Hallo, Ik zou dolgraag borstvoeding willen geven, lijkt me ongelofelijk mooi, en het bevat alles wat je kindje nodig heeft. Kunnen jullie het eerste moment van aanleggen nog herinneren, het moment dat de kleine je tepel vastpakte en niet meer losliet? Kunnen jullie dat gevoel nog omschrijven? Lijkt me zooo bijzonder, een mooie band tussen moeder en kind. Groeten, Beertje 09
Ik denk dat dat een moment is die moeilijk met woorden te beschrijven is, er gaat op dat moment zoveel door je lichaam en hoofd heen. Je hebt net het mooiste kindje van de hele wereld ter wereld gebracht en dat ligt dat klein als ze/hij is op jou buik nog met de oogjes dicht al zoekend naar jouw tepel. Ik weet nog dat ik zo ontzettend blij is wat dat ze wilde drinken (ik wilde ook zo graag borstvoeding geven en was heel bang dat het niet zou lukken) en tegen mijn vriend bleef zeggen ze drink, ze drinkt, ze drinkt met tranen over mijn wangen. De arts zei ondertussen we gaan nog even hechten en ik weet nog dat ik dacht je gaat je gang maar mijn dochter is aan het drinken dus het maakt mij allemaal niets meer uit. Ik heb ook niets van de hechting oid gevoeld en kon mijn ogen niet van ons meisje afhouden. Het is net als dat hele verliefde gevoel toen je nog niets had met je partner en je voor het eerst met elkaar afsprak, zoveel spanning door je lichaam, zoveel zenuwen maar vooral zoveel geluk. En nu bijna 8 maanden later drinkt ons meisje nog steeds al haar voedingen bij mij. Borstvoeding geven blijft gewoon iets heel bijzonders, er onstaat een band tussen jou en je kindje die niemand ooit met je kindje zal hebben. Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen; Geniet er van!
tja...had het me mooi voorgesteld...maar door de bevalling van 45 uur was ze nogal van slag...lag op me buik me aan te kijken...en moest ff nix van me borst hebben. Door de lange bevalling was ze wat ziekjes en heeft het lang geduurt voordat ze me borst nam (ze kreeg bij voeding toen me bv nog niet opgang was....om de stofwisseling op te starten en zo van de misselijkheid af te raken) Maar toen ze hem eenmaal nam...HEERLIJK! Geweldig...ook omdat ze het daar veel beter op dee dan de kunstvoeding...was apentrots dat ze me melk wilde en gulzig dronk.....dus klom pas later op me roze bv-wolkje
hmmmm, hier helemaal geen roze bv wolk, sterker nog een donderbui van jewelste. Na een lange bevalling was het enige waar ik aan dacht, o wat fijn dat het voorbij is, ik wil slapen! ( noem me maar een ontaarde moeder) Ik was ook zo laconiek over bv geven, ik zei zo van ik probeer het lukt het niet dan gaat mooi de fles erin. Twee weken lang heb ik dagelijks bij elke voeding geroepen "fles erin ik stop". Toch doorgezet en nu na 9 maanden geef ik nog bv. Maar door mijn laconieke houding kan ik me niets meer herinneren van de eerste keer voeden en heb er abslouut niet van genoten. Ik heb er zo'n spijt van dat ik er toen niet het mooie inzag wat ik er nu in zie.
Prachtig moment! Hier wilde mijn zoontje niet meteen drinken, helaas, na een aantal keer aangelegd te hebben wilde hij zo'n 2,5 uur na de bevalling wel drinken. Je ziet dan die kleine wangetjes bewegen en die blik op oneindig, prachtig!
Zo is het Ben ook supertrots dat ik heb doorgezet en dat het gelukt is. En net wat Anakin zegt: die blik op oneindig en gaaaaan!
Erg mooi moment! nadat ie op m'n buik was neergelegd ging ie meteen op zoek naar de borst, erg mooi om te zien, helemaal toen ie begon te drinken
Wat een mooie en lieve verhalen, die blik... ohh volgens mij smeltte jullie erbij weg of niet? Ik kan niet wachten, hoop echt zooooo dat ik borstvoeding kan geven.
Echt waar, meteen op zoek naar je borst oh wat mooi zeg en wat lief \/ en komt er dan meteen melk uit of duurt dat ff?
idd erg lief (en doet ie nog steeds ) Er komt wel meteen melk uit, maar volgens mij niet zoveel (niet heel erg opgelet )
Heb eerst n tijdje naar dr gezichtje liggen kijken terwijl zij terug keek. Ze huilde eigenlijk niet zo heel erg (niet zoals ik me herinnerde van mn 2 jongens maar die bevalling was veel heftiger en langer als van Wendy. Die was nml in 2,5 uur gepiept tegenover 12 en 15 uur) En uiteindelijk begon ze wat te miepen en te bewegen met dr mondje en toen heb ik dr als volleerde BV fabriek aangelegd (was als van ouds....schijnbaar is het net zwemmen je verleerd het niet en ik heb al 15 maanden bv achterwege met 2 kids) en ze pakte hem meteen en begon te zuigen. Ik werd er helemaal warm en gelukkig van en zij ...idd blik op oneindig en zuigen waarna die luikjes dicht gingen en ze n beetje soezelig door sabbelde/zuigde. Herkende heel dat gevoel en gezicht weer van mn 2 jongens wat toch al weer 10 jaar geleden is. Die oogjes die blik op oneindig. Dan dat heen en weer rollen met die oogjes en zachtjes aan gaan ze dan dicht en dan is er alleen nog de melk en het genieten van elkaar en de warmte. Verloskundige was even weg gelopen en had zoiets van...oh...nu al lekker bezig? Papa stond er wat onhandig bij met grote ogen (zn eerste biologische kind) Maar vond het zo mooi dat hij vergat fotos te maken
Deed het echt pijn joh Chebu? Heb ik met geen van de 3 gehad. Vind je het jammer of is het zo wel goed?
Die eerste keer? Ik dacht alleen maar "AAAAAAUUUUWWWWW" (was overigens ook niet gelijk na de geboorte ivm complicaties) Maar ik was wel dolgelukkig dat het lukte, en heb de pijn op de koop toegenomen. Inmiddels doet het geen pijn meer en ik vind het nog steeds elke keer fijn als hij lekker ligt te drinken en dan tegen me aan in slaap valt. Dat borstvoeding "geen pijn hoort te doen" vind ik ook onzin, mijn tepels waren niets gewend en opeens gaat er een gulzige baby uit drinken, dat deed gewoon zeer... er moest even "eelt op komen". Figuurlijk dan Dus als het niet gelijk loopt, of het doet zeer, of het is niet roze-wolkerig: geef niet te snel op als je graag zelf wil voeden. Net zoals niet iedere zwangere 9 maanden jubelend op een roze wolk doorbrengt, is beginnen met borstvoeding ook niet voor iedereen het ultieme roze-wolk of zwitsal-reclame moment. Soms is het even doorbijten om pas later te kunnen genieten.
de eerste keer....het was een uurtje of 2.5-3 na de geboorte toen ik weer dichtgeniet was van de keizersnede. Mijn vriendin en verloskundige keek mee en hielp NIck aanleggen, aangezien ik zelf nog verlamd was van onderen. Maar die zoekende blik, die heldere oogjes....ik zal het niet snel vergeten. Het was een intens gevoel van samenzijn, ik en mijn ukje. Dat gevoel is gebleven, daarom deed het ook erg zeer dat hij na een kleine 10 maanden heel resoluut stopte met drinken bij mij. Van de ene op de andere dag was het niet goed meer en duwde hij mijn borst driftig weg....erg pijnlijk.... een week of anderhalf later bleek dat ik weer zwanger was....dus dat was wellicht de oorzaak. Bij Chris ben ik op een natuurlijke manier bevallen. Heerlijk dat ukkie op mijn buik, de smakgeluidjes en dat meteen na de geboorte. En ook al was Chris klein en fijn, ook hij had meteen door waar hij moest zijn. Ik voel me rijk met twee kindertjes die allebei instinctief precies wisten waar ze moesten zijn. Chris drinkt nog steeds bij mij en ik hoop dat dit nog een hele tijd mag duren, al denk ik nu ook af en toe: grr...concentreer je eens op waar je mee bezig bent. Wel miepen dat je wilt drinken, maar in 2 minuten weer afgeleid en andere dingen willen zien. Maar goed dat is meteen na de geboorte nog niet aan de orde....
@Wilma, ben er mee gestopt. Vind het wel goed. Helemaal nu er bij mijn zoontje ook verdacht op lactose-intolerantie is, net als z'n moeder. Hij krijgt lactose-arme voeding.
Dat ben je zeker ook! Hier wist zoonlief wel waar hij moest zijn, maar niet wat hij moest doen... dus ik heb niet echt een verhaal, behalve heel, heel veel frustraties...