Ik vroeg me af (denk het haast wel) of dieren net als mensen ook een ziel hebben. Zal je je geliefde huisdieren weer zien als je zelf overlijdt?
ik geloof daar wel in, ze zijn immers ook een levend en denkend wezen net als wij zijn....maar iedereen denkt er wellicht anders over!
Als je zo gaat denken is het wel erg druk in het "hiernamaals" Ik weet het niet.. wat ik me dan ook afvraag.. Wat als ik sterf.. en ik zit te wachten in het hiernamaals op mijn man.. maar die hertrouwd.. Hij sterft.. komt bij mij?! in het hiernamaals.. Zijn nieuwe vrouw sterft.. Komt bij ons?! in het hiernamaals?! Als ze dan ook nog alle huisdieren mee moet nemen word het me te druk hoor! ik vind het maar vaag
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge. When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable. All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor. Those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind. They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent. His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster. You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart. Then you cross Rainbow Bridge together....
Ik weet wel zeker dat dieren ook een ziel hebben. Mijn kat is in mei 2009 3 jaar overleden. Toen hij net een paar maanden overleden was heb ik contact gezocht met een dierenfluisteraar. Zei heeft toen met mijn kat gesproken, vooraf heb ik haar helemaal niets verteld over mij of over mijn kat. En ze kreeg zoveel juiste info door over mij en de kat. Ze zei ook dat waar ik ben, mijn kat daar ook is, en dat we elkaar ooit weer gaan zien. Dus JA ik geloof er zeker in.
Ik geloof niet dat mensen een ziel hebben dus ook niet dat dieren een ziel hebben. Ik geloof dat wat we nu hebben "het" is en dat er daarna niets meer is.
Ik vraag me dit ook wel eens af.... Maar dan denk ik: áls honden en katten een ziel hebben, dan hebben kippen ook een ziel, en als kippen ook een ziel hebben, dan hebben muizen ook een ziel, en als muizen een ziel hebben, dan hebben meikevers ook een ziel, en als meikevers een ziel hebben, dan hebben mieren ook een ziel, en als..... begrijp je wat ik bedoel? waar ligt dan de grens? Het kan toch niet zo zijn dat het ene dier wel een ziel heeft en het andere niet? Maar als ik tot de conclusie kom dat zelfs mieren een ziel hebben, dan vind ik dat echt een beangstigende gedachte !
Ik weet het wel zeker! Ik ken een heel mooi verhaal, echt gebeurd: Een kennis van mij reed op een avond van visite terug naar huis. Onderweg werd het ineens heel mistig. Je zag geen hand voor ogen. Hij had de auto aan de zijkant van de weg gezet, en zat te bedenken hoe hij in godsnaam thuis moest komen op deze manier. Hij kijkt op, en zit in de mist het silouette van een hond staan, vlak voor zijn auto voor de koplampen. Hij keek nog eens goed, en realisseerde zich dat hij zijn hond was. Zijn hond was dat jaar ervoor overleden. De hond begon te lopen, en meteen wist mijn kennis dat hij de hond moest volgen. Heel langzaam maar zeker, heeft zijn hond hem naar huis geleid in die dichte mist... Bij thuiskomst was de hond weg...
Ik denk ook dat we elkaar ooit weer tegen gaan komen... Ze wachten net zolang tot wij er zijn, en dan voegen ze zich bij ons.
Ja, ik denk ook van wel. Mijn moeder had altijd een collie. Deze krabde altijd aan de deur als hij naar binnen wilde. Toen het beestje was overleden hoorde ze hem vaak krabben, eerst dacht ze dat ze zelf mesjogge was, tot ze een keertje een party had van iets, toen hadden kleine 15 mensen dit gekrab ook gehoord. En nee, het was niet wat anders wat stond te krabben, want moeders heeft de deur heel vaak geopend zonder dat er wat achter stond. Later heeft ze geroepen dat het goed was zo en dat hij kon gaan rusten, toen was het ook over. Ik denk dat het hondje zeker wilde zijn dat het goed ging met mijn moeder, ze kwam net een scheiding van haar exman en had een nare tijd achter de rug.