wakker van de 'angst'

Hi Tess00,

Wat vervelend zeg dat je wakker ligt! Het is ondertussen half 5 's nachts dat ik je dit berichtje typ. Ik herken me namelijk precies in wat je schrijft. Ik heb vandaag een soort slaappil mee gekregen van de gynaecoloog en zelfs daarmee kom ik niet in slaap.

Helaas heb ik niet zoveel goede adviezen. Wil je alleen even laten weten dat ik snap hoe rot het is! Ik hoop dat je het los kan laten en toch beter gaat slapen.

 

Dat is ontzettend vervelend. Vooral omdat het juist heel belangrijk is om deze laatste weekjes nog even goed te rusten.

Wat maakt je dan zo bang? Wat gaat er allemaal in je hoofd om?

Voordat ik zwanger raakte had ik wel altijd die angst, maar toen ik eenmaal zwanger was was het weg. Mijn bevalling was eentje die iedereen zich zou wensen. 's Ochtends rond zeven uur werd ik wakker omdat ik vruchtwater voelde sijpelen. Ik was 35.6 weken zwanger..dat was wel iets minder..rond acht uur stond de vk op de stoep om te kijken of het echt vruchtwater was. om half 10 kwam ik in het ziekenhuis aan..daar hebben ze me aan de ct gelegd. Ik had af en toe een wee, maar die kon je eigenlijk niet zo noemen, leek meer een ieniemienie krampje. Om half 12 kwam de vk..ze zei dat ik maar niks moest verwachten, vanwege de weinige activiteit die via de ct af te lezen viel....toen ze toucheerde keek ze me een beetje apart aan en toucheerde nog een keer...bleek dat ik al 9 cm ontsluiting had...uur later is zoonlief geboren...met vacuum...maar echt..en ik lieg niet ....ik heb echt geen pijn gehad..heb zelfs tussendoor nog liggen slapen. ZElfs de vacuum vond ik geen pijn doen..had alleen het idee dat ik van het bed zou worden afgetrokken.

Maak je aub niet van tevoren bang, want je kunt nooit voorspellen hoe het zal gaan...maar kijk eens hoeveel vrouwen je voor zijn gegaan...dat kun jij ook

 

Misschien toch een beetje omdat je nu weet wat er gaat komen. Dat je al weet dat je dan de controle uit handen moet geven....heb je al opgeschreven hoe je het allemaal graag wil hebben? Een bevallingsplan.. Misschien als je dat doet en je geeft dat aan je vk dat je dan wat meer rust krijgt, omdat je weet dat zij weet hoe jij het graag allemaal wil. Daar staan ze voor open.

 

en je hebt al een bevalling overleeft dus nee je gaat echt niet dood stomme gedachtes ook he...zodra je ze toelaat gaan ze met je aan de wandel. Nu alleen nog maar aan leuke dingen denken. Zodra die stomme gedachte zich weer wil aandienen ga jij lekker denken aan hoe het zal zijn als je de kleine straks in je armen hebt....kssssssttt weg stomme gedachte

 

Heel vervelend, en helaas heel herkenbaar. Ik heb hier sinds een week ook last van. Niet zozeer vanwege angst voor de bevalling zelf hoewel dat ook niet mijn hobby is. Meer vanwege dat mijn man elke week een paar dagen weg is voor z'n werk en ik gestressed raak van de gedachte dat ik alleen zou moeten bevallen. Ik zit nu op 36 weken dus moet ook nog wel even.

Ik hoop dat je toch nog een beetje rust terug vindt. Het bevallen is natuurlijk een vervelend en pijnlijk gebeuren, maar het is niet het eind van de wereld. Iig dat vertel ik mezelf de hele tijd, ha ha.

 

Ik droom nu vaak dat ik aan het bevallen ben, ik ben ook bang maar laat het op mij afkomen want er is geen terug weg meer...

Omdat bij de eerste een dramatisch bevalling heb gehad zorgt bij mij juist dat ik meer bang word, ik probeer positief te denken want als de tijd komt dan moet de baby eruit komen hoe dan ook krijgen ze hem eruit maak je geen zorgen.

Voor de pijn hebben ze medicatie we leven niet in de vroege jaren dat ze geen pijnbestrijding hadden, en in het ziekenhuis zijn er voldoende dokters en gynecologen die ons kunnen helpen als er iets mis gaat en daar hopen we niet op alles komt goed..

BLIJVEN POSITIEF DENKEN MAAR DIE ANGSTEN ZULLEN BLIJVEN TOT DAT DE BABY IN JE ARMEN ZIJN, DAN VERGEET JE ALLES HET IS WAARD!

 

Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest. Aldus oma van 87... Dat is dan ook maar mijn mantra tijdens mijn zwangerschappen.

Voor deze bevalling wilde ik me ook een beetje verdiepen in hypnobirthing. Tuurlijk, een bevalling is ook een x-factor van geluk hebben, maar ik geloof ook dat zelfvertrouwen en kennis van wat er met je lichaam gebeurt een grote rol kunnen spelen in een positieve bevalling.

 

Ik heb bij de eerst een hele nare bevalling gehad. Ik zal je de details besparen ik heb denk ik het tegenovergestelde van kristalhelder meegemaakt. ik heb juist heel veel en vooral heel lang pijn gehad (heb ruim 24 uur heftige weeën gehad met bij 3 cm ontsluiting enorme persdrang). Mijn bevalling was echt een hel en nu ik bijna 36 weken zwanger ben komen de herinneringen van die bevalling ook steeds meer terug.
Ik ben dus ook heel bang en ik krijg ook af en toe van die paniekaanvallen... Ik heb een geboorteplan geschreven en daarin staat dat ik bij 3 cm ontsluiting een ruggenprik wil. Dit geeft me wel wat rust maar ik ben bang dat ze weer zo lang wachten in het ziekenhuis voordat ik die ruggenprik krijg.

Ik begrijp je gevoel dus helemaal maar ik kan helaas weinig adviseren. Schrijf wel een duidelijk geboorteplan waarin staat wat jou wensen zijn rondom de bevalling en wat eventueeel je angsten zijn....

Heel veel succes!

 

hey, wat vervelend!
het enige dat ik kan zeggen is dat het allemaal wel meevalt, als je eenmaal dat kleintje in je armen hebt ben je alles vergeten, echt waar