Dat is inderdaad wel een heel goed idee. Als hij zijn eigen inbreng kan geven staat hij niet aan de kant en is het ons plan ipv mijn plan. Dankjewel. Ik woon in xxx. Dankjewel dat je zomaar een aanbod doet terwijl je me niet eens kent. Mooi om te lezen.
Ik kan je wel zeggen dat ik zo enorm blij ben dat we geen kast van een huis hebben gekocht met een enorme lap tuin erbij. Stel je voor...
Het doet me wel goed om er zo over te schrijven en te bedenken hoe we dit weer een beetje in balans kunnen brengen.
Jeetje meid! Wat heftig... En ik schaam me dood...ik maakte net een verwijzing naar een dergelijk iets en dat bedoelde ik echt niet zo! Sorry! Hopelijk kunnen ze hem goed helpen! Wat een angst moeten jullie in leven.... Ik snap dat hij zich heel erg aangestast voelt omdat hij zijn passie en beroep hierdoor niet meer (optimaal) kan uit/be-oefenen...
Hij heeft dit niet kunnen voorkomen, mede omdat ik niet graag afhankelijk ben van anderen en hij door zijn hulp vraag dit gevoel alleen maar versterkt werd. Ik weet ook niet hoe hij het anders had kunnen aanpakken maar ik denk dat openheid en aangeven dat het voor jou te zwaar is dus zonder de vraag of hij meer gaan kan doen er wel voor kan zorgen dat jullie samen kunnen brainstormen over het huishouden.
Geen probleem hoor... kun jij niet weten. Ik haal trouwens ook even weg waar ik woon. Zou jij dat in jouw quote even willen verwijderen?
Andere situatie hier, maar vergelijkbare uitkomst. Mijn man heeft ADHD en daardoor ligt het zwaartepunt van de zorg hier in huis bij mij. Hij ziet veel dingen niet en andere dingen lukken hem gewoonweg niet. Dat is prima zolang alles normaal draait, maar de afgelopen 5 jaar hebben we hier te maken gehad met twee keer een huilbaby, 3 miskramen, beiden door verschillende omstandigheden onze baan kwijt geraakt en zo nog wat andere ellende. Door de slaapproblemen met onze dochters en de zwangerschappen/miskramen, slaap ik nu al ruim 5 jaar vrijwel geen nacht door en ik ben dus ontzettend moe. Tja, dan kan ik dus willen dat mijn man van alles doet om mij te ontlasten, maar dat werkt helaas dus niet zo door zijn ADHD. Hij wil wel hoor, maar het lukt gewoon niet en pogingen die hij soms toch onderneemt leveren me over het algemeen meer werk op/kosten mij uiteindelijk dus meer energie. Ik ben dus aan de bel gaan trekken in m'n omgeving. Krijg nu hulp bij het huishouden, wat mij dus ook weer ontlast. Mijn ouders komen af en toe een nacht logeren en doen dan de nachten met onze jongste, zodat wij even wat beter kunnen slapen. Ik denk dat je dat los moet zien van een gelijkwaardige relatie verder: jouw man kan nu even niet voor jou zorgen zoals jij dat voor hem doet. Dat verandert in de basis niets aan wie je voor elkaar bent, maar betekent dus wel dat je bepaalde dingen ergens anders moet halen. Ik heb hier nu sinds vorige week ook een vrijwilliger van een project van humanitas: homestart. Nu nog even bezig elkaar te leren kennen, maar als ze wat vertrouwd is met de kinderen, kan zij op de middag dat ze hier komt eens met ze in het park hier naast gaan spelen en kan ik die tijd even besteden aan andere dingen, (net wat op dat moment belangrijk is en prioriteit heeft: huishoudelijke dingen die moeilijk gaan met de kinderen erbij, even rust voor mezelf, enz enz).
Dankjewel. Ik denk ook dat het het belangrijkst is dat hij weet hoe ik me voel. Dan kan hij zelf kijken wanneer hij wel/niet er iets mee kan doen.
O, nog even: hier de ervaring dat een hoop mensen echt willen helpen, maar niet weten hoe. Concrete vragen en verzoeken helpen! Zitten nu bijv met lekkage in de badkamer, waardoor ik ook niet kan wassen en dan gooi ik op facebook of er mensen zijn die een wasje voor me kunnen draaien. Dat werkt dus meestal wel goed.
Jullie hebben je portie ook wel al meer dan genoeg gehad zeg. Fijn om te lezen dat jij nu op de goede weg bent naar een betere balans. Ik kan me voorstellen dat het jou soms meer werk/frustratie/minder energie oplevert als je man iets doet wat niet goed uit pakt. Ik moet wel zeggen dat er hier soms goede dagen tussen zitten. En dat is wel heel fijn, want dan is er weer zin en energie voor leuke dingen, seks, knuffelen, etc. Maar dan is het ook zo makkelijk van mij om te zeggen: 'schatje, wat gaan we vandaag doen?' en dan bedoel ik iets leuks 'ik doe die klusjes morgen wel'. Maar eigenlijk moet ik dan gewoon ook zeggen 'kom op, we zorgen even dat de prullenbakken weer leeg en gepoetst zijn en de toilet is gepoetst en dan gaan we er op uit'. Ik denk dat wij nu nog niet zo ver zijn dat we op zulk soort manier hulp gaan zoeken. Zo lang mijn man nog kan werken (en anders zal hij misschien afgekeurd worden en een ziekte-uitkering ofzo krijgen, ik weet niet hoe dat werkt/heet/etc), hebben we gelukkig wel financieel de mogelijkheid om een poetshulp in te schakelen. Mocht het ons gegund zijn om kinderen te krijgen, dan weet ik nog niet hoe dat dan gaat. Maar vooralsnog heb ik de hoop en ga ik ervan uit dat ze de mijn mans medische situatie wel kunnen verbeteren. Ze doen niet voor niks zoveel onderzoeken en er zijn veel dingen mogelijk als het om behandelingen gaat. Dus ik ga ervan uit dat hij ooit wel weer met een zoontje/dochtertje kan voetballen/badmintonnen. De eerste jaren zullen vast zwaar zijn. Maar in dat geval kunnen we ook allebei overstappen op 3 dagen per week werken. Er zal vast een balans in te vinden zijn. Ook al is dat wellicht niet de makkelijkste en verstandigste stap.
Dat is wel een goede tip. Al moet ik zeggen dat veel mensen om ons heen de ernst van de situatie niet zien. Iedereen is lekker druk met zichzelf. Maar we hebben wel onze (schoon)ouders en een bevriend koppel van wie ik weet dat we er wel kunnen aankloppen. En ik denk inderdaad dat je dan zo concreet mogelijk moet zijn. Wel fijn dat je zo toch bent geholpen!
Als we weleens mensen in het ziekenhuis tegenkomen die een zelfde soort ziekte hebben (al verschillen die allemaal wel wat van elkaar), zijn ze vaak al behandeld (soms meerdere keren) en heeft het bij de meeste mensen tot verbetering geleid. Ik heb ook op internet een verhaal gevonden van iemand die zelfs weer mega sportprestaties neerzet. Dus daar houden we ons dan maar aan vast.
Ik heb niet alles gelezen. Is iemand die jou helpt bij het huishouden niet wat? Concreet aangeven waar je hulp nodig hebt helpt dan ook. Iemand voor de tuin? Wat kan je man voor je doen? Kleine dingetjes helpen ook. Neem zelf eens vrij van alles en laat de boel de boel. Kunnen jullie samen iets doen? Ook al is het klein, dat zijn wel dingetjes die helpen.
Hier ook een paar tropenjaren achter de rug met een zeer zieke man, een veeleisende internationale baan, en een kleine baby als kers op de taart. Een man die helemaal niks meer bijdroeg, maar waar ik ook echt niks van kon vragen. Gewoon te ziek. Het was zo ontzettend zwaar en ik ben veel verdrietig en eenzaam geweest. Heb ook ruzie gemaakt met hem omdat is gefrustreerd was. Heel langzaam is het steeds iets beter gegaan en nu gaat het gelukkig met ups en downs veel beter. We zijn er bijna Ik weet niet wat jouw man heeft en wat je van hem kan verwachten. Ik herken je gevoel helemaal, maar heb eigenlijk geen ander advies dan wat de andere dames al gezegd hebben. Ikzelf heb niet aan de bel getrokken, ging maar door en door en door met als gevolg een burn out. Zorg ervoor dat dat je niet overkomt! Veel sterkte en wijsheid
Dankjewel! Wat naar dat je het zo zwaar hebt gehad de afgelopen jaren. Zaten jullie al in deze situatie voordat je zwanger werd?
Nee dat niet. Ongeveer 4 maanden na de bevalling is mijn man ziek geworden. Een kind krijgen in die situatie was niet wenselijk geweest. Gelukkig was ons zoontje te jong m te snappen wat er gaande was, hoewel hij wel mij stress voelde hoor.