er al dan iets mee doe, is nog steeds mijn eindbeslissing...
Dank je voor de reacties. Klopt ook hoor, moet me er niet veel van aantrekken. Normaal doet het me ook niets als ik een reactie krijg als ik mijn dochter corrigeer en op de gang zet of in de hoek. Zij weten inderdaad niet wat het beste is of waarom we voor die manier kiezen, maar dit vond ik anders. Dit ging echt op mijn gevoel dat ik tekort schoot naar mijn dochter. Dat kwam best aan. En misschien omdat ik ook vind dat ze gelijk heeft(?)
Ik heb geen commentaar gekregen op mijn manier van opvoeden (oh ja, toch wel... op het feit dat ik mijn dochter lang geen snoep heb gegeven), maar ik heb wel enorm veel kritiek gekregen op het feit dat ik mijn dochter 2,5 jaar borstvoeding heb gegeven. En het deed me helemaal niks. Ik probeer in alles mijn eigen gevoel te volgen, niemand anders kan voor mij bepalen hoe ik het moet doen. Zolang het voor mij goed voelt wat ik doe, is het ook goed. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet open sta voor kritiek. Ik vind het niet vervelend als iemand mij vraagt waarom ik bepaalde dingen op die manier doe en soms is dat ook wel eens goed (het laat je nadenken over hoe je dingen doet, misschien doe je bepaalde dingen wel onbewust), maar dan gaat het er wel om hoe het gebracht wordt. Is het puur om commentaar te geven of willen ze misschien gewoon weten waarom jij het op die manier doet?
Waar leid je dit uit af (ik bedoel hiermee: zie je iets aan het gedrag van je dochter waaruit blijkt dat ze het moeilijk heeft?) Mijn dochter gaat 5 dagen naar het KDV - ze vindt het echt geweldig met al haar vriendjes en vriendinnetjes daar. Ook voor haar ontwikkeling is het super. Ze leert daar dingen waarvan ik me niet eens bewust ben dat ze er al klaar voor is, gewoon omdat ze daar al veel meer ervaring met kinderen hebben dan ik. 's Avonds en in het weekend heeft ze onze volledige aandacht en spelen we met haar, doen gekke dingen etc etc. Ik kan echt zeggen dat ik geen schuldgevoel heb - ik heb een extraverte, expressieve en goedlachse meid!
Mijn moeder zei laatst dat zij niet zo streng waren als wij zijn. Als wij zitten te eten en zij is aan het spelen dan moet ze zichzelf maar even vermaken en dan gaan we niet bij tafel lopen klooien. Voor de goede orde normaal eet ze netjes aan tafel maar dit was met eerste kerstdag na een half uur fondueen en toen was ze het zat met zitten. Kon der geen ongelijk geven zeg maar. Ook mocht ze niet binnen spelen (we zaten in de serre met de deur naar de kamer dicht) omdat de 2 honden daar ook waren. Tja sorry maar ik weet niet wat zij bij de hond doet en hoe de hond dan reageerd. Ik laat haar al niet eens bij onze hond alleen ondanks dat hij een sulletje is. Ik wil geen losgeslagen projectiel waar je op 5 jarige leeftijd een grote b*k van krijgt. Er zijn dingen die niet mogen maar dat is normaal lijkt mij.
Meid, je kan niet iedereen tevreden stellen! Iedereen heeft nou eenmaal zijn eigen gewoonten en zijn eigen ideeën over opvoeding/omgaan met je kind, dus er zullen zat mensen zijn die andere keuzes maken dan jij. Dat zij het niet met jou eens zijn, betekent natuurlijk niet dat jij het niet goed doet! Ik heb nooit direct commentaar gehad, maar mijn schoonouders maken wel eens opmerkingen waaruit ik kan opmaken dat ze het niet met me eens zijn. Dit gaat er dan vooral om dat zij mij te lief vinden. Als mijn dochter bijvoorbeeld valt of haar hoofd stoot en gaat huilen, ga ik naar haar toe om haar te troosten. Mijn schoonouders vinden dat ik op die manier een watje van haar maak. Prima dat zij dat vinden, maar ik vind het belangrijk dat ik er op dat moment voor haar ben om te zeggen dat er niets aan de hand is! Ik heb ook gehoord dat deze 'roddels' al door de familie zijn gegaan. Gewoon niets van aantrekken!
De mensen aan wiens mening ik belang hecht zijn het eens met onze manier van opvoeden, en voor de rest interesseert het me echt niet wat anderen vinden Iedereen heeft wel een mening als het om kinderen gaat, en je kunt maar beter je eigen plan trekken want je kunt nooit iedereen tevreden stellen.
Meid, lekker laten kletsen, al klinkt dat wel erg makkelijk.. Hier eigenlijk alleen een aantal mensen in de familie die het met veel dingen niet eens zijn.. Wij zijn op zich heel ruimdenkend en er is ruimte voor advies.. Maar alleen als wij er om vragen of als het op een normale manier wordt verteld.. Alleen hier denken ze dat ze geniepig commentaar kunnen geven, zonder dat ik daar op reageer.. Als Lenn iets niet mag, dan mag het niet..Al gaat hij op zn kop staan en gilt hij de hele tent bij elkaar.. Nee is nee.. 'joh, doe niet zo streng, dat mag hij best.' Nee dat mag hij niet.. Thuis mag het niet, dus ergens anders ook niet.. 'Streng zijn doe je thuis maar' lijkt hier in de familie favoriet te zijn.. Ik was het op een gegeven moment zo ontzettend zat dat ik een enorme grote mond heb terug geven en nu lijkt het te zijn gestopt.. Of nouja, het word anders gebracht, maar wel als een steek onder water.. We trekken ons er niks van aan, doen waar wij ons goed bij voelen en dat blijven we doen.. Als ik advies wil, bel ik mijn moeder of schoonmoeder, die kunnen tenminste normaal reageren en vinden het prima als ik besluit dat dat advies niet bij ons past.. Het zal met onze jongste vast hetzelfde gaan.. Gistermiddag waren we op verjaardag van mn opa en iedereen meende dat ze Elise uit de Maxi Cosi konden halen.. Gelukkig was mn man in de kamer en heeft duidelijk gemaakt dat ze lag te slapen en dat alleen hij of ik haar eruit haalden en zouden besluiten bij wie (en of) ze op schoot mocht.. Bericht was aangekomen, maar wel met flink commentaar achter onze rug om.. Prima.. Doe waar jullie je goed bij voelen.. Als jullie haar op de manier opvoeden waar jullie achter staan heeft niemand daar iets mee te maken.. Word er advies gegeven, prima, maar je bent niet verplicht om daar iets mee te doen.. Recht je rug en maak je schouders breed.. JULLIE kind, JULLIE opvoeding en van niemand anders..
Ja, op lang bv geven krijg ik ook weleens commentaar. En OOK op het feit dat ik mijn dochter geen snoep geef. Omgekeerde wereld - met bv zou ik haar verwennen en het snoep zou ik haar ontzeggen. Apart Maar het doet me niet zoveel, het zijn dingen waar ik 100% achter sta. Net als samen slapen, daar willen sommige mensen ook nu wenkbrauwen weleens bij optrekken.