De wereld gaat 'gewoon' verder, en nu?

Jeetje heftig meid! Gefeliciteerd en helaas gecondoleerd met jullie zoontje!
Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Onze dochter is in juli geboren na 32 weken. Dit was geheel onverwacht. Zit nu nog steeds thuis ivm mijn verlof en had t ook niet eerder aangekund. Ik begin straks 50% om hopelijk in januari weer mijn hele contract te werken. Het is wel zo dat ik in het ziekenhuis werk en dat best wel confronterend vind. Alle controles daar gehad. Blijdschap en intens verdriet. Ik zie er nog steeds tegenop maar over 2 weken moet ik toch echt weer. Vind het heel spannend.

Wat betreft t wachten met zwanger worden, luister naar je eigen gevoel. Het is voor anderen zo makkelijk om te zeggen dat je beter kan wachten. Als het medisch gezien geen probleem is zou ik gewoon naar jullie eigen gevoel luisteren. Wij hebben niet gewacht. Onze wens is ook nog steeds heel groot en zijn dus ook meteen weer begonnen met zwanger proberen te raken. Tot op heden helaas nog niet gelukt maar wie weet volgende week een positieve test. Ik hoop het! Daarbij wordt een zwangerschap sowieso weer spannend. Of dat nou nu is of over een jaar. Tenminste zo denken wij erover.

Heel veel sterkte en succes met je beslissingen.

 

hey meid wat erg van je kindj.. gecondoleerd!

ikzelf was bevallen met 17 wk,ons kindje is gestopt met groeien rond de 14 wk.. 2 weken daarna ging ik weer werken,maar volgens de bedrijfsarts wel rustig aan,,dus eerst 3 halve dagen en zo steeds een beetje meer.. na 6 weken was ik weer volledig aan het werk..
ik vond het wel fijn om toch weer een beetje bezig te zijn en niet alleen maar te blijven hangen in je verdriet.
ooit moet je toch weer verder,hoe moeilijk dat ook is..

ikzelf wacht wel tot ik weer helemaal voor een kindje wil gaan, mijn lichaam werkt nu nog steeds niet helemaal mee en moest ook 4 maanden aan de pil daardoor,maar binnenkort gaan we weer voor het echie klussen..
doe wat goed voelt voor jullie, de 1 wacht,de ander wilt meteen weer proberen.. daar is niks geks aan..

ik wens je veel sterkte! en volg je gevoel meid!

 

Beste j10

Gefeliciteerd met je zoontje, maar tegelijk gecondoleerd.
Ik kan me voor stellen hoe je je moet voelen.
Wij waren dezelfde dag uitgerekend, ons zoontje is 2 oktober geboren.
Vriendlief is ook aan het werk.
De hele wereld draait door maar hij staat voor mij ook stil.
Hopelijk komt er snel een dag waarop je dingen kunt hervatten en je dagelijkse dingen kunt doen maar met de fijne herinneringen van hem in je hart..... Klinkt wel mooi maar daar wacht ik ook op ...

Hele dikke knuffel vanaf hier....

 

Hoi J10,

Gecondoleerd.. en heeel veel sterkte!!

Wat je allemaal schrijft ik zo herkenbaar. Wij hebben op 24 juli afscheid moeten nemen van ons dochtertje. We waren die dag 21 weken zwanger, maar ze is een paar weken eerder al overleden
Ik heb ook een aantal weken thuis gezeten, toen ben ik eerst een ochtend naar mijn werk gegaan voor een bakje koffie. Toen ben ik eerst met mijn vriend een weekje weg geweest en nog een week leuke dingen gedaan. Na die twee weken ben ik mijn werk rustig gaan opbouwen. Eerst 2 x 2 uurtjes, daarna 2 x3 en zo verder. Ik zit aankomende week op 4 x 6 uur.

Geef het zelf aan wat je wel en niet kan. Alleen jij kan aanvoelen hoe het gaat.

Dat gevoel dat de wereld stil staat voor jou en dat iedereen verder gaat is erg moeilijk. Maar het is niet dat mensen je vergeten zijn... Ik heb dat gevoel nu ook nog wel na drie maanden. Gisteren heb ik het er nog met mijn vriend over gehad. Maar als je straks weer je eigen dingen probeert op te pakken word het wel minder..

Ik dacht de eerste weken dat ik nooit over het verdriet heen kon komen, maar nu naar drie maanden heb ik vaker goede momenten dan slechte. Het verdriet is er zeker nog wel en ik denk iedere dag aan haar.. Zolang je met kleine stapjes vooruit gaat kom je er wel.

En dat gevoel je nu nog meer toe bent aan kinderen heb ik ook. Iedereen zei ook tegen mij dat ik eerst moest wachten, maar je voelt zelf het beste aan wanneer jij er weer aan toe bent. Het best is wel dat eerst een keer ongesteld bent geworden.. Wij zijn ook al weer begonnen met het proberen om zwanger te worden. Helaas is mijn cyclus niet zoals het was..

Meid, heel veel sterkte en laat het verdriet en tranen gewoon komen. Dit helpt je allemaal om weer verder te kunnen.. *dikke knuffel*

 

Jeetje gefeliciteerd en toch ook gecondoleerd...
Knuffel!!

Wat betreft opnieuw zwanger worden... als je gevoel er voor wil gaan, zal dit goed komen.
Heb zelf gemerkt dat ik na 3 maand alles los kon laten (mk met bloeding en kritieke toestand). Nu moest ik ook wachten ivm hcg gehalte, moest eerst volledig 0 zijn, om er zeker van te zijn dat alles uit mn lichaam zou zijn. Na die 3 maand was mn lichaam 'schoon' en heb ik alles los kunnen laten en 2 maand later zwanger.... Nu hopende dat alles goed mag blijven gaan uiteraard...

Wens je veel sterkte, kracht en succes toe! Doe waar je je goed bij voelt... Knufff

 

@J10; Voor mij was het eerst heel erg ongemakkelijk op het werk. De mensen waren heel lief, maar ik voelde me niet echt op mijn gemak. Ik had de mazzel dat ik een bureautje achter in de hoek kon pakken om zo eerst te wennen aan het werk. Daarna ben ik wat meer tussen de mensen gaan zitten, maar merk nu na 6 weken dat ik me soms nog steeds niet helemaal op mijn gemak voel. Vorige week heb ik een moeilijk moment gehad, want we kregen een mail dat een collega en zijn vriendin die afgelopen nacht trotse ouders zijn geworden. Toen heb ik achter mijn computer zitten huilen. Gelukkig had ik zakdoekjes mee, maar gelukkig zag niet iedereen het. Maar uiteindelijk snappen al mijn collega's het wel als ik het even moeilijk heb.. Maar als het echt niet gaat heb ik de afspraak staan dat ik het moet aangeven en dan mag ik naar huis..

Ik denk dat zodra je weer wil beginnen dat je goede afspraken moet maken met wat je wel wil en kan..

 

Ik kan momenteel de dingen niet hervatten, meer ook door het medische, heb een baarmoederontsteking gehad. En achteraf door een placenta rest. Ben vorige week gecurreteerd, maar niet alles was weg want kreeg afgelopen zondag weer heftige weeën ben weer opgenomen, kijkoperatie gehad en weer gecurreteerd. Nu is nog niet alles weg dus moet over twee weken nog een keer..... Ik kan niets alleen maar beter worden...... Maar ik blijf even tussen vier muren...

 

@ j10,

Dankjewel , voor je lieve woorden.
Ik heb wel veel steun, al merk ik zelf dat ik snel geïrriteerd ben daaraan... Iedereen bedoeld het goed. Maar het komt niet altijd over.
Die inwendige echo's heb ik ook gehad, maar schijnbaar was het toen bij mij niet te zien. Hopelijk komt bij jou je menstruatie op gang.
En ben je snel van je migraine af want dat is ook geen pretje!

Knuffel terug!

 

Meiden ik heb even dit topic met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel zitten lezen. Ik kan me niet voorstellen hoe dit voor jullie moet voelen, het lijkt mij zo erg. Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte toewensen allemaal een dikke digitale knuf.

 

@ j10
Dankjewel lieverd.
Wat goed dat je op je werk langs gaat! Mijn vriend vond dat lastig maar eigenlijk ook fijn. Het is moeilijk omdat ze het er over hebben maar ook fijn dat er over gepraat wordt en dat het niet doodgezwegen wordt.
Heel veel kracht voor vandaag! You can do it
Laat je weten hoe het is gegaan?

 

Fijn dat het zo goed ging en dat ze zo lief voor je waren!
Wat je zegt over mannen haha, toevallig zij mijn vriend dat van de week. Hij werkt in de bouw. Maar hij stond ook te kijken dat zijn collega's zo lief waren en oprecht interesse toonde.
Gelukkig kijk je positief erop terug!

Ik ben weer thuis, van bed naar bank en weer terug.
Met de pijn gaat het gelukkig wat beter. Dankzij medicatie....
Maar het opgesloten zitten bevalt me niet zo. Hopelijk kan ik snel mijn ervaring op het werk weer delen......

 

Hoi J10,

Ik ben op aanraden van de gynaecologe na 4 weken met halve dagen begonnen, de week daarna 6 uurtjes per dag en daarna hele dagen (vanaf deze week eigenlijk weer). Het bevalt me goed. Ik moet zeggen dat ik 2 weken na de bevalling wel even ben wezen buurten op kantoor, dus iedereen wist al hoe en wat. Je kan beter te langzaam gaan dan te snel, dus wel goed naar jezelf luisteren hoor!

Toen onze kleine man geboren was, ben ik eerst een weekje met m'n vriend weggeweest. Daarna moest hij natuurlijk weer aan het werk. Ik heb toen alle ochtenden rustig aan gedaan en lekker uitgeslapen en elke dag moest ik er van mijzelf even uit (boodschappen doen, even langs m'n moeder, of daten met een vriendinnetje ofzo). En als ik dan na de middag thuis kwam was ik voldaan en voelde het als een dag. 's Avonds was ik weer klaar voor m'n bedje.

Nou meid, heel veel succes en sterkte met alles! En echt naar jezelf luisteren hoor! XXXXX

 

@ J10: Nou meis, ik zal je vertellen hoe het met mijn concentratie is...... Die is heel goed als ik de 'standaard' werkzaamheden uitvoer..... die gaan dus eigenlijk gewoon op de automatische piloot. Maar als ik iets nieuws moet aanpakken of als ik op problemen stuit dan raak ik een klein beetje in paniek. Gelukkig heb ik lieve collega's en die zeggen dingen zodat ik weer realistisch wordt..... een probleem of iets moeilijks is niet het einde van de wereld.... er zijn tenslotte ergere dingen (en helaas kunnen wij daar allemaal over meepraten..). Dus ik zeg dan ook tegen mezelf: meid, waar maak je je nu eigenlijk druk over?!! Misschien nog wel een tip, blijf eerlijk tegenover jezelf en anderen (ook je collega's)..... als iets nog even niet lukt of niet gaat dan dat gewoon zeggen. Als je net zulke lieve collega's hebt als ik, dan helpen ze je! Mijn gynaecologe had me ook voorbereid en gezegd dat het in het begin lastig zou zijn om je ergens op te concentreren.

Fijn dat je collega's je de ruimte geven. Hoe vond je zo een eerste halve dag weer?

Jij trouwens ook nog gefeliciteerd en gecondoleerd! Hoe heb je alles ervaren? Heel raar misschien, maar ik heb alleen maar mooie herinneringen aan de dag dat hij geboren is (de bevalling buiten beschouwing gelaten hoor!). Hij was zo mooi en hij had een uitdrukking op zijn gezichtje van het is goed zo. Ons kindje was erg ziek, en hij heeft ons meer gegeven dan ik ooit had kunnen denken dat mogelijk was!