Hoi Meiden, In het kort mijn verhaal. Ml en ik zijn ruim 4.5 jaar bezig geweest om zwanger te worden. Na een iui traject en 2 ivf puncties en meerdere cryo terugplaatsing was het eindelijk zo ver. Er bleef er eentje plakken. Eerst onwerkelijk maar ziels gelukkig. Het was de eerste keer alles leek goed te gaan. Bij 5 weken en 4 dagen zwangerschap begon ik bloed te verliezen. Helemaal in paniek en overstuur zat ik daar op de bank. Mezelf op geraapt en gezegd het hoeft niets te betekenen. Ik was die dag jarig en zetten me gedachte op zij. Ben gaan douche want ja 2 uur later kwam de visite al. Tijdens het douchen voelde ik dat ik wat verloor. Mn gevoel gaf gelijk aan dit is foute boel. Helaas was het aL weg voor ik kon kijken. Omdat het nog vroeg was kon ik niet eerder na het zkh en moest ik nog een week wachten. Het bloeden was de volgende dag gestopt. De week kroop voorbij. Eindelijk de dag van de waarheid. Ergens wist ik dat het niet goed zou zijn, de kwalen namen af. En ja ik was enkel de embryo verloren. Aangezien de bloeding niet doorzetten gaven ze me pillen mee. Het leek wat te gaan doen maar uiteindelijk niets. 24 uur later herhalen en ja ik verloor wat. Een week later controle, maar nee dit zat ook niet mee. Ik ben maar een deel van het vruchtzakje kwijt. Nu is het weer afwachten. Of ik het uit mezelf ga verliezen of weer wat krijg. Ik leef in een roes, kom maar niet bij mn emoties. Ik voel ze wel maar iets houd mij tegen. Ik wil het liefste huilen, schreeuwen maar waarom komt het niet. Hoe gingen jullie hiermee om?
Heel veel sterkte met dit verlies... Bij mij heeft het echt even geduurd. Geef er wel aan toe, verwerk het en stop niks weg
Heel veel sterkte! Bij mij hielp het om met iemand te praten die ook zoiets had meegemaakt. Ze wist precies hoe ik me voelde en wat je op dat moment doormaakte. Het is verschrikkelijk zoiets mee te maken!
Heel veel sterkte, het voelt zo naar en leeg.. Heb er veel verdriet van gehad, nog.. Gun jezelf de tijd en praat erover!
Jeetje meid wat een verhaal. Heel veel strekte!! Idd als je iemand in je omgeving hebt die helaas ook deze ervaring heeft gehad. Zoek die op. Daar heb ik de meeste steun aan. Die begrijpen je vaak beter dan anderen hoe graag ze ook willen. Dikke knuf
Shit meid!!! Ik weet helaas ook hoe dit voelt.. Het verwerken ervan is voor iedereen anders. Ik ben vrij hard voor mezelf en als ik na een dag huilen mezelf bijeen raapte en weer naar mogelijkheden voor toekomst keek, dan kreeg ik weer kracht. Maar niet iedereen kan dit en sommige mensen maken zelfs een klein hoekje voor de vrucht om afscheid te nemen met echo en de test etc. Niets is fout als het jou maar helpt... Xxx
Heel veel sterkte meid. Het is een heel rouwproces waar je door heen gaat. Neem je tijd en zoek steun. Vooral omdat je miskraam incompleet is. Hopelijk zorgt het ziekenhuis volgende week voor een oplossing zodat je dat stukje in ieder geval kan afsluiten.