Ik moet even mijn hart luchten.. Na twee miskramen in de afgelopen 12 maanden ben ik nu weer zwanger, nu bijna 7,5 week. De eerste zwangerschap was ik vreselijk ziek, de tweede helemaal niet. En waar ik bang voor was is nu weer gebeurd: ik ben kots- en kotsmisselijk..Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Ik hoef niet te braken maar ik zou het bijna willen, om van die misselijkheid af te zijn. Ik kan wel eten, maar dat gaat puur op discipline, niet omdat ik trek heb. Crackertjes, een appeltje, warm eten gaat nauwelijks. Daarbij heb ik al maanden last van een vieze smaak in de mond, soms tintelingen in mijn tong en gehemelte. Niemand kan iets vinden...Van die smaak wordt ik dubbel zo misselijk. Ik heb me deze week ziekgemeldt omdat ik het gewoon niet zag zitten (ik werk fulltime). Ik ben ontzettend bang voor wat er nog gaat komen..Wat als dit echt nog maanden gaat duren? Hoe trek ik dat? De eerste keer had ik van de huisarts Emefasene voorgeschreven gekregen maar dat hielp totaal niet..Zou het deze keer misschien wel helpen? Ik maak mezelf gek met angstige gedachten. Ik kom haast de deur niet meer uit en kan alleen maar op de bank liggen huilen. Ik voel dat ik wegzak in een soort van depressie. Waarom wilde ik dit uberhaupt? Ik voel me zo schuldig over deze gedachten..Ik heb zo'n verdriet gehad van de twee miskramen en nu ben ik eindelijk weer zwanger en nou wil ik het eigenlijk niet meer...Wat voor mens ben ik dat ik zulke dingen denk?! Ik weet niet meer wat ik moet doen..
Allereerst evengoed gefeliciteerd met je zwangerschap, ook al geniet je er nu (nog) niet van. Ten tweede zou ik zeggen: BEL JE HUISARTS Z.S.M. OP! Als je zelf al aangeeft dat je steeds dieper wegzakt, omdat je je weer zo beroerd voelt, kan de ha er misschien wat aan doen en anders je iig doorverwijzen naar een specialist vanwege je sombere gevoelens.
Hier ook extreme misselijkheid zonder braken en een continue vieze smaak. Ik gebruik ook Emesafene (4 x dd). In het begin merkte ik niet zoveel resultaat, nu na drie weken zeer consequent gebruiken merk ik wel een kleine verlichting. Ik ben nog steeds 24/7 misselijk, maar heb niet meer voortdurend het gevoel dat mijn eten heen en weer stuitert. En ja, misselijkheid is zeer bepalend en ik merk zelf dat ik ook absoluut niet op een roze wolk drijf. Gelukkig ben ik niet depressief. Dus als ik jou was, zou ik idd vlug contact opnemen met de huisarts en dit bespreken. Er zijn ook mensen die meer baat hebben bij Primperan (zelf kan ik hier niet tegen), en wellicht dat je in elk geval iets kunt krijgen tegen de sombere gedachten die je nu hebt. Sterkte!
Huisarts bellen en evt aangeven dat de Emefasene de vorige keer niks bij je hielp.Er zijn namelijk ook andere medicijnen die zwangere vrouwen mogen hebben bij extreme misselijkheid. Ik herken overigens veel in je verhaal. Hier vanaf het begin ook extreem misselijk. Hyperemensis Gravidarum geconstateerd door de gynaecoloog. Kon ook alleen maar in bed liggen. Misselijk zijn en overgeven.Niet werken. Niet voor mijn zoontje zorgen. Niet de deur uit. Vreselijk. Ik heb ook geroepen dat het van mij zo echt niet hoeft, terwijl dit kindje ontzettend welkom is. Hier helpt Emefasene trouwens wel iets. Neem het elke ochtend en avond om half 7, zodat er een spiegel wordt opgebouwd. Ik ben tot dus er 5 kg afgevallen. Kon haast niks eten of drinken. Had ketonen in mijn urine en zat dicht tegen een ziekenhuisopname aan. Gynaecoloog adviseerde mij toen om elke 10 minuten een slokje water te nemen, niet meer en niet minder. Tevens ben ik meloenen gaan eten. Lekker fris en bevat veel vocht. Dit heeft gelukkig geholpen. Nu gaat het gelukkig weer iets beter.Lust alleen nog steeds geen avondeten. Alleen die lucht van warm eten maakt me al beroerd.
O ja....even niet gaan werken, maar je rust nemen helpt ook bij extreme misselijkheid. Zit zelf al een maand thuis. Hoop binnenkort wel weer aan de slag te kunnen. Goed naar je lichaam luisteren!
Vervelend hier erg last gehad van HG... Ik ga deze topic wel verplaatsen naar het Gezondheid gedeelte.
Zomaar een vraagje: waarom maar 2x per dag emefasene? Met 2x per dag bouw je juist nauwellijks een spiegel op. Ik moest het 3 tot 4x per dag nemen. Zo om de 6 uur om een spiegel op te bouwen Dit hielp super. Met 2 keer per dag werkt het niet lang genoeg. Na een paar uur zakt de werking weer. O Regelmatig om de zoveel uur houd de spiegel op peil. De "dipjes" moet je juist voorkomen. Trouwens met elk medicijn waarbij spiegel opgebouwd moet worden. B Pcm werkt bijv ook beter als het strikt zoveel x per dag x2 tabletten genomen wordt..l
emefasene mag maar 2x per dag max. Voor een dag of 2 tot 3 mag je max. 4 per dag maar niet te vaak en zeker niet tijdens je zwangerschap (volgens mijn HA). Ze werken trouwens pas na een uur na inbrengen (of inname) en de werking duurt 8 uren. Ik neem er 's morgens vroeg eentje die dan overdag werkt en smiddags rond een uur of 2 weer eentje die dan de namiddag en avond werkt. 's nachts heb ik geen problemen. Zo lang ik maar lig gaat alles goed Ik herken je verhaal heel goed. Ik kan nu iets meer eten als de afgelopen 6 weken, maar heb tot nu toe op water en brood geleefd (ja letterlijk) omdat alles er weer uit ging. Zit dus ook al weken thuis en was ook niet blij met de zwangerschap. Op zich natuurlijk wel, want anders doe je niet zoveel moeite om zwanger te worden, maar ik was het al snel zat (en nu nog steeds eigenlijk). De vorige zwangerschap ben ik 40 weken ziek geweest, heb toch gekozen voor nog een zwangerschap maar dit is wel echt de laatste keer. Nu mijn buikje een beetje begint te groeien en je steeds meer na gaat denken over de tijd na de bevalling krijg ik wel steeds meer positieve gevoelens, maar heb echt ook in de dip gezeten dat ik het niet wilde. Ik raad je aan om contact met je HA op te nemen en eventueel door te laten verwijzen naar iemand waar je mee kunt praten. Voor mijn misselijkheid en braken loop ik nu bij een accupuncturist die mij veel helpt.
Hier tot week 20 ook extreem misselijk geweest. Verschillende medicijnen gehad. Primperan was het enige wat bij mij werkte. En ja...die gekke gedachten herken ik ook. Je kunt je zo afschuwelijk beroerd voelen dat je er alles voor over hebt om er maar van af te komen. Ik zou me er niet schuldig over voelen. Misselijk zijn is echt heel vervelend. Als ik jou was zou ik naar de huisarts gaan en vragen om andere medicijnen...wellicht dat dat wel werkt!
Ik mag gelukkig 4 x daags Emesafene gebruiken en dat is ook hard nodig. Al zo een uur voor ik de volgende neem, merk ik dat de werking afzwakt. En hoewel het middel de misselijkheid niet wegneemt, maakt het dit wel dragelijk en dat scheelt toch een stuk. Dus idd aan de bel trekken hoor, als je wat minder onplezierig in je vel zit, word het leven een stuk leuker!
Wat ontzettend vervelend meid! Hier vanaf 5 weken en extreem misselijk geweest en heb vaak moeten braken. Op een slechte dag wel 12 keer en op een goede dag maar 2 keer. Ik niets binnenhouden en had nergens trek in, zelfs water bleef er niet in. Ik voelde me verschrikkelijk. Eerst heb ik Emesafene gekregen, hielp niets. Hierna Primperan maar ook dit deed helemaal niets. Van de week moest ik voor mijn 1 ste echo naar de gyn en hij raadde gember capsules aan. Voor sommige vrouwen schijnt dit te werken, helaas voor sommige vrouwen ook niet. Volgens hem te koop bij de kruidvat, echter waren ze uit de andel genomen toen ik er voor kwam. Ben toen naar zo'n ouderwetse drogisterij gegaan en heb hier gember caosules gekocht. Er zit 350 mg gember in en ik slik er 4 per dag. Sinds 2 dagen voel ik me nu ook echt veeeeeeeel beterder. Heb nog steeds niet veel trek maar kan wel degelijk wat eten, ook is het misselijke gevoel bijna weg. Of het puur toeval is of niet, ik durf nog niet af te bouwen met de gember capsules. Ben te bang me weer zo slecht te voelen. Misschien dat het bij een van jullie ook werkt? Wilde jullie dit tot nu toe positieve verhaal graag leten weten. Iedereen veel sterkte!
350 mg gember en je slikt er 4 per dag? Zit net op internet te lezen, maar teveel gember is gevaarlijk tijdens de zwangerschap! In doseringen tot 1 gram per dag is veilig, is uit onderzoek gebleken. Ik wil niet zomaar iets roeptoeteren, dus lees dit maar: Zwanger en misselijk Eten tijdens je zwangerschap | Moederschap op Vrouwonline.nl | opvoeden, dilemma's, informatie en artikelen Kruiden en Zwangerschap Gember wel of niet gebruiken, verse gemberthee http://www.peuteren.nl/peuters/toon_vragen.php?name=Christel%20Vondermans&id=903 Nogmaals, je mag het in lage doseringen wel gebruiken, maar dan ook nog eens weer niet langdurig. Ik waag me er maar niet aan. Hou het wel bij af en toe een kopje gemberthee.
Ik heb het nog expliciet aan de gyn gevraagd tot welke dosering je mocht slikken en volgens hem was er geen grens. Ook kan ik op de site van voedingscentrum.nl niets over gember vinden. Heb natuurlijk zelf ook een paar echte onderzoeken gelezen op pubmed en hier is nergens uit gebleken dat gember schadelijk kan zijn tijdens de zwangerschap. Ik snap je verontrusting maar heb mezelf goed ingelezen.
Inderdaad spreken een aantal sites elkaar weer tegen, maar dat is mede de reden dat ik veel gember niet aan durf. Overigens kon ik op het Voedingscentrum hier ook niks over vinden....dus het zal dan wel geen kwaad kunnen.
Ah meid, zo jammer dat je ook zo ziek bent! Ik heb het nu een tweede keer en ik wens het echt niemand toe hoor. Ik zit nu al twee maand thuis en ben nog altijd misselijk. Eten lukt nu al iets beter. Overgeven nog maar eens om de paar dagen. Ik ben nu volop terug wat op mijn positieven aan het komen, was ook 5 kg kwijt en compleet uitgeput (heb nog een hele zware buikgriep er bij gehad, was vreselijk). Ik ben weer een week opgenomen geweest in het ziekenhuis wegens uitdroging en uitputting. Nu heel stilletjesaan terug aan de beterhand maar het gaat zo traag! De eerste zwangerschap ook zo ziek geweest trouwens en ik heb toen volgens mij ook tegen een depressie aangezeten. Deze zwangerschap gaat het mentaal veel beter. Ik heb nu mijn zoontje waar ik mee bezig moet zijn en ben dus ook verplicht op te staan ook al voel ik me zo beroerd. Enkel 's morgens heb ik wat moeite omdat ik dan nog zo vreselijk moe ben, en de hele dag zou kunnen slapen en als ik opsta ik me een echte zombie voel en gewoon nergens zin in heb. Maar ik moet door, dus geen keus. Bij mij helpt het eigenlijk net wel, dat ik bezig blijf. Vorige zwangerschap lag ik hele dag bijna neer, in bed, of in de zetel. Ik kwam niet buiten en zag bijna niemand. Ik had het gevoel dat ik geen leven meer had. Ik wist ook niet hoe ik me na de bevalling en zo zou voelen en dat beangstigde me enorm! Ik dacht dat het nooit meer over zou gaan dat rare gevoel alsof ik een vreemde was geworden. Maar na bevalling is alles eigenlijk vlug goed gekomen, geen post natale depressie gehad en eens de hormonen terug wat in balans waren, voelde ik me terug normaal! Maar toch tijdig kijken voor hulp! Ik heb het aangekaart bij huisarts maar die wilde niets voorschrijven. Ik durfde het bij gynaecoloog niet echt aankaarten. Dit is pas een twee jaar geleden maar merk nu op het forum dat er meer over gepraat wordt, over je slecht voelen en depressieve gevoelens hebben tijdens de zwangerschap. Ben ik erg blij om, ik had toen het gevoel dat ik abnormaal was en de enige die dit had. Veel sterkte!
Ter geruststelling, het duurde bij ons ruim 2 jaar om weer zwanger te worden. We hadden al de hoop opgegeven en te horen gekregen dat we ICSI zouden moeten. 2 weken later opeens zwanger. Toen veel gedoe met bloedverlies en een vanishing twin. Pas vanaf de 20-weken echo ben ik een beetje rustig. Tegelijkertijd hartstikke misselijk en toen die overging meteen door naar de bekkenpijn. Ik durf gewoon toe te geven dat ik zwanger zijn niet leuk vindt. Dat neemt niet weg dat ik heel blij ben dat ik zwanger ben. Ik kan dat echt loskoppelen inmiddels. Ik wil een kind, de zwangerschap is een noodzakelijk kwaad. Er is maar een ding dat ik leuk vind aan de hele zwangerschap en dat is het gefriemel in mijn buik. De rest kan me gestolen worden. Ook bij de eerste heb ik huilend tegen mijn man aangestaan en gezegd, waarom wilde ik dit, het is zo vreselijk. En ook ik voelde me toen vreselijk schuldig, maar je pleegt geen verraad aan je kind door toe te geven dat er niets leuk is aan je ongelooflijk beroerd voelen. Ik ben er heilig van overtuigd dat je niets liever zou willen dan genieten, maar dat is gewoon bijna onmogelijk als je zo ziek bent. Daar hoef je je echt niet schuldig om te voelen en dat is echt niet vragen om een miskraam. Ga in overleg met je huisarts, spreek je angsten uit tegen je verloskundige, ze zijn het echt gewend, ze hebben het allemaal al gehoord. Zoek medicijnen waar jij je goed bij voelt en die helpen, vergeet niet dat placebo soms ook erg goed werkt. Ik geloofde heilig dat bij mij Bellypops werkten, terwijl er rationeel geen verklaring voor is. Ik wilde helemaal niet weten of er een reden was waarom het werkte, ik had 2 milliseconden een minder misselijk gevoel en daar ging het me om. Echt meid, een virtuele knuffel en heel veel sterkte.
Meid hier een mama die van alle drie kindjes misselijk is geweest tijdens de zwangerschap, vooral tijdens de laatste heb ik het zo zwaar gehad 2 keer ziekenhuisopname wegens uitdroging, depressief, zo moe ik voelde me na drie maanden zo rot dat ik het kindje niet meer wilde heb hulp gezocht en door mijn vriend, psychiater en medicatie ben ik er door heen gekomen In de laatste weken begon ik me weer wat beter te voelen na de geboorte was de misselijkheid over en ik begon me weer echt happy te voelen. Echt meid je komt er doorheen emesefene hielp hier niet ook primperan niet echt
Tis zoals Femkes zegt: je moet gewoon aanvaarden dat je je zo rot voelt, lichamelijk en geestelijk. Laten we eerlijk zijn, we zijn allemaal zelfstandige vrouwen met een sociaal leven en opeens val je terug naar hele dagen ziek zijn en gewoon geen leven hebben buiten hele dagen alleen thuis te zitten. Welke normale mens zou er daar nu gelukkig van worden? Of dat met plezier ondergaan? Mijn vader heeft nu iets aan de maag en buikpijn, heeft gisteren moeten overgeven en is een hoopje ellende. Ik zei het tegen hem, dat is wat ik nu al maanden heb. (heb tijdens ergste van de Hyperemesis ook nog een zware buikgriep gehad, was gewoon doodgaan van buikkrampen zo'n 20 x per dag ) Hij heeft nu ook toegegeven dat het geen pretje is (en hij heeft het maar 1 dag) Daarvoor kon hij niet laten om toch over mijn werk te beginnen van ja zou je toch niet beter weer aan het werk gaan? Begrip is er niet echt maar ik trek het me deze zwangerschap niet zo veel meer aan (nu ja ene dag gaat dat beter dan andere). Het is zoals het is en je kan er niets aan doen. Aanvaarden dat je het hebt en je je een paar maand slecht tot rotslecht zal voelen. Ik heb me deze zwangerschap ook al paar keer afgevraagd waarom ik vorige zwangerschap zo down was. Toen dacht ik dat het door de hormonen was, waar ik compleet door mekaar werd geschud. Ik dacht ook een tekort aan vitamine B6 te hebben. En las in bijsluiter Primperan dat het depressieve gevoelens kon opwekken bij langdurig gebruik. Ik ben er dan toch mee geminderd en dan gestopt. Deze zwangerschap gaat het mentaal veel beter, ook al voel ik me lichamelijk even slecht en heeft die zware buikgriep me zo ziek gemaakt dat ik compleet erdoor zat, had het nog nooit meegemaakt, zo'n buikkrampen, zo afgezien, dag en nacht, nauwelijks kunnen slapen erdoor. En toch raak ik de soms ellendig lange eentonige dagen beter door dan vorige keer. Ik heb Primperan nauwelijks gebruikt deze keer, enkel tijdens buikgriep en een halve week erna. Ligt het daaraan? Of aan het feit dat ik dagelijks de zorg voor mijn zoontje heb? Die elke dag wel een paar keer een lach op mijn gezicht tovert Het maakt het wel extra zwaar op dagen dat ik me zo ellendig voelde want ik kon niet rusten wanneer ik wilde. Ik weet het eenvoudig weg niet. Vermoedelijk de hormonen zeker waar ik deze keer beter tegen kan?