hoi wij hebben vna mijn vriend zijn kan alleenmaar negatieve reactie gehad over het nieuws dat ik zwnager ben. zijn ouders reageerde heel raar en zijn broer en vriendin ook al. het lijkt wel of ze het ons niet gunnen. terwijl we altijd goed met elkaar op hebben kunnen schieten, daardoor vinden wij dit heel raar. mijn vriend en ik zijn al 6 jaar samen en wonen 4 jaar samen. we hebben het gister verteld en zijn moeder rageerde zoo raar ze zei ja ik weet niet wat ik hier van moet denken en ze keer of ze een monster had gezien! geen felicitatie ook niet van zijn broer en vriendin. die vinden blijkbaar dat ik altijd alle aandacht naar mij toe trek ofzo. maar ik vind dit echt heel erg voor mijn vriend. niemand in zijn fam is blij terwijl die van mij helmeaal gek word van vreugde. wij hebben dus de hele nacht wakker gelegen en ik zit er echt mee. het begon zaterdag toen was zijn moeder jarig en ikw as echt doodmoe en liet dat ook merken en was ongeintresseert (dat was ook echt zo daar hebben ze gelijk in) dus ze zaten na afloop lekker te roddelen over mij ouder en broer en vriendin. in plaats van dat ze ff bellen om te vragen wat er is. nee nou ben ik de kwade piet he. dus ik zat daarmee dus heb gister een bloemetje en kaartje gekocht voor mijn gedrag, netjes toch. werd ook gewaardeerd hoor daar niet van maar ja toen we het nieuws verteld hadden pppp het leek of ze een geest voorbij zag komen! ik wil nog veel meer typen maar ik ben gwoon zo emotioneel nu dat moet ik niet doen. me vriend gaat ze straks bellen want ze komen vananvond voor me verjaardag en dan wil ik dat er duidelijkheid is anders hoeft het voor mij niet. heeft iemand dit ook meegemaakt?
Vreemd hoor dat je schoonouders en familie zo vreemd reageren. Misschien hadden ze het niet verwacht en waren overdonderd? Misschien als ze zo blijven doen moeten jullie een keer met ze gaan praten. Gewoon vertellen dat jullie hun reactie kwetsend ervaren. Toen ik zwanger was van mijn dochter reageerde mijn schoonmoeder ook raar ze zei nou wacht eerst maar af het kan altijd nog mis gaan. Ik had in februari 2007 een miskraam gehad en in juni weer terug zwanger van onze dochter. Ik ben ook erg boos geweest om haar reactie. Vooral omdat ik toen ik het haar vertelde al 10 weken zwanger was en een goede echo had gehad. Ik vind het vervelend voor jullie dat zijn ouders en familie zo reageren. Er kan veel achter zitten. Misschien is zijn broer en vriendin ook al lang bezig voor kinderen en wil het niet lukken...? Je weet maar nooit waar een reactie vandaan komt. Ik zou gewoon met ze gaan praten als ze zo vreemd blijven doen.
zijn broer en vriendin die willen geen kinderen roepen ze heel hard en zij is ook al 36 ofzo. zij zegt dat ik alle aandacht naar mij toe trek en dat ik neit weet wat disipline is ofzo. we snappen er niks van waaar dit zo vandaan komt. ja misschien van afgelopen zaterdag maar dat heb ik nu toch uitgelecht en me excuus aangeboden.
Wat een vervelende situatie meis... Buiten mijn moeder en vriend weet niemand het nog, en ben voorlopig ook niet van plan om het te zeggen! Mensen kunnen zo vreselijk hard zijn... In jou buikje groeit nu een wonder van jou en je vent, en wat een ander ook zegt dat is hun probleem! Probeer lekker van je zwangerschap te genieten, het is immers jullie leven en niet dat van je schoonfamillie! Succes meid!
Wat vervelend dat ze zo reageren. Misschien waren ze idd even overdonderd van het nieuws omdat ze het van jullie nog niet verwachten. En zijn broer en schoonzus kunnen natuurlijk wel heel hard roepen dat ze geen kinderen willen, maar ondertussen al jaren bezig zijn. Dan nog vind ik dat ze wel wat leuker hadden kunnen reageren. Misschien is het idd een idee om een keer met zijn ouders om tafel te gaan zitten en het erover te hebben. Zij gaan toch ook opa en oma worden en zullen straks hun kleinkind ook willen zien en op bezoek willen, dan is het wel zo gezellig als jullie allemaal met elkaar op kunnen schieten. En dan heel goed duidelijk maken dat jullie het zo echt niet leuk vinden en dat er nog wel meer dagen zullen komen dat jij je misschien niet zo lekker voelt. Daar hoef je toch niet elke keer een bloemetje voor te komen brengen.
Jeetje wat vervelend dat ze zo reageren. Daar voel je je inderdaad niet lekker door. Ik vind het ook jammer dat je je excuses hebt moeten aanbieden, omdat je je niet lekker voelde die avond. Ik ben echt van begin tot de 11de week ontzettend moe geweest en ben echt niet de gezelligste geweest in die tijd. Maar als ik al die tijd bloemetjes moet geven aan iedereen om die reden, was ik nu hartstikke blut geweest. Mensen moeten maar wat begrip tonen. Wat betreft de vraag of ik wel eens negatieve reacties heb gehad..... Ik heb 2 keer gehoord dat ik te jong was, maar daar luister ik niet naar....ik vind dat het niet zo is. Maar wel het feit dat de broer van mijn vriend, nooit meer heeft gevraagd hoe het met gaat, nadat die het weet doet me wel wat. Hij was één van de eerste die het wist (met 4,5 week). Toen ik hem met 13 weken de eerste echo liet zien, is het enige wat hij me kon vertellen, dat het op een Alien leek en toen kreeg ik de foto weer terug.........wat hier achter zit weet ik echt niet, maar ik voel me knap lullig over en had gelijk de behoefte (jaaa moeder instinct!) om ons kleintje te verdedigen. Logisch natuurlijk.
@ moonlight159 Ik herken wel een beetje dat men zegt dat je te jong bent. Ik ben ook 22. Voordat mijn man en ik hadden verteld dat we 'aan de slag' gingen hadden we alvast bij mijn schoonouders en mijn ouders gecheckt wat ze misschien wel zouden denken. Allevier zeiden ze dingen als: "maar je moet nog zoveel reizen maken" (ze willen graag dat wij tweetjes nog de hele wereld zien ofzo, want dat is allemaal zo mooi) en ook dat ik nog zo jong was "dat is toch zo zonde? Dan heb je helemaal geen vrijheid meer" bla bla Daar schrok ik toch wel een beetje van, maar goed we willen allebei zo graag. We hebben laatst verteld dat we willen 'proberen' en toen waren ze gelukkig wel enthousiast. Ik was bang dat ze stom deden, maar dat viel wel mee gelukkig. Dus ik kan me helemaal voorstellen dat het k*t is dat ze stom zitten te doen. niet eerlijk!
Mijn moeder heeft heel lang als n ijskast gereageert voor haar doen dan. Misschien omdat de vorige n MK was met 9 weken. Maar ik denk omdat ze jaloers is dat ik wel n paar jaar terug de stap genomen heb om uit mn slechte huwelijk te komen...en zij al die jaren bij mn vader is blijven hangen. Ik heb dus nu een fantastisch huwelijk en 3 kinderen straks (2 had ik al en deze is van mn nieuwe man) En zij wilde er altijd wel 10 maar mn vader eigenlijk geen een. Dus werd het er eentje: ik. Tja...dat was haar keuze hoor... Nu doet ze wel enthausiast en volgens mij is ze zenuwachtiger voor de bevalling als ik. Maarja En tja mn vader...das n klasse apart. Als hij me prongeluk aan de lijn krijgt of ik daar ben (wat al n tijdje niet meer is voor gekomen) informeert hij min of meer wel hoe t is. Maar verder vind hij t onzin dat ik nou ineens na bijna 10 jaar (mn jongste is 9,5) weer n kindje ga krijgen. En hij zei de laatste keer dat ik hem sprak van...mja dan zie ik hem (de baby) wel n keer... Nadat ik t had over n auto waar we wel allemaal in moeten passen (met alle kinderstoeltjes)... Klonk ook zo lekker enthausiast. Hij is dus duidelijk niet van plan om langs te komen na de geboorte... (maar goed hij is hier in de 5 jaar dat we er wonen ook al helemaal 1 x binnen geweest) Bovendien gaat hij precies in mn laatste week op vakantie... (week 42) Dus als deze weer zo lekker eigenwijs is als mn oudste (er zijn al genoeg overeenkomsten) dan ziet hij de baby niet voor hij weer terug is.... Plus dat t n hoop gedoe geeft als t er werkelijk van komt dat mn baby dan pas komt want mn moeder woont 2 uur reizen hier vandaan (en heeft zelf geen auto) en zal dan terug moeten om te helpen met inpakken (mn vader kan werkelijk niks alleen....niet koken niet wassen noppes...en zal ook geen moeite doen om t te leren ook) Terwijl mn moeder juist hier is om mn andere 2 kinderen op te vangen als ik ineens aan de gang ga... Hopelijk heeft iedereen gelijk en beval ik volgende week... @Miss: ik vind t heel vervelend dat je schoon familie zo reageert. Of eigenlijk totaal niet reageert. Alsof je ze iets heel vreemds verteld hebt...zo van ik wil mn haar blauw verven ofzo...of n grote tattoo op mn voorhoofd.. Misschien vinden ze zichzelf nog niet klaar om ineens oma te worden? Overdondert door t nieuws enzo.. Weet t niet. Maar dan nog hadden ze na de eerste shock wel wat genuanceerder mogen reageren.
Heel eerlijk waren mijn ouders ook best wel in shock toen wij het hun vertelde , dat was ook niet zo raar omdat we net een dag terug waren van onze huwelijksreis en omdat we er totaal niet mee bezig waren dus we waren zelf ook mega geschrokken ! INmiddels ( na 1 week ) waren me ouders heel erg blij voor ons , nu gaat er geen week voorbij of ze komt wel weer met een truitje of knuffeltje aan . Daar tegen over reageerde me schoonouders erg leuk en helemaal blij op het nieuws oma en opa te worden . Maar ik kan nu zeggen dat die reactie volgens mij gespeeld was want er word totaal geen intresse in mij of de baby getoont , ze hebben nog niets gekocht voor de baby ( gaat niet om het krijgen maar tis toch leuk om wat te kopen voor je aankomende 1e kleinkind ) en als we dan bijv de kinderwagen laten zien dan reageren ze zo mak het enige wat ze kan zeggen is : leuk . niet meer niet minder .( er zijn zo veel dingen die ik leuk vind maar een kinder wagen vind ik toch , heel bijzonder , mooie kleur ,rijd ie lekker , hoe gaat dit , hoe doe je dat ? enz enz enz je kan er zo veel over zeggen ! niet alleen leuk ! ) maar goed zo zie je maar het kan alle kanten op gaan ! ik hoop voor jou dat dit een schrik reactie was en dat ze later wat leuker gaan doen naar jou toe ! ps vind het netjes van je dat je met bloemen daar na toe bent gegaan , maar ik had het never nooit gedaan ze moet er maar begrip voor kunnen tonen dat jou lichaam hard aan het werk is om haar klein kind te fabriseren en tja dat kost energie , mag je dan moe zijn ? sterkte ermee ! en geniet van je zwangerschap !
Ontzettend jammer dat ze zo reageren, hopelijk voor jullie draaien ze nog weer bij. Ook hier had ik een rare reactie, en dan nog wel van m'n eigen moeder. We hebben twee grote zoons en na bijna 20 jaar wachten ontdekte ik vorig jaar augustus dat ik eindelijk weer zwanger was. Ok, het was best zorgwekkend (ik was toen 42 en heb al 8 jaar diabetes) maar het ging allemaal zo ontzettend voorspoedig, het was echt een feest, de hele zwangerschap. Maar m'n moeder bleek nukkig, sjaggerijnig en ze heeft het gepresteerd om de hele negen maand nergens naar te vragen. Tot drie keer toe hebben we een gesprek geprobeerd om te vragen wat ze nou precies had, maar ze wou niet praten. Nu is Jesse bijna een half jaar, en zo nu en dan komt ze 2 minuten met de jas nog aan, zo half in de deur, want ze heeft altijd haast. Ze heeft hem nog nooit bloot gezien, nog nooit opgepast of zelfs maar een flesje gegeven. Toen hij geboren was hebben we na een maand nog één keer geprobeerd een gesprek te voeren, maar ze gaf weer geen reactie. Nu is het klaar voor mij. Mijn zoon komt ook wel groot zonder oma. Maar het is erg beroerd omdat we maar 100 meter bij elkaar vandaan wonen.
Bij mij was ik bang voor de reacties van mijn ouders en mijn broer en zus die allebei een stuk ouder zijn. Mijn broer en zus waren allebei eind 20 toen ze kinderen 'kregen', zij zijn er echt jaren mee bezig geweest om zwanger te raken. Hebben veel meer huisje boompje beestje dan ik... Ik was dus erg bang voor ieders reactie... maar ouders+broer+zus waren toch wel positief. Al vinden ze het best wennen, dat merk ik wel, maar dat is geen ramp. Nee waar ik mij om verbaasde waren de mensen die mij niet zo goed kennen. Die hadden negatievere reacties. 'Wat stom', 'weet wel waar je aan begint' en vooral er van uit gaan dat ik geen vriend heb ofzo Die heb ik trouwens bijna een jaar nu, dus zoooo ontzettend snel is het toch ook weer niet? Ook twee tantes... echt zo van 'ach meissie toch, komt wel weer goed' alsof er iemand dood is gegaan en heel verbaasd als ik zeg dat ik er gewoon blij mee ben! Negatieve reacties blijven jammer, ook al zou je je er eigenlijk niets van aan moeten trekken. Ik kan me voorstellen dat vooral als je ouders niet leuk reageren dit best pijn kan doen. Maar op dat soort momenten is het denk ik het beste voor jezelf om het goed te onthouden en die fout zelf NOOIT te maken als je eigen kinderen groot zijn.
oh vervelend meid. Ik vind het heel erg voor jullie beide. Het zal je wel pijn doen, hoe ze naar jullie rageren. Dit wens je naar niemand toe, zulke reacties en dan ben je ook nog emotioneel als je zwanger bent, dat kun je toch ff niet bij hebben? Ik had een tante die tegen onze zwangerschap was. Haar dochter is ook op jonge leeftijd bevallen een half jaar ouder dan ik. Zij wilde wel een abortus, omdat haar relatie niet stabiel was, maar haar moeder wilde het niet weg laten halen en heeft haar omgepraat. En tegen mij zeggen weet je wel dat je dan veel verantwoording krijgt!? En ja dan ga je ook veel dingen missen etc. Heel negatief begon ze tegen mij te praten, en niet naar mij willen luisteren wat ik te zeggen had. Yena is mijn moeder haar eerste kleinkind en toen ik er nog zwanger van was wilde mijn moeder tegen haar moeder het goede nieuws vertellen (dat ze ook oma zou gaan worden), Wij kwamen daar bij mijn oma en jah hoor ze wist het al van die negatieve tante. Ze had het al ff tegen haar gezegd, terwijl het mijn moeder haar taak is! Dat zijn van die dingen dat je er wel kwaad om kan gaan maken. En mijn oma moest maar ff tegen ons gaan liegen, net doen alsof ze er niks van wist. Dan ben je daar ook mooi klaar mee. Wij hebben nu ook helemaal geen contact meer me hun en daar ben ik zeker blij mee!
Hoi Miss, Wat een rare reactie zeg. Toen ik het las ging ik er vanuit dat jullie misschien al een beetje een moeilijke relatie hadden ofzo, maar je schrijft dat dat juist niet zo is. Ik bedoel, ik kan me voorstellen dat als ze bijvoorbeeld moeite met jou hebben (daar bedoel ik niks mee, maar mijn schoonmoeder heeft bijvoorbeeld netjes gezegd nogal moeite met mij) dat ze dan niet zo blij zijn dat ze nu definitief aan je vast zitten. Maar als jullie het eerder gewoon altijd leuk hebben gehad, dan vraag ik me echt af wat erachter zit. Het lijkt me goed als je vriend dit probeert op te lossen en dat jij je er niet te veel mee bemoeit. Het zijn zijn ouders en jij bent al emotioneel genoeg. Al zal dit voor hem inderdaad ook moeilijk zijn. Je wilt toch dat je ouders blij voor je zijn. Wat een rotsituatie zeg! Probeer er maar zo snel mogelijk achter te komen wat er nou precies is en probeer daar samen uit te komen. Maar zij moeten daar ook vooral hun best voor doen, jij hebt al genoeg bloemetjes gekocht... Succes! Lindangel
Wat een rare mensen alsof je niet zwanger mag zijn! Je bent volwassen!:S, ik begrijp dat je je rot voelt maar geniet toch van je zwangerschap, er groeit een wondertje in je en jij en je vriend moeten daarvan genieten.. wat derest er van zegt moet je maling aan hebben want het is jullie leven.. gelukkig heb jij nog een liefdevolle familie en dat is belangrijk Ik hou niet van zulke mensen, mijn vader en zijn nieuwe vrouw waren ook niet blij toen ik vertelde dat ik zwanger was.. ze mogen mijn vriend absoluut niet omdat mijn vriend een kleurtje heeft. Gewoon belachellijk en racistisch! Ik moet wel zeggen dat ze nu wel bijdraaien en interesse hebben in mijn zwangerschap.. ze moeten wel anders zien ze mij niet meer.. kom op niemand gaat mijn leven bepalen! Sterkte meid!
hoi allemaal, heel erg bedankt voor jullie lieve reacties. mijn vriend heeft haar gebeld en ze waren idd geschokken. en zij zijn traditioneel met wachten met vertellen tot 3 maanden dus ze willen er nu nog niks van weten. 15 september naar verloskundige en daarna willen ze ons pas feliciteren. beetje raar maar goed het is nu wel uitgesproken dat is eht belangrijkste. gister waren hier voor mijn verjaardag (morgen jarig) maar het was wel raar ik kon me geen houding geven.
Ik kan me die terughoudendheid ook wel een klein beetje voorstellen. Je bent echt pas NET zwanger. Heel veel vrouwen hebben ooit een miskraam gehad en mogelijk jouw schoonmoeder ook. Misschien wel meerdere. Daardoor kan het heel gevoelig liggen. Neemt niet weg dat ze natuurlijk ook gewoon anders hadden kunnen reageren. Zeker voor je man lijkt het me die reactie nogal sneu. Ik had zelf heel veel negatieve reacties verwacht maar iedereen heeft braaf zijn of haar mond dichtgehouden Tot nu toe dus alleen maar lieve reacties. Ik geloof dat niet iedereen ook daadwerkelijk zo positief is, maar dat hoef ik ook niet te weten. Het is tenslotte onze keuze. Dus wijze mensen om me heen
Ff offtopic, ik heb je foto's gekeken, je oudste zoons kijken zo trots op hun kleine broertje, prachtig! Weet oma dat ze ook zo trots op hun broertje zijn?
Hoi Miss, Ik vind het heel erg voor jullie... Het is juist zo fijn om het met je naasten te kunnen delen! Ik hoop dat het zo iets beter gaat! Liefs, Danielle
Hier heb ik in het begin ook gehad, niet mijn ouders en schoonouders (t was onverwachts) maar van de broer van mijn vriend en zijn vrouw. Zij waren toen al een jaar getrouwd, en willen ook graag kinderen maar nog niet gelukt (weet niet tot hoever ze er mee bezig zijn) Wij waren ongetrouwd (komen uit een christelijk gezin) en nog niet lang bij elkaar. Dit heeft geduurt tot zelf na ons trouwen en pas rond de 20 weken bijgedraaid. Ze wonen nu wat verder weg en hoeveel het niet diepgaand is tonen ze wat meer belangstelling.
Hier ook een vervelende reactie, nog wel van mijn eigen moeder.. Ok, mijn (inmiddels man) en ik waren net ruim een jaar samen, maar het was wel helemaal gepland (was op weg naar de 30 en wil graag nog meer kinderen). We hebben een erg stabiele relatie en hadden net (ivm onze uitbreidingsplannen) een mooi huis gekocht. Het eerste wat ze zei na het nieuws: hoe gaan jullie dit allemaal betalen? We hebben het een half uur over praktische zaken gehad en daarna het onderwerp maar laten rusten. Toen we weg gingen zei ze: o ja, nog gefeliciteerd! UIteindelijk bleek dat ze erg aan het idee moest wennen om zelf oma te worden! Ze is zelf nog maar net 50 en vond het nogal jong haha, maar het blijft lullig zo'n reacite.