Oke nu ben ik 17 weken en volgens de boeken zal ik me man bespringen. Ja... ahum ...nou nog niet dus. Ik baal wel. Maar het is het eigenlijk net niet zeg maar. Het voelt van binnen niet prettig alsof het veranderd is. Ik vond het moeilijk om dit hier neer te zetten maar ik zit er toch mee. Moet ik nog wat weken geduld hebben?
Oh ja, mijn man riep ook constant in het begin van de zwangerschap dat mijn zin in grote getalen terug zou komen. Maar nee hoor, nog steeds niet. En dat zal ook wel niet meer gebeuren. We doen het nog steeds wel 1 a 2 keer per week, maar dat is alsnog een stuk minder dan voorheen.
Nou bij mij is het mijn hele zwangerschap al but! Manlief heeft er nu vrede mee....maar het doet ook zeer bij mij dus heb ook zoiets van nou maar ff niet. Sinds mijn weeen in week 30 wil manlief hetzelf ook niet meer...Voel me wel schuldig tegenover hem hoor.....maar er zijn ook andere manieren he
Ha, nou, hier ook niet... Pff, eerst met m'n misselijke lijf geen denken aan, maar nu met m'n aambeien laat ik ook mooi over gaan. Komt wel weer... een relatie is meer dan seks,
pffff.... gelukkig ben ik niet de enige die er last van heeft.. Maar het schuldgevoel tegenover mijn mannetje wordt er niet minder om
pffff dat is al sinds juli niet meer gebeurd .. ligt alleen in ons geval niet aan mij maar aan hem.. hij ziet het niet zitten.. arme ikke
Wel jammer dat het bij jullie zo gaat. Hier gaat het gewoon nog goed gelukkig. Maar niet meer als voor mijn zwangerschap, gewoon evenveel.
hier wil manlief ook vaker als mij maar ben gewoon te moe en mijn lichaam doet zeer. Knuffelen enzo doen we wel erg veel
Bekend verhaal hoor. Tijdens mijn eerste zwangerschap durfde ik de eerste 3 maanden niet en dat is nu weer zo en daarna wilde hij niet, hopelijk is dat nu niet zo We zullen het allemaal wel zien en inderdaad een relatie is meer dan sex, en zeker nu.
Mijn belangrijkste tip is: Geloof niet wat er in de boeken staat. Ieder boek is anders, iedere vrouw is anders. Maak je geen zorgen, vroeg of laat komt het terug. En probeer, hoe lastig ook, er niet te gefrustreerd mee om te gaan, zodat het beladen wordt, en het niet meer spontaan is. De hormonen zetten je hele lijf op z'n kop. En iedere vrouw reageert daar weer anders op. Geniet van je zwangerschap, de rest komt vanzelf weer goed, echt
Bij mij komt het nu weer (bij 14 weken) langzaam terug... Maar idd wat Female zegt, denk dat je er geen normen voor hebt, iedereen is anders toch! In elk geval niets tegen je zin in doen, wordt het alleen maar erger denk ik...!
Tijdens mijn zwangerschap dacht ik dat ik sex noooit meer lekker zou vinden en dat het altijd pijn zou blijven doen, maar kan er nu echt weer van genieten
Sex? Och, we hebben er wat ruzies/discussies over gevoerd. Ik ben te passief, de spanning is gezakt naar een absoluut 0 punt, hij heeft geen zin meer om het voortouw te nemen, en ik heb vervolgens zoiets als: "Mooi, dan toch lekker niet". Ik voel ten opzichte van hem vréselijk onzeker over mijn eigen lijf (waardoor ik dus ook zo heerlijk passief ben geworden), en dat idee wordt min of meer continue bevestigd doordat het hem behoorlijk wat moeite kost om zichzelf te motiveren. Het geeft een beetje het idee van: Zin is er wel, en toevallig is zij de enige die voor handen is, dus dan doen we die maar. Klinkt op deze manier best lullig, maar seksuele aantrekkingskracht ontbreekt gewoon. Niets tegen je zin in doen in ieder geval, dan word je schuldgevoel ten opzichte van hem misschien wel iets minder, maar het schuldgevoel ten opzichte van jezelf des te groter. Het komt vanzelf wel weer een keertje terug.
Jeetje Vlerkje, hij zal toch ook nu wel beseffen dat je anders dan anders bent? Je bent zwanger! Waar zijn de mannen die hun vrouwen gedurende de zwangerschap steeds liever gaan vinden! Dat staat in de boeken! Wij hebben ook niet veel gedaan, eigenlijk 3 maanden al niet, sinds begin zwangerschap. Ik had er in het begin helemaal geen zin in, nu begint de zin toch wel weer wat te komen, bij hem hoop ik binnenkort ook.
Ik heb een man die mij nu veel liever vindt, dus ze zijn er wel Al baalt hij wel dat ik echt geen zin heb
Boeken moet je niet geloven.......zeker niet met dit! Hier gebeurt het ook weinig....meestal 1x per maand. Soms duurt het iets langer. Vette pech denk ik dan! Mijn kind en mijn lichaam zijn ff veeeeel belangrijker! En als vriendlief dat niet begrijpt, kan die me wat! Hij heeft nergens last van, hoeft er 's nachts niet 10x uit om naar de wc te gaan, kan in 1x doorslapen, geen rug- en bekkepijn, nee tis goed met hem! Als ie gaat klagen heeft ie bij mij een groot probleem hoor! Maar hij klaagt gelukkig niet en begrijpt het! Vind het wel jammer, maar das logisch en dat mag ook, want ik vind het ook jammer, maar ik heb er gewoon weinig zin in.
Helemaal mee eens, Kitty! Die mannen die hierover gaan lopen zeuren, moeten gauw hun mond houden: zij zijn niet zwanger en hebben geen last (aan hun eigen lijf dan) van de kwaaltjes... Elke vent die erover gaat zeuren op de manier van: Ik kom tekort, die is een eikel en egoist eersteklas. Ik heb gelukkig een man die het wel jammer vindt, maar het maar even accepteert zoals het is en mij de ruimte hierin geeft. Erg fijn,