Hallo meiden Na 4 jaar wachten waarvan 3 jaar mmm ben ik vorig jaar zwanger geraakt met IVF en ben ik 5 maanden geleden bevallen van een prachtige dochter. Ik heb in al die jaren nooit durven denken aan meer dan 1 kind, alle hoop ging uit naar het uberhaupt ooit moeder mogen worden. Het traject is heftig geweest met operaties, hormoonkuren, IUI en dus IVF. Nu merk ik dat ik in mijn hoofd toch al erg bezig ben met wel of geen brusje. Ik word bijna 36 en als we er voor willen gaan wil ik hier niet jaren mee wachten. Ik voel ergens al heel sterk dat ik nog een kind zou willen, dat we nog niet compleet zijn. Maar ik merk ook dat ik er enorm tegen op zie om weer die mmm in te gaan, weer de onzekerheid, je hele leven laten leiden door ziekenhuisbezoeken. Daarbij hebben we nu ook een kleine meid en wil ik onze spanningen en mogelijk verdriet niet teveel op haar overbrengen en het plannen van afspraken zal lastiger zijn. Ergens denk ik dus: ik moet blij zijn met wat we nu hebben mogen krijgen en misschien moet ik het daar bij laten en rust in de tent houden. Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere vrouwen: kozen jullie uiteindelijk wel/niet voor nog een keer mmm en wat was de uiteindelijke afweging? En hoe heb je het ervaren de tweede keer? Diegenen die niet kozen voor een 2e x mmm, wanneer had je er vrede mee? Bedankt voor jullie reacties!
hi. ik heb een dochtertje van 10.5 maand en wij hadden besloten in januari voor een brusje te gaan. de eerste is na 2.5 jaar met icsi gelukt (eerste cryo tp!) doordat het toen zo 'lang' duurde wilde we er niet te lang mee wachten vandaar al na 9 maanden. maar zoals je kan lezen in mn onderschrift, de eerste tp was meteen weer raak! had nog 2 cryos van de eerste icsi en hij is meteen blijven plakken. wat ik hiermee wil zeggen is zo kan het dus ook... ik denk dat je achteraf spijt krijgt als je het niet probeert... dan krijg je misschien altijd, wat als...
Wij zijn nu ook bezig met de tweede. Van mijn dochtertje was ik meteen eerste verse tp zwanger. Dus was erg overmoedig en heb een cryo tp gehad. Maar die lijkt te zijn mislukt. Helaas hier geen succes verhaal voor je nog. Maar hoop dat het jou wel lukt voor de tweede.
Bedankt voor jullie reacties. Denanja gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat fijn dat het zo snel gelukt is. Ik dacht trouwens dat ivf voor een 2e pas vanaf een jaar na de bevalling weer mag. In ieder geval bij mijn zh. Ik ben ook van de eerste ivf poging zwanger geraakt en heb nog een 8 cellige cryo liggen.. maar ben ook bang voor over optimisme en de grote teleurstelling om opnieuw met een ivf poging te moeten starten. En waar leg je dan weer de grens.. moeilijk! Straycat vervelend dat het niet gelukt lijkt te zijn.. Ga je hierna wel aan een nieuwe ivf poging beginnen?
Ik heb nog drie cryo's. Die moeten we eerst opmaken. We gaan zeker weer een nieuwe poging doen. De wens voor de tweede is er nog steeds.
Wij zijn na bijna 3 jaar weer de MMM in gegaan. Het viel me zwaar. De ziekenhuisafspraken, de hormoonspuiten en daarnaast toch al een mannetje wat ik rond heb lopen. Ik heb ook twee keer een chemische zwangerschap meegemaakt (miskraam voor 5 weken). Inmiddels ben ik bijna 12 weken zwanger van ons tweede kindje. Het is het me uiteindelijk waard geweest. De wens naar een 2e werd zo groot uiteindelijk. Inderdaad het gevoel dat je gezin niet compleet is. Ik heb ook heel hard geroepen dat het me niet uit zou maken als het niet zou lukken omdat we er al één hebben, maar dat is uiteindelijk niet waar. Je gaat de mmm weer in omdat je wilt dat het nog een keer lukt. Als ik jou zo hoor is je wens naar een tweede ook aanwezig. Doe wat je hart je ingeeft en put hoop uit het feit dat het al een keer eerder is gelukt. Succes met je keuze!
Ik lees even met jullie mee. Niet om te spieken, maar omdat we nu zwanger zijn door de MMM, geen IVF wel IUI. Maar onszelf afvragen of we dit ooit nog eens zouden willen/doen. Benieuwd naar jullie afwegingen
Nog gefeliciteerd met de geboorte van jullie meisje! Wat fijn dat je uiteindelijk toch een kindje hebt gekregen Ik heb zelf vijf jaar gewacht op onze zoon, we hebben drie jaar in de mmm gezeten. We hebben 7x IUI en 2x IVF/ICSI gedaan, onze zoon was de verse embryo van de tweede poging. Toen hij 10 maanden was hebben we ons weer gemeld bij de fertiliteitspoli voor een terugplaatsing. We hadden nog vijf cryo's over van de tweede poging. We konden al vrij snel terecht en na de eerste tp bleek ik zwanger! Een paar dagen voor de eerste verjaardag van onze zoon testte ik positief. Ons tweede wondertje is laatst 1 jaar geworden Kanttekening bij dit verhaal: ook wij hebben de mmm als behoorlijk pittig ervaren. Ik vond het fysiek vooral ook erg heftig. Wij hadden daarom besloten alleen de resterende cryo's op te maken, en géén nieuwe poging op te starten. De cryo tp was qua medicatie goed te doen. Hebben jullie nog cryo's over?
Ik begin volgende week met ivf en mijn zoontje is nu 7,5 maand oud. Ik werd zwanger van mijn laatste cryo. Ik kijk er enorm tegenop om weer te prikken en de punctie. Het viel allemaal mee de 1e keer maar psychisch ging ik kapot. Ik aarzelde ook enorm, als er nog cryo's over waren was ik zonder na te denken verder gegaan maar het idee om weer IVF te doen maakte de keuze moeilijker en daarnaast was ik bang om spijt te krijgen als ik het niet doe. Wat als.... Daar ben ik dus bang voor. Ik ben pas 35 jaar geworden en je weet niet wanneer het gaat lukken. Ik heb het gevoel dat ik niet kan wachten en over 2 jaar beslist! Het kan natuurlijk meteen raak zijn maar ook over 3 a 4 jaar. Was ik een jaar of 29-30 had ik nog een jaar gewacht maar ik ga er nu voor!
Ik heb na 4 jaar wachten een IVF tweeling gekregen in 2014. Al na een half jaar ben ik weer begonnen met de MM. De wens voor een groot gezin heb ik altijd gehad, ik heb helaas niet het beste voortplantingsmateriaal. De behandeling zelf vind ik helemaal niet zwaar. Ja, het prikken vind ik vervelend, het autorijden ook want ik ben in Dusseldorf onder behandeling. Maar verder heb ik het geaccepteerd dat ik behandelingen nodig heb om zwanger te kunnen worden. Bij een negatieve test ga ik gewoon dezelfde avond naar een feestje. Toen ik nog geen moeder was had ik het niet zo helder tussen de oren en vond ik de MM psychisch loodzwaar. Nu heb ik niks meer te verliezen, moeder ben ik en dat maakt me zielsgelukkig en ondertussen accepteer ik dat bij een verdere kinderwens een arts bij komt kijken en dat er geen garanties zijn voor succes. Maar er zijn ook mensen zonder MM die om verschillende redenen hun gezinswens niet kunnen realiseren zoals ze ooit voor ogen hadden. Inmiddels ben ik weer onder behandeling voor hopelijk een vierde kindje.
Ik heb er 4,5 jaar over gedaan om mijn zoontje te krijgen , uiteindelijk is het gelukt met ICSI! ik had 4 pogingen nodig!! Nog 2 waren ingevroren maar in cryos heb ik niet zoveel vertrouwen.. Toen mijn zoontje 1 jaar was ben ik daarom gelijk begonnen met de cryo's (weg te werken) zodat ik een frisse start kon maken.. Afgelopen maandag was de officiële test datum En je raad het nooit: POSITIEF!! de aller eerste poging!! Zo raar kan het lopen...
Wij hadden heel snel weer de wens voor de tweede. Zitten nu alweer een half jaar volop in de molen. Deze keer valt het me wel zwaarder, maar moet er ook bij zeggen dat bij onze dochter we uiteindelijk niet lang in de mmm gezeten hebben. Nu weer een half jaar hormonen spuiten, utro erbij... Kortom, zo goed als de hele cyclus wordt je geleefd met dingen die je moet doen en dan loopt er nog een dreumes rond. Die zorgt ook wel weer voor afwisseling dus dat is ergens wel fijn. De angst om nooit moeder te worden heb ik natuurlijk niet meer, maar wel de angst dat we met ons drietjes achter zullen blijven. Je hebt toch een plaatje in je hoofd en zou het heel pijnlijk vinden als ons het niet meer gegund zou zijn.
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen! Toch ook een hoop positieve gelukkig. Ik hoop natuurlijk ook dat die ene cryo die we nog hebben direct raak is...maar ik ben realistisch en al vaak genoeg teleurgesteld om te weten dat het ook heel lang kan duren. Ik ben gewoon zo bang dat het dan weer een eindeloos proces wordt en het is zo moeilijk om dan een grens te stellen. Ik heb ook echt soms het leven gemist, het onbezorgde..Nu zitten we in een vrolijke fase met een heerlijke meid en ik ben bang voor de fase die weer zou kunnen komen. Maar de andere kant is..nu is het nog mogelijk om voor een 2e te gaan en ik wil ook niet denken 'hadden we maar'. Ik denk dat ik het in ieder geval niet over mijn hart kan verkrijgen om mijn ingevroren cryo weg te doen, maar een nieuwe ivf poging daar moet wel een knop voor om gaan.
Dit had ik geschreven kunnen hebben. Ik heb precies dezelfde gedachte erover. Ook voor onze dochter hebben we niet lang in de mmm gezeten. Gelijk eerste tp raak. Ben beetje bang dat het nu langer gaat duren.
Onze dochter was van de eerste icsi, verse tp. We hadden toen 1 cryo over. Na 3 mnd ging het bij mij kriebelen, mijn man wilde wachten tot onze dochter 1 was. De cryo tp eindigde in een mk. We wilde er weer voor gaan, dus weer spuiten en een punctie. Gelukkig lukte de 2 icsi poging en inmiddels is ons zoontje alweer 5 mnd. Ik vond de mm vooral mentaal zwaar! De spanning en onzekerheid. We hadden na de geboorte van ons zoontje afgesproken om niet meer de mm in te gaan, maar bij mij gaat het toch weer kriebelen.
Ook wij zijn bezig voor een brusje en het valt me eerlijk gezegd best zwaar... Intussen 17 maanden bezig, twee pick-ups en 8 terugplaatsingen en 1 vroege miskraam gehad. En nog niks... ik hoop nu dat dit een plakkertje wordt, volgende week weten we het weer. Maar hoewel ik het zwaar vind, hou ik voor ogen waarom ik het doe. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat het enkel bij onze dochter blijft... maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik dit nog jaren volhoud, dat maakt me wel bang. Ik hoop dat het voor jullie iets vlotter mag lopen en dat jullie een topcryo hebben! succes!
Vebe wat heftig al die 17 mnd in de mm voor een 2e kindje. Dat lijkt me wel echt heel pittig. Merkt je dochter iets van de stress en verdriet? Ging het mm trajest sneller bij de 1e?
Nee ik denk niet dat mijn dochter er veel van merkt. Voor de echos moet ze al eens vroeger naar de opvang, maar dat vind ze alleen maar leuk en ze heeft ook wel eens gezien dat ik aan het spuiten was. Maar ik zie dat ik genoeg rust en op tijd mijn bed inga, zodat ze niks van de vermoeidheid merkt... Bij onze dochter zijn we 2,5jaar bezig geweest voor we konden opstarten met ICSI, daarna was ik binnen 6 maanden zwanger. 1 pickup, 4e terugplaatsing. Dus iets vlotter dan nu